စောဆ
ရေးသားသူ – ပန်းရိုင်း
🏵️အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း🏵️
အင်းစိန်တိုက်ပွဲကြီး ပြီးဆုံးပြီး ထွန်းအုံတို့တပ်တွေ မင်္ဂလာဒုံမှာ ပြန်နားကြပြီးတဲ့နောက် ထွန်းအုံသည် ခွင့်ယူပြီး စောဆတို့ ထွက်ပြေးသွားတဲ့ ကျုံမငေးမြို့ကို လိုက်သွားပြီး စောဆကို ရှာသည် ။ ဘယ်လိုမှ စုံစမ်းလို့ မရ ။ ထွန်းအုံလည်း အင်းစိန်တိုက်ပွဲမှာ သတ္တိရှိရှိနဲ့ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကောင်းလို့ တပ်ကြပ်အဆင့်ကို တိုးပေးတာ ခံရသည် ။ စောဆ ဘယ်ကို ရောက်နေလဲ.. အသက်မှ ရှင်သေးရဲ့လားလို့ သူ တွေးပြီး ရင်တွေပူသည် ။ ဇွဲကတော့ မလျော့ ။ စောဆအဖေ အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်ဆိုတဲ့ တောင်ငူ ပျဉ်းမနား သစ်တောတွေဖက်မှာများ ရှိနေမလားလို့ စဉ်းစားမိပြီး ထပ်ရှာသည် ။ စောဆကို လွမ်းတဲ့ စိတ်တွေက များနေဆဲ၊ အင်းစိန်တိုက်ပွဲတုန်းက ဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ ” မြင့်မြင့်ခိုင် ” နဲ့ မထင်မမှတ်ဘဲ လှည်းတန်းဈေးမှာ ပြန်ဆုံသည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်က ထွန်းအုံကို အင်းစိန်တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေချိန်ထဲက သဘောကျပြီး ရေလာဖို့ မြောင်းပေးနေတဲ့သူ ဆိုတော့ ထွန်းအုံကို အလွတ်မပေးချင် ။ ထွန်းအုံကလည်း မိန်းမမရှိတဲ့စစ်သား… စစ်မြေပြင် ရှေ့တန်းတွေမှာဘဲ နစ်မြုပ်နေတဲ့လူ ။ မကြာခင်ကဘဲ သူသည် မော်လမြိုင် သထုံဖက်မှာ သွားတိုက်ခဲ့ရသေးသည် ။ သထုံ.. ကျိုက်ကော် သိမ်ဆိပ်နဲ့ မုတ္တမကားလမ်းဖက်တလျှောက် အင်အားကြီးထွားနေတဲ့ ကေအင်ဒီအို တပ်တွေနဲ့ အပြင်းအထန် တိုက်ရသည် ။
ထွန်းအုံကို သူ့တပ်မှူးက ” ဘရင်းဂန်းထွန်းအုံ ” လို့ ခေါ်ကြသည် ။ သဘောကောင်းသူဖြစ်လို့ တပ်သားတွေက သူ့ကို ချစ်ခင်ကြသည် ။ သူက ရှိတာကို ဝေမျှစားတတ်သူ ခင်မင်စိတ်ကြီးသူ တစ်ယောက်မို့ တပ်ထဲမှာ လူချစ်လူခင် ပေါသည် ။ သူသည် ဘရင်းဂန်းကိုင် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သေနတ်ပစ်လည်း လက်ဖြောင့်သည် ။ သူတို့တပ်စခန်းကို ကေအင်ဒီအိုရန်သူတွေ ညတိုင်းလို လာလာတိုက်ကြတဲ့အခါ ” ထော်…ထော်….ထော်….”လို့ ညာသံပေးပြီး လှံစွပ်တက်ထိုးလာတဲ့ ရန်သူတွေကို ဘရင်းဂန်းကို သေချာချိန်ရွယ်ပြီး တစ်ချက်ချင်းနဲ့ ပစ်ခတ်ပြီး ရှင်းလင်းခဲ့တဲ့အတွက် အထက်တပ်မှူးတွေ အားကိုးကြသည် ။ သူ့ကို ” တစ်တောင့်တစ်ယောက် ထွန်းအုံ ” လို့လည်း ခေါ်ကြသည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်နဲ့ ပြန်ဆုံတဲ့အချိန် မြင့်မြင့်ခိုင်သည် ကိုယ်လုံး အဆက်အပေါက် ကောင်းလွန်းတာကို ထွန်းအုံ သတိပြုမိသည် ။ ရှံသားအင်္ကျီအောက်က ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ထွန်းအုံ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ ဒါကို အကင်းပါးတဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်က သိပြီးသား ။
စောဆလေးကို စွဲလန်းနေသူမို့ တနေ့ ပြန်တွေ့နိုးနိုးနဲ့ လိုက်ရှာချင်နေတဲ့ သူသည် မြင့်မြင့်ခိုင်က သူ့ကို သူနေတဲ့အိမ်မှာ ထမင်းဖိတ်ကျွေးတဲ့အခါ ထမင်း အားရပါးရစားသလို မြင့်မြင့်ခိုင်ကိုလည်း စိတ်ရှိတိုင်း ” ချစ်တလင်းခေါ် ” ပစ်လိုက်မိသည် ။ အဲဒီနေ့က မြင့်မြင့်ခိုင်တို့ အိမ်လေးမှာ ထွန်းအုံ ရောက်နေတဲ့အချိန် မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ အစ်မကြီး တင့်တင့်ခိုင်နဲ့ သူ့ယောက်ျား ကိုဖုန်းကြွယ်တို့က ဆွမ်းကျွေးအလှူတစ်ခုကို သွားကူစရာ ရှိနေလို့ ဆိုပြီး အိမ်က ထွက်သွားကြသည် ။ ထွန်းအုံနဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင် နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့သည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်က ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်တွေမှာ တစ်တောဝင် တစ်တောင်ထွက် မိုးရွာရွာနေပူပူ ပင်ပန်းခဲ့သမျှ နင်းနှိပ်ပြုစုချင်ကြောင့် ပြောလာလို့ အိမ်ရှေ့ခန်း ကြမ်းပေါ်မှာ သူ လှဲပေးလိုက်သည် ။ မြင့်မြင့်ခိုင်သည် ထွန်းအုံရဲ့ ကြွက်သားအပြည့်နဲ့ ကိုယ်တစ်ခုလုံးကို နှိပ်နယ်ပေးရင်း ထွန်းအုံရဲ့ ပေါင်ရင်းကို လက်ဖနောင့်နဲ့ ဖိသိပ်ကာ အပူထုတ်ပေးတဲ့အချိန် ထွန်းအုံလည်း ကာမစိတ်တွေ ထိန်းသိမ်းလို့ မရတော့ဘူး ။ စောဆလေးကို သစ္စာမပြယ်ချင်လို့ စိတ်ထိန်းလာခဲ့တဲ့သူသည် မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေရယ်.. စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေရယ်နဲ့ ထိတွေ့မိတဲ့အခါ အရည်ပျော်ကျသွားပါတော့သည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်က ထွန်းအုံရဲ့ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ မာကြောပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ထွန်းအုံရဲ့ ယောကျားတန်ဆာကြီးကို မြင့်မြင့်ခိုင် မြင်တာနဲ့ တအားသဘောကျသွားသည် ။ ယောက်ျားတွေနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ကြုံဖူးထားတဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်သည် ထွန်းအုံရဲ့ စံချိန်မှီ လက်နက်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ တအားငုံပစ်လိုက်မိလေသည် ။ ထွန်းအုံရဲ့ ထွားကြိုင်းတဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးက မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ ပြည့်နေသည် ။ အားရပါးရ စုတ်ယူနေတဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်ကြောင့် ထွန်းအုံသည် ပါးစပ်က တအင်းအင်း ညည်းရင်း မျက်နှာကြီးမော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံစားရယူနေမိသည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်က သူလိုချင်တာတွေကို အကုန်လုံး ပုံအောပေးခဲ့သည် ။ တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့ ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် ရမက်ကြွယ်စရာ မြင့်မြင့်ခိုင်ကလည်း ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် စစ်သားကြီး ထွန်းအုံရဲ့ ကာမစွမ်းပကားတွေကို မက်မော စွဲလန်းသွားရတော့ တပ်က ထွက်လို့ရတဲ့ အချိန်တိုင်း ကမာရွတ်ထဲက မြင့်မြင့်ခိုင်နေတဲ့ အိမ်လေးမှာ အချစ်စခန်း ဖွင့်ကြတော့တာဘဲ ။ မြင့်မြင့်ခိုင်ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းပြီး ထွန်းအုံ တအားဆောင့်ကာ လုပ်သည် ။ မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ အော်သံက ဘေးအိမ်တွေက အကုန်ကြားရအောင်ကို ကျယ်သည် ။ သူတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ မြင့်မြင့်ခိုင်ကို တအားလိုးတဲ့ စစ်သားကြီးဆိုပြီး နာမည်ကြီးခဲ့သည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်က ပြီးခဲ့တဲ့ ငယ်စဉ်ဘဝအကြောင်းကို မဖုံးကွယ် မလိမ်ညာဘဲ ထွန်းအုံကို အကုန်လုံး ဖွင့်ပြောပြသည် ။ အပျိုဖော်ဝင်ခါစမှာ ပထွေးကြီးရဲ့ ခြေတော်တင်တာကို ခံခဲ့ရပြီး တရုတ်လူမျိုး စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးဟုတ်ကြူးကို ပထွေးကြီးက လွှဲအပ်လက်ပြောင်းပေးခဲ့လို့ ဦးဟုတ်ကြူးရဲ့ ဆိုင်မှာ ” ဟော်တယ်မယ်” အဖြစ်နဲ့ လာရောက် စားသောက်ကြတဲ့ ယောက်ျားတွေကို ဧည့်ခံပေးခဲ့ရသည် တဲ့ ။ ထွန်းအုံလည်း မြင့်မြင့်ခိုင်ကို စိတ်ကြိုက် တွယ်လို့ရနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ သူ့အသက်ကို ကယ်ခဲ့ပြီး ချစ်ခဲ့ကြတဲ့ ကရင်မချောလေး စောဆကိုဘဲ တမ်းတ စွဲလန်းနေခဲ့ပါသည် ။
မြင့်မြင့်ခိုင်ဆီကို တချိန်လုံး သွားနေတဲ့အချိန် မြင့်မြင့်ခိုင်ရဲ့ အစ်မကြီးရဲ့ လင်ဖြစ်တဲ့ ကိုဖုန်းကြွယ်နဲ့ ခင်မင်မိကြသည် ။ ကိုဖုန်းကြွယ်က ကားကောင်းကောင်း ပြင်တတ်တဲ့ ကားပြင်ဆရာတစ်ယောက် ။ သူသည် အထူးသဖြင့် စစ်အတွင်းက လက်ကျန် ဒေါ့ဂျစ်ကြီးတွေနဲ့ ဝီလီဂျစ်ကားတွေကို အရမ်းကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြင်တတ်သည် ။
ကိုဖုန်းကြွယ်က စစ်အတွင်းက ပျက်စီးပြီး တစ်နိုင်ငံလုံးက တောရွာတွေမှာ ကျန်နေတဲ့ ရှိနေတဲ့ ဒီကားပျက်တွေကို လိုက်ဝယ်ပြီး ပြန်ပြုပြင်ပြီး ရောင်းချတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ရအောင်…. ထွန်းပုံက စစ်တပ်က ထွက်ပြီး ကားတွေ လိုက်ဝယ်… သူက ပြင်ပေးမည်.. အတူတူ ရောင်းကြမည်.. စီးပွား မုချဖြစ်စေရမည်… လို့ အကြိမ်ကြိမ် တိုက်တွန်းတာကြောင့် ထွန်းအုံ တပ်က ထွက်လိုက်သည် ။ ထွန်းအုံ တပ်က ထွက်တော့ သူ့အဆင့်က တပ်ကြပ်ကြီး ။
ကိုဖုန်းကြွယ်နဲ့အတူ ကားပျက်တွေ လိုက်ဝယ်သည် ။ မြန်မာပြည်အနှံ့ တစ်မြို့ဝင် တစ်ရွာထွက် ကားပျက်တွေကို လိုက်ရှာကြသည် ။ သူတို့သည် တခါတခါ တစ်လလောက် ကြာအောင် ခရီးထွက်ရသည် ။ ခရီးက ပြန်လာတဲ့အခါ အသင့်ကြိုနေပြီး သူ့ကို ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးတဲ့ နင်းနှိပ်ပြုစုတဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်ကို စိတ်တိုင်းကျ ကာမစပ်ယှက်သည် ။ ကိုဖုန်းကြွယ်တို့ လင်မယား အိမ်မှာရှိနေလည်း သူတို့ ဂရုမစိုက်ကြတော့ ။ အပြုအစုကောင်းတဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်ကြောင့် ထွန်းအုံတစ်ယောက် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံစား ရရှိသည် ။ သို့ပေမယ့် တအားချစ်မိခဲ့တဲ့ စောဆလေးကိုတော့ ရှာဖွေချင်နေသေးသည် ။ မတွေ့တွေ့အောင် ရှာမည်လို့ ဂတိတွေလည်း အထပ်ထပ် ပေးခဲ့သည်လေ ။ သူတို့ကျေးဇူးကိုလည်း ပြန်ဆပ်ချင်သည် ။
ထွန်းအုံရဲ့ ကံဇာတာ တက်လာသည် ။ ကိုဖုန်းကြွယ်နဲ့ စပ်တူပူးပေါင်း လုပ်တာကလည်း ကံစပ်သည်လို့ ပြောရမည် ။ စစ်ကြီးမှာလည်း ဂျစ်ကားပျက်တွေက တောင်ပုံရာပုံ ဆိုတော့ တချို့ကားပျက်တွေကို အစီးရေ ရာချီပြီး လေလံဆွဲတဲ့ အဆင့်အထိ ဖြစ်လာတော့ ကိုဖုန်းကြွယ်လည်း ကားတွေပြင်တာ တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်တော့ဘဲ လက်ထောက် စက်ပြင်တွေ ခန့်ထားလာရသည် ။ ပထမ ရန်ကုန်မြို့မှာဘဲ သူတို့ အလုပ်ကို အခြေတည်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ အထက်မြန်မာပြည်မှာပါ မြေဝယ်ပြီး လုပ်ငန်းခွဲတွေ တိုးချဲ့ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ထွန်းအုံမှာလည်း စီးပွားတိုးတက်သထက် တိုးတက်လာပြီး ချမ်းသာတဲ့ အခြေအနေကို ရောက်လာခဲ့သည် ။ တချို့အချိန်တွေမှာ ရန်ကုန်ကို မပြန်နိုင်ဘဲ အထက်မြန်မာပြည် မြို့တွေမှာဘဲ အလုပ်လုပ်နေရတဲ့အတွက် ရန်ကုန်မြို့က မြင့်မြင့်ခိုင်နဲ့ မတွေ့ဖြစ်နိုင်ဘဲ ဝေးကွာခဲ့သည် ။
တနေ့မှာ မထင်မမှတ်ဘဲ အရေးတကြီး အလုပ်တစ်ခု ပေါ်လာလို့ ရန်ကုန်ကို ညတွင်းချင်း ကားမောင်းပြီး ပြန်ခဲ့တဲ့ ထွန်းအုံသည် ရန်ကုန်အဝင်မှာ မိုးသည်းသည်း ရွာတာနဲ့ ကြုံလိုက်ရသည်။ ညကလည်း နက်နေလို့ ချိန်းထားတဲ့ ရန်ကုန်မြို့ တရုတ်တန်းကို မနက်ကြမှဘဲ သွားတော့မည်လို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကမာရွတ်က မြင့်မြင့်ခိုင်တို့အိမ်ကို ဝင်လိုက်သည် ။ မြင့်မြင့်ခိုင်တို့ရဲ့ အိမ်ကလေးသည် သူနဲ့ စတွေ့ခါစတုန်းကလို သွပ်မိုး ပျဉ်ထောင် အိမ်ပေါက်စလေး မဟုတ်တော့ ။ သူ့စီးပွားရေး ကောင်းလာတဲ့အတွက် အုတ်ခံနှစ်ထပ်အိမ်ကြီး ဖြစ်နေပြီ ။
မြင့်မြင့်ခိုင်ကို သူက တရားဝင်မယားအဖြစ် လက်ထပ်ယူမထားပေမယ့် ပြည့်ပြည့်စုံစုံနဲ့ စောင့်ရှောက် ပေးကမ်းထားလို့ မြင့်မြင့်ခိုင်လည်း ဖို့ဒ် ပေါ်ပြူလာကားလေး စီးနိုင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ လေရောမိုးပါ သဲသဲမဲမဲ ဖြစ်နေတဲ့အချိန် ထွန်းအုံသည် အိမ်ပေါ်ကို တက်သွားလိုက်တဲ့အခါ သူနဲ့ မြင့်မြင့်ခိုင်တို့အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မြင့်မြင့်ခိုင်ကို လူတစ်ယောက်နဲ့ နှစ်ပါးသွားနေတာကို ပက်ပင်းကြီး မြင်တွေ့လိုက်ရသည် ။ မြင့်မြင့်ခိုင်ရော ဒီလူရော ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ သဲသဲမဲမဲ ကာမ စပ်ယှက်နေကြသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ အိမ်ပေါ်ကို တက်လာတာကိုတောင် သူတို့ မသိနိုင်ကြဘူး ။ ကာမဇောကပ်နေကြပြီး မိုးမမြင်လေမမြင် အပြင်က ရာသီဥတု ဆိုးဝါးနေတဲ့အချိန် တဖြောင်းဖြောင်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ကြမ်းနေကြသည် ။
” ဟိတ်… မင်း တော်တော် သောင်းကျန်းနေပါလား.. မြင့်မြင့်ခိုင်……”
ထွန်းအုံရဲ့ မျက်နှာကြီးက နီရဲ တင်းမာနေသည် ။
” ဟင်..အစ်ကို…..”
မြင့်မြင့်ခိုင်သည် လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ ကော့ထားရင်း ခံနေရာက လန့်ဖျန့်သွားသလို အနောက်က စပ်ယှက်ပေးနေတဲ့ လူလည်း တပ်ရက်ကြီး လှည့်ကြည့်သည် ။ ထွန်းအုံလည်း ဒေါသစိတ်ကို ထိန်းပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်ကနေ လှေခါးအတိုင်း ဆင်းသည် ။ မြင့်မြင့်ခိုင်သည် ထမိန်ကို ကြမ်းပေါ်ကနေ ကောက်ယူကာ ရင်လျားလိုက်ပြီး
” အစ်ကို… အစ်ကို.. ထွန်းအုံ….. နေ…. နေပါဦး….”
လို့ အော်ရင်း အနောက်ကနေ ဆင်းလိုက်သွားပေမယ့် ထွန်းအုံသည် သူ့ကားပေါ်ကိုတက်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းထွက်သွားလိုက်ပါပြီ ။
မိထ္တီလာမြို့
ထွန်းအုံရဲ့ကားဝင်းထဲ ။
ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ထွန်းအုံရဲ့ ဘေးက စားပွဲဝိုင်းလေးပေါ်မှာ ရမ်အရက်တစ်ပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်တစ်ခွက် ရှိနေသည် ။ ထွန်းအုံသည် မြင့်မြင့်ခိုင် သစ္စာမရှိဘဲ ဖောက်ပြန်တဲ့အတွက် စိတ်ဆိုးနေဆဲဘဲ ။ ကိုဖုန်းကြွယ်လည်း ထွန်းအုံ ဒီလိုဖြစ်ရတာကို စိတ်မကောင်းဘူး ။ အရက်ကို တအားသောက်နေလို့ ထွန်းအုံအတွက်ကို စိတ်တွေ ပူနေမိတဲ့ ကိုဖုန်းကြွယ်က သူ အလုပ်တွေကို ပစ်ပယ်ထားတာ ကြာနေပြီမို့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ခရီးထွက်စေချင်သည် ။ ထွန်းအုံလည်း လုပ်ငန်း အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲလို့ ကိုဖုန်းကြွယ်ကို မေးလိုက်တော့ ကိုဖုန်းကြွယ်က
” ကိုထွန်းအုံ…. မေမြို့မှာ ကားသန့်သန့်တွေ ရှိနေတယ်လို့ ကျနော့်တပည့်တစ်ယောက်က အကြောင်းကြားတယ်…။ စက်လည်းကောင်းသေးတယ်လို့ ပြောတယ်…။ သွားကြည့်ပါလား….”
လို့ ပြောလိုက်လို့ ထွန်းအုံလည်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။
” စိတ်ဝင်စားစရာဘဲဗျ…. ကြည့်ချင်တယ်….။ ခင်ဗျားကော ကျုပ်နဲ့ လိုက်ခဲ့မလား…..”
လို့ မေးသည် ။
” လိုက်မှာပေါ့..။ ကျနော်လည်း လတ်တလော အရေးတကြီး အလုပ်မှ မရှိတာ….။ ကိုထွန်းအုံ ဘယ်တော့သွားချင်လဲ….”
လို့ ကိုဖုန်းကြွယ်က ဝမ်းသာအားရ ဖြေသည် ။ ထွန်းအုံလည်း အလုပ်တွေကို ပစ်ထားတာ ကြာပြီဆိုတာကို သူ့ဖာသာလည်း သူသိသည် ။ မေမြို့ဖက်မှာ သူ့လိုဘဲ ကားပျက်တွေကို လေလံဆွဲပြီး လိုက်ဝယ်နေတဲ့ ပြိုင်ဖက်တွေလည်း ရှိနေသည်ကို သိတာကြောင့် သူများ လက်ဦးမသွားခင် အုပ်မိဖို့ သွားလိုက်ချင်သည် ။
” မနက်ဖြန်ဘဲ သွားကြမယ်ဗျာ……”
နောက်တနေ့မှာ မေမြို့ကို ထွန်းအုံရဲ့ကားကို ကိုဖုန်းကြွယ်က မောင်းပေးပြီး ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ မေမြို့ကို ရောက်တော့ ကိုဖုန်းကြွယ်ရဲ့တပည့် မောင်နီက ရောင်းမယ့်ကားတွေ ရှိတဲ့နေရာကို ချက်ချင်း လိုက်ပြပေးသည် ။ သူတို့လိုဘဲ ဒီအလုပ်မျိုးကို လုပ်ကြတဲ့ လူတွေက အရမ်းလျင်ကြလို့ လက်ဦးမသွားခင် လိုက်ပြတာပါလို့ ထွန်းအုံကို ပြောပြသည် ။
ကားတွေက ကြိုတင် သတင်းရထားသလိုဘဲ တော်တော့်ကို သန့်တာနဲ့ ထွန်းအုံလည်း ကိုဖုန်းကြွယ်နဲ့ စစ်ဆေးခိုင်းပြီး ဝယ်ချလိုက်သည် ။ လိုချင်တာရလိုက်လို့ ကျေနပ်ကြပြီး မြို့လည်နာရီစင်ကြီးနားက တရုတ်စားသောက်ဆိုင်မှာ အခေါက်ကင် ဘဲကင်နဲ့ ထမင်းစားလိုက်ကြသည် ။
မေမြို့က ပြန်ထွက်ကြတဲ့အခါ ထွန်းအုံက သူ့ကားဝင်းထဲက အလုပ်သမားတွေအတွက် မေမြို့ထွက် စားစရာတွေဝယ်ဖို့ ဆိုင်တန်းလေးတွေမှာ ကားကို ရပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ကိုဖုန်းကြွယ်က
” ဘာဝယ်မလို့လဲ… ကိုထွန်းအုံ ”
လို့ မေးလိုက်သည် ။ ထွန်းအုံက
” ဝင်းထဲက ကောင်လေးတွေအတွက် မက်မန်းဝိုင်တို့ စတော်ဘယ်ရီသီးတို့ နည်းနည်းပါးပါး ဝယ်ချင်တယ်ဗျာ….”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ဆိုင်လေးထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အခါ
” လာပါ အစ်ကိုတို့.. မေမြို့ပြန် လက်ဆောင်လေးတွေ ဝယ်သွားပါဦး…”
လို့ ဖိတ်ခေါ်လိုက်တဲ့ မိန်းကလေးအသံကို ကြားလိုက်ရတော့ ထွန်းအုံလည်း ဒီအသံကို ငါ ကြားဖူးပါတယ်လို့ ထင်မိလိုက်ပြီး ဆိုင်ရောင်းတဲ့ မိန်းကလေးကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
” ဟင် ”
မိန်းကလေးကလည်း ထွန်းအုံကို သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။
” အို.. အစ်ကိုထွန်းအုံလား…..”
” ဟင်…နော်ဖော …. ”
အင်းစိန်တိုက်ပွဲအချိန် စောဆနဲ့အတူ သူ့ကို အိမ်ထဲ ဆွဲသွင်းပြီး ကယ်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး ။
” စော…စောဆကော….”
” စောဆရှိတယ်….။ အစ်ကိုထွန်းအုံ… စစ်တပ်ထဲမှာဘဲလား…..။ စောဆလေ.. အစ်ကို့ကို တမျှော်မျှော်နဲ့…. အစ်ကိုနဲ့ ပြန်မတွေ့တော့ဘူးလို့ သူထင်ပြီး အမြဲ ငိုငိုနေတာ….”
” ဟာ….. ကျုပ်လည်းရှာတာ နေရာအနှံ့.. ကျုံမငေးလည်း ရောက်တယ်…. ပျဉ်းမနားနဲ့ တောင်ငူက သစ်တောကြိုးဝိုင်းတွေကိုလည်း ရောက်တယ် …။ အခု စောဆ .. ဘယ်မှာလဲဟင်…..”
” ရှိတယ်….အိမ်ထဲမှာ….”
ဆိုင်လေးရဲ့ အနောက်ဖက်က တစ်ထပ်အိမ်လေးထဲကို နော်ဖောက ပြေးဝင်သွားပြီး စောဆကို အော်ခေါ်လိုက်သည် ။ အတွင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ စောဆသည် ထွန်းအုံကို မြင်လိုက်ရတဲ့အခါ မယုံကြည်နိုင်အောင်ဘဲ ဖြစ်နေသည် ။ အံ့ဩမဆုံး ။ ထွန်းအုံက လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းကာ ကမ်းပေးလိုက်သည် ။ စောဆလည်း ထွန်းအုံဆီကို ပြေးလာသည် ။
” အစ်ကို….. စောဆ အစ်ကိုနဲ့ ပြန်မတွေ့တော့ဘူးလို့ ထင်နေတာ…..”
သူတို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ကြတာကို ကိုဖုန်းကြွယ်နဲ့ နော်ဖောတို့က ဝမ်းသာအားရနေကြသည် ။
” ကိုဖုန်းကြွယ်.. ဒါ ကျနော် ပြောပြခဲ့တဲ့ ကျနော့်ချစ်သူ စောဆ……”
” အခုလို ခင်ဗျားတို့ ချစ်သူနှစ်ယောက် မထင်မမှတ်ဘဲ ပြန်ဆုံကြတာကို ကျနော်တို့ အရမ်းဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ…..”
ထွန်းအုံသည် အလွန်အမင်း တွေ့ချင်ခဲ့တဲ့ စောဆကို အခုလို မထင်မမှတ်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ စောဆကို တခါထဲ တပါတည်း သူနဲ့ ခေါ်သွားချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာပြီး စောဆကို သူနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည် ။ စောဆကလည်း ထွန်းအုံကို စွဲလန်းတဲ့စိတ်တွေနဲ့ အရူးတပိုင်း ဖြစ်ခဲ့ရပြီး မိဘတွေက ပေးစားချင်တဲ့ သစ်တောဝန်ထောက် စောဒင်နရယ်ကို အကြိမ်ကြိမ် ငြင်းပယ်ခဲ့သည် ။ ထွန်းအုံက သူ့ဆီကို တနေ့ မုချ ပြန်ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ စွဲစွဲမြဲမြဲ ယုံကြည်ထားသည် ။ အန်တီဂျူလီယာ အသိဆုံး ။
ထွန်းအုံနဲ့ ခွဲခဲ့ရတဲ့ညမှာ တိုက်ပွဲတွေ ဗုံးဆံတွေကြားထဲ သူတို့ အင်းစိန်ကနေ ထွက်ပြေးခဲ့ကြရသည် ။ တလမ်းလုံး စောဆသည် မျက်ရည်တွေကျပြီး ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေခဲ့တာကို အန်တီဂျူလီယာ တွေ့ခဲ့သည် ။ အန်တီဂျူလီယာက စောဆကို စစ်သားကြီးထွန်းအုံကို ချစ်မိသွားလားလို့ မေးတဲ့အခါ စောဆက မငြင်းဘူး ။ အန်တီဂျူလီယာတို့ ကန်လမ်းကို သွားတာ တိုက်ပွဲတွေ ပြင်းထန်လို့ ပြန်မလာနိုင်တဲ့အချိန် သူနဲ့ ထွန်းအုံတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတော့ ချစ်မိသွားကြသည်လို့ ပြောပြသည် ။ အန်တီဂျူလီယာလည်း သူတို့ လွန်လွန်ကျူးကျူးတွေများ ဖြစ်သွားကြသလားလို့ စိတ်တွေ ပူသွားမိပြီး စောဆကို သေသေချာချာ မေးသည် ။ စောဆက ဖက်ပွေ့နမ်းကိုင်တာတွေလောက်ပါဘဲလို့ ဖြေသည် ။ စောဆက မျှော်နေခဲ့ပေမယ့် ထွန်းအုံက ရောက်မလာဘူး ။ စောဆ ထွန်းအုံနဲ့ လိုက်သွားတော့မယ့်ဆဲဆဲ ဒေါ်ဂျူလီယာ ပြန်ရောက်လာသည် ။
” ဟယ်…… ထွန်းအုံ…… နင်…. နင်…. ရောက်လာတယ်…….။ စောဆရယ်…… နင့်ဆုတောင်းသံတွေကို ဘုရားသခင် နားညောင်းတယ်…. ကြားတယ်… နင့်အလိုကို ဖြည့်ပေးတယ်…. စောဆရယ်…. အန်တီ ဝမ်းသာလိုက်တာ……”
ဒေါ်ဂျူလီယာက ထွန်းအုံကို
” နင် စစ်တပ်ထဲမှာဘဲလား…..”
လို့ မေးသည် ။ ထွန်းအုံက တပ်ထဲက ထွက်လိုက်ပြီး ကုန်သည် စီးပွားရေးသမား တစ်ယောက် ဖြစ်နေတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ စောဆက
” ကိုထွန်းအုံနဲ့ လိုက်သွားတော့မယ်…။ ဒီတခါ ထပ်မခွဲချင် မကွဲချင်တော့ဘူး…”
လို့ ဒေါ်ဂျူလီယာကို ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ဂျူလီယာက
” စောဆ…. နင့်မိဘတွေ ရန်ကုန်ကို သွားနေတဲ့ အချိန် အဲလိုမလုပ်သွားပါနဲ့…..။ နင် ထွန်းအုံကို သိပ်ကြိုက်နေတာ သူတို့လည်း အန်တီ ပြောပြထားလို့ သိကြတယ်…။ ဘာသာမတူ လူမျိုးမတူပေမယ့် သူတို့သမီးက အရမ်းကြိုက် အရမ်းချစ်နေတာမို့ သူတို့ သဘောတူပေးကြမှာပါ…။ စောဆ….. နင် သူတို့ ပြန်လာတဲ့အထိတော့ စောင့်လိုက်ပါ…..”
လို့ ပြောသည်။ ထွန်းအုံလည်း ဒေါ်ဂျူလီယာက တားနေတာကြောင့် စောဆကို ဇွတ်အတင်းကြီး ခေါ်မသွားချင်လို့ မိဘတွေ ပြန်ရောက်တဲ့အခါ တောင်းရမ်းလက်ထပ်ယူမည်လို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ စောဆနဲ့ သူလည်း မခွဲနိုင်လို့ ကိုဖုန်းကြွယ်ကိုဘဲ မိထ္တီလာမြို့ကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး သူကတော့ မေမြို့က ဟိုတယ်တစ်လုံးမှာ နေလိုက်သည် ။ ညနက်တဲ့အထိ စောဆတို့အိမ်မှာ စကားတွေ ထိုင်ပြောနေပြီးမှ ဟိုတယ်ကို ပြန်အိပ်သည် ။
နောက်တနေ့မနက်စောစောမှာ ထွန်းအုံသည် အန်တီဂျူလီယာကို ခွင့်တောင်းပြီး စောဆနဲ့ လျှောက်လည်သည် ။ စောဆသည် စတွေ့ကြတုန်းကထက် ပိုလို့တောင် လှလာသည်လို့ သူထင်သည် ။ ပန်းခြံထဲ နှစ်ယောက်သား ထိုင်ကြရင်း စောဆကို နမ်းမိရာက စိတ်တွေ ထကြွပြင်းထန်လာပြီး သူနေတဲ့ ဟိုတယ်ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်ခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ ပန်းခြံထဲက စလိုက်တဲ့ အနမ်းတွေကို ပြန်စလိုက်ကြရာက ရပ်လို့မရတော့ဘဲ အနမ်းတွေကလည်း ကြမ်းလာသလို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုလည်း အငမ်းမရဘဲ ချွတ်ပစ်မိလေသည် ။
အင်းစိန်တိုက်ပွဲ ကာလတုန်းကထက် စောဆသည် ပိုပြီး တောင့်တင်း စိုပြေဖွံ့ဖြိုးလာသည်ကို သူ တွေ့ရသည် ။ မိဘတွေ ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ တောင်းရမ်းမည်..။ သူတို့ ခွင့်မပြုခဲ့ရင်လည်း သူ ဂရုမစိုက်…။ စောဆကို ရန်ကုန်ကို ခေါ်သွားပြီး လက်ထပ်မည်လို့ ထွန်းအုံက ဆုံးဖြတ်ထားသည် ။
မိမွေးတိုင်းကိုယ်နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ မိန်းမချောလေး နော်စောဆရဲ့ တကိုယ်လုံးကို နေရာလပ် မကျန်အောင် ထွန်းအုံ နမ်းသည် ။ လွမ်းလွန်းလို့ ရူးမတတ် ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ စောဆလည်း ထွန်းအုံရဲ့ အနမ်းတွေကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေသည် ။ ဖွံ့ထွားတင်းထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို နမ်းစို့ပေးနေရာက အောက်ပိုင်းကို ဆင်းသွားပြီး ဖြူဖွေး အချိုးကျတဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားထဲက မိန်းမအင်္ဂါကို မက်မက်မောမော နမ်းရှုံ့တော့ စောဆလည်း တုန်လှုပ်စွာနဲ့ သူလုပ်သမျှကို ခံယူနေသည် ။ မိန်းမအင်္ဂါ အကွဲကြောင်းတလျှောက် နမ်းနေရာက သူ့လျှာနဲ့ အောက်ကနေ အထက် ပင့်ယက်ပေးလိုက်တော့ စောဆလည်း ဟိုတုန်းက ထွန်းအုံ ယက်ပေးခဲ့တာတွေကို ပြန်လည် သတိရသွားမိသည် ။ ဒီတခါတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဘယ်အရာကမှ တားဆီးနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။
ထွန်းအုံလည်း စောဆရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် သူ့ခါးဝတ်ပုဆိုးကို အသာ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကြီးထွားမာကြောနေတဲ့ ထွန်းအုံရဲ့ လိင်တန်ကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။ စောဆလည်း ချစ်သူရဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးကို အငမ်းမရဘဲ လှမ်းကိုင် ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။
” အကြီးကြီးဘဲ အစ်ကိုရယ်…..”
ထွန်းအုံလည်း စောဆရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကို ဆက်ပြီး ဖိယက်ပေးရင်း စောဆကိုယ်လုံးကို ပြောင်းပြန် တက်ခွလိုက်တော့ သူ့လိင်တန်ဆာချောင်းကြီးက စောဆရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ တဝဲဝဲ ဖြစ်နေသည် ။
” စောဆ အစ်ကို့ဟာကိုလည်း နမ်းပေးလေ …”
လို့ သူပြောလိုက်တဲ့အခါ စောဆကလည်း လိင်တန်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံပစ်လိုက်သည် ။
” စုတ်…..စုတ်လိုက်…….”
ထွန်းအုံက ယက်၊ စောဆက စုတ်နဲ့ ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံး အနေအထားကို တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လှမ်းတက်မိလာကြသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးသည် ကာမစိတ်တွေ အသားကုန် နိုးကြားထကြွနေပြီမို့ ထွန်းအုံက စောဆရဲ့ ပေါင်တန်တွေကြားကို သူ့ကိုယ်ကြီး တိုးဝင် နေရာယူလိုက်တဲ့အချိန် စောဆကလည်း ပေါင်တန်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တဲ့အခါ မာန်ဖီတင်းမာထွားကြိုင်းနေတဲ့ ထွန်းအုံရဲ့ လိင်တန်ညိုညိုကြီးသည် စောဆရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို တေ့ထောက်မိသွားပြီ ။ ကွဲကွာသွားရတဲ့ ချစ်သူကို မမျှော်လင့်ဘဲ ပြန်တွေ့ရတဲ့ စောဆသည် ချစ်သူအလိုကျ ချစ်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။
ထွန်းအုံသည် ဆိုင်းတွမနေဘဲ သူ့လိင်တန်ကို စောဆရဲ့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ စိုလူးနေတဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲကို ထိုးသွင်းပစ်လိုက်သည် ။
” အို့…”
စောဆသည် သူမမိန်းမကိုယ်ထဲကို အပြည့်အသိပ်ကြီး ဝင်လာတဲ့ ထွန်းအုံရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရအောင်ကို အီဆိမ့်တဲ့ ကာမအရသာထူးကို ရရှိလိုက်လို့ ထွန်းအုံကို တအားဖက်ထားတဲ့အခိုက် လိင်တန်ချောင်းကြီးသည် အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်ချသွားပြန်တော့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို တအားကြီး ပွတ်တိုက်သွားပြန်တော့
” အိ….အစ်ကို့……”
လို့ အသံလေး ထွက်သွားသည် ။
” နာလို့လားဟင်….”
လို့ ထွန်းအုံက မေးလိုက်ပေမယ့် သူ့လိင်တန်ချောင်းကို နောက်တကြိမ် ထပ်ပြီး ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြန်သည် ။
” နာမှာကြောက်လို့.. ဒါပေမယ့် မနာဘူး…..”
လို့ စောဆလေးက ပြန်ဖြေလိုက်တာကြောင့် ထွန်းအုံလည်း စောဆကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ်လေးတွေ ဆက်လုပ်လေသည် ။
” အစ်ကို သိပ်ချစ်တယ် စောဆရယ်..။ အစ်ကို စောဆကို တသက်လုံး တစ်ရက်တောင် မခွဲတော့ဘူး….။ အစ်ကို စီးပွားရှာထားတာတွေ အကုန်လုံးကလည်း စောဆအတွက်ပါ…..”
လို့ ပြောရင်း ချစ်စခန်းဖွင့်တာ ဆက်တိုက်ဘဲ ။ စောဆလည်း ထွန်းအုံကို သိုင်းဖက်ရင်း ထွန်းအုံခေါ်ရာ ကာမဘုံဖျားကို လိုက်ပါလျက် ရှိသည် ။ နောက်ပိုင်းမှာ ထွန်းအုံ ဆောင့်ထည့်တာတွေကို တုံ့ပြန်ပေးလာတာကို တွေ့ရသည် ။ ကြပ်တည်းလွန်းတဲ့ စောဆရဲ့ အပျို မိန်းမအင်္ဂါကြောင့် ထွန်းအုံသည် ကြာရှည် ထိန်းမထားနိုင်ဘဲ သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တပုံကြီးကို စောဆရဲ့ ဝမ်းပျဉ်သားလေးအပေါ်မှာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကာမပန်းတိုင် လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားပါတော့သည် ။
အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မခွဲချင်ကြသေး ။ မပြန်ချင်ကြသေး။ နောက်ထပ် ချစ်ပွဲတွေ အကြိမ်ကြိမ် ဝင်ချင်ကြသေးသည် ။ စောဆတို့အိမ်မှာတော့ အဒေါ်ဖြစ်တဲ့ ဒေါ်ဂျူလီယာသည် တူမချောလေး ပြန်မလာလို့ စိတ်တွေပူစပြုနေပြီ ။ နော်ဖောက
” အန်တီရယ်…. ဘာကြောင့် စိတ်ပူနေတာလဲ။ စောဆလည်း အပျိုပေါက်လေးမှ မဟုတ်တော့တာ။ သူ့ကို လက်ထပ်မယ့် ချစ်သူနဲ့ ထွက်လည်ကြတာဘဲလေ….”
လို့ ပြောလိုက်သည် ။ နော်ဖောသည် စောဆအဖေ ဦးစောဂေါ်ဒွင် သစ်တောဌာနက ပင်စင်ယူပြီး မေမြို့ကို ပြောင်းရွှေ့ အခြေချတဲ့အခါလည်း မိသားစုအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် လိုက်ပါလာသူ ဖြစ်သည် ။
” နော်ဖောရယ်… နင် ဘာသိလို့လဲ…။ လက်မထပ်သေးဘဲ အတူတူ အပြင်ကို ထွက်ကြတာ မတော်လို့ လွန်ကျူးမိကြပြီး ကလေးရသွားမှာ စိုးရတယ်ဟဲ့….”
လို့ ဒေါ်ဂျူလီယာက ပြောလိုက်သည် ။ နော်ဖောက စောဆ ဘယ်လောက် ဆွေးခဲ့ရတယ် ဆိုတာကို အတွင်းကျကျ သိသူမို့ အခုလို ချစ်သူ ထွန်းအုံနဲ့ ပြန်ဆုံဆည်းကြတဲ့အခါ ပျော်ကြပါစေလို့ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားနေသူ ဖြစ်သည် ။
” အန်တီရယ်.. ဗိုက်ကြီးသွားတော့လည်း ဘာဖြစ်လဲ…။ စောဆနဲ့ ကိုထွန်းအုံက လက်ထပ်ကြတော့မယ့် သူတွေဘဲ….”
လို့ ဆင်ခြေတက်လိုက်သည် ။
” လက်မထပ်ဖြစ်မှာ စိုးလို့ပေါ့ နော်ဖောရယ်…။ ငါ့တူမလေး လင်ကောင်မပေါ်ဘဲ ကလေးရမှာ စိုးလို့ပေါ့”
လို့ ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ကို ထွက်မျှော်နေသည်။ ဒေါ်ဂျူလီယာသည် ထွန်းအုံ သေနတ်ဒါဏ်ရာနဲ့ စောဆတို့ အိမ်ထဲကို ဆွဲသွင်းလာကြတုန်းက သေနတ်ကျည်ဆံကို ခွဲထုတ်ပေးခဲ့တုန်းက ထွန်းအုံသည် အဝတ်အစားမပါဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့မို့ သူ့ပေါင်ကြားက သာမန်အချိန်တောင် တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် တန်းလန်းကြီးကို မြင်ခဲ့ဖူးသည် ။ ဗလတောင့်တောင့် ကိုယ်လုံးထွားထွားနဲ့ ထွန်းအုံသည် လိင်တန်လည်းကြီးသူ တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူမစိတ်တွေကို လှုပ်ရှားစေခဲ့တာ အမှန်ပါဘဲ ။ တူမချောလေးက ထွန်းအုံအပေါ် ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်နေသည် ဆိုတာကို သိသွားပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ထွန်းအုံအပေါ် ရင်ခုန်မိနေတဲ့ ဒေါ်ဂျူလီယာသည် ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ် ချုပ်ထိန်းလိုက်ခဲ့သည် ။ တူမချောလေးကို ဦးစားပေးလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ခဲ့တာပါ ။
ဦးစောဂေါ်ဒွင်နဲ့ ဒေါ်အက်စ်သာတို့သည် အမှန်စင်စစ် သူတို့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေးကို လူမျိုးစုလည်းတူ ဘာသာလည်းတူတဲ့ သစ်တောဝန်ထောက်လေးနဲ့ ပေးစားချင်ကြသည် ။ ဒါပေမယ့် သမီးလေး နော်စောဆက ” ထွန်းအုံ ” မှ ထွန်းအုံ ဖြစ်နေတာမို့ သမီးလေးရဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှုကို ထောက်ရှုပြီး ထွန်းအုံနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ သဘောတူလိုက်ကြပါသည် ။
စောဆ အရမ်းပျော်နေသည် ။ ထွန်းအုံကတော့ အပျော်လွန်နေသည် ။ မေမြို့မှာ စောဆအတွက် အရမ်းလှတဲ့ အိမ်ကလေး တစ်လုံးကို ဝယ်ပေးသည် ။ သူ့စီးပွားရေးကလည်း တိုးသထက်တိုး အောင်မြင်သထက် အောင်မြင်လာသည်။ စောဆရဲ့ မိဘတွေလည်း ထွန်းအုံကို ပို ရင်းနှီးလာတာနဲ့အမျှ သဘောကျ ချစ်ခင်လာကြသည် ။
တိမ်ပြာပြာနေ့ကလေး တစ်ရက် ။
တနင်္ဂနွေနေ့ မနက်ပိုင်း ။
မေမြို့ မြို့စွန်က တောင်ကုန်းလေးပေါ်က ဘုရားကျောင်း ( ချပ်ချ် )လေးမှာ မင်္ဂလာပွဲကလေး ကျင်းပနေသည် ။ သတို့သမီးဝတ်စုံ ဖြူဖြူလေးနဲ့ စောဆသည် တအားကို လှနေသည် ။
” ချစ်လိုက်တာ စောဆရယ်…..”
နော်စောဆရဲ့ ဘဝမှာ အပျော်ဆုံးနေ့ကလေး ဖြစ်လိမ့်မည် ။ အန်တီဂျူလီယာသည် တူမချောလေးရဲ့ မင်္ဂလာပွဲလေးကို တွေ့ကြုံနေရတာကို မျက်ရည်လည်အောင် ကျေနပ်ဝမ်းသာနေသည် ။ ထွန်းအုံသည် စောဆလေးအတွက် ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ အိမ်ကလေးသာမကဘဲ ကားလေးတစ်စီးကိုပါ ဝယ်ပေးသည် ။
ထွန်းအုံနဲ့ စောဆတို့ရဲ့ မင်္ဂလာဦး ပျားရည်ဆမ်း ခရီးလေးက လှပလွန်းသည် ။ ကလောမြို့လေးရဲ့ မြူခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ မနက်ခင်းမှာ ထင်းရှူးတောထဲက မြေလမ်းနီကလေးမှာ လက်ချင်းတွဲလို့ သူတို့ လမ်းလျှောက်နေကြသည် ။
” ပျော်လိုက်တာ စောဆရယ်…။ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းက စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လိုက်တာ …။ ဇာတ်ပေါင်းခန်းက သိပ်ကောင်းနေတယ်… အချစ်ရယ်…..”
ထွန်းအုံက စောဆရဲ့ နဖူးဝင်းဝင်းလေးကို နမ်းရင်း ပြောလိုက်ပါသည် ။
ပြီးပါပြီ။
ပန်းရိုင်း
၂၁.၆.၂၀၁၉ ။
အတွေးပင်လယ်ပြာ
