⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
ကလေးသဘောပါပဲကွာ
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
စုမွန် တစ်ယောက် မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိနေသည် ။ သူမရဲ့ အဖုတ်မွေးတွေက ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင် ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး…။ ရေစိုသွားလျှင် ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလို ဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုက နုလွန်းနေ၍ ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အမွေးကို ရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည် ။ ခက်နေတာက သူမအဖုတ်မွေးကိုရိတ်ဖို့ သူ့မှာ ဘာကိရိယာမှ ရှိမနေခြင်းပါ ။
ရုတ်တရက် သူမရဲ့အစ်ကို ကျော်ခိုင် ရိတ်ရိတ်နေတဲ့ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားကို သတိရမိသည် ။ သူမရဲ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်က သူမထက် နှစ်နှစ်ကြီးသည် ။ စုမွန်က အခု ၁၅ နှစ်ဆိုတော့ အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ၁၇နှစ်ပေါ့ ။ စုမွန်နှင့် ကျော်ခိုင်တို့ အခန်းနှစ်ခုကြားမှာ သူတို့နှစ်ဦး ဘုံသုံးနေရတဲ့ ရေချိုးခန်းရှိသည် ။ သူတို့နှစ်ဦးအခန်းကနေ ရေချိုးခန်းဝင်ဖို့ တံခါးတစ်ချပ်စီ ရှိသည် ။
စုမွန် အပြင်ထွက်ပြီး သူမအစ်ကိုရှိမရှိ သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ သေချာပြီ ဒီအချိန်ဆို အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ဂိမ်းဆိုင်မှာ ဂိမ်းကစားနေကြဆိုတော့ ဂိမ်းဆိုင်သွားနေမှာပေါ့ ။
စုမွန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး သူမအစ်ကို အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင့်ရဲ့ ဂယ်လက်တီ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနှင့် အမွေးရိတ် ဆပ်ပြာကိုယူပြီး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်သည် ။ အဖုတ်မွေးတွေကို သေချာကြည့်ရှုနေမိသည် ။ အမဲရောင် အမွေးပါးပါးလေးတွေက အပျိုစင်အဖုတ်လေးကို လွမ်းခြုံထားလေ၏ ။
စုမွန်က မိန်းမချောလေးတစ်ဦးဖြစ်ကာ ရင်သားဆိုဒ်က ၃၄ ဖြစ်ပြီး သွယ်လျသောခါးနှင့် လုံးဝန်းသော တင်သားလေးတွေက စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလေသည် ။ အမွေးရိတ်ဆပ်ပြာကို သူမရဲ့အဖုတ်ပေါ်အနှံ့ ညင်သာစွာ ပွတ်လိုက်သည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကို တစ်ခါမှ ဒီလိုမလုပ်ခဲ့ဖူးပါ ။ ပန်းရောင်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပွတ်နေရင်း အဖုတ်လေးပေါ်မှ အစိလေးကို ထိမိတော့ ထူးဆန်းသောခံစားမှုကို တစ်ပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်မိသည် ။ ဓားကိုယူပြီး ဖြည်းညင်းစွာ ပြောင်စင်သည်အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရိတ်နေမိသည် ။ အာရုံခံစားမှုကအသစ်အဆန်း ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမအစ်ကို ရုတ်တရက် အခန်းထဲဝင်လာသည်ကိုပင် သတိမထားမိတော့ပေ ။
” အမွန်.. ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားယူပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ.. နင်ရူးနေလား ”
” မလုပ်ပါဘူး ”
စုမွန်ခင်မျာ ဒီလောက်ပဲပြောနိုင်ပြီး ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ရဲ့ လှပသော နို့ကလေးတွေ ၊ ခြေထောက်ကိုဖြဲပြီး ရိတ်နေသောကြောင့် ပွင့်အာနေတဲ့ နှင်းဆီပမာ အဖုတ်ကလေးကိုမြင်တော့ ထွက်နေတဲ့ ဒေါသတွေ ပျောက်သွားသည် ။
စုမွန်လည်း အစ်ကိုကျော်ခိုင်၏ အာသာငမ်းငမ်းမျက်လုံးတွေမြင်တော့မှ သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားကို သတိရပြီး ကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုယူပြီး ကမန်းကတမ်း ဖုံးကွယ်လိုက်သည် ။
“ မဖုံးနဲ့… ငါကြည့်ချင်သေးတယ် ”
“ ထွက်သွားတော့ ကိုကျော် အမေ့ကို တိုင်ပြောလိုက်မှာနော် ”
“ ဘာပြောမှာလဲ ငါ့မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနဲ့ နင့်အဖုတ်မွေး ရိတ်တာကို ပြောမလို့လား အမွန်.. ”
“ မသင့်တော်ပါဘူး.. ကိုကျော်..။ အမွန်က ကိုကျော့်ညီမလေ ..။ ဘာလို့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ကို ကြည့်ချင်တာလဲ ”
“ ဟုတ်ပြီ..ဒါဆို အပေးအယူပေါ့ ”
“ ဘာ အပေးအယူလဲ ”
“ နင့်အကြောင်းတွေအားလုံး ငါ့ကိုပြောပြ …။ ငါ့အကြောင်းတွေလဲ ပြောပြမယ်။ အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းလိုပေါ့ ”
“ထားပါတော့ … အခုတော့ ထွက်သွားသင့်ပြီ ကိုကျော် …။ တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားရင် မသင့်တော်ဘူး ”
“ ညနေကြမှတွေ့တော့မယ် အမွန် ”
ဟုပြောရင်း ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် လိင်တံကြီးမှာ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောက်ထွက်မည့်အလား တထောင်ထောင်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည် ။
စုမွန်တစ်ယောက် ရေကူးကန်သို့ ရောက်သွားသောအခါ သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ မပျော်ရွှင်နိုင်ပဲ စိတ်တွေနောက်နေလေသည် ။ ခေါင်းထဲမှာ နံနက်က အဖြစ်ပျက်ကိုပဲ စဉ်းစားနေမိသည် ။ အခုလို အဝတ်စားမဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအဖြစ်နဲ့ ဘယ်သူ့အရှေ့မှာမှ မနေခဲ့ဖူးပေ ။ သူမရဲ့အစ်ကိုရှေ့မှာမှ ဖြစ်ရတာမို့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်လှုပ်ရှားသလိုလို စိတ်ပျက်သလိုလို ဖြစ်နေသည် ။ အစ်ကိုကျော်ခိုင်က ညနေကြရင် ဘာလုပ်မှာလဲ သူမသိ ။ သူမကို ကိုယ်လုံးတီးကြည့်ဖို့ တောင်းဆိုလျှင် သူမလည်း အစ်ကိုကျော်ခိုင်ပါ ချွတ်ပြဖို့ ပြန်တောင်းဆိုရမည့် အခွင့်အရေးရှိသည် ။ သို့သော်… တစ်စုံတစ်ခုကို စိုးရွံ့သလို စိတ်ထဲခံစားနေရသည် ။
ညနေခင်း ညစာစားချိန် စားပွဲသို့ရောက်သောအခါ စုမွန်က အစ်ကိုကျော်ခိုင်ကို မလုံမလဲ ကြည့်သောအခါ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ကို ဘာမှမပြောပဲ ခပ်တည်တည်ပင် ခုံပေါ်မှာထိုင်နေသည် ။ သူတို့နှစ်ဦး ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူက
“ ဖိုးကျော် ၊ သားနဲ့မိမွန်တို့နှစ်ယောက် ရန်ဖြစ်ထားတာလား ”
“ မဟုတ်ပါဘူး …ဘာလို့လဲ ”
“ ဘာလို့ သားတို့နှစ်ယောက် ခါတိုင်းလို… စကားမပြောကြတာလဲ..”
ဖခင်ဖြစ်သူက စုမွန်ဘက်ကိုပါ လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည် ။
“ အို.. အဖေကလဲ သမီးနေ့ခင်းက ရေကူးပြီးပြန်လာတာ မောနေလို့ပါ… ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ”
“ အင်း.. ဒါဆို မနက်ဖြန် တနင်္ဂနွေနေ့ပဲ…။ စာအကြောင်းလည်း စဉ်းစားစရာမလိုဘူး။ သက်တောင့်သက်တာ နေပါကွာ ”
စားသောက်ပြီးတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်နှုတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ အသီးသီးဝင်ကြလေ၏။ စုမွန်တစ်ယောက် အခန်းထဲရောက်ပြီး တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ သူမရဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ဆီမှ တံခါးခေါက်သံ ကြားရလေသည် ။ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ….
“ အမွန်…ငါအခန်းထဲ ဝင်ခဲ့မယ်နော် ”
“ အင်း ”
ကျော်ခိုင်က အခန်းမီးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ညအိပ်မီးသာ ထွန်းလိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်…ဘာလုပ်တာလဲ ”
“ အမွန်… ငါကနင့်အစ်ကိုပါ..။ နင်မကြိုက်တာ ဘာမှမလုပ်ဘူး ၊ အေးဆေးနေပါ ဘာမှပူမနေနဲ့ ”
ဒီတော့မှ စုမွန်ခင်မျာ သက်ပြင်းချရင်း ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးလိုက်တာကို ကျော်ခိုင် မြင်လိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်က ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ တော်တော်ကြည့်ကောင်းတာပဲ ”
စုမွန်က စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို တည်ငြိမ်စေရန် စကားရှာပြောလိုက်သည် ။
“ ဟားဟား.. ဟုတ်လား အမွန်..။ နင်လည်း ကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အဝတ်အစားမရှိတဲ့အခါပေါ့…”
“ အာ…. အဲ့အကြောင်း မပြောနဲ့တော့ကွာ ”
ဟု.. စုမွန်က ရှက်ရွံ့စွာ ပြန်အော်လိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ပြီ ဒါဆို မေးခွန်းတစ်ချို့မေးမယ်လေ ”
စုမွန်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် ။
“ နင်ဝတ်နေတဲ့ ဘော်လီက ဘယ်လောက်ဆိုဒ်လဲ ”
“ ၃၄ ”
စုမွန်က တိုတိုတုတ်တုတ် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ နို့သီးခေါင်းက ဘာအရောင်လဲဟင် ”
“ ကိုကျော် ဒီနေ့မြင်ပြီးပြီပဲ… ဘာလို့မေးတာလဲ ”
စုမွန်တစ်ယောက် နည်းနည်းရဲတင်းလာကာ မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး ပြန်မေးလိုက်သည် ။
“ အာ.. နင်က ချက်ချင်းဖုံးလိုက်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတားပဲ မြင်လိုက်လို့ပါဟ ”
“ နီညိုရောင် ”
စုမွန်က ပြုံးပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။
“ အခု ဘရာဇီယာဝတ်ထားလား ”
“ ဟင့်အင်း… အိပ်ရာဝင်ရင် တစ်ခါမှမဝတ်ဘူး ”
“ ကြည့်လို့ရမလား ”
“ ဘာဆိုင်လို့လဲ… မေးခွန်းပဲ မေးမယ်ဆို ”
ပြောသာပြောနေရသည် စုမွန်ရဲ့စိတ်တွေ အတော်လေးကို စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်ကလည်း အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေသလို ညအိပ်အင်္ကျီပါးပါးလေးအောက်မှ နို့သီးတွေလည်း ထောင်ထလာနေသည် ။ ဒါတွေကို ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် မမြင်ပါစေနဲ့လို့ စုမွန်တစ်ယောက် ဆုတောင်းနေမိသည် ။
“ ကြည့်ချင်လို့ပါဆိုမှ ”
ဟု.. ကိုကျော်ခိုင်က မသဲမကွဲ ပြောလိုက်သည် ။
“အင်း.. ဒါဆိုလည်း အမွန့် ဒီဘက်နို့ကို ပြပေးမယ်လေ…။ အမွန်မေးတာကိုရော ကိုကျော် ပြန်ဖြေရမှာနော်…။ အသာစီးယူလို့တော့မရဘူး … ကတိပေး ”
“ ပေးပါတယ် အမွန်ရယ် ”
စုမွန်ကအင်္ကျီကို ညင်သာစွာ မ တင်ပြီး သူမရဲ့ ဘယ်ဘက်နို့ကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အသက်ရှူဖို့ မေ့နေလောက်အောင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။
“ လှရဲ့လား ”
အမွန်က သူမအစ်ကိုကျော်ခိုင် ဖြစ်ပျက်နေပုံကို ကြည့်ပြီ စပ်ဖြီးဖြီးဖြင့် မေးလိုက်သည် ။
“ အရမ်းလှတာပဲကွာ….”
ဟု.. ကျော်ခိုင် စိတ်လှုပ်ရှားသံဖြင့် ပြောပြီး
“ ကိုင်ကြည့်ချင်တယ် … အမွန်ရယ် ”
“ အင်းလေ..ဒီနေရာပဲကိုင်နော် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် လက်ကိုဆန့်လိုက်ပြီး လှမ်းကိုင်လိုက်၏ ။ စုမွန်ရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းကို လက်ညိုးနဲ့လက်မလေးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်ထံမှ ညီးသံသဲ့သဲ့ ထွက်လာသည် ။
“ နာလို့လား ”
“ ဟင့်အင်း… ဆက်လုပ်လေ… အမွန်ခံစားရတာ တစ်မျိုးပဲ ”
ကျော်ခိုင်က အိမွန်ရဲ့အင်္ကျီကို ဆွဲမတင်ပြီး ခေါင်းကနေကျော်ပြီး ချွတ်လိုက်သည် ။ အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် တောက်ပနေသော နတ်သမီးတစ်ပါး ရောက်နေသလို ကျော်ခိုင် ငေးကြည့်နေမိသည် ။
“ ကိုကျော်… ဘာမှမလုပ်ပါဘူးလို့ ကတိပေးထားတယ်လေ ”
“ ခွင့်လွတ်ပါဟာ… ငါနှစ်ဖက်စလုံးကို ကြည့်ချင်လို့ ဖြစ်သွားတာ ”
“ ထားလိုက်ပါတော့… ကိုကျော် ကြည့်ချင်တယ်ဆို သဘောပဲ ”
ကျော်ခိုင်ခင်မျာ စိတ်ညို့ခံထားရသူတစ်ဦးပမာ စုမွန်အနားကပ်လာပြီ ရုတ်တရက် ဘယ်ဘက်နို့ကို ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းစို့လိုက်သည် ။ စုမွန်ကိုယ်လုံးလေး ရုက်တရက် တွန့်သွားပြီး မျက်တောင်တွေ မှေးစင်းကုန်၏ ။
“ အိုး… ကောင်းလိုက်တာ… နောက်တစ်ဖက်ပါ စို့ပေးနော် ကိုကျော် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် လျှာဖြင့်သိမ်းကျုံးပြီ စိတ်ကြိုက်လျက်နေတော့သည် ။ ဘယ်ဘက်နို့ပြီးတော့ ညာဘက်နို့ကို အသက်ရှူချိန်မရလောက်အောင် စို့ပေးနေမိသည် ။ စုမွန်ရဲ့ ညည်းသံမှာလည်း ပိုပိုကျယ်လာသလို နို့တွေကိုလည်း ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိသည် ။ စုမွန်အတွက် နို့စိုခံရခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သလို သူမ၏ အဖုတ်မှလည်း အရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ် ထွက်လာတာ သိနေရသည် ။ ဆတ်ခနဲ… တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်သွားပြီး.. အင်းခနဲ အော်သည်းလိုက်မိသည် ။ ရှက်ရွံ့သလိုလည်း ခံစားနေမိသည် ။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ တစ်ထည်သာ ကျန်တော့၍ ဘောင်းဘီပေါ်တွင်ပင် တော်တော်ရွှဲနေလေ၏ ။
ကိုကျော်ခိုင်မှာ နို့စို့ရင်း လက်တွေက အငြိမ်မနေ လိုက်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ ရုတ်တရက် ပေါင်ကြားထဲရောက်လာပြီး ဘောင်းဘီအပေါ်က စမ်းလိုက်ရာ အရည်တော်တော်များမျာ ရွှဲနေ၍
“ နင် ပြီးသွားပြီလား ”
“ အဲဒါဘာလဲဟင် ”
စုမွန်က အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြန်မေးလိုက်၏ ။
“ စိတ်ခံစားမှု အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတာပေါ့ အမွန်ရယ် ”
အခုမှ သူမရဲ့ဘောင်းဘီကို သူမ သေချာပြန်ကြည့်မိသည် ။ တော်တော်လေးကို ရွှဲနေတာပဲ ။
“ အမွန်က သေးပေါက်လိုက်တာထင်တာ… ဟိဟိ ”
“ မဟုတ်ပါဘူး … ခံစားမှုပြီးမြောက်ပါတယ်ဆိုမှ … ဘယ်လိုနေလဲ ကောင်းလား ”
“ အင်း….”
ဟု စုမွန်က ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။
“ ငါ နင့်ပိပိလေးကို ကြည့်ချင်တယ်ဟာ ”
လို့ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည် ။ အမွေးအမျှင် ကင်းမဲ့နေသော စုမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အရည်တလက်လက်ဖြင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မနေနိုင်တော့ပဲ စုမွန်ရဲ့ အဖုတ်လေးဆီသို့ လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ။
“ အာ…မကိုင်နဲ့လေ…”
စုမွန်တစ်ယောက် ရှက်ရွံ့စွာပြောရင်း ကျော်ခိုင့်လက်ကို အတင်းလှမ်းဖယ်လိုက်သည် ။
“ အင်း.. ဒါဆိုလည်း ငါ့ကိုကြည့်ခွင့်တော့ပေးဟာ ”
“ ကြည့်ချင်လည်း ကြည့်တော့ဟာ ”
ပြောရင်း စုမွန်က သူ၏အင်္ကျီကို လှမ်းယူရင်း ဝတ်ဖို့လုပ်လိုက်သည် ။
“ အင်္ကျီတော့ မဝတ်နဲ့ဟာ…။ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ကြည့်ချင်လို့… အရမ်းလှတယ်သိလား ”
“ အင်း… ဒါဆို အမွန်မေးတာ.. .ကိုကျော်ဖြေရမယ်နော် ”
“ ကြိုက်တာမေးပါကွာ… ကဲမေး ဖြေဖို့အသင့်ပဲ ”
“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက ထိပ်မှာအရည်ပြား လန်နေပြီလား ”
“ လန်တာပေါ့… အရွယ်ရောက်တာနဲ့ ဒီလိုဖြစ်လာတာပဲ ”
“ တော်တော်ကြီးနေပြီလား ”
“ ဘာကိုမေးတာလဲ ”
“ အမွန်မေးတာ ကိုကျော်သိမှာပါနော်… ဟွန်း ”
စုမွန်က ရှက်စနိုးလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်၏ ။ ကျော်ခိုင်က ရယ်လိုက်ရင်း
“ ၇ လက်မနီးပါး ရှိတော့မယ်ဟ…။ ကြည့်ချင်လို့လား ”
“ အင်း ”
ဟု အမွန်တစ်ယောက် ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်ပြရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ့ရဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ သူရဲ့ တောင်နေသော လီးကို ထုတ်ပြလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် မယုံနိုင်အောင်ကြီးမားသော အစ်ကိုကျော်ခိုင်လီးကို ကြည့်ရင်း မူးမေ့သွားလောက်အောင် ဖြစ်သွားသည် ။ စုမွန်သူငယ်ချင်းတွေ ပြောနေလို့ လီးအကြောင်းကို ကြားဖူးပေမယ့် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေ ။ အခုကြည့်နေရသည်မှာ ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုရှိသလို ခံစားရပြီး ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ် ဖြစ်သော်လည်း ပြောမထွက်ပေ ။
“ အမွန်..သဘောကျရဲ့လား ”
“ မပြောတတ်ဘူး ”
“ အရင်တုန်းက တစ်ခြားလီးတွေလည်း တွေ့ဖူးလား ”
“ အော်.. အမွန်ကို ခပ်နန့်နန့် ကောင်မလေးလို့ ထင်တယ်ပေါ့လေ ”
“ ဟာ… မဟုတ်ပါဘူး မေးကြည့်တာပါ …။ ထားလိုက်တော့.. အခုကိုင်ကြည့်ချင်လား ”
အမွန်ခင်မျာ ခုနကတည်းက ကိုင်ကြည့်ချင်နေသည်ဖြစ်ရာ ကျော်ခိုင်က မေးလိုက်တော့ အိန္ဒြေပင်မဆည်နိုင်တော့ပဲ သူမ၏လက်ဖြင့် ညင်သာစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ဆုပ်ကိုင်မိသည်နှင့် တပြိုင်နက် နူးညံ့သော အထိတွေ့နှင့်အတူ ပူနွေးမူတို့ကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ လီးတံကြီးကို ကိုင်ကြည့်ရင်း စုမွန်ရဲ့လက်တွေမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လည်း နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည် ။ သူ့လီးကို အခြားတစ်ယောက် အကိုင်ခံရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် ။
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ၏ညီမက သူ့ရဲ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပေးနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရမ္မက်တွေနိုးကြွလာပြီး လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာ၏ ။ စုမွန်မှာလည်း သူ၏လီးကို ကိုင်ကြည့်ကာ သေချာစူးစမ်းနေမိသည် ။ ကျော်ခိုင်က သူ့ညီမစုမွန်ကို ဂွင်းတိုက်ခိုင်းရန် စဉ်းစားမိသောကြောင့် စုမွန်လက်ကို အပေါ်ကကိုင်ပြီး အထက်အောက် ဆွဲခိုင်းလိုက်သည် ။
“ ဒီလို အထက်အောက် ဆွဲပြီး လုပ်ကြည့်ပါလား အမွန် ”
“ အဲလိုလုပ်တော့ ဘာဖြစ်မှာလဲဟင် ”
“ နင်လုပ်ပေးတာ… ငါခံစားကြည့်ချင်လို့ဟာ.. လုပ်လေ ”
လို့ပြောပြီ ကျော်ခိုင်လက်ကို လွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် တသွေမတိမ်း ဆက်လုပ်ပေးနေမိ၏ ။ ကျော်ခိုင်မှာလည်း ကောင်းလွန်း၍ မျက်စိမှိတ်ကာ ခံစားနေသည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ဂွင်းထုပေးနေရင်း လီးကိုသေချာ စိုက်ကြည့်နေပြီး အောက်မှ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေသော ကျော်ခိုင်၏ဂွေးဥကို ဘယ်လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
“ ဒါက ဂွေးဥလေးတွေလား ဟိဟိ … ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ ဘောလုံးလေးတွေလိုပဲ”
“ အင်း… ဟုတ်တယ် … အ.. အ… ကောင်းလိုက်တာဟာ… အမွန် ခပ်မြန်မြန်လေး ဆက်လုပ်ပေး ငါပြီးတော့မယ် ”
စုမွန်လည်း လက်ကို ခပ်သွပ်သွပ်လုပ်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ… ဆတ်ကနဲ တွန့်တက်သွားပြီ လီးထပ်မှ အရည်များ စုမွန်၏ ရင်ဘတ်ဆီသို့ ပန်းထွက်လာခဲ့သည် ။ ရုတ်တရက် စုမွန်မှာ လန့်သွားပြီး လီးကိုလွှတ်လိုက်မိပြီး သူ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်ရဲ့ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ကျော်ခိုင်က အား… အား… အော်သံအဆုံးမှာ ထွက်နေသော သုတ်ရည်များ ရပ်တန့်သွားသည် ။ ဒီတော့မှ စုမွန်တစ်ယောက် သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပြန်ကြည့်မိသည် ။ သူ့အစ်ကို ကျော်ခိုင်ရဲ အရည်တွေ တော်တော်များတာပဲ…. ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ရွှဲစိုနေသည် ။ ကျော်ခိုင်မှာ မျက်လုံးများပွင့်လာပြီး
“ကျေးဇူးပဲ.. အမွန်ရယ်… ဒီလိုကောင်းတာ ငါတစ်ခါမှ မခံစားဖူးဘူး ”
ဟုပြောရင်း စုမွန်ရဲ့ပါးပြင်ပေါ်သို့ အနမ်းချွေလိုက်သည် ။
“ ကိုကျော်ရယ်… အမွန့်ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ပေပွသွားတာပဲ .. ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ”
ကျော်ခိုင်က အမွန့်ရင်ဘတ်ကို ငုံကြည့်လိုက်ရာ သူ့သုတ်ရည်များနှင့် လှပနေသော အမွန့်နို့တွေကို တွေ့လိုက်ရပြီး အတွေးတစ်ခု ဝင်လာခဲ့သည် ။ သူ့ခေါင်းကို နိမ့်ချလိုက်ရင်း သုတ်ရည်များ ပေပွနေသော နို့တွေကို လျှာဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်သလို သိမ်းကျုံးယက်လိုက်တော့သည် ။ ငန်ကျိကျိအရသာတွေ ခံစားလိုက်ရသော်လည်း ပြောင်စင်သည်အထိ စိမ်ပြေနပြေ ယက်ပေးနေမိသည် ။ ပြောင်စင်သွားသောအခါ နို့သီးလေးကို ငုံပြီး စို့ပေးနေလိုက်သည် ။ အမွန့်ထံမှ တဖန် ညည်းညူသံကြားရသောအခါ
“ အမွန်… ထပ်လုပ်ကြည့်ချင်လား… ”
“ ဘာကိုပြောတာလဲ ကိုကျော် ”
“ အော်… ကိုကို့လီးကို အရသာခံကြည့်ချင်လားလို့ပါ ”
“ ဟမ်…ဘာလဲ ကိုကျော့်ဟာကြီးကို အမွန့်ပါးစပ်ထဲ ထည့်မလို့ပေါ့လေ… ညစ်ပတ်လိုက်တာ ”
“ ဒါညစ်ပတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး အမွန်ရယ်…။ ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတပါ.. လာ.. စမ်းကြည့် ”
ကျော်ခိုင်က စုမွန်ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ အနည်းငယ် ပြန်တောင်နေသော လီးကြီဆီသို့ ခေါင်းကို ဆွဲချလိုက်သည် ။ စုမွန်မှာလည်း သုတ်ရည်များနှင့် ပေပွနေသော ကျော်ခိုင်းလီးကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်မပါစွာ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင်က လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စုမွန်၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။
“ သကြားလုံးစုပ်သလို စုပ်လေ အမွန် ”
စုမွန်မှာလည်း ကျော်ခိုင့်လီး ပါးစပ်ထဲရောက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် စိတ်တွေက နိုးကြားလာပြီး အစ်ကိုကျော်ခိုင်ပြောသလို စုပ်ပေးနေမိသည် ။ ပါးစပ်ထဲတွင် လီးက ကြီးမားလာသလို ခံစားရသောကြောင့် စုမွန် အလန့်တကြား လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ အမွန် ..”
“ ကိုကျော့်ဟာကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာ ကြီးလာတယ်လေ ”
“ နင်လုပ်ပေးတာ ကောင်းလို့ပေါ့ အမွန်ရယ်…။ အင်းလေ… ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပါပဲနော်… နောက်နေ့တွေလည်း လုပ်ကြရအောင် ”
ကျော်ခိုင်မှာ အလောကြီး၍ မရကြောင်း စဉ်းစားမိပြီး နောက်နေ့မှ ဆက်လုပ်ရန် တွေးမိ၏ ။ စုမွန်ကလည်း
“ ဟုတ်… ကိုကျော် အမွန်လည်း ဒီလိုလုပ်ရတာ နှစ်သက်ပါတယ် …။ ဒါပေမယ့် အမွန်က ကိုကျော့်ညီမလေ ”
“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး အမွန်ရယ်။ ငါကတိပေးပါတယ် ”
“ သိတာ၊ မသိတာကိုပြောတာ မဟုတ်ဘူး ကိုကျော်…။ အမွန်တို့က မောင်နှမတွေဆိုတာ သတိထားဦးလို့ပြောတာ ”
“ အဲဒါတွေ ဖယ်ထားကွာ။ လောလောဆယ် ကိုကျော် အမွန့်နဲ့ ချစ်ချင်တာပဲသိတယ် သိလား ”
“ ကိုကျော် အခန်းပြန်အိပ်တော့ဟာ…”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သူ့ညီမစုမွန်က အခန်းပြန်ဖို့ နှင်ထုတ်နေသောကြောင့် မျက်နှာအိုမင်းသွားကာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားသည် ။ စုမွန်က သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင် မျက်နှာပျက်သွားတာ မြင်တော့
“ ကိုကျော်… ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..။ ပြန်တော့ပါနော်.. စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့နော်…။ ညီမလေး အိပ်ချင်ပြီ ”
“ ငါနင့်ကိုချစ်နေမိပြီ… အမွန် သိလား ”
“ အမွန်လည်း… ကိုကို့ကိုချစ်ပါတယ် ကိုကိုရယ် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်က ကိုကိုလို့ ခေါ်လိုက်သောကြောင့် နားကိုမယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး
“ ဘာလဲ.. အမွန်.. ကိုကိုတဲ့လား ….။ ကိုကို့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်နော် ..”
“ အင်းပေါ့ … ကိုကို… နောက်နေ့မှ တွေ့ရအောင်နော် ”
“ ဟား….. ပျော်လိုက်တာ ကလေးရယ် ”
လို့ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်အနားကပ်လာပြီး ပွေ့ချီကာ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်ပြီး ပွေ့ချီလျှက် ရေချိုးခန်းထဲသို့ လှမ်းလျှောက်သွားတော့သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ စုမွန်ကို ညင်သာစွာချပြီး ရေလောင်းပေးကာ တစ်ကိုယ်လုံးသေချာစွာ ပွတ်ဆေးပေးနေတော့သည် ။ စုမွန်က ကျော်ခိုင်ပြုသမျှ ကလေးငယ်တစ်ဦးကဲသို့ ချစ်ရည်လဲ့သော မျက်ဝန်းဖြင့် ပြန်ကြည့်နေမိသည် ။ စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံး သန့်စင်ပြီးတော့ ကျော်ခိုင်က
“ ကလေး… အိပ်ချင်ပြီဆို သွားအိပ်တော့လေ ”
“ ဟင့်အင်း… ကိုကို့ကို အမွန် ပြန်ဆေးပေးမယ်လေ ”
“ ကလေး အအေးပတ်နေဦးမယ် ဟာ.. သွားတော့… good night နော် ”
ဟုဆိုပြီး စုမွန်ပါးပြင်ပေါ်သို့ အနမ်းလေး ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်လည်း ပြုံးပြရင်း
“ ဟုတ်… good night နော် ကိုကို ….”
ဟု ပြောပြီး တံခါးဖွင့်ကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည် ။ ကျော်ခိုင်လည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ရေလောင်းချိုးပြီး အခန်းထဲသို့ဝင်ပြီး ကိုယ်သုတ်ပဝါဖြင့် ခြောက်သွေ့အောင်သုတ်ကာ အဝတ်အစားပင် မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်း အိပ်စက်လိုက်သည် ။
…………………………………
ကျော်ခိုင် နံနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ အောက်ကညီလေးက ထောင်မတ်နေတာကို ကြည့်ပြီး ညကအဖြစ်ပျက်တွေ ပြန်တွေးမိပြီး တစ်ယောက်ထဲ ကြိတ်ပြုံးနေမိသည် ။ မျက်နှာသစ်ဆေး၊ သွားပွတ်တံကိုယူပြီး အဝတ်အစားပင် မဝတ်တော့ပဲ ဒီအတိုင်းမျက်နှာသစ်ရန် ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်ရန် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။
စုမွန်တစ်ယောက် သွားတိုက်နေရာမှ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အဝတ်စားမရှိပဲ အောက်မှလီးကလည်း တထောင်ထောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရာ
“ အာ… ကိုကို ညစ်ပုတ်… ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး …။ ဟွန်း ကြည့်ပါလား အစောကြီး အောက်ကဟာကြီးလည်း ထောင်နေပြီ ”
“ ဟာဟ… ဒါက… ကလေးကိုလွမ်းလို့ ထောင်နေတာပေါ့…။ ညကမှ ချစ်လို့မဝတာကိုး ”
ဆိုပြီး စုမွန်အနားကို လျှောက်လာခဲ့သည် ။
“ ဟိုး… ဟိုး.. ဆရာ… ဟွန်း.. တော်တော်ဆိုး မျက်နှာတောင် မသစ်ရသေးပဲ ”
“ ကလေးကို စတာပါကွာ ”
လို့ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သွားတိုက်ဆေးကိုယူပြီး သွားပွတ်တံထဲထည့်ကာ သွားတိုက်လိုက်သည် ။ စုမွန်မျက်နှာသစ်ရင်း သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင် သွားတိုက်တာကို ကြည့်နေရာ အောက်က ကျော်ခိုင်လီးကြီး တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတာကို ကြည့်နေရင်း ပြုံးနေမိသည် ။ စုမွန် မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ အပြင်ပြန်ထွက်ခါနီး ကျော်ခိုင်၏လီးကို ဖြတ်ကနဲ တစ်ချက်ပုတ်လိုက်ရင်း
“ တော်တော်ဆိုးတဲ့ဟာကြီး… အစောကြီး နိုးနေတယ် ”
ဟု ဆိုရင်း အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက်လည်း သဘောအကျကြီးကျရင်း မျက်နှာသစ်နေမိသည် ။ မျက်နှာသစ်ပြီး လန်းသွားအောင် ကျော်ခိုင် ရေချိုးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် အဝတ်အစားဝတ်ရန် ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပဲ… စိတ်ကြိုက် အဝတ်အစားတွေ ရွေးဝတ်ပြီး နံနက်စာစားရန် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည် ။
ဒီနေ့မှ တောက်တောက်ပြောင်ပြောင် အဝတ်အစားဖြင့် ကျော်ခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ တစ်အိမ်သားလုံး အံ့သြသင့်စွာ ငေးကြည့်နေရင်း ဖေဖေက
“ ဟာ.. သားဖိုးကျော်… လန်းလှချည်လား…. ဘယ်သွားမလို့တုန်း ”
အဖေဖြစ်သူမေးတော့မှ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားရင်း
“ဟုတ်… အဖေ။ ဟိုဘက်လမ်းက စိန်တိုးကို အတန်းမှာသင်တဲ့ မရှင်းတဲ့စာတွေ သွားပြခိုင်းမလို့ပါ ”
“အေးကွာ… ဒါနဲ့ ဒီနေ့အဖေတို့ နယ်ကအသိတစ်ယောက် နာမကျန်းဖြစ်နေတယ်ဆိုလို့ ခဏနေသွားမယ်။ ညနေလောက်မှ ပြန်လာမယ်…။ ဒါဆို သမီးအမွန် အိမ်စောင့်နော် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ…။ သမီးစောင့်နေပါ့မယ် ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိသည် ။ တကယ်တော့ သူက ဘယ်မှသွားစရာမှမရှိပါ။ သူ့ညီမစုမွန်တစ်ယောက် သဘောကျအောင် ဘာမှန်းမသိ ဒီနေ့မှ အဝတ်အစားတွေ ရွေးချယ်ပြီး ဝတ်မိရာ အဖေဖြစ်သူကမေးတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ပြီး အဖေဖြစ်သူကို လိမ်ပြောလိုက်မိသည် ။ အားလုံးစားသောက်ပြီးတော့ ကျော်ခိုင်က အလျှင်အမြန်ထွက်ရင်း လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ချောင်ကျကျဝိုင်းတွင် ရွေးထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့အဖေနဲ့အမေ ကားနဲ့ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာတွင် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လေတော့သည် ။
အိမ်ရောက်တော့ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ရာ စုမွန်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဗီဒီယိုထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ရင်း
“ ဟင်… စာသွားမေးမယ်ဆို ကိုကျော် ”
“ ဘာကိုကျော်လဲ… ကိုကိုလို့ခေါ်ပါ ကလေးရယ်…။ လွပ်လွပ်လပ်လပ်ချစ်ဖို့ ပြန်ခဲ့တာ သိလား ”
“ ဟာ.. အပြောအဆို ဆင်ချင်ရမယ်လေ…။ ဒီလို အပြင်မှာ ကိုကိုလို့ ဘယ်ခေါ်လို့ရမလဲ။ မဟုတ်ဘူးလား ကိုကျော် ”
ကျော်ခိုင်က စုမွန်အနားဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း စုမွန်ကို လှမ်းဖက်လိုက်သည် ။
“ မလုပ်နဲ့လေ… ကိုကျော် ဧည့်ခန်းထဲမှာကွာ ”
“ အင်း… ဒါဆိုလာခဲ့တော့ ”
ဟုဆိုရင်း စုမွန်ကိုပွေ့ချီကာ သူ၏အခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်ခဲ့တော့သည် ။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ကိုပွေ့ချီလျှက် မွှေ့ယာပေါ်သို့ နှစ်ဦးစလုံး ပစ်လှဲချလိုက်သည် ။ ထို့နောက် စုမွန်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူပြီး စုမွန်ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း ဆွဲဖြုတ်နေလိုက်သည် ။ နှုတ်ခမ်းက အနမ်းတွေချွေနေရင်း အင်္ကျီကျွတ်သွားသောအခါ စုမွန်ဗိုက်သားလေးတွေကို လက်နှင့်ပွတ်ပေးနေ၏ ။ နို့အုံကိုလည်း ဘော်လီအပေါ်မှပင် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည် ။
စုမွန်တစ်ယောက် မျက်ဝန်းလေး မှေးစင်းနေပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ကျောအောက်ထဲကို လက်လျှိုပြီး ဘောလီချိတ်ကို လှမ်းဖြုတ်လိုက်သည်။ ပေါ်လာသော နို့သီးလေးတွေမှာ အတော်လေး ထောင်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် နို့သီးလေးကို သွားနဲ့ မနာမကျင် ကိုက်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ကျော်ခိုင် နို့ကို အငမ်းမရ စို့နေရင်း လက်တွေက အဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်မှပင် ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။
“ ပြွတ်.. အွန်း.. ပြွတ်.. ဟင်း.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်… အာ့.. အ ”
ကျော်ခိုင်နို့စို့နေရင်း စုမွန်၏ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ပေါင်တံတစ်လျှောက် စိတ်ကြိုက် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည် ။ လက်တွေက ပေါင်ရင်းသို့ ရောက်သောအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် မထိတထိ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးပြီး ပေါင်သို့ပြန်ဆင်းက ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ စုမွန်တစ်ယောက် မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။ ဘောင်းဘီပေါ်မှာလည်း အဖုတ်ကကျလာတဲ့ အရည်တွေ အတော်လေးရွှဲနေပြီ ဖြစ်သည် ။
ကျော်ခိုင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ရမ္မက်ခိုးဝေနေသော မျက်လုံးဖြင့် ကျော်ခိုင့်လီးကို စိုက်ကြည့်နေ၏။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲတွင် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ကာ ကုန်းပြီး စုမွန်ဝမ်းဗိုက်သားတွေကို ယက်လိုက်သည် ..။ ထို့နောက် ချက်ကို လျှာနဲ့မွေကာ ယက်တော့ စုမွန်ခင်မျာ တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လျှာကို အောက်ဘက်ဆင်းလာပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှပင် လျှာဖြင့် ယက်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး
“ အာ့… အ… ကိုကို… အဲလိုမလုပ်နဲ့လေ… အမွန် ငရဲကြီးကုန်မှာပေါ့ … အာ့..”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဘာမှပြန်မပြောပဲ တွင်တွင်ယက်နေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ အစိလေးကို လျှာနဲ့ ထိထိမိမိ ယက်ပေးလိုက်သည် ။
“ အာ့..အမေ့….ရှီးးးး..”
အဖုတ်ကို တစ်ခါမှ အယက်မခံဖူးတဲ့ စုမွန်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးတစ်ယမ်းယမ်းနဲ့ သူ့အစ်ကိုကျော်ခိုင်ရဲ့ ဆံပင်ကိုဆွဲကိုင်ကာ မွေ့ယာပေါ်မှာ လူးလိမ့်နေသည် ။ ကျော်ခိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာထိုးသွင်းလိုက်ပြီး အစေ့လေးကို လက်မနဲ့ မနားတမ်း ပွတ်ပေးနေတော့သည် ။ မိနစ်အနည်းငယ် ယက်ပေးပြီးတော့ စုမွန်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ကျော်ခိုင်မျက်နှာမှာလည်း စုမွန်စောက်ရည်တွေ ပေပွနေချေ၏ ။
“ ကောင်းလား..ကလေး ”
“ပြောမပြတတ်အောင်ပဲ..ကိုကိုရယ် ”
“အင်း… ကိုကို့ကိုလည်း ကောင်းအောင် ပြန်လုပ်ပေးလေကွာ ”
ဟုဆိုပြီ လီးကို စုမွန်မျက်နှာရှေ့သို့ ကပ်ထားလိုက်သည် ။ စုမွန်နှုတ်ခမ်းလေး ဟပေးသည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဖင်ကိုကော့ရင်း လီးကိုထိုးထည့်လိုက်ရာ နွေးထွေးနူးညံ့သော ပါးစပ်လေးထဲ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် သုတ်လွတ်ချင်စိတ်ပေါက်သွား၏ ။
စုမွန်မှာလည်း မစုတ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေရှာသည် ။ ကျော်ခိုင်က စုမွန်ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ စုမွန်လည်း လျှာဖြင့် ဒစ်ကို ကစားပေးနေသဖြင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ကြာကြာမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့ စုမွန်ပါစပ်းထဲသို့ သုတ်ရည်များပန်းထည့်လိုက်သည် ။
“အွန်း…အွန်း..”
ဟုအော်ရင်း စုမွန်မှာ အတင်းရုန်းနေသဖြင့် ကျော်ခိုင်က စုမွန်ခေါင်းကို ကိုင်ထားကာ သုတ်ရည်ကုန်သည်အထိ ပန်းချပြီးမှ ပြန်လွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ ဟွန်း.. ကိုကိုညစ်ပတ်… ဘာလို့ အမွန့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပန်းထုတ်ရသလဲ ”
“ အဲ့ဒါ အချစ်ရည်တွေလေကွာ။ ကလေးကို သောက်စေချင်လို့ .. ဟာဟ”
ဟု ဆိုပြီး စုမွန်ဘေးနားမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည် ။ ကျော်ခိုင် အနားယူနေတုန်း စုမွန်က ပျော့တွဲနေသော လီးကြီးကိုကိုင်ကာ
“ အခုတော့လည်း… သူမဟုတ်သလိုပဲနော် ”
ဆိုပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ကစားနေသည် ။ စုမွန်လက်ထဲမှာပင် ခဏလေးအတွင်း ကျော်ခိုင့်လီးကြိးက ပြန်တောင်လာတော့သည် ။
“ ခိ.. ခိ.. ကိုကို့ဟာကြီး… ရန်ရှာနေပြန်ပြီဟေ့… လုပ်ပေးရဦးမလား ”
“ ရတယ် … ဒီတစ်ခါ ကိုကိုကိုယ်တိုင်လုပ်မယ် ”
“ ဟုတ်လား … ဘယ်လိုလုပ်မလို့လဲ…”
“ ကြည့်နေလေ ”
ဟု ဆိုပြီး ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် စုမွန်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ကာ စုမွန်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူလိုက်သည် ။ အောက်ကလည်း လီးထိပ်ကိုကိုင်ပြီး စုမွန်အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။
“ ဟင်း….ဟင့်..ဟင်း…”
စုမွန်မှာ ခါးလေးကော့တက်လာပြီး ညည်းသံထွက်လာခဲ့သည် ။ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲရင်း စုမွန်ရဲ့အဖုတ်ထဲသို့ ဒစ်လေးမြုပ်ယုံ ထည့်လိုက်သည် ။
“ အာ့… အ… ကိုကို .. အဲလိုတော့ မလုပ်နဲ့လေ…. အမွန်တို့က မောင်နှမတွေလေ ”
ကျော်ခိုင်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဒစ်ကို ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆယ်ချက်ခန့် လုပ်ပေးလိုက်ရာ… စုမွန်ရဲ့ အမွေးအမျှင် ကင်းမဲ့နေသော အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ တော်တော်ထွက်လာသောအခါ လီးကို နည်းနည်းပိုသွင်းလိုက်သည်။ တစ်ခုခု ကာဆီးထားသလို ခံစားရသည်နှင့် ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အပျိုမှေးဆိုတာ သိလိုက်သည် ။ စုမွန်ရဲ့ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည် ။
“ ဝူး….ဝူး …”
စုမွန်မှာ ပါးစပ်ပိတ်ခံထားရသောကြောင့် ပြန်မအော်နိုင်ပဲ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေ ကျလာသည် ။ ကျော်ခိုင်က လီးကို တစ်ဆုံးထည့်ထားလိုက်သည် ။ ခဏအကြာမှ ဖြည်းဖြည်းချင် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးရင်း အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ စုမွန်အဖုတ်မှ သွေးအနည်းငယ် ထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ အထုတ်အသွင်းကို စည်းချက်မှန်မှန် လုပ်ပေးနေရင်း စုမွန်တစ်ယောက် နာကျင်မှုတွေပျောက်ပြီး ဖင်ကိုပြန်ကော့ကော့ပြီး ခံလာသောကြောင့် ဆောင့်ချက်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။“
“ အား..ရှီး..ကိုကို….”
“ ကောင်းလား ကလေး နာနေတုန်းပဲလား ”
“ အင်း… သိပ်မနာတော့ဘူး … ဆောင့်ဆောင့် ကိုကို အမွန်ခံနိုင်လာပြီ ”
“ခံလို့ကောင်းနေပြီလား ကလေး ”
“ အာ့… အ.. ဆောင့်ပါ ကိုကိုရယ် ဘာတွေမေးနေမှန်း မသိဘူး ”
ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဆောင့်ချက်ကို မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်း ရွှဲအိုင်ထွက်နေသော စောက်ရည်ကြည်များကြောင့် လီးကြီးဝင်ထွက်တိုင်း တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် အသံများ အခန်းထဲတွင် ဆူညံနေသည် ။
“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”
“ အာ့… အာ့… ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။ ဆောင့်… ဆောင့်… ခပ်နာနာလေး ဆောင့်စမ်းပါ… အဟင့် ရှီးးးး”
ကျော်ခိုင် စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးသောကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် ၊ ဒစ်ကြီးက သားအိမ်ဝကို နစ်နစ်သွားသဖြင့် စုမွန်ခင်မျာ ရင်ခေါင်းထဲမှ အောင့်၍သွားသော်လည်း
“ လုပ်စမ်းပါ ကိုကိုရယ် … အင့်…. အင့်… အမွန်ခံနိုင်လာပြီ… လုပ်… ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လေ.. အီး…. အ”
စုမွန်တစ်ယောက် အော်ရင်း ကျော်ခိုင့်ဆောင့်ချက်နှင့်အညီ အောက်မှ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ပြန်လည်ကော့ပေးနေရာ ၊ ကျော်ခိုင်က အဆောင့် စုမွန်ကအပင့် ဆီးစပ်ချင်းပင် တဖတ်ဖတ် ရိုက်သွားသည်အထိ စည်းချက်ညီညီ လိုးနေသောကြောင့် ကျော်ခိုင့်လဥကြီးက စုမွန်ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားကို တဆတ်ဆတ် ရိုက်ခတ်နေတော့သည် ။
“ ဖွတ်…ဘွတ်…ဖတ်…အင့်….ဖတ်…ဘွတ်..”
“ ဆောင့်… ဆောင့်.. ကိုကို အရမ်းခံလို့ကောင်းလာပြီး… အီး.. ရှီးးးး အားးးးးးးးး”
စုမွန်တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ၊ စောက်ရည်များက စောက်ဖုတ်အပြင်ဘက်ကို စီးကျလာသည်အထိ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာတော့သည် ။ ကျော်ခိုင်လည်း စုမွန်ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလို့ အားစိုက်ပြီး စိတ်သွင်းကာ ဆောင့်လိုက်ပြီး တစ်ဖျစ်ဖျစ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေ စုမွန်အဖုတ်လေးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် စုမွန်ကိုယ်ပေါ်သို့ ထပ်ရက် အိပ်လိုက်တော့သည် ။
“ အရမ်းကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်…။ နောက်နေ့တွေလည်း အမြဲတမ်း ဒီလိုလုပ်ကြမယ်နော်.. ကိုကို ”
“ ကလေးသဘောပါပဲကွာ…။ အခုတောင် ကိုကို့ဟာကြီးကို ကလေးအဖုတ်ထဲက မထုတ်ချင်တော့ဘူး တစ်သက်လုံး ထည့်ထားချင်တယ် သိလား ”
ပြီးပါပြီ။
