ကံကြမ္မာ မျက်လှည့်
ရေးသားသူ – မန္တလာမောင်မောင်တုတ်
အောင်အောင်သည် ဆောက်လုပ်ရေး အင်ဂျင်နီယာ ကျောင်းဆင်းခါစ အလုပ်မရှိသေးသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နွေးနွေးသည် Eco ကျောင်းပြီးခါစ ဖြစ်သည်။ ချစ်သူနှစ်ဦးမှာ အလုပ်မရှိသေးခင် အိမ်မှ သဘောမတူသဖြင့် ခိုးပြေးကြသည်။ ဘယ်သွား၍ ဘယ်လာရမှန်း မသိကြ။ နှစ်ဦးသား ပါလာသော လက်ဝတ်ရတနာများအား ထုခွဲရောင်းချကာ အောင်အောင်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဝင်းနိုင်အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။ သပ်ရပ်သော နှစ်ထပ်အိမ်လေးသို့ ရောက်သော်
“ဝင်းနိုင်ရေ ဝင်းနိုင်”
“ဟာ အောင်အောင် အကြောင်းမကြား ဘာမကြားနဲ့”
“အေး ငါ မိန်းမ ခိုးပြေးလာလို့။ အဲဒါ ဘယ်သွားရမှန်း မသိတာနဲ့ မင်းဆီမှာ ခဏနေမလို့ကွ။ ဒါ ငါ့ချစ်သူ နွေးနွေးတဲ့”
“ဟားးး လန်းလှချည်လား အောင်အောင်ရ။ လာလာ အပေါ်တက်။ ခဏမဟုတ်ဘူး မင်းတို့ ပျော်သလောက်နေ ဟုတ်ပြီလား။ ငါက တစ်ကိုယ်ရည်သမားဆိုတော့ ဘာမှ အားနာစရာ မလိုပါဘူးကွာ”
ဝင်းနိုင်သည် နွေးနွေး၏ တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အား မျက်လုံးကျွတ်မတက် ကြည့်ရင်း အောင်အောင်တို့ကို အိမ်ပေါ်သို့ ခေါ်သွားသည်။
“ငါတို့ ဒီနေ့ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးမလို့ အဲ့ဒါ မင်းကူညီပေးကွာ”
“ok ok ငါ စီစဉ်လိုက်မယ်။ လောလောဆယ် မင်းတို့နှစ်ယောက် ရေချိုးပြီး အရံသင့်စောင့်နေ။ ငါ အခုဘဲ စာချုပ်သွားလုပ်လိုက်မယ်”
အောင်အောင်တို့ တရားရုံးတွင် လက်မှတ်ထိုးပြီး ဝင်းနိုင်၏ အိမ်တွင် Beer ပုလင်းနှင့် အမြည်းများ ဝယ်ကာ ဘက်ချလာနိုက် ကျင်းပကြသည်။
“Cheer ငါ့ကောင်ကြီး လင်မယား အိုအောင်မင်းအောင် ပေါင်းနိုင်ပါစေ”
“ပေးတဲ့ဆုနဲ့ ပြည့်ပါစေဗျားးး cheers”
သောက်ရင်း စားရင်းနှင့်
“ဝင်းနိုင်ရေ ငါ့ကို အလုပ်တစ်ခု ရှာပေးကွာ”
“မင်းက ဘယ်လိုအလုပ်မျိုး လိုချင်တာလဲကွ”
“လောလောဆယ် ဘာဖြစ်ဖြစ်ကွာ ပိုက်ဆံရရင် ပြီးရော။ ပင်ပန်းလည်း လုပ်မှာဘဲ”
“Ok Ok ဒါ ငါ့ကိစ္စထားလိုက် ဟုတ်ပြီလား။ ကဲ သောက်ကြစို့ Cheer”
စားသောက်ပြီးသွားသော် အောင်အောင်တို့လင်မယား ဝင်းနိုင် စီစဉ်ပေးသော အခန်းတွင် အိပ်ယာဝင်ကြသည်။
************************
“နွေး”
“ရှင် ကိုအောင်”
“ကိုအောင်လေ နွေးကို သနားမိတယ်ကွယ်။ နွေးကို ခမ်းခမ်းနားနား မင်္ဂလာမဆောင်ပေးနိုင်လို့”
“ဒါတွေ မပြောရဘူးလေ ကိုအောင်ရဲ့။ နွေးက ကိုအောင့်ကို ချစ်လို့ လိုက်လာခဲ့ပြီးပြီဘဲဟာ”
“ချစ်လိုက်တာ နွေးရယ်”
“ပြွတ် ပြွတ်”
အောင်အောင် နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေးကို ထွေးပွေ့ကာ နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းလိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“အင်းး ဟင်းးး ဟင်းးးး”
နွေးနွေးပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးကလိရင်း နွေးနွေးလျှာကို စုပ်လိုက်ရာ နွေးနွေး တဟင်းဟင်းဖြင့် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားသည်။ လျှာခြင်းကလိနေရင်း နွေးနွေး၏ အင်္ကျီလေးကို ပင့်တင်ကာ နို့အုံလေး နှစ်ဖက်ကို ဘရာဇီယာအပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ချေပေးသည်။ နွေးနွေးက အောင်အောင်ရဲ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားရင်း အောင်အောင့်လျှာကို စုပ်ပေးသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
နွေးနွေး၏ ဘရာဇီယာအား ပင့်တင်လိုက်ရာ လုံးဝန်းမို့မောက်သော ရင်သားအစုံ ပေါ်လာသည်။
“အိုး နို့လေးတွေက လှလိုက်တာ”
“ကိုအောင်နော်”
“ပြွတ် ပြွတ်”
“အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး”
နို့သီးခေါင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ကာ ကျန်နို့သီးခေါင်း တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ချေပေးလိုက်သည်။
“အင်းး ဟင်းး ဟင်းး ဟင်းးး”
ငါးမိနစ်ခန့် နို့စို့ပြီးသွားသောအခါ နွေးနွေး၏ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ပန်းနုရောင် အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်တွင် ဖောင်းကြွနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ပေါ်လာသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ပွတ်ဆွဲ ကလိပေးရာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာပြီး ဘောင်းဘီလေးတွင် စိုလာသည်။ အောင်အောင် နွေးနွေးနှုတ်ခမ်းလေးအား စုပ်လိုက်ရင်း လက်ကို အောက်ခံဘောင်းဘီထဲ လျှိုကာ စောက်စိလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်တော့
“အိ အိ အင်းးးး ဟင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးးး”
နွေးနွေး၏ ဖင်လေး ကော့ကော့လာသည်။ အောင်အောင် နွေးနွေး၏ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေး အလိုက်သင့် အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်ကာ ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ အောင်အောင် အဝတ်အစားများ ချွတ်၍ နွေးနွေးပေါင်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်ကာ သူ၏ တောင်မက်နေသော လီး ဒစ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် အထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
“အို အဟင့်ဟင့် ကိုအောင်ရယ်”
တစ်ချက် တစ်ချက် လီးဒစ်က စောက်စိလေးကို ထိမိရာ နွေးနွေးကိုယ်လေး တွန့်တွန့်သွားသည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်မြုပ်ရုံ ထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များ စိမ့်ထွက်နေ၍ ဒစ်မှာ လျှောလျှောလျှူလျှူ ဝင်သွားသည်။
“အ… ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကိုအောင် နွေး နာမှာကြောက်တယ်”
“စိတ်ချပါ နွေးရယ်။ ကိုအောင် ဖြေးဖြေး လုပ်မှာပါ”
“ဇွိ ဇွိ ဗျိ အ ကို ကိုအောင်”
နွေးနွေး အောင်အောင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“နာလို့လား နွေး”
“အင်း နည်းနည်းနာတယ်”
“ဇွိ ဇွိ ပြွတ် ပြွတ် အ အ အ”
အောင်အောင် လီးဝင်သလောက်သာ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ နွေးနွေး စောက်ပတ်လေးက တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသော အပျိုစင် ပါကင်လေး ဖြစ်သဖြင့် အရမ်းလိုးလိုက်လျှင် နာကျင်သည့်ဒဏ်ကို မခံနိုင်မှာ စိုးရသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ဇွိ ဇွိ အ အ အင်းးဟင်းးဟင်းးးးး”
အချက် ၂၀ ခန့် လုပ်ပြီးသော် နွေးနွေးဖင်လေး အောက်မှ ကော့ကော့လာသဖြင့် ခံနိုင်ရည်ရှိလာမှန်း သိ၍
“အင့် ဗျိ ဗျိ ဒုတ် အားးး အမလေးး ကိုအောင်ရဲ့ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် နာလိုက်တာ အရမ်းဘဲ အီးး ဟီးးဟီးးး”
အောင်အောင် အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ လီးဒစ်က အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်သွား၍ နွေးနွေး အတော်နာသွားသည်။ အောင်အောင် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားကာ နွေးနွေးနို့လေးများကို စို့ပေးနေသည်။ ၅ မိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်း ဟင်းး ဟင်းး”
နွေးနွေး နာကျင်မှု သက်သာလာသည်။ အောင်အောင် လီးကို အဆုံးထိထုတ်ကာ ခပ်စပ်စပ်လေး ပြန်ဆောင့်လိုက်သည်။
“ပလွတ် ဗျွတ် အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျိ အားးးး”
အောင်အောင် ၁၀ ချက်ခန့် အဆုံးထိ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေရာ နွေးနွေးဖင်လေး ပြန်ကော့ပေးလာသဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်ကာ အားကုန် ကျုံးတော့သည်။
“ဗျိ ဗျိ ဗျွတ် အ အ အ ဗလွတ် ဗလွတ် ဗျွတ် အ အ ဆောင့် ကိုအောင် အ အ နာနာလေးဆောင့် အ အ အ အားးးးရှီးးးးး”
အောင်အောင့် သုတ်ရည်များ နွေးနွေးစောက်ပတ်လေးထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် နွေးနွေး စောက်ပတ်လေးထဲမှလည်း အရည်များ တစစ်စစ် ထွက်လာကာ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်နက်တည်း ပြီးသွားတော့သည်။ အောင်အောင်တို့ နှစ်ယောက်သား အိပ်မောကျသွားမှ တစ်ဖက်ခန်းတွင် ချောင်းကြည့်နေသော ဝင်းနိုင် အိပ်ဖြစ်သွားသည်။
——————————————
“အောင်အောင်ရေ လောလောဆယ် ငါ လုပ်နေတဲ့ site မှာ တာဝန်ခံအနေနဲ့ လုပ်မလား”
“ရတယ် ဝင်းနိုင် ဘာအလုပ်ဖြစ်ဖြစ် ပန်းရံဆိုလည်း လုပ်မှာဘဲကွာ”
“အေး ဒါဆို မင်း မနက်ဖြန် အလုပ်စဆင်းပေါ့ ဟုတ်ပြီလား”
“ကျေးဇူးပါ ဝင်းနိုင်ရာ။ နွေးနွေးအတွက်တော့ နောက်မှ အလုပ်ရှာတော့မယ်။ လောလောဆယ် အိမ်မှာ ထမင်းချက်ပေါ့”
“အင်းပါ ကိုအောင်ရယ်။ ကိုအောင် အလုပ်ရတာကိုဘဲ နွေး ဝမ်းသာပါတယ်”
ဝင်းနိုင်၏အလုပ်တွင် အောင်အောင် အလုပ်စဆင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်သမားများ၏ လစာများ ပစ္စည်း အဝယ်စာရင်း အသုံးစားရိတ်များကို ကိုင်တွယ်ပေးရသည်။ ဝင်းနိုင်မှာလည်း အောင်အောင်တို့လင်မယား ရောက်လာကတည်းက ညပိုင်း သူတို့လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်ခြင်း၊ နေ့လည်ဘက် နွေးနွေး ရေချိုးသည့်အချိန်ကို ခန့်မှန်း၍ အိမ်ပြန်ကာ ချောင်းကြည့်ခြင်း၊ တစ်ခါ တစ်ခါ ရိသဲ့သဲ့ စကားများပြောကာ နွေးနွေးကိုယ်လုံးအား ရမက်ထန်သော အကြည့်များနှင့် ကြည့်ခြင်း စသည့် အလုပ်များ တိုးလာသည်။ သူငယ်ချင်း၏ မိန်းမဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းလှပသော နွေးနွေးအား သူ လိုးချင်နေသည်။ ထို့အတွက် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်နေသည်။
နွေးနွေးမှာလည်း ဝင်းနိုင်၏ အပြော အကြည့်များကို မကြိုက်ပေမယ့် ကျေးဇူးရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်သလို အောင်အောင်၏သူငယ်ချင်း ဖြစ်သဖြင့် အောင်အောင့်ကိုပင် ဖွင့်မပြောဘဲ ကြည့်ရှောင်နေရသည်။
အောင်အောင်တို့လင်မယား ဝင်းနိုင်အိမ် ရောက်နေသည်မှာ တစ်လကျော်သွားပြီ။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေး ကို တွယ်ချင်သည့် စိတ်ကလည်း တနေ့တခြား တိုးတိုးလာသည်။ ထို့ကြောင့် အခွင့်ကောင်းကို စောင့်ရင်း တစ်နေ့တွင်
“အောင်အောင်ရေ site အတွက် လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ထပ်ဝယ်ဖို့ရယ်၊ အရင်ယူထားတဲ့ ပစ္စည်းဖိုးတွေ ရှင်းဖို့ မင်း မနက်ဖြန် မန္တလေးကို သွားရမယ်”
“ကိုအောင် ကြာမှာလားဟင်”
“တစ်ညအိပ်ပါ။ ဘာလဲ ညည်းယောက်ျားကို စိတ်မချလို့လား ညည်းလည်း လိုက်သွားလေ”
“တစ်ညအိပ်ဆိုရင်တော့ မလိုက်တော့ပါဘူး။ ကိုအောင့် အလုပ်မှာ နွေး လိုက်နှောင့်ယှက်သလို ဖြစ်နေပါ့မယ်”
“နွေးရယ် ကိုအောင်လည်း ပြီးတာနဲ့ တန်းပြန်လာမှာပေါ့ ဟုတ်ပြီလား”
_________________________
ဝင်းနိုင် အောင်အောင့်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး site ထဲ ခဏဝင်ကာ အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်သော် နွေးနွေး ရေချိုးခန်းမှ ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ထွက်လာသည်။
“ဟင် ကိုဝင်းနိုင် ဒီနေ့ site ထဲ မသွားဘူးလား”
“ဒီနေ့ လုပ်စရာလေးရှိလို့ ပြန်လာတာ ဟဲဟဲဟဲ”
ဝင်းနိုင်ကပြောရင်း နွေးနွေးရဲ့ မလုံ့တလုံ ဖြစ်နေသော ရင်သားလေးများကို တဏှာခိုးဝေနေသော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်နေသည်။ နွေးနွေး စိတ်မလုံစွာ ရင်ဘက်ကို လက်ဖြင့်အုပ်၍ ဝင်းနိုင်ကို ရှောင်လိုက်ပြီး အခန်းထဲ အပြေးတပိုင်း ဝင်လိုက်သည်။ အခန်း တံခါး ပိတ်လိုက်စဉ် ဝင်းနိုင်မှာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အခန်းတံခါးကို လှမ်းဆွဲပြီး အခန်းထဲ လိုက်ဝင်လာလိုက်သည်။
“ကို ကိုဝင်းနိုင် အခန်းထဲ ဘာ ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ငါ လုပ်စရာရှိလို့ ပြန်လာတာလို့ ပြောပြီးပြီလေ”
“အဲ့ဒါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတာလဲ။ အခု ထွက်ပေးပါ”
“အေး ငါလုပ်စရာရှိတာက နင့်ကိုလေ”
ဝင်းနိုင် ပြောပြောဆိုဆို နွေးနွေးရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ် ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။
“ဝုန်း အ”
နွေးနွေး ကုတင်ပေါ် ပတ်လက်လှန်ကျသွားရာ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးအပေါ် ခုန်အုပ်၍ တက်ခွလိုက်သည်။
“ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော် လွှတ် လွှတ်”
နွေးနွေး ရုန်းကန်ရင်း ဝင်းနိုင်ရင်ဘတ်အား လက်သီးနှင့်ထု မျက်နှာအား လက်သဲများနှင့် ကုတ်ခြစ်သည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိထားကာ
“မင်း ငြိမ်ငြိမ်လေးနေရင် ကောင်းမယ် နွေးနွေး။ မဟုတ်ရင် အသားနာလိမ့်မယ်”
“ဘာ ရှင် ကျွန်မကို မတရားကျင့်တာ ငြိမ်ခံရမယ် ဟုတ်လား။ လူယုတ်မာကြီး လွှတ် လွှတ် အု အု ဝု”
နွေးနွေးပါးစပ်ထဲ အသင့်ယူလာသော လက်ကိုင်ပုဝါကို လုံးထွေး၍ ဆို့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နွေးနွေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးဖြင့် ဖိထားကာ ခါးပတ်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်တိုင်တွင် ပူးချည်လိုက်သည်။ လှုပ်ရှား၍ မရတော့သော အခြေအနေတွင် ဝင်းနိုင် နွေးနွေးကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ထဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေးကိုယ် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့သည်။
“ဝု ဝု ဝု ဝူးးး”
ဝင်းနိုင် သူ၏ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ နွေးနွေး၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း၍ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ နှူးနှပ်ပြီးမှ လိုးချင်သော်လည်း လီးအရင်ဝင်ထားမှ စိတ်ချရမည်လေ။
“အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျစ် အူးးဟူးဟူးးးးဟူးးးး”
အားပြင်းပြင်းဖြင့် တစ်ချက်တည်း ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ လီးမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ခေါင်းထိ ဝင်ဆောင့်သည်။ နွေးနွေး သားအိမ်အောင့်သွား၍ ခေါင်း ဘယ်ညာ ရမ်းကာ မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ ဝင်းနိုင်က လီးကို တစ်ဆုံးထုတ်ကာ အားကုန် ပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ဗလွတ် ဗျွတ် အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဒုတ် အူးး ဟူးးဟူးးဟူးးး”
တစ်ချက်ခြင်း အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီး နွေးနွေးရဲ့ စောက်ပတ်လေး ဝင်းနိုင်လီးကို ခံနိုင်ရည်ရှိလာသဖြင့် ဝင်းနိုင် အဆက်မပြတ် ဆောင့်တော့သည်။ နွေးနွေး စိတ်က မနှစ်မြို့သော်လည်း မသိစိတ်က ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသည်။
“ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဇွိ အု အု အု ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အု အု အိ အားးးရှီးးးးးးးး”
ဝင်းနိုင် ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလာကာ နွေးနွေး စောက်ပတ်ထဲ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ နွေးနွေးလည်း ခါးကော့ ဖင်ကြွကာ ပြီးသွားသည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပါးစပ်ထဲမှ လက်ကိုင်ပုဝါကို ထုတ်လိုက်ပြီး ခါးပတ်ကြိုးကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။
“ကောင်းလား နွေးနွေး”
“ဘာ ကောင်းလားလဲ လူယုတ်မာကြီး။ အီးဟီးဟီးဟီး ကိုအောင် သိသွားရင် ကျွန်မ ဘဝပျက်ပြီရှင့် အီးဟီးဟီးဟီး”
“မင်းမပြောရင် အောင်အောင် မသိပါဘူးကွာ။ ငိုမနေစမ်းနဲ့ တိတ်တော့။ ခဏနားပြီးရင် နောက်တစ်ချီ ဆွဲမယ် ဟုတ်ပြီလား။ ငါ မင်းကို အောင်အောင်လိုးတာထက် ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပါကွ”
ဝင်းနိုင် ပြောရင်း အဝတ်မဝတ်ဘဲ အခန်းအပြင်ဘက် ထွက်သွားသည်။ ပြီးနောက် Beer ပုလင်း ယူလာကာ beer သောက်ရင်း ကုတင်ပေါ် တစ်သိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော နွေးနွေးအား မျက်စိအရသာခံနေသည်။ Beer တစ်လုံး ကုန်သွားသော် ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။
“ကဲ နွေးနွေး နောက်တစ်ချီ စလိုက်ကြစို့ ပေါင်ကားလိုက်”
နွေးနွေးလည်း မထူးတော့ပြီမို့ မျက်နှာလွှဲ၍ ပေါင်ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ကာ စောက်ပတ်ကို snow tower ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် စောက်ပတ်အား လက်ဖြင့်ဖြဲ၍ အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။
“အားးး ရှီးး အဟင့် ဟင့် ဟင့်”
ပါးစပ်ကို စောက်ပတ်တွင် ဖိထားကာ လျှာဖြင့် အားရပါးရ ထိုးမွှေလိုက်၊ စောက်ပတ်အတွင်းသားများအား စုပ်ယူလိုက်၊ စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးရှီးးးး အဟင့် ဟင့် ဟင် အိုးးးးးးး”
နွေးနွေး အောင်အောင့်ကိုပင် သတိမရနိုင်တော့ပေ။ ဝင်းနိုင် စောက်စိလေးကို ဖိစုပ်ပေးရင်း လက်ညှိုးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ G-sport နေရာအား လက်ညှိုးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးနေသည်။ နွေးနွေး ဝင်းနိုင်၏ခေါင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်နှင့် ဖိကပ်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် စိ စိ အားး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ ဟားးးး ထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အားးးးးးးးးးးး”
နွေးနွေးခါးလေး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဝင်းနိုင် ချက်ခြင်း နွေးနွေးဖင်အောက် ခေါင်းအုံးခုကာ ဖောင်းကြွလာသော စောက်ပတ်ကြီးထဲ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ဗျိ ဗျိ ဗွတ် ဗွတ် အားးးးးးးး”
နွေးနွေးကလည်း ဝင်းနိုင်ရဲ့ လက်မောင်းများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ
“ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် ဆောင့် ဆောင့် အားရပါးရ ဆောင့် အားးးးးးး”
ထိုနေ့တွင် ဝင်းနိုင် နွေးနွေးအား တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် နံနက်လင်းမှ လိုးပွဲရပ်သွားသည်။
နောက်ရက်တွင် အောင်အောင် site ထဲ ရှိနေချိန် ဝင်းနိုင်မှာ အိမ်သို့ပြန်လာကာ နွေးနွေးကို လိုးသည်။ နွေးနွေးမှာလည်း နေ့ဘက် ဝင်းနိုင်ရဲ့ အလိုးကိုခံလိုက်၊ ညဘက် အောင်အောင်လိုးတာကို ခံလိုက်ဖြင့် ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားဇိမ်တွေ့နေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အနေအထိုင် ပိရိသဖြင့် အောင်အောင် လုံးဝ မရိတ်မိပေ။ ဝင်းနိုင်၏ သွန်သင်မှုကြောင့် နွေးနွေး လီးကိုပင် ကောင်းကောင်း စုပ်တက်နေပြီ။ အလုပ်အကိုင် အဆင်ပြေမှ ကလေးယူမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထား၍ တားဆေးထိုးထားသဖြင့် နွေးနွေးမှာ ကိုယ်ဝန် မရှိသေးပေ။
တစ်နေ့တွင် အောင်အောင် site ထဲ လိုအပ်သော ပစ္စည်းများ ဝယ်ယူ စာရင်းရှင်းနေရင်း ပစ္စည်းဝယ်သည့် ကုမ္မဏီမန်နေဂျာနှင့် ရင်းနှီးကာ သူ့ထံတွင် ငွေလွှဲ ငွေကောက် ကားမောင်းတက်သည့် အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် စာရင်းကိုင် အမျိုးသမီးတစ်ဦး လိုအပ်ကြောင်း စကားစပ်မိသည်။ မိမိတို့လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး အလုပ်ရနိုင်သော်လည်း အိမ်ထောင် မရှိသူကို ဦးစားပေးခေါ်သဖြင့် စိတ်ဓါတ်ကျကာ ပြန်လာသည်။
“ကိုအောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား။ ဘာဖြစ်လာလို့လဲ”
“ဒီလို နွေးရေ %&$#@*-=………….”
“သြော် အဲ့ဒါများ လွယ်လွယ်လေး။ ကိုအောင်နဲ့ နွေးနဲ့ မောင်နှမလို့ ပြောပြီး အလုပ်လျှောက်ကြည့်မယ်လေ။ မရတော့လည်း အရှုံးမရှိပါဘူး။ ရတော့လည်း အမြတ်ပေါ့”
“ဟား အဲ့ဒီအကြံ မဆိုးဘူး ဒါပေမယ့်”
“ဘာမှ ဒါပေမယ့်မနေနဲ့၊ နောက်ကိစ္စ နောက်ရှင်း၊ အခုဘဲ အလုပ်လျှောက်ဖို့ လုပ်တော့။ နွေးလည်း ကိုအောင်တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လုပ်နေတာ မကြည့်ရက်ဘူး”
“ok ဒါဆို အခုဘဲ သွားလျှောက်လိုက်မယ်။ နွေး မှတ်ပုံတင်ရယ် ပတ်စ်ပို့ပုံရယ် ပေးလိုက်။ ကိုအောင် ဝင်းနိုင်ကိုပြောပြီး မန္တလေးအထိ သွားလျှောက်ရမှာ”
အောင်အောင် ဝင်းနိုင်ကိုပြောကာ မန္တလေးသို့ ဆင်းသွားသည်။ ဝင်းနိုင်လည်း ချက်ခြင်း အိမ်သို့ပြန်လာကာ
“နွေးရယ် အလုပ်ရရင် နွေးလည်း မန္တလေးကို လိုက်သွားမှာပေါ့နော်။ ကိုယ်တော့ လွမ်းနေရတော့မှာပေါ့”
“အော် ကိုဝင်းနိုင်ရယ် ကျွန်မတို့ တစ်သက်လုံး ဒီလိုနေသွားလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ဘဝအတွက် တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်း ရှာရမှာပေ့ါ။ ကဲ လွမ်းရမဲ့ကိစ္စ ခဏထားလိုက်။ ကိုအောင် မန္တလေးသွားတဲ့ တစ်ညလုံး နွေးတို့ အတူတူနေမယ်လေ”
“ဟားးး ဒါ ဟုတ်တာပေါ့ ကဲလာ အခန်းထဲသွားကြစို့”
“ဒါမျိုးကြ နှစ်ခါမပြောရဘူး လူဆိုး”
“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ”
ဝင်းနိုင် နွေးနွေးပုခုံးလေးအား ဖက်ကာ အခန်းထဲဝင်၍ အခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။
“ဂျိတ်”
အောင်အောင်တို့လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ရသဖြင့် မန္တလေးတွင် ကုမ္ပဏီမှ စီစဉ်ပေးသော တိုက်ခန်းတွင် နေရသည်။ မန်နေဂျာနှင့်လည်း ရင်းနှီးသဖြင့် အစစအရာရာ အဆင်ပြေသည်။ Interview စဉ်က သူဌေးကိုယ်တိုင် ဗျူးကာ အောင်အောင်က ငွေလွှဲ ငွေထုပ် နေရာတွင် အလုပ်ရပြီး နွေးနွေးက စာရင်းကိုင် အလုပ်ရသည်။ မောင်နှမ အတူနေခြင်သည်ဟု ပြောထားသဖြင့် တိုက်ခန်းတစ်ခုတွင် ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး ပျော်လိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း။
သူဌေးမှာ အသက် ၃၅ နှစ်အရွယ်သာ ရှိသေးပြီး အိမ်ထောင်ကွဲနေသူဖြစ်ကြောင်း၊ သူ၏ အမျိုးသမီးမှာလည်း ကုမ္ပဏီတစ်ခု ထောင်ထားကြောင်း၊ သူဌေးက သဘောကောင်းသော်လည်း လုပ်ငန်းတွင် တိကျမှကြိုက်ကြောင်း မန်နေဂျာကိုမိုး ပြောသဖြင့် သိထားသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အလုပ်တွင် မောင်နှမပုံစံ ပိပိရိရိနေကာ အလုပ်ကို တာဝန်ကျေအောင် လုပ်ပြီး ညနေ အလုပ်ဆင်းချိန်မှ အတိုးချ အလွမ်းသယ်ရသည်။
“လွမ်းလိုက်ရတာ နွေးရယ်၊ ကိုအောင်တို့ဘဝက နီးလျက်နဲ့ ဝေးနေရတဲ့ ဘဝကွာ”
“အော် ကိုအောင်ရယ် နေ့ခင်းသာ စကားကောင်းကောင်း မပြောရတာ။ ညဘက် အတူတူနေလို့ရတာဘဲဟာ။ တစ်ခြား အလုပ်မရသေးခင်လေး အောင့်အီးပြီး နေကြတာပေါ့။ အခု အလုပ်က မပင်ပန်းတဲ့အပြင် လစာလည်း မက်လောက်စရာ၊ နေရာထိုင်ခင်းလည်း ပေးထားတော့ နွေးတို့အတွက် ဘယ်လောက် အဆင်ပြေလဲ၊ ရတာလေး စုကြတာပေါ့။ ဒီအတိုင်း တစ်သက်လုံး နေသွားမှာမှ မဟုတ်တာ”
“အင်းပါ နွေးရယ်။ ဒါပေမယ့် သူဌေးကိုစိုးခိုင် နွေးကို ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လွန်းတော့ ကိုအောင် စိတ်မချဘူးကွယ်”
“သူက နွေးကို အပျိုမှတ်လို့ ကြည့်တာ နေမှာပါ ကိုအောင်ရယ်။ စိတ်ချပါ နွေး ရှောင်တတ်ပါတယ်။ နွေးလေ ကိုအောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား”
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
နွေးနွေး အောင်အောင့်နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အောင်အောင် နွေးနွေးအား သိုင်းဖက်ကာ အငမ်းမရ ပြန်လည်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်ရင်ဘက်ကို တွန်းလှဲရာ အောင်အောင် ကုတင်ပေါ် ပတ်လက်လှန်ကျသွားသည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်အပေါ်မှ တက်ခွကာ အောင်အောင့်အင်္ကျီအား ချွတ်လိုက်သည်။ အောင်အောင့်နို့အုံနှင့် ရင်ဘက် တစ်လျှောက် လက်သည်းချွန်များနှင့် အသာကုတ်ခြစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို စုပ်လိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးး ရှီးးးး”
အောင်အောင် ခေါင်းမော့ကာ ဇိမ်တွေ့သွားသည်။ နွေးနွေးလျှာလေးဖြင့် အောင်အောင့်ချက်ကို ကလိရင်း ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖွင့်ကာ အထဲမှ မာန်ဖီနေသော လီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
“အိုး ကိုအောင့်ဟာကြီးက တင်းမာနေတာဘဲ”
“နွေးက အဲ့လောက်ဆွနေမှတော့ ဒီကောင်ကြီး ထနေပြီပေါ့ ဟားဟားဟားဟားး”
“ကဲ ဒီနေ့ နွေး ကိုအောင့်ကို အစွမ်းကုန် ပြုစုပေးမယ်နော်”
နွေးနွေး အောင်အောင့်ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ခြေရင်းတွင် ပုံလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ထောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို ဆွဲချလိုက်သည်။ နီရဲစိုစွတ်နေသော လီးဒစ်ကြီးပေါ်လာရာ နွေးနွေး နှုတ်ခမ်းအားစုပြီး လီးဒစ်ကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးး ရှီးးး နွေးရယ်”
အောင်အောင် နွေးနွေးခေါင်းကို ကိုင်ကာ လက်ချောင်းများဖြင့် ဆံပင်ကို ထိုးဆွရင်း မှိန်းနေသည်။ နွေးနွေး အောင်အောင့်ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်ချေနေရင်း လီးဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်၊ လီးကို အာခေါင်ထိအောင် ငုံစုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အိုးးးး ဟိုးး ဟိုးး ကောင်းလိုက်တာ နွေးရယ် ရှီးးးးး”
ဆယ်မိနစ်ခန့် အောင်အောင့်လီးကို စိတ်ကြိုက် စုပ်ပေးလိုက်ရာ အောင်အောင့်တစ်ကိုယ်လုံး ကုတင် ထက်တွင် ကော့လှန်နေတော့သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အားးးဟားးးဟားးး”
“နွေး အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးမယ်နော်”
နွေးနွေး အောင်အောင့်နားနား တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်ရာ အောင်အောင် မျက်လုံးမှေးစင်းကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ နွေးနွေး အဝတ်များ ချွတ်ကာ အောင်အောင့်အပေါ် တက်ခွလိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အပေါက်တွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိထိုင်လိုက်သည်။
“ပြွတ် ဗလွတ် ဗျိ အားဟားးဟားးး”
တင်းမာနေသော လီးကြီးမှာ နွေးထွေးနူးညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား ပွတ်တိုက်ကာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ နွေးနွေး ဖင်ကြီးကို ကြွလိုက် ဖိလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်ရာ
“ပြွတ် ပြွတ် ဗလွတ် ဗျွတ် အိုးးး ရှီးးး”
အောင်အောင် ဇိမ်တွေ့နေသည်။ အချက် ၂၀ ခန့် အပေါ်မှ လိုးပြီးသော် နွေးနွေး စောက်ပတ်အား အောင်အောင့် ဆီးခုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ ဖင်ကြီးအား စကောဝိုင်း ဝိုင်းပေးလိုက်သည်။
“အားးး ဟားး ဟားး ဟားး နွေးရယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ”
အောင်အောင် နွေးနွေး၏ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဖိညှစ်ပေးလိုက်ရာ နွေးနွေး ပိုမိုသွက်လာသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် စကောဝိုင်းပြီးသော် နွေးနွေးလက်နှစ်ဖက်က အောင်အောင့်ပုခုံးပေါ် ထောက်လိုက်သည်။ ဆံပင်များ အောင်အောင့် မျက်နှာပေါ် အုံကျလာသည်။
“နွေး အားရပါးရ ဆောင့်တော့မယ်နော်”
“အင်း”
ဆံပင်များကြားမှ ရမက်ထန်နေသော နွေးရဲ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ကောင်းနေသည်။
“ဗျွတ် ဗျွတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အင့် အင့် ပလွတ် ပလွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ အ ”
အောင်အောင်လည်း နွေးနွေးခါးကို လက်ဖြင်ကိုင်ကာ အောက်မှ စည်းချက်ညီညီ ပင့်ပေးသည်။ နွေးနွေး ဆောင့်အချ အောင်အောင် ပင့်အတင် ကွက်တိ ကျနေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းနေတော့သည်။ နွေးနွေး၏ ဆောင့်ချက်များ သွက်လာသည်။
“ဗျွတ် ဗျွတ် ဖက် ဖက် ဖက် အ အ အ ဖောက် ဖောက် ဗလွတ် ဗျွတ် အင့် အင့် အင့် ဘွတ် ဘွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အ အ အ ကို ကိုအောင့် အ အ အ ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် အားးး အားးး ရှီးးးးး အိုးးဟိုးးဟိုးးးး ဟားးး”
နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေး အောင်အောင့်အပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် ပြုတ်ကျသွားတော့သည်။ အောင်အောင်လည်း တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
“အင်းးးဟင်းးဟင်းးဟင်းး ကိုအောင်ရယ် ချစ်လိုက်တာကွယ်”
“နွေး မောသွားပြီလား”
နွေးနွေး ချစ်စဖွယ် ပြုံးပြရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
“နွေး ဒီပညာတွေ ဘယ်လိုတတ်တာလဲ ဟင်”
“အော် ကိုအောင်ရယ်။ နွေးလည်း ဒီဘက်ခေတ်က လူငယ်တစ်ယောက်လေ။ ကိုယ့်ယောက်ျားကို ပြုစုဖို့ရာ 18+ တွေ ကြည့်တာပေါ့ အဟီးးး”
အောင်အောင် နွေးနွေးရဲ့ နဖူးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ နွေးနွေး စိတ်ထဲမှာသာ **ကိုအောင်ရယ် အဲ့ပညာတွေက ကိုအောင့်သူငယ်ချင်း ကိုဝင်းနိုင် သင်ပေးလိုက်တာတွေလေ၊ နွေးလေ ကိုဝင်းနိုင်နဲ့ ဖောက်ပြန်မိပေမယ့် ကိုအောင့်ကိုဘဲ ချစ်တာပါ၊ နွေးရဲ့ စိတ်ဆန္ဒအရ မှားခဲ့တာကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်၊ နွေး ကိုအောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်***။ နွေးနွေး ရင်ထဲက စကားတွေကို ကိုအောင် မကြားနိုင်ဘဲ နွေးနွေးကိုယ်လုံးလေးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖတ်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
————————————————
အလုပ်မှ အိမ်သို့ ဖယ်ရီကားဖြင့် အတူတူ ပြန်ရသော်လည်း တစ်ခါတစ်ခါ နွေးနွေး စာရင်းများ မပြီးလျှင် နောက်ကျတတ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အောင်အောင်က အရင်ပြန်ရသည်။ မောင်နှမဟု ပြောထားသဖြင့် ထိုအချိန်ကြီးအထိ စောင့်ရန် မသင့်ပေ။ ထိုသို့ နောက်ကျသည့်အခါမျိုးတွင် မန်နေဂျာကိုမိုးက နွေးနွေးအား ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးတက်သည်။ ကိုမိုး လိုက်ပို့ပေးလျင် သိပ်မိုးမချုပ်သော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ကိုစိုးခိုင် လိုက်ပို့လျှင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်၌ ညစာ စားပြီးမှ ပြန်ပို့သည်။ ထိုညမျိုးတွင် အောင်အောင် အူတိုရသည်။
ဒီရက်ပိုင်း ညစာစားပွဲ ရှိသည့်အခါတွင်လည်း ကိုစိုးခိုင် နွေးနွေးကို ခေါ်သွားလေ့ရှိသည်။ ယခုညလည်း နွေးနွေးအား ကုမ္ပဏီမိတ်ဆုံစားပွဲတွင် သူနှင့်အတူ လိုက်ရန် ခေါ်သဖြင့် မငြင်းသာ၍ နွေးနွေး လိုက်သွားရသည်။ အောင်အောင်လည်း မန်နေဂျာကိုမိုး ခေါ်သဖြင့် နှစ်ယောက်သား Beer ဆိုင် ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။
“အောင်အောင်ရေ မင်းညီမကိုတော့ သူဌေးက မျက်စိကျနေပုံ ရတယ်”
“ဘာဗျ”
“အာ မင်းကလည်း ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟ”
“Sorry ကိုမိုးရာ”
“ငါက ဖြစ်နိုင်တာကို ပြောတာပါကွ။ မင်းကလည်း အဲ့လောက်တောင် နှမျောသလား”
***နှမျောတာပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒါ ကျုပ်မိန်းမဗျ ကျုပ်မိန်းမ***။ အောင်အောင် ရင်ထဲကသာ ပြောဖြစ်ကာ Beer တွေ လှိမ့်သောက်နေတော့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်သော် နွေးနွေး ရောက်နှင့်နေပြီ။
“ကိုအောင် ဘယ်သွားနေတာလည်းကွယ်။ နွေး စောင့်နေတာ ကြာပေါ့”
“နွေးရယ် ကိုအောင်လေ နွေးကို စိတ်မချတော့ဘူးကွယ်။ ဒါနဲ့ နွေးမျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား”
“ဟုတ်တယ် ကိုအောင်။ ဒီနေ့ ကိုစိုးခိုင် နွေးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတယ်”
“ဟာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ နွေး ဘယ်လို ပြောလိုက်လဲ”
“မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့ ငြင်းလိုက်တာပေါ့ ကိုအောင်ရယ်။ နွေးမှာ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူ ရှိတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်”
“ဟူးးး ဒီအတိုင်းနေလို့ မဖြစ်တော့ဘူး နွေး။ ဒီလကုန်ရင် ကိုအောင် သူဌေးကို အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောမယ်။ အလုပ်က ထွက်ရင် ထွက်ရပါစေကွာ”
“ကဲပါ ဒါတွေထားတော့ လာ အိပ်ကြစို့”
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
—————————————–
ဒီနေ့ ကိုအောင် ရုံးသို့ပြန်ရောက်တာ နောက်ကျသည်။ ရောက်လာတော့လည်း မျက်နှာမကောင်း။ မန်နေဂျာရုံးခန်းထဲ အလောတကြီး ဝင်သွားသည်။ တစ်နာရီခန့်ကြာသော် ကိုစိုးခိုင် ရောက်လာသည်။ ဘာတွေဖြစ်လို့ ဘာတွေ ဆွေးနွေးနေကြသည်ကို နွေး မသိ။ ရုံးဆင်းချိန် ရောက်လာသဖြင့် နွေး အရင်ပြန်လာခဲ့သည်။ ည တော်တော်လေး ဉာည့်နက်မှ ကိုအောင် ပြန်ရောက်လာသည်။
“ကိုအောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား။ ဘာတွေဖြစ်လို့လဲ ဟင်”
အောင်အောင် နွေးနွေးအား ထွေးပွေ့လိုက်ရင်း
“နွေးရယ် ကိုအောင်တော့ ဘဝပျက်ပြီကွာ အီးဟီးဟီးဟီး”
“အို ကိုအောင် နွေးကို အကျိုးအကြောင်းလေး ပြောပြပါဦး”
“နေ့လည်က ကိုအောင် site တစ်ခုက ပစ္စည်းဖိုး သိန်းသုံးရာ သွားယူပြီးအပြန် လမ်းမှာ အဖိုးကြီး တစ်ယောက် လမ်းလျှောက်ရင်း မူးလဲလို့ ကားနဲ့ တင်လာပြီး ဆေးရုံကို လိုက်ပို့ပေးခဲ့တယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ သူ့ phone ထဲက contact list ကိုကြည့်ပြီး သူ့မိသားစုကို အကြောင်းကြားတယ်။ ပြီးတော့ ကားဆီပြန်လာရော ကားနောက်ခန်းထဲက ပိုက်ဆံတွေ မရှိတော့ဘူးကွာ။ အီး ဟီး ဟီး ဟီး”
“ဘုရား ဘုရား ကိုအောင်ရယ်၊ ကိုစိုးခိုင်က ဘာပြောလဲ ဟင်”
“ကိုအောင့် တာဝန်တဲ့။ သူပြောတာလည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ကိုအောင် ဒီငွေကို မဆပ်နိုင်ရင် တရားဥပဒေအရ ရင်ဆိုင်ရမှာ။ အဲ့ဒီတော့ နွေး အိမ်ကိုပြန်တော့။ ကိုအောင် ထောင်ကထွက်လာမှ နွေးကို လာခေါ်လှည့်မယ်နော်”
နွေးနွေး ခေတ္တမျှ စဉ်းစားကာ
“ကဲ တော်ပြီ ကိုအောင်။ နွေး မနက်ဖြန် ကိုစိုးခိုင်နဲ့ ဆွေးနွေးကြည့်မယ်။ ကိုအောင့်ကို နွေး ထောင်အကျ မခံနိုင်ဘူး”
နွေးနွေးပုံစံက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်သကဲ့သို့ ပါးပြင်ပေါ်လည်း မျက်ရည်စတွေ ကျဆင်းလာသည်။
“နွေး ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ကိုစိုးခိုင် နွေးကို လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းထားတယ် ကိုအောင်”
“ဟာ မဖြစ်ဘူး နွေး၊ လုံးဝ မဖြစ်နိုင်ဘူး”
“ကိုအောင်ရယ်၊ နွေး ကိုအောင့်ကို ထောင် လုံးဝ အကျမခံနိုင်ဘူး။ နွေး ကိုအောင့်ကို ကယ်တင်ခွင့် ပေးပါ။ နွေးလေ ဘယ်ဘဝရောက်ရောက် ကိုအောင့်ကို ချစ်နေမှာပါ။ အဟင့် ဟင့် ဟင်”
“နွေးရယ် ကိုအောင် ရင်ကွဲပါပြီကွာ”
အောင်အောင်နှင့် နွေးနွေး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်ကြသည်။
——————————————
ကုတင်ထက်တွင် တစ်ဖက်လှည့်ကာ ဘေးတစ်စောင်း လှဲနေသော နွေးနွေး၏ ပေါင်အတွင်းသားလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း ကိုစိုးခိုင် ပြုံးမိသည်။ နွေးနွေးခင်မျာ နှစ်ချီဆတ်တိုက် အလိုးခံထားရ၍ မှိန်းနေသည်။ ဦးစိုးခိုင်ရဲ့ လိုးချက်တွေက ကြမ်းလွန်းသည်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်း၍ ပေါင်ခွဆုံ အောင့်ကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူနေသည်။ မုဒိန်းကျင့်ကာ အညှိုးနှင့် လိုးခံရသကဲ့သို့ ခံလိုက်ရသည်။ အောင်အောင် ထောင်ကျမည့် အရေး အတွက် ဒီကနေ့ ဦးစိုးခိုင်ကို နွေးနွေး လက်ထပ်ခဲ့သည်။
ညပိုင်း အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် နှူးနှပ်ခြင်း မပြုဘဲ နွားသိုးကြိုးပျက် အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် နွေးနွေးမှာ ရမ္မက်စိတ်ထက် နာကျင်မှုက ပိုနေသည်။ ဦးစိုးခိုင်သည် တဏှာစိတ် ပြင်းထန်သူဖြစ်ကာ ကာမဆက်ဆံရာတွင် ကြမ်းတမ်းသည့် နည်းလမ်းများ အသုံးပြုမှ အာသာပြေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူ့မိန်းမဒေါ်မီမီ သူမရှိခင် နောက်မီးလင်းသဖြင့် ကွဲခဲ့ရသည်။ ဦးစိုးခိုင်၏ ဆက်ဆံမှုမှာ ဖာသည်မပင် မခံနိုင်ပေ။ ဒေါ်မီမီလည်း ချစ်၍ ယူထားသော ယောက်ျား ဖြစ်လင့်ကစား ကာမဆက်ဆံမှုတွင် တစ်ကြိမ်မျှ ကျေနပ်မှု မရခဲ့သဖြင့် နောက်မီးလင်းရင်း လင်မယား ကွာရှင်းခဲ့သည်။ ဦးစိုးခိုင် အရက်ခွက်ကို တစ်ကျိုက်မော့ကာ စီးကရက် ခဲရင်း
“နွေးနွေး ”
“ရှင် အစ်ကိုကြီး”
“မင်းတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး ငါ့ကို ညာခဲ့တယ်”
“ရှင်!!!!!!!!!!!!”
ဦးစိုးခိုင် ကုတင်ထက် တက်လာကာ နွေးနွေးဆံပင်အား လက်ဖြင့် ဆွဲဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် နွေးနွေး ခေါင်းမော့သွားသည်။ နွေးနွေးနားနား ကပ်၍
“မင်းတို့ အလုပ်လျှောက်ကတည်းက မှတ်ပုံတင်တွေကို ငါကြည့်ခဲ့တယ်။ မောင်နှမဆိုပြီး မိဘတွေ မတူကြဘူး။ အေး ကိုမိုးလည်း ရိပ်မိလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် အောင်အောင့်ကို ကိုမိုးက ခင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အလုပ်ခန့်ခဲ့တယ်။ မင်းတို့ကို ပေးနေတဲ့ တိုက်ခန်းက ငါ့တိုက်ခန်းကွ။ အဲ့ဒီမှာ ငါ cctv တပ်ထားတယ်လေ ဟားဟားဟားဟား”
“ဒါ ဒါဆို ရှင်က ကျွန် ကျွန်မ အိမ်ထောင်သည်မှန်း သိလျက်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တာပေါ့။ အ အ”
ဦးစိုးခိုင် နွေးနွေးဆံပင်ကို ဆွဲဆောင့်လိုက်သည်။
“အေး ဟုတ်တယ်လေ။ မင်း ငါ့ကုမ္ပဏီကို ရောက်လာကတည်းက မင်းရဲ့ တက်မက်ဖို့ကောင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ငါ ရချင်ခဲ့တာ။ အခုတော့ မင်းက ငါ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီကွ။ ဟားဟားဟားဟား။ အေး မင်းက ငါ့ဆီရောက်လာချိန် အပျို မဟုတ်ပေမယ့် အပျိုစစ်သေးတဲ့ တစ်နေရာကိုတော့ ငါ ပိုင်ဆိုင်နိုင်ပါသေးတယ်ကွ။ ဟား ဟား ဟား ဟား”
“ရှင် ရှင် ဘာလုပ်မလို့ အ”
“အေး ဟုတ်တယ် အခု ငါ မင်းဖင်ကို လိုးမလို့ကွ”
“အဲ့ဒါတော့ မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ အစ်ကိုကြီးရယ် အ”
ဦးစိုးခိုင် နွေးနွေးအား မှောက်လျက် အနေအထား ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ကာ အပေါ်မှ တက်ခွလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တင်ပါးနှစ်ခုအား ဖြဲ၍ ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေးထွေးလိုက်ကာ လီးဒစ်ကို စအိုပေါက်တွင် တေ့ပြီး ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
“အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ”
“အားးး နာတယ် နာတယ်”
လီးဒစ်ကြီး စအိုပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ ဝင်သွားသဖြင့် နွေးနွေး အတော်အီသွားသည်။
“ဗျိ ဗျိ ဗျစ် ဗျစ်”
“အားး အားး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး”
လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ခန့် တိုးဝင်လာသဖြင့် နွေးနွေး နာကျင်စွာ အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးစိုးခိုင် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်နေသော လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ဆွဲထုတ်ကာ အဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“အင့် ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဗျွတ် အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အမလေးလေး ဖင်ကွဲပါပြီ အီး ဟီး ဟီး ဟီး”
လီးတစ်ဆုံး ဖင်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဦးစိုးခိုင် လီးကို အဆုံးထိထုတ်ကာ အားကုန် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။
“ဗျိ ဗျိ ဘု ဘု ဗျွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး အမလေးလေး နာတယ် နာတယ်”
နွေးနွေးရဲ့ အော်သံကို ကြားရလေ ဦးစိုးခိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေဖြင့် အချက် ၃၀ ခန့် အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပြီးသော်
“ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ် ဗွတ် အားး အားး အားး ဟားးးးရှီးးးးးး”
“တောက်စ် ဖင်လေးကို စီးပိုင်နေတာဘဲ နွေးနွေးရယ် ဟားး ရှီးး”
ဦးစိုးခိုင်ကသာ ကောင်းနေသော်လည်း နွေးနွေးမှာ အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။
—————————————–
ဦးစိုးခိုင်နှင့် ဒေါ်မီမီစိုးတို့သည် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွင် အောင်မြင်ကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ငယ်ရည်းစားများ ဖြစ်ကြသော်လည်း စီးပွါးရေးကို အလေးထားကြသဖြင့် ဦးစိုးခိုင် အသက် ၃၀ ၊ ဒေါ်မီမီစိုး ၂၈ နှစ် အရွယ်မှ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်သည်။ ဦးစိုးခိုင်သည် ငယ်စဉ်ကပင် မိဘနှစ်ပါး အိမ်ထောင်ကွဲသွား၍ အိမ်ထောင်ရေးကို သိပ်မယုံ။ မိခင်က အဖေ ရှိလျှက်နှင့် မိမိရှေ့မှာတင် Driver ဦးလေးနှင့် ဖောက်ပြန်သည်။
Driver နှင့် မိခင် ဆက်ဆံတိုင်း Driver က ရိုက်နှက်နှိပ်စက်ကာ ဆက်ဆံသည်ကို မိခင်က ကျေနပ်နေသည်။ သူတို့ ဆက်ဆံတိုင်း ခိုးကြည့်ဖြစ်သည်။ မိခင် ဖောက်ပြန်သည်ကို ဖခင် သိသွားတော့ စကားများကြကာ မိခင် အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ ဖခင် လိုက်ခေါ်သော်လည်း ပြန်မလိုက်ဘဲ Driver ၏ နှိပ်စက်ခြင်း၌ ပျော်မွေ့နေသည်။ နောက်ပိုင်း ဖခင်လည်း အပျော်မယားများ ထား၍ ကာမဆက်ဆံမှုကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပြုသည်။ စိုးခိုင်ကိုလည်း
“မိန်းမဆိုတာ အရိုးကွဲအောင် ဆော်မှ အသဲစွဲတတ်တဲ့ အမျိုးကွ”
ဟု သင်ကြားသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကိုစိုးခိုင်တစ်ယောက် ကာမဆက်ဆံရာတွင် စိတ်ရိုင်းများ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကျခါစတော့ မီမီစိုးနှင့် ကာမကိစ္စ ပြုမူတိုင်း နူးညံ့စွာဆက်ဆံပြီး ၆ လ ကျော်လာတော့ စိတ်ရိုင်းများ စလာသည်။ BDSM ဇာတ်ကားများကြည့်၊ မီမီစိုးကိုလည်း ပြ၍ ထိုထဲကအတိုင်း ဆက်ဆံသည်။
မီးမီးစိုးလည်း ပထမပိုင်း အသစ်အဆန်းဟု သတ်မှတ်ကာ လိုက်လုပ်ပေးသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကာမဆန္ဒ အထွဠ်အထိပ်ထိ ရောက်သော်လည်း သာယာမှုထက် နာကျင်မှုက ပိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် ရုံးပိတ်ရက်များတွင် ကိုစိုးခိုင်နှင့် ကာမ ဆက်ဆံရမည်ကို ကြောက်လာသည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်အကြောင်းပြ၍ ထိုရက်မျိုးတွင် ခရီးထွက်ကာ ရှောင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကိုစိုးခိုင်ကို ချစ်လွန်း၍ တစ်လတစ်ကြိမ်သာ ဆက်ဆံဖြစ်သည်။
ဤသို့ဖြင့် မီမီစိုးတို့ ဆက်ဆံရေးက တဖြေးဖြေး အေးလာသည်။ မီမီစိုးသည် ရမ္မက်ထန်သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် ကာမကိစ္စ ပြုလုပ်လိုသော်လည်း ကိုစိုးခိုင်နှင့် ဆက်ဆံရမှာ ကြောက်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင် သဘောကောင်း၍ အပြောချိုသော မန်နေဂျာကိုမိုးနှင့် အလုပ်တွဲလုပ်ရင်း ရင်းနှီးကြရာက အရင်းနှီးလွန်သွားသည်။ အစပိုင်းတွင် ကိုမိုးက သူ့ဆရာကတော် ဖြစ်သဖြင့် စောင့်ထိန်းသော်လည်း နောက်ပိုင်း ဆရာကတော်က သူ့ခံစားချက်များကို ရင်ဖွင့်သဖြင့် ဆရာကတော်ကို သနားကာ ဆရာကတော် လိုအပ်နေသော ကွပ်လပ်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း ကိုမိုး၏တိုက်ခန်း ကုတင်ထက်တွင် မကြာခဏ သွေးသား ဖလှယ်ဖြစ်ကြသည်။
ကိုမိုး၏ ဆက်ဆံမှုက ကိုစိုးခိုင် ဆက်ဆံသည်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်။ ကိုစိုးခိုင်က ကြမ်းသလောက် ကိုမိုးက မီမီစိုးကို နုနုရွရွလေး ကိုင်တွယ်သည်။ တခါတရံ ကိုစိုးခိုင် အလုပ်ဖြင့် ခရီးသွားလျှင် မီမီစိုးက ကိုမိုးကို အိမ်သို့ခေါ်ကာ သူမတို့လင်မယား အိပ်ယာထက်တွင် နှစ်ပါးသွားတတ်သည်။ တစ်ရက်တွင်
“မီမီရေ ကိုစိုး ဒီညနေ ခရီးထွက်ရမယ်။ တနင်္လာနေ့မှ ရောက်မှာ။ အပြန် နိုင်ငံခြားသားနှစ်ယောက် ပါလာမယ်။ လုပ်ငန်းကိစ္စ ဆွေးနွေးဖို့။ အဲ့ဒါ ကိုမိုးကို စာရွက်စာတန်းတွေ သေချာလုပ်ထားဖို့ ပြောလိုက်ဦး”
“စိတ်ချပါ ယောက်ျားရယ်။ မီမီ ကိုမိုးနဲ့ အတူတူ လုပ်လိုက်ပါ့မယ်”
“အေးပါ ငါ့မိန်းမ ကိုမိုးနဲ့ လုပ်မယ်ဆိုတာ သိပါတယ်”
“ရှင် ကိုစိုး”
“အာ ချစ်ကလည်း ကိုစိုး စကားလောသွားလို့ပါကွ။ အလုပ်ကိစ္စကို ချစ်က ကြီးကြပ်ပြီး ကိုမိုးနဲ့လုပ်ရင် ကိုစိုး စိတ်ချပြီးသားပါကွ ဟားဟားဟားဟား”
“ကိုစိုးနော် ဟွန်း ဘာတွေပြောမှန်း မသိဘူး။ ချစ် စိတ်ဆိုးတယ်”
“မဆိုးပါနဲ့ ချစ်ရယ်။ ကိုစိုးက ချစ်လို့စတာ။ ကဲ ကိုစိုး သွားပြီ”
ကိုစိုးခိုင် နှုတ်ခမ်းဆူ၍ စိတ်ဆိုးနေသော မီမီ၏ ပါး ဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်ဖြင့်ဖြစ်ကာ ထွက်သွားသည်။ မီမီစိုးရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေသည်။
“ကိုမိုးရေ အလုပ်သိမ်းပြီးရင် အိမ်လာခဲ့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မမမီ”
——————————————
မီမီစိုး ကိုမိုးရင်ခွင်ထဲ မှီထားသည်။
“မမီ ကျွန်တော်တို့ ဒီလိုတွေ့နေတာ မကောင်းဘူး ထင်တယ်။ ကျွန်တော် ဆရာ့အပေါ် လိပ်ပြာမသန့်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ မမီရော ဆရာသိသွားမှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား”
“အွန်း မမီလည်း စိုးရိမ်တာပေါ့။ ကိုစိုး သိသွားပြီး မမီကို မုန်းသွားမှာ ကြောက်တယ်”
“မမီ ဆရာ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သိပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဆက်ဆံတယ် ဆိုတာလည်း မမီရဲ့ ဆန္ဒဖြေဖျောက်ဖို့ မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်ကလည်း မမီဆန္ဒ ပြေဖို့ နေပေးပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်နဲ့ မမီတို့ အိမ်ထောင်ရေး မပျက်စေချင်ဘူး”
“ကဲ ဒါတွေ ထားလိုက်တော့ ကိုမိုး။ အချိန်ရှိတုန်း မမီကို ပြုစုပေးကွာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မမမီ”
ကိုမိုး မီမီစိုး၏ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသော မီမီစိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် အဖုအထစ် ကောက်ကြောင်းမှန်စွာဖြင့် လှနေသည်။ အသားအရည်မှာ ဖြူသည်ဆိုခြင်းထက် နို့နှစ်ရောင် ဝင်းဝါနေသည်။ ပါးပြင်နှင့် နို့အုံပေါ်တွင် အကြောစိမ်းလေးများ သန်းနေသည်။
“လှလိုက်တာ မမီရယ်။ ဆရာကလည်း ဒီလောက် ကိုင်ရက်စရာ မရှိအောင် လှနေတဲ့ မိန်းမကို ဘာလို့များ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံရတာလည်း မသိ”
“ကိုမိုးနော် တော်တော့ မမီ ရှက်တယ်”
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
ကိုမိုး မီမီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းအား စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မီမီစိုးလည်း ကိုမိုးလည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ရင်း ပြန်နမ်းသည်။ မီမီစိုး၏ နှုတ်ခမ်းများအား နမ်းရင်း ကိုမိုး လက်များက မီမီစိုး၏ နို့အစုံကို ပွတ်သပ်နေသည်။ မီမီစိုး မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ကိုမိုး မီမီရဲ့ရဲ့ လည်တိုင်အား နမ်းရှိုက်ရင်း ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်နေသည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း”
တဖြေးဖြေးနှင့် နို့အုံကို ရောက်သွားသည်။ ကိုမိုး နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးအား ချေသည်။ ကျန်နို့အုံ တစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိစုပ်လိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။
“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း”
မီမီစိုး အဖျားတက်သကဲ့သို့ ညည်းနေသည်။ ကိုမိုးတစ်ယောက် နို့များကို အားရအောင် စုပ်ပြီး မီမီစိုးအား ပက်လက် လှဲအိပ်စေကာ ဝမ်းဗိုက်တလျှောက် လျှာဖြင့် လျက်သည်။ ပြီးနောက် ချက်ပေါက်အား လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သည်။
“အဟင့် ယားတယ် ကိုမိုးရယ် လုပ်တော့ကွာ”
ကိုမိုး အဝတ်များ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပေါင်ကားပေးထားသော မီမီစိုး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ကာ အရည်ရွှဲနေသည့် စောက်ပတ်ထဲ လီးဒစ်ကို တေ့ထည့်လိုက်သည်။
“ဇွိ အ”
မီမီစိုး ကိုမိုးခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ တင်ပါးကြီး ကြွလာသည်။ ကိုမိုးခါးကို ကော့ထည့်လိုက်သည်။
“ဗျိ ဗျိ ဇွိ အ ဟားးးး”
လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ ခါးကို အားစိုက်ကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
“ဗျိ ဗျိ ဇွိ ဗွတ် အားး ဟားးး ဟားး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမိုးရယ်”
လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်။ လီးအား ပြန်ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်ဖြင့် ဖြေးညှင်းစွာ လိုးပေးနေရာ အချက် ၂၀ ခန့် ကြာသော်
“ဗျိ ဗွတ် ဗျစ် ဗျစ် အိုးးးရှီးးး ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ဆောင့်တော့ ကိုမိုး နာနာလေး ဆောင့်တော့”
“ဗျိဗျိ ဇွိဗျစ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အိုးးးရှီးးးးးး”
မီမီစိုး ခေါင်းထောင်ကာ ကိုမိုးကျောဘက်ရှိ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးမှတဆင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံကို ကြည့်၍ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးသည်။
“ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့် ဗျိ ဗျိ ဗျစ်ဗျစ် အ အ အ ဆောင့်ဆောင့် ကိုမိုး ဆောင့် အ အ အ အားးး ဟားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးးးး”
ကိုမိုး သုတ်ရည်များ မီမီစိုးရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် မီမီစိုးကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက်တုန်ကာ ပြီးသွားတော့
သည်။ နှစ်ယောက်သား ဖက်လျှက် အနားယူနေကြသည်။
“ကောင်းလား မမမီ”
“အွန်း ကောင်းတာပေါ့ ကိုမိုးရယ်”
“ကဲ ဒါဆို နောက်တစ်ချီ စမယ်”
“အာ ကိုမိုးကလည်းကွာ”
“လုပ်ချင်တော့ဘူးလား”
“လုပ်မှာပေါ့လို့ အဟင့်ဟင့်ဟင့်”
နှစ်ယောက်သား တစ်ညလုံး မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးလိုက်တာ မနက်လင်းမှ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်တွင် စိမ်းနေသော မီးစိမ်းလေးအား နှစ်ယောက်သား သတိမပြုမိကြ။
ပြီးပါပြီ။
