ဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ တစ်ညတာ

ဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ တစ်ညတာ
ရေးသားသူ – Had3s

အချစ်ဆိုတဲ့ အရာကို လိုက်ရှာရင် … တွေ့ချင်မှ တွေ့ပါတယ် … တွေ့မယ့်တွေ့တော့လည်း … မထင်မှတ်ပါပဲ … အချစ်ကို သေသေချာချာ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် … ခံစားခွင့်ရခဲ့ပေမယ့်် … ချစ်ခွင့်ရတဲ့ အချိန်တွေက တိုလွန်းပါတယ်ဗျာ … ကံကြမ္မာက တစ်ညတာပဲ … အချိန်ပေးတော့ … ပြန်တွေးမိတိုင်း … အသည်းတွေနာအောင် … လွမ်းနေပါတယ် … အချစ်ဦးဆိုတာမျိုးက … တစ်ဘဝလုံး သေတဲ့အထိ … အသည်းထဲမှာ ဘယ်တော့မှ မေ့မှာ မဟုတ်သလို … ဝေးသွားတော့လည်း … ပြန်တွေ့လေမလားလို့ … တစ်ဘဝလုံး လိုက်ရှာနေမိပါတယ် …

ချစ်ဖူးသူတိုင်း … ချစ်ဦးသူနဲ့ ညားကြပါစေ …

စာရေးသူ – Had3s

“ငအောင် ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ… ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ”

သက်နိုင် ဘန်ဂလိုထဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း … သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ။

“မင်းကွာ ဒီကမ်းခြေမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို ငိုင်နေရတယ်လို့”

သက်နိုင် မျက်နှာ နီရဲနေတဲ့ ရဲနိုင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ နီမှာပေါ့ ဘီယာ နှစ်ပုလင်းလောက် ကစ်ထားတယ် ထင်တယ်။

“ဒါဆိုလည်း ငါ့အတွက် နှစ်ယောက် ခေါ်လာခဲ့လေ… ဟား ဟား ဟား။”

သက်နိုင်နဲ့ ရဲနိုင် ချောင်းသာကို မနေ့ကမနက်က ရောက်သည်။ သက်နိုင်က လူအေး … တစ်ချိန်လုံး ဘန်ဂလိုထဲမှာ အောင်းနေသည်။ ရဲနိုင်က လူသွက်… ရောက်ကတည်းက ကမ်းခြေထဲ ဆင်းသွားလိုက် … ဘီယာမော့လိုက်နှင့် ဟုတ်နေသည်။ ညဘက် ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကနေတုန်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ညိတိတိ ဖြစ်လာသေးသည်။

သက်နိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က အခုထိကို မစွံ။ ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရင် ရှက်နေတာနဲ့ စကားမပြောရဲတာနဲ့ ဘယ်တော့မှ ရီးစားရမယ့်ကောင် မဟုတ်။

“လာစမ်းပါကွာ… ဒီည မင်း လူပျိုဘဝကို ဂိတ်ဆုံးလိုက်ကွာ”

ရဲနိုင် ရီပြီးပြောသည်။

“ဟာကွာ ငါ့ဘာသာနေပါရစေ … ငါက ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းလည်း သိတာပဲ… မင်းသာ ဂရုစိုက် ဦးထုပ်မဆောင်းပဲ လုပ်ရင် အေကိုက်ခံရမယ် သတိထား”

“အောင်မာ ရီးစားတောင် မရှိတဲ့ကောင်က ငါ့ကို ဆရာလုပ်လို့…. ဟိုမှာတွေ့လား ငါသွားမော့တော့မယ်”

“အိုကေ ငါဒီမှာ ဆက်ထိုင်လိုက်ဦးမယ်”

သက်နိုင် မလိုက်သွားတော့။ ဘီယာသုံးပုလင်းနဲ့ ဟမ်ဘာဂါတစ်လုံး စားပြီး လူက ရီဝေဝေ ဖြစ်ချင်နေသည်။

ပင်လယ်လေက … ဖြေးဖြေးချင်း … တိုက်နေတော့ အိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည် …။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ခင်းပြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ မျက်စိက တဖြေးဖြေး မှေးလာသည် …။ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း နားထဲ စကားသံ တစ်ချို့ဝင်လာသည် ။ သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အလှနတ်သမီးတစ်ပါး သူ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်ပြီး သက်နိုင့်ကို … စိုးရိမ်သံလေးနဲ့ …

“ဟိတ် အိပ်နေတာလား မူးနေတာလား”

သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ခေါင်းထောင်ထပြီး … ခေါင်းကို ယမ်းကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး

“မင်းက … နတ်သမီးလား လူလားဟင်”

“လူပါရှင့် အိပ်မပျော်လို့ ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်လာရင်း ရှင့်ကို တွေ့တာပဲ…. မသိပါဘူး မူးပြီး လေဖြတ်နေတာလားလို့”

“ဟား ဟား မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာ… တကယ်နော် ယူက နတ်သမီးနဲ့ တူတယ်”

“ခစ်ခစ် ရှင်က မြှောက်ပြောတတ်တယ်”

“မမြှောက်ပါဘူးဗျာ … အဟုတ်ပြောတာပါ။”

တကယ်ပါ အရမ်းလှသည်။ ဖိနပ်မပါပဲ သဲပြင်မှ နည်းနည်းနစ်နေတဲ့ ခြေဖဖိုး လုံးသည်လည်း မဟုတ် ပြားချပ်ချပ်လည်းမဟုတ် … ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ သူ့အထက်က ခြေသလုံးလေးက ဝင်းနေသည်။ အနာတစ်စက်မှ မရှိ …။ ပေါင်တံလေးကလည်း … ကစ်ကစ်လေး … အဆီပိုမရှိ ပိန်ညှောင်ညှောင်မဟုတ် …။ ပေါင်တံလေးကို ကြည့်ရုံနဲ့တင် … စိတ်ကြွစေသည်။

အောက်ကနေ မော့ကြည့်တော့ ဂါဝန်တိုတိုလေးအောက်မှာ … ပင်တီ အဖြူလေးက … ဝိုးတဝါး သုံးမြှောင့်လေး မို့ဖောင်းနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက … ဟာလေးက သက်နိုင်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလို (ဟင်း နတ်သမီးလေးရယ် လှလိုက်တာဗျာ ကိုက်စားချင်တယ်) အပေါ်က အင်္ကျီလေးက ကြိုးတစ်ချောင်း ပါးပါးလေး ဘရာစီယာလေးက အပြည့်မဟုတ် ရင်နှစ်မွှာက အောက်မှာ ပြည့်တင်းလွန်းသည်။

ခါးလေးကို ကိုင်းပြီး ငုံ့ပြောနေတော့ … ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီလေးက ဟနေသည်။ ကြားထဲက မို့ကြွနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို … ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ ငုံ့ထားပေမယ့် ရင်နှစ်မွှာက တွဲကျနေမယ့်အစား … မို့မို့ကျစ်ကျစ်လေး … ဖြစ်နေသည်။

(သူက အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်မယ် ထင်တယ် …။)

သက်နိုင်ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း လှသလို မျက်ခုံး မျက်လုံး မျက်နှာပေါက် ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာမရှိ…။ ဝတ်စားထားတာက sexy ကျပေမယ့် သူ့မျက်နှာက တခြားကောင်မလေးတွေလို ပူလောင်မနေ ရင်ကို အေးစေသည်။ ညာဘက်ပါးမှာ ပါးချိုင့်လေးပါတော့ ပိုပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။

“ဘယ်သူမှလည်း … မရှိတော့ဘူးနော်”

“ဟုတ်တယ် အကုန်လုံး ဘားမှာ ကနေကြတယ်”

နတ်သမီးရဲ့ အသံလေးက သာယာသည် ချိုသာသည်။ ထူးခြားတာက သူ့အသံမှာ … ကြင်နာသံလေးပါနေသည် …။ သူ စကားပြောတိုင်း … နားထဲမှာ ချိုပြီး ဝင်သွားသည်။

(ဘယ်လိုဆုတောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလဲ … နတ်သမီးရယ်)။

သက်နိုင် သူ့ကို တစ်မိနစ်လောက် ငေးကြည့်နေရင်း … စကားမပြောမိ နတ်သမီးရဲ့အလှမှာ မျောနေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုကို … သူမက စပြီး ။

“ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ မနေတတ်ဘူးကွာ”

“ဟာ … ဆောရီး … အရမ်းလှလို့ပါဗျာ”

“အို … အပိုတွေ ယူက သိပ်မြှောက်ပြောတတ်တယ်”

“မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ … တကယ်ပါ…. ဒါနဲ့ ဘယ်နှစ်နာရီ ရှိပြီလဲဟင်”

“နှစ်နာရီ … ရှိပြီရှင့်”

“ဒီကို ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲဟင်”

“စန္ဒီ့သူငယ်ချင်းနဲ့ … ယူကရော”

“နာမည်က စန္ဒီတဲ့လား”

“ဟုတ် … ယူရော”

“ဟုတ်သားပဲ ကိုယ့်နာမည်က သက်နိုင် … ကိုယ်လည်း သူငယ်ချင်းနဲ့ လာအပန်းဖြေတာ”

“ဟုတ်”

သက်နိုင် … မတ်တပ်ရပ်ပြီး လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့ … လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စန္ဒီကလည်း သူ့လက်ကလေးကို ပေးရှာပါသည်။ စန္ဒီ့လက်ကလေးက နူးညံ့သည်။ သူ့လက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ … လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့လက်ကလေးကို တော်တော်နဲ့ မလွှတ် … အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိသည်။

“ဟိတ် … လက်လွှတ်အုံးလေ”

“ဟင့်အင်း”

“ဟာ … လက်လွှတ်ပါဆို”

“မလွှတ်ချင်တော့ဘူး … လက်လွှတ်လိုက်ရင် … တစ်သက်လုံး ဝေးသွားလိမ့်မယ်”

သက်နိုင်၏ နမိတ်ဖတ်တဲ့ စကားက … တစ်ချိန်မှာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆိုတာ ကာယကံရှင် နှစ်ယောက်လုံး မသိကြ။

“အို… ဘာမှလည်း မဆိုင်ဘူး”

“အခုဆိုင်သွားပြီလေ”

“အန်”

“စန္ဒီ့ကို … ချစ်တယ်ဗျာ”

“အို … အခုမှ စတွေ့တာကို …”

“စန္ဒ္ဒီ ကိုယ့်ကို … ချစ်တယ်မှတ်လားဟင်”

စန္ဒ္ဒီ … နည်းနည်းလေး ရုန်းကြည့်သည် … မရ …။ စန္ဒ္ဒီ့လက် နောက်တစ်ဖက်ကိုပါ ထပ်ဆွဲသည်။ သူ့မျက်ဝန်းက အသနားခံနေသည့်ပုံ …။ စန္ဒ္ဒီ … ကြွေသွားသည် …။

(အို … ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ …။)

သူ့မျက်နှာက စန္ဒ္ဒီ့နားကို တစ်ဖြေးဖြေးကပ်လာသည်။

“အို … လွှတ်ပါအုံး”

“ဟင့်အင်း … စန္ဒ္ဒီက ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်”

“စဉ်းစားအုံးမယ်ကွာ”

“မစဉ်းစားနဲ့ … စန္ဒ္ဒီ့ မျက်လုံးတွေက ကိုယ့်ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ … ကိုယ်သိပါတယ်”

ဒီအချိန်မှာပဲ ဟိုတယ်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာတယ် …။ သူ့နောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်က ဟီး ဟီး … ဟား ဟား နဲ့ … အသံမျိုးစုံထွက်ပြီး လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ပုံစံ …။

စန္ဒ္ဒီ နည်းနည်း … ရှက်သွားသည်။ သူ့လက်ကို … ဘယ်ယောကျ်ားလေးမှ ကိုင်ဖူးတာမဟုတ် …။ စန္ဒ္ဒီ ရည်းစားလည်း မထားဖူး …။ အခုတော့ …

“လွှတ်ပါရှင် ဟိုမှာ လူတွေလာနေပြီ”

စန္ဒ္ဒီ့အသံ နည်းနည်းတုန်နေသည် … ကြောက်သည်။ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးရောင် ဖြန်းထားလို့ … နီရဲရဲလေး ဖြစ်နေသည် …။

(သက်နိုင်ကို သောင်ပြင်မှာ စတွေ့တော့ … ဘာကြောင့်မှန်းမသိ … စန္ဒီ စိတ်ဝင်စားမိသည် …။ အရပ်ကလည်း ရှည်မည့်ပုံစံ … နောက်ဗလကလည်း တောင့်သည်။ မျက်လုံး …အိပ်နေပေမယ့် … ယောကျ်ားပီသသည့်မျက်နှာ …။)

သူ့ကို တွေ့တော့ … စန္ဒီ့ရင်တွေ … တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။

(သူများတွေ ပြောနေကြတဲ့ အချစ်ဆိုတာ ဒါလားဟင်။ အချစ်နဲ့ စတွေ့ရင် ရင်တွေ တအားခုန်တယ်တဲ့။ ဒါဆို စန္ဒီ … အချစ်နဲ့ တွေ့နေရပြီပေါ့။ ဟင်း ခက်ပါတယ်။ အခုမှစတွေ့တဲ့ ချစ်သူက … နည်းနည်းတော့ ဆိုးမယ့်ပုံစံ တဇွတ်ထိုး လူဆိုး။)

“မလွှတ်ဘူး ချစ်တယ်ပြောမှ”

“အင်း … ချစ်တယ်”

“ဟင့်အင်း မကြားလိုက်ဘူး အသံက အရမ်းတိုးတယ်”

“ဟာကွာ … အဲဒီလို မဆိုးရဘူးလေ … ချစ်ပါတယ်ရှင် အိုကေ။”

(သူက ကတိတည်သားပဲ …)

စန္ဒ္ဒီ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည် …။ ပြေးလာတဲ့ လူတွေကို ကြည့်လိုက်သည် …။

(အို … ဟိုနောက်က ကောင်လေးက … ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး …။ ဟာ … ရှက်စရာကြီး … စန္ဒ္ဒီ့ဘဝမှာ ဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးပါပဲ … ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မြင်ဖူးတာ …။ ရှက်ရှက်နဲ့ … မျက်စိမှိတ်ပြီး … သူ့ရင်ထဲကို တိုးဝင်မိသည်။ အို … ငါဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ)

သက်နိုင် အလိုက်သင့်ကလေး … စန္ဒ္ဒီ့ကို ဖက်လိုက်သည် …။ စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို … အသာအယာ ဖက်လိုက်ပြီး … ချစ်သူကို … ရင်ဘတ်ထဲ … ဝှက်လိုက်သည် …။

(ဟုတ်ပ … ဟိုကောင် ရဲနိုင် တော်တော်ကဲနေတယ် … ဘာမှ မဝတ်ထားဘူး … မူးပြီး သောင်းကျန်းနေတယ်ထင်တယ် … အရှေ့က ကောင်မလေးကလည်း … ဝတ်သာဝတ်ထားတယ် … ဘီကနီနဲ့ဆိုတော့ … အင်္ကျီကပ်တယ်ဆိုရုံလေး … )

အတင်းပြေးလာတော့ … အရှေ့က ပစ္စည်းတွေက … ရမ်းခါနေသည် …။ သူ့ကို ကျော်သွားပြီး … သက်နိုင် နောက်ကနေ ဆက်ကြည့်နေသည်။

(မိုက်တယ်ကွာ … အနောက်က အိုးက ရှယ်ပဲ … အင်း … ရဲနိုင်အကြိုက် … ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ … ရဲနိုင်တို့ကတော့ … ပိုင်ပါ့ … လက်သွက်တယ်)

ရဲနိုင် … အနားရောက်လာတော့ …

“ဖက်ထား ဖက်ထား လွတ်သွားရင် … ဆွဲစားမှာနော် … ဟား ဟား ဟား”

“ခွေးကောင်”

“ဟား ဟား ဟား”

သူတို့နှစ်ယောက် … ရေထဲကို … တဝုန်းဝုန်း ခုန်ဆင်းသွားကြသည်။ … ဟီးဟီး ဟားဟားနဲ့ … ပျော်ရွှင်သံတွေက သက်နိုင်ကိုပါ ကူးစက်စေသည်။ ရင်ခွင်ထဲက ချစ်သူလေးက … ခေါင်းလေးမော့ပြီး …

“သွားပြီလားဟင်”

“ဟိုးမှာ”

“အရမ်းဆိုးတာပဲနော် … ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး”

“ဟုတ်ပ … ဒီကောင်က အဲဒီလိုပဲ … ချက်ကြောနဲ့ ရှက်ကြော မှားဖြတ်ထားတာ”

“ယူက … သိလို့လား”

“ကိုယ့်သူငယ်ချင်းပဲ … မသိပဲနေမလား”

“ဒါဆို … ရှင်တို့က လူဆိုးတွေပေါ့”

“ဟား ဟား … မဟုတ်ပါဘူး … အချစ်ကလည်း”

“မယုံပါဘူး”

“ဟိုဘက်ကို လမ်းလျှောက်မလားဟင်”

“ဟင့်အင်း … ချမ်းလာပြီ”

“ချစ် … ချမ်းနေပြီလား”

“ဘာအချစ်လဲ”

“အမ် … ချစ်သူမို့လို့ အချစ်လို့ ခေါ်တာ … ကိုယ့်ကိုရော ဘယ်လိုခေါ်မှာလဲ“

“ခေါ်ဘူး”

“မခေါ်ဘူးလား … မခေါ်ရင်”

သက်နိုင် … စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို … ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်သည် …။

(ခါးလေးကလည်း … သေးလိုက်တာ)

သူ့လက်ထဲမှာ … အရုပ်ကလေးအတိုင်းပဲ … ကော့ပြီးပါလာသည် …။

(ခါးကို ခပ်တင်းတင်း အဖက်ခံလိုက်ရတော့ … အလန့်တကြား … ချစ်သူက မော့ကြည့်သည် …။ လန့်နေတဲ့ အကြည့်လေးကို … အသည်းခိုက်သွားပြီ …။ နှုတ်ခမ်းလေးက လှလိုက်တာကွာ … နမ်းချင်တယ် …)

စိတ်ကတွေးလို့ မဆုံးခင် … သူ့နှုတ်ခမ်းက … ဂဟေဆက်သွားသည် …။

“အို”

စန္ဒ္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက သိပ်မထူ … ပါးသည် … ဂျယ်လီလေးလို … နူးအိသည် … နှုတ်ခမ်းလေးကို … အသာအယာ စုပ်လိုက်သည် ။

“အို … တော်ပြီနော် … ကို”

စန္ဒ္ဒီ … သူ့ရင်ဘတ်လေးကို တွန်းပြီး … ခေါင်းလေးကို ရမ်းခါမိသည် …။ တစ်ခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ဘူးတဲ့ … အရိုင်းလေးဆိုတော့ … အထိအတွေ့အသစ်ကို … ကြောက်မိသည် …။

“မချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး … ကိုရယ် … စန္ဒ္ဒီ မနေတတ်လို့ပါ … နောက်ပြီး … ရှက်တယ် …”

“ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”

“မြန်မာ့အသံက … တစ်ခါပဲ လွှင့်တယ် … ခစ် … ခစ်”

စန္ဒ္ဒီကလည်း … နောက်တတ်သည် …။

“မရဘူးကွာ … ပြန်ခေါ်ပါအုံး … ချစ်ရယ်”

“သေချာနားထောင်နော် … ကို”

“ဟား … တကယ်ပြောတာနော် …”

“အင်း … တစ်ကယ်ပေါ့ ကိုရဲ့ … မယုံဘူးလား”

“ယုံပါတယ် … ချစ်ရယ် ယုံပါတယ် … ဟီး … ပျော်လိုက်တာ”

သက်နိုင်ပျော်လွန်းလို့ … ချစ်သူကို … ခါးကနေပွေ့ပြီး … အပေါ်ကို မြှောက်လိုက်သည် ။

“အို … အမေ့”

ရုတ်တရက်မို့ … စန္ဒ္ဒီ့အသည်းတွေ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည် …။ သက်နိုင် … သေချာ ပြန်ဖမ်းပြီး … နှစ်ပတ်သုံးပတ် မွှေ့လိုက်သည် …။

“ကိုက … အရမ်းကဲတာပဲ … အဲလိုမလုပ်နဲ့ … စန္ဒ္ဒီမူးတယ်”

“အိုး … ဆောရီး … ချစ်”

သက်နိုင် … စန္ဒ္ဒီ့ကို မြန်မြန် ပြန်ချပြီး … သေချာကြည့်လိုက်သည် …။

“ဟွန့် … သူ အရမ်းကဲတယ်”

စန္ဒ္ဒီ့လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ … သက်နိုင်ရင်ကို ထုလိုက်သည်။

“ဒုန်း …”

“အေးနေပြီ မှတ်လား ချစ် … အထဲဝင်ကြမယ်လေ … ဒါနဲ့ … ချစ်က ဘယ်မှာ တည်းတာလဲ”

“ဒီမှာပဲ”

စန္ဒ္ဒီ … ထောင့်ဆုံး ဘန်ဂလိုလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။

“ဟုတ်လား … ကိုယ်တို့က … ဒီဘက်မှာ”

(အံ့သြစရာပဲ ဘန်ဂလိုတွေက ဘေးချင်းကပ်ရပ် … ကံတရားက ဆန်းကြယ်လိုက်တာ … ဒီတစ်ခါတော့ မြှားနတ်မောင် … လေးနဲ့ သေချာပစ်ပြီထင်တယ် …)

ဘန်ဂလိုရှေ့ရောက်တော့ … စန္ဒီ … အထဲကို မဝင်ချင်သေး … ချစ်သူအသစ်နဲ့ … နေချင်သေးသည် …။ လေကလည်း အေးလာတော့ … ချမ်းလာသည် …။ စန္ဒီ အထဲကို ဝင်ဖို့ တံခါး ဖွင့်လိုက်သည်။

“ဝင်တော့မလို့လား ချစ်”

“ချမ်းလာပြီ … ကိုရဲ့”

“အချမ်းပြေအောင် … စပိုင်သောက်မလား ဟင်”

“အင်း … သောက်မယ်”

စန္ဒီ … အရက်မသောက်တတ်သေးပေမယ့် … ဝိုင်လောက်တော့ … သောက်လေ့ရှိသည် …။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့ကို … ဟိုဘက်က ဘန်ဂလိုလေးထဲ ခေါ်လာသည်။ တံခါးဖွင့်ပြီး … သူ အရင်ဝင်လိုက်ပြီး … လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စန္ဒီ့ ပုံစံလေးက … ဝင်ရမှာ တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်နေသည်။

“ဝင်လာခဲ့လေ … ချစ် … ကိုက်မစားပါဘူးကွ”

“ဟွန့် … ကို … မကဲရဘူးနော်”

“အင်းပါ”

သက်နိုင် … ပါးစပ်က အင်းလိုက်ပေမယ့် … စိတ်ကတော့ နည်းနည်း ကြွနေသည် …။ စန္ဒီ့အင်္ကျီလေးက … ပါးလွန်းသည် … အထဲက ရင်သားမို့မို့လေးက … ပိုကြွလာတယ်လို့ ထင်သည် …။ ဂါဝန်လေးကလည်း … တိုလွန်းသည် …။ ခုနက … အောက်နေ မြင်လိုက်ရတဲ့ တြိဂံလေး ခုံးခုံးလေးကြောင့် … နည်းနည်းတော့ ရင်ခုန်လာသည်။

(မကောင်းပါဘူးလေ … အခုမှ စချစ်တာ … ဒါမျိုးတွေလုပ်လိုက်ရင် … သူမုန်းသွားလိမ့်မယ် …)

သက်နိုင် … အတွေးရိုင်းတွေကို … အမြန်ဖျောက်ပြီး … ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကာ … စပိုင် နှစ်လုံး ယူလိုက်သည် ….။ တစ်လုံးကို ဖောက်ပြီး … စန္ဒီ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည် ။

“ရော့ အချစ်”

“ကျေးဇူး”

စန္ဒီက မတ်တပ်ရပ်နေရင်း … မော့လိုက်သည် …။ သက်နိုင် မွေ့ယာပေါ်မှာ …

“ထိုင်”

သက်နိုင် လက်ကမ်းပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီက … အလိုက်သင့်လေး … သက်နိုင်ဘေးမှာ လာထိုင်သည်။

“ချစ် … ကို့ကို တစ်ကယ်ချစ်တာလား”

“ဟင့်အင်း … မချစ်ဘူး”

“ဘာ”

“အောင်မလေး … လန့်လိုက်တာ … အသံပြဲကြီးနဲ့”

“ချစ်လား … မချစ်ဘူးလား”

“မချစ်ဘူး … မချစ်ဘူး … ခစ် … ခစ်”

(လိမ်ပြောတဲ့ ကောင်မလေး … တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ)

သက်နိုင်ကိုကြည့်ပြီး ပြောနေတဲ့ … စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးက နည်းနည်းတော့ ရီဝေဝေ ဖြစ်နေသည် …။ ဒါပေမယ့် ပြုံးနေသည် …။ လှောင်ပြုံး …။ ဒီအပြုံးက သက်နိုင်စိတ်ကို ကျလိကျလိ ဖြစ်စေသည် …။ ဝိုင်ပုလင်းကို … ကုတင်ဘေးမှာ ချပြီး … စန္ဒီ့ကို … ဖက်ကာ လှဲချလိုက်သည်။

“အို … မှောက်ကုန်တော့မှာပဲ …“

“ပေး … အဲဒီပုလင်း”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့လက်ထဲက ပုလင်းကို ယူပြီး … ကုတင်ဘေးကို ပစ်ချလိုက်သည် …။ စန္ဒီကတော့ ပက်လက်ကလေး … သူစိတ်တိုနေတာ ကြည့်ပြီး … တခစ်ခစ်နဲ့ ရီနေသည် …။

“ခစ်… ခစ်… စိတ်ဆိုးလိုက်တာလည်း လွန်ရော”

“ဟာကွာ … ချစ်လား မချစ်ဘူးလား”

“ချစ်ဘူး … ချစ်ဘူး”

သက်နိုင် … စိတ်တိုလာသည်။

(အချစ်က စနေမှန်းသိပေမယ့် … ချစ်ဘူးဆိုတဲ့ စကားလုံးကို … မကြားချင်ဘူး … မခံစားနိုင်ဘူး …)

သက်နိုင် … ချစ်ဘူး … ချစ်ဘူးလို့ ပြောနေတဲ့ … နှုတ်ခမ်းလေးကို ဒဏ်ခတ်တဲ့ အနေနဲ့ … ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည် …။

“အွန်”

(အနမ်းတွေက ချိုမြိန်လွန်းပါသည် … ချစ်သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက … ဂျယ်လီလေးလို … အိအိတင်းတင်းလေး …)

နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို … သက်နိုင် လျှာလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း … အထဲက စန္ဒီ့လျှာလေးကို … လိုက်ဖမ်းနေမိသည်။

“အို… ကိုရယ်”

စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးတွေ မှေးဆင်းသွားသည် …။ အထိအတွေ့က … လူကို မိန်းမောစေသည် …။ ပထမဆုံး … နမ်းဖူးတာဆိုတော့ … ကြက်သီးတွေကလည်း … တစ်ကိုယ်လုံး ထနေသည် …။

(သူ့လျှာလေးနဲ့ ထိတိုင်း … အို … ရင်ထဲမှာ … လှိုက်ခနဲ … လှိုက်ခနဲပါပဲ …)

သက်နိုင် … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေရင်း … လက်က … ဖုတ်လိုက် … ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာပေါ် … ရောက်လာသည်…။

“အို … ကို … ယားတယ်”

စန္ဒီ့ရင်သားလေးတွေက မို့မောက်နေသည် …။ အပျိုမို့လို့ … ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေး … ဖြစ်နေသည် …။ သက်နိုင် … သူ့ရင်သားလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး … ဖြေးဖြေးလေး … ကိုင်လိုက်သည်။

“အို … ကိုရယ်”

(စန္ဒီ … ရူးပြီ … ကိုရယ် …။ အပေါ်မှာလည်း … စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို … နမ်းနေတယ် … အောက်မှာလည်း … စန္ဒီ့နို့လေးကို … ကိုင်တယ် … သူကိုင်လိုက်တိုင်း … ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထကုန်တယ် …)

စန္ဒီ့မျက်နှာလေးက … ပန်းရောင်လေး သန်းလာသည် …။ စပိုင်ကြောင့်လား … အကိုင်အတွယ်ကြောင့်လား မသိ … မျက်နှာလေးက ပိုနီလာသည် …။ သက်နိုင် … ဖြေးဖြေးလေး အုပ်ကိုင်နေရာကနေ … နည်းနည်း … နယ်ပေးလိုက်သည်။ စန္ဒီ မနေတတ် … နှုတ်ခမ်းလေးက … ငြီးတွားမိသည် …။

“ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း”

(အို … ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေတာလဲ … ကိုရယ်)

သက်နိုင် … အင်္ကျီပေါ်ကနေ … ကိုင်ရတာ အားမရတော့ … လက်လေးက … အောက်နားကို ဆင်းလာပြီး … အင်္ကျီအောက်ကနေ … လက်ကို လျှိုဝင်လိုက်သည် …။ ကြားက ကန့်လန့်ကန့်လန့် လုပ်နေတဲ့ … ဘရာစီယာလေးပါ … ဆွဲလှန်လိုက်သည် …။

(နူးညံ့လိုက်တာ … အသားဆိုင်လေးတွေက … ထိလို့ ထိမှန်းတောင် မသိဘူး။)

“အို … ကိုရယ်… အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်အုံးမယ် … ကိုရယ် … လက်ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ … ထုတ်လိုက်ပါဆို”

“ဟင့်အင်း … ချစ်လား မချစ်ဘူးလား”

“ချစ်လို့ … ဒီအထိလိုက်လာတာပေါ့ … ကိုရဲ့ … တုံးပါ့”

“တကယ်နော်”

“တကယ် … ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”

“ဒါမှ … ကိုယ့်အသည်းကွ”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို … အတင်းနမ်းပစ်လိုက်သည် …။

(အို … ယားပါတယ်ဆိုမှ … အတင်း)

“ဖယ်ပါအုံး လက်ကြီးက … အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်မယ်”

“အင်္ကျီမပြဲအောင် ..ချွတ်လိုက်မယ်နော်”

“အင်း”

ချစ်သူဆီက … ပါမစ်ကျလာတော့ … သက်နိုင် စန္ဒီ့ အင်္ကျီလေးကို … အသာချွတ်လိုက်သည်။ စန္ဒီ ခေါင်းလေး ကြွပြီး … လက်ကလေး မြှောက်ပေးလိုက်သည် …။ ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီမရှိတော့ … ဟယ်လိုကစ်တီ ရုပ်ကလေးတွေပါတဲ့ … ဘရာစီယာအောက်မှာ … ကြွတက်နေတဲ့ … ရင်နှစ်မွှာက … မပေါ့်တပေါ် …။ သက်နိုင် … ဘရာစီယာလေးကို … အသာလှန်တင်လိုက်သည်။

(လှလိုက်တာ … လှလိုက်တာ …)

စန္ဒီ့နို့လေးက … မကြီးလွန်းမသေးလွန်း … ဖွံ့ထွားစ …။ ဒါပေမယ့် … လိမ္မော်သီးလို အလုံးညီသည် … ဖြူဝင်းနေသည် … မာမာကျစ်ကျစ်လေး …။ ပိုလှစေတာက … ထိပ်ဖျားက … နို့သီးလေး …။ အရောင်က ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ …။ ထိပ်ဖျားလေးက … သေသေချာချာ အပြင်ကို ထောင်ထွက်မနေ … အထဲမှာ နည်းနည်း ချိုင့်နေဆဲ …။ သက်နိုင် အသည်းတွေ ယားလာသည် … မနေနိုင်တော့ … ချစ်စရာကောင်းတဲ့ … စန္ဒီ့ရင်သားလေးကို … နမ်းပစ်လိုက်သည်။

“အို .. ကို့”

စန္ဒီ့ရင်သားကို … စနမ်းလိုက်တာနဲ့ … စန္ဒီ … မနေတတ်တော့ … ခံရပိုခက်သည် … လက်ကလေးက … မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ထားပြီး … အားတင်းကာ … ရင်သားကို ကော့ပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီ့နို့သီးလေးကို … သက်နိုင် လျှာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ယက်ပေးလိုက်သည် …။ သူ့နို့သီးလေးက ခေါင်းမထောင်လာသေး … အထဲမှာ ချိုင့်ဝင်ဆဲ … နှစ်ချက် သုံးချက် … စုပ်လိုက်သည်။

“အိုး … ဟာ … ရှီး… အို .. ကိုရယ် … ယားတယ် … ခစ် … ခစ်”

စန္ဒီ … စိတ်ကြွလာသည်။ သက်နိုင် … အားမရ … နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ ဖိကိုက်ထားပြီး … ထိပ်ဖျားလေးကို … လျှာနဲ့ အမြန်ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သည် …။

“အို … ကို… အို… ကိုဟာ … ဟာ …”

စန္ဒီ … အသက်ရှုသံလေး မြန်လာသည်။

“ကိုရယ် … တော်ပါတော့ … စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး”

သက်နိုင် … ဒီဘက်နို့လေးပြီးတော့ … ဟိုဘက်နို့လေးကို … အတင်း စို့လိုက်သည်။

“အာ … ဟာ … ရှီး … အိုး … မကိုက်နဲ့ … နာတယ် … ကိုရယ်”

သက်နိုင်သွားနဲ့ စန္ဒီ့ နို့သီးထိပ်ဖျားလေး ခြစ်မိသွားတော့ နာသွားရှာသည် …။ တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ … သေချာ ပြန်စို့ပေးသည်။

“အို … ကိုရယ်”

သက်နိုင် လက်တစ်ဖက်က … နို့လေးကို နယ်ပေးသည် …။ နို့သီးလေးကို … လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး ခြေပေးသည် …။ စန္ဒီ့ မခံနိုင် … မွေ့ယာပေါ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး … တွ့န်လိမ်နေမိသည်။

စန္ဒီ သက်နိုင်ခေါင်းကို … ဖိပြီး အောက်ကို တွန်းနေမိသည် …။ ယားယံခြင်းဒဏ်ကို စန္ဒီ မခံနိုင် …။ သက်နိုင်လက်က … အောက်ပိုင်းကို ဆင်းသွားသည် …။ ပေါင်တံလှလှလေးကို … ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်ပေးသည်။

“လျှောက်မပွတ်နဲ့ … ကိုရယ် … စန္ဒီမနေတတ်ဘူး … ယားတယ်”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပေါင်လေးကို ပွတ်နေရာကနေ … ဖြေးဖြေးလေး … အပေါ်ကို တက်လာသည်။ လက်က စကတ်အောက်ကို … ဖြေးဖြေးလေး ဝင်သွားသည် …။ အပျိုစင်လေးရဲ့ တားမြစ်နယ်မြေထဲ … စပြီး ဝင်လာသည် …။ စန္ဒီ့စကတ်လေးက … တိုတိုလေးဆိုတော့ … လှန်စရာမလို … ပေါင်ကြားလေးထဲ … လက်ရောက်သွားတော့ … စန္ဒီတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် …။

(ရင်တုန်လိုက်တာ … အချစ်ရယ် …)

ပေါင်ကြားက … အတွင်းခံလေး၏ အနားသတ်ကို … စထိသည် …။ သူသိသည် … နီးလာပြီ …။ လက်ရဲ့အထိအတွေ့က … မို့မို့ဖောင်းဖောင်း … ပန်းခုံးလေးပေါ်ကို ရောက်လာသည်။

“အို … ကိုရယ်”

သက်နိုင် … အသာအယာလေး … ပွတ်ပေးလိုက်သည် …။

“လျှောက်မလုပ်နဲ့ … ကိုရယ် … စန္ဒီ … ရင်တွေတုန်နေပြီ”

(တကယ်လည်း … စန္ဒီ ရင်တွေ တုန်နေပါသည် …။ အထိအတွေ့က … ရင်ခုန်စရာ … မိန်းမောစရာ …။ စိတ်တွေက ဘာလို့ ကြွနေတာပါလိမ့် … စန္ဒီသေချာမသိ …။ ဘာလို့ … ကြက်သီးတွေ ထနေတာလဲ … စန္ဒီနားမလည် …။ သေချာတာတော့ … သူ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားတာပါပဲ …။ ချစ်ပါ ကိုရယ် … ချစ်ပါ။ စန္ဒီ့ရဲ့ … ပန်းနုနုခုံးခုံးလေးကို … သူပေါ့ … ဖွဖွလေးကိုင်နေတယ် …)

“စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး … ကိုရယ်”

စန္ဒီ့အသံလေးက … ညုတုတုအသံလေး မဟုတ်ဘူးဆိုတာ … သက်နိုင်သိသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ … အပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ … နှစ်ကိုယ်ကြား ငြီးသံလေးက … ချစ်ဖို့ ကောင်းပါသည် …။ စန္ဒီ့အသံလေးကြောင့် … သက်နိုင် ပိုလို့ စိတ်ကြွစေသည် …။

(ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် … အသည်းရယ်)

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ ပန်းနုနုလေးကို … လျှောက်စမ်းရင်း … တံခါးဝလေးကို … လိုက်ရှာနေမိသည်။

(ဘယ်တွေ့မလဲဗျာ … အပျိုလေးဆိုတော့ … စိနေမှာပေါ့ …။ စိတ်ထဲထင်တဲ့ … ပန်းလေး အလယ်ကို … လက်ညှိုးလေးနဲ့ ထိုးကြည့်မိတယ် …။ ဟုတ်ပါတယ် ဒီနေရာပါပဲ …။ မသိမသာလေး ဟနေတယ် … စန္ဒီက ပေါင်ကို ကားထားတာမဟုတ်တော့ … ရှာရခက်သား …)

စန္ဒီအာရုံ မပြောင်းသွားအောင် … စန္ဒီ့ ပန်းရောင်နို့ဖျားလေးကို … သက်နိုင် လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီ … မခံစားတတ်အောင် … အောက်မှာ တွန့်လိမ်နေသည် …။ အချိန်လေးနည်းနည်းကြာလာတော့ … စန္ဒီ့ပေါင်လေးက နည်းနည်းကားသွားသည်။ တွေ့ပါပြီ … တံခါးဝလေး … အတွင်းခံလေးကတော့ … အချစ်ရည်တွေနဲ့ … စိုရွှဲစပြုနေသည်။

သက်နိုင် … အတွင်းခံလေးကို လှပ်လိုက်ချင်သည် …။ ဒါပေမယ့် … ဆန္ဒမစော …။ ချစ်သူကို … အချစ်ရဲ့ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားစေချင်သည် …။ အကွဲကြောင်းလေးကြားထဲကို … လက်ကို အတင်းထည့်ကြည့်လိုက်သည် …။ အတွင်းခံက ခံနေတော့ … မဝင် … ဝင်တော့ဝင်သည် … လက်ဖျားလောက်လေး …။ စန္ဒီ လူးလွန့်သွားသည်။

“အို … ကိုရယ်”

စန္ဒီ့လက်ကလေး … သက်နိုင်လက်ကို လာတွန်းဖယ်သည် … မဟုတ် … လာဆုပ်ကိုင်ထားသည် …။ ငြင်းသည်တော့ … မဟုတ် … နာမှာစိုးလို့လား … ကြောက်တာလားမသိ … မသိမသာလေး တွန်းနေသည် …။ သက်နိုင် … လက်မလျှော့နိုင် … တံခါးဝ အဖျားကို … လက်သည်းလေးနဲ့ ခြစ်လိုက်သည် …။ ထင်သည့်အတိုင်း … စန္ဒီ … လူးလွန့်သွားသည်။

အတွေ့အထိက … အဆန်းအပြားမို့ … ရုန်းလိုက်မိသည် …။ စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကလည်း

“အို … ဟင့် … ကိုရယ်”

စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးက … နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက … အတင်းညှစ်ထားသည် …။ သက်နိုင် သိသည် …။ ခေါင်းကို အပေါ်ကို နည်းနည်းတက်ပြီး … စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည် …။ ပိုဆိုးသည် … ပန်းဖူးလေးရဲ့ ညှစ်အားက ပိုတိုးလာသည်။

သက်နိုင် … မလျှော့နိုင် … ပိုထိုးထည့်ကြည့်သည် …။ ပိုပြီး မြန်မြန်ပွတ်သည်။

“အို ဟင့် … ကိုရယ်ဟင့် … ဟင့် … ယားတယ် … ကိုရယ် … တော်ပါတော့”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ပွတ်နေရင်း … စန္ဒီစိတ်တွေ ပိုထလာသလို … ပေါင်လေးကလည်း … ပိုပြီးကားလာသည် …။ သက်နိုင် စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ကလိနေရင်း … အထစ်လေးတစ်ခုကို … စမ်းမိသည် …။ စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေး … သေးသေးလေးပေမယ့် … မာပြီး ခဲနေသည် …။ ခဲတံက ခဲဖျက်သာသာလောက်ဆိုပေမယ့် … သက်နိုင် သိသည် ။

ချစ်ဝတ်ရည်လေးတွေကလည်း … စိုစိုရွှဲနေပြီ …။ သက်နိုင် … စိတ်မနိုင်တော့ … စန္ဒီ့လည်တိုင်ကို နမ်းနေရင်းက … အနမ်းတွေချွေရင်း … အောက်ကို … ဖြေးဖြေးချင်း ဆင်းလာသည် …။ ရွှေရင်မို့မို့က … မို့မို့မောက်မောက် … ဖြစ်နေတော့ … အနမ်းကြမ်းတွေ … ပေးပစ်လိုက်သည် …။

စန္ဒီ့ … မျက်နှာလေးက … ပန်းရောင်လေး သန်းနေပြီး … အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို … ဖိကိုက်ထားသည်။ ဒီလိုအထိအတွေ့ကြောင့် … မျက်လုံးလေးကို … စင်းပြီး … အံကြိတ်ပြီး … ငြီးနေရရှာသည် …။

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ချက်လေးကိုလည်း … တစ်ချက် စုပ်လိုက်သည် …။ ချက်လေးထဲကို … လျှာလေးထည့်ပြီး … မွှေလိုက်ချင်သည် …။

(မွှေချင်စရာ … စန္ဒီ့ချက်လေးက လှတာကိုး …။ စန္ဒီရယ် … တစ်ကိုယ်လုံး … လှလိုက်တာ … ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် … ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် …)

စန္ဒီ့ချက်လေးကို … လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့ … ဗိုက်သားလေးတွေက တုန်ခါသွားသည်။ သက်နိုင်မှာ … တာဝန်ရှိသည် …။ စန္ဒီ့ရဲ့ အရေးကြီးဆုံးနေရာကို … သွားရမည် …။

(တခြားနေရာတွေတောင် … ဒီလောက်လှတာ ပန်းလေးဆို …)

သက်နိုင် … တွေးနေရင်း … စိတ်အရမ်းကြွလာသည် …။

(နမ်းမည် … နမ်းမည် … အခု နမ်းမည်)

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပေါင်တံလေးတွေကိုလည်း … နမ်းသည် …။ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးတွေက … အိနေသည် …။ ဒါပေမယ့် ကြက်သီးဘုလေးတွေက … အစီအရီ …။

(အော် … သူ့ခင်မျာ … ကြက်သီးတွေ ထနေရှာပေါ့)

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပေါင်ကြားထဲလဲရောက်ရော … မြင်လိုက်ရတဲ့ စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းလေး … အချစ်ရဲ့ အဝင်ဝက … မို့မောက်နေသည် … ဖောင်းအိနေသည်..။ လှလွန်းတော့လည်း … စကားလုံးရှာမရ …။ ချစ်စရာ … မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို … အုပ်ထားတဲ့ အတွင်းခံပန်းရောင်လေးက … ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး … အချစ်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေသည် … တင်းပြီး ကပ်နေသည် …။

(စန္ဒီ့ကို သိပ်ချစ်တယ် … ဘာကြောင့်မှန်းမသိ … နမ်းချင်တယ် … ဘုန်းနိမ့်မယ်ဆိုလည်း … နိမ့်ပလေ့စေတော့ … တစ်ချက်တည်း ရွှတ်ကနဲ … နမ်းပစ်လိုက်တယ်)

“ဟိတ် … ကို … ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲကွာ”

“လှလွန်းလို့ပါ … အချစ်ရယ်”

“မကြည့်ပါနဲ့ … ကိုရယ် … စန္ဒီ ရှက်လွန်းလို့ပါ”

စန္ဒီလက်လေးက … သူ့ပန်းလေးကို … ကာကွယ်ချင်သည် … မရ …။ သက်နိုင် … စန္ဒီလက်လေးကို … တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး …

“တစ်ခါလောက် နမ်းချင်တယ် … ချစ်ရယ်”

“ဘုန်းနိမ့်ကုန်မှာပေါ့”

“မနိမ့်ပါဘူးကွာ“

“ဟင့် … ကိုနော်”

သက်နိုင် မနေနိုင်တော့ …။ စန္ဒီ့ရဲ့ “ဟင့် … ကိုနော်” ဆိုတဲ့ အသံလေးက … သက်နိုင်စိတ်ကို … ပိုပြီး တွန်းအားပေးနေသည်။

သက်နိုင် … အတွင်းခံလေးကို … ဘေးကပ်လိုက်သည် …။ အတွင်းခံလေးက … စန္ဒီရဲ့ ချစ်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတော့ … ကပ်နေသည် …။ ပန်းလေး မို့မို့က … အစွမ်းကုန် … ဖောင်းကားနေတော့ … ပိုပြီးကြပ်သည် …။

သက်နိုင် … လက်လေးနဲ့ … အတွင်းခံလေးကို … ဘေးကပ်လိုက်သည် …။ စန္ဒီနာသွားမှာလည်း စိုးသည် … အတင်းမလုပ်ချင် …။ ဂရုတစိုက်နဲ့ … ဘေးဖယ်လိုက်တော့ … စန္ဒီ့အချစ်ရဲ့ … ပန်းလေးက … လှလွန်းသည်။ ဖြူသည် … သန့်ရှင်းသည် … မိန်းကလေး အင်္ဂါဆိုပေမယ့် … အနံ့မရှိ …။ ပန်းလေးက … နေမထိ လေမထိမို့လို့လား မသိ … ဖြူဖွေးနေသည် …။

ပန်လေးပေါ်က … အမွှေးလေးတွေက … နုနုလေး … ကျိုးတိုးကျဲတဲနဲ့ … ပေါက်ခါစ … မြက်နုလေးလို … ပါးပါးလေး …။ မြက်နုလေးတွေက … ပန်းလေးကို … လုံခြုံအောင် မဖုံးထားနိုင် … ပန်းလေးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးက … သမန်းမြက်ရှထားသလောက်သာ … အရာလေး ထင်တယ်ဆိုရုံလေး … သက်နိုင် … အရမ်းနမ်းချင်လာသည်။

စန္ဒီ့ ပန်းလေးကို … အသာလေး ဖြဲလိုက်သည် … အထဲမှာ စိုစွတ်နေတဲ့ … ချစ်ဝတ်ရည်တွေက … တစိမ့်စိမ့် အပြင်ကို ထွက်နေဆဲ … စန္ဒီ့ပန်းလေးရဲ့ အတွင်းပိုင်းက … ပန်းရောင်လေး …။ စန္ဒီ့ရဲ့ အချစ်ဖူးလေး … သေးသေးလေး… ဖုဖုလေး …။ သက်နိုင် လျှာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်သည်။

“ဟာ … ဟင့်”

စန္ဒီ … ကယောင်ကတမ်းနဲ့ … သက်နိုင် ခေါင်းကို … အတင်းတွန်းသည်…. မရပါ …။ သက်နိုင် ခေါင်းက … မဖယ်နိုင်တော့ … နုဖတ်နေတဲ့ … ချစ်ပန်းလေးပေါ်မှာ … လျှာလေးက … ဝေ့ဝိုက်ကာ ဆော့ကစားနေသည် …။ သက်နိုင် … ပန်းဖူးလေးကို … လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း … စန္ဒီ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားသည် …။ ငြီးသံလေးကလည်း … ပိုကျယ်လာသည် …။

“ဟာ … ဟင့်”

“အွန် … ဟွန့်”

“ဟာ … ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်”

စန္ဒီ … ကို လုပ်ပေးနေတဲ့ … ခံစားချက်တွေက … ကောင်းလွန်းတော့ … သက်နိုင် ခေါင်းကို တွန်းနေတာကနေ … ခေါင်းအုံးလေးကို … ရေနစ်သူပမာ … အတင်းဖမ်းကိုင်ထားပြီး … အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို … ခဲထားသည်။ အသက်အောင့်ပြီးလည်း … ငြီးသည် …။ ခေါင်းလေးက … ရမ်းခါလိုက် … ကိုယ်လေးက … တွန့်သွားလိုက်နဲ့ … တစ်ချက်တစ်ချက် … စန္ဒီ့တင်ပါးလေးက … ကော့ကော့ပေးသည် …။

သက်နိုင် … စန္ဒီ့အကွဲကြောင်းလေးကို … အလျားလိုက် ယက်ပေးတော့ … စန္ဒီ့တင်ပါးက … ကြွလာလိုက် … ပြန်ကျသွားလိုက်နဲ့ … သက်နိုင် … စန္ဒီ့တင်သားနှစ်ခုကို … လက်လျှိုပြီး … မြှောက်ကာ … အတင်းယက်တော့သည်။

“ဟာ … ဟင့်”

“အွန် … ဟွန့်”

“ဟာ … ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်”

“အို … ကိုရယ် … စန္ဒီ့ရင်တွေ … အရမ်းခုန်တယ်ကွယ် …”

“ဟင့် … ဖြေးဖြေး … အာ … ရှီး”

“ဟာ … ဟာ … ဟာ … စန္ဒီ … သေပြီ … စန္ဒီ … သေပြီ … ဟင်း”

ပန်းလေးရဲ့ ဝင်ပေါက်ကလည်း … မဆိုစလောက်လေး … ဟလာသည် …။ သက်နိုင် … လက်ညှိုးလေးကို … စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲ … နည်းနည်းလေး ထည့်ကြည့်လိုက်သည်။

”ဟာ … ဟင့်ဟာ … နာတယ် … နာတယ် … ကိုရယ်”

(အပျိုလေးအတွက် … လက်တဆစ်ဆိုတာ … ထည့်လိုက်ရင် နာတာပေါ့ …)

စန္ဒီ့ရဲ့ အာခေါင်ထဲက … ငြီးသံလေးက … ကျယ်လာသည် …။ စန္ဒီနာသွားမှာစိုးလို့ … သက်နိုင် … ပန်းဖူးလေးကို … ခပ်မြန်မြန် စုပ်ပေးလိုက်သည် …။

(ချိုလိုက်တာ … အချစ်ရယ် …)

သက်နိုင် မရွံပါ …။ ချစ်သူရဲ့ … ပန်းလေးကို … နမ်းလိုက်လို့ … ဘုန်းနိမ့်သွားမလား … သက်နိုင် မတွေးချင် … တွေးဖို့လည်း အချိန်မရှိပါ … ချစ်သူကို … ကောင်းစေချင်သည်။ လူ့လောက … အရသာကို … ခံစားစေချင်သည် …။ သက်နိုင် … လက်ချောင်းလေးက …ဖြေးဖြေးလေး … ထုတ်လိုက် … ထည့်လိုက်နဲ့ … လက်တစ်ဆစ်သာသာ … အရမ်းလည်း မထည့်ချင် … မထည့်ရက် … စန္ဒီနာသွားမှာလည်း စိုးသည် …။

စန္ဒီ … အောက်မှာ ကော့ပျံနေသည် …။ ခေါင်းအုံးအဖျားနှစ်ခုကို … လက်နှစ်ဖက်က တင်းတင်းဆုပ်ပြီး … ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေသည် …။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့ရင်ခုန်သံတွေကို ကြားနေရသည်။ သူ သိသည် … စန္ဒီ ပြီးတော့မည် …။

ဆန္ဒ၏ အဆုံးသတ်ကို ရောက်တော့ … စန္ဒီ့ မျက်နှာလေး … ပိုပြီး … နီရဲလာသည် …။ တစ်ကိုယ်လုံးက အကြောတွေ တင်းလားသည် …။ စန္ဒီ့တင်ပါးလေးက ကော့လိုက် ကျလိုက်နဲ့ … နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ … စန္ဒီ့ ကျောလေး … မွေ့ယာနဲ့ မထိတော့ … အတင်းကော့ပေးလိုက်သည်။

သက်နိုင် … အရမ်းနမ်းတော့ … ပန်းလေးက … ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ဒလဟော ထွက်ကျလာသည် …။ စန္ဒီ ကယောင်ကတမ်းနဲ့ … ငြီးနေသည် …။

“ရှီး … ဟာာ”

“ဟာ … ဟင့်“

‘ဟာ … ဟာ … ဟာ … စန္ဒီ … မခံနိုင်တော့ဘူး … စန္ဒီရင့်ထဲမှာ …ဟား … ကို … ကို … ကို…. စန္ဒီ … ပြီးပြီ …”

အချစ်ရည်တွေ အကုန်လုံး ထွက်ကျလာတော့ … ရင်က ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်နဲ့ …

(ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် … စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ … အရမ်းမောတာပဲ …)

စန္ဒီ့အတွေးထဲမှာ ကောင်းကင်မှာ လှိုင်းစီးရသလို … ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ … နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ … မျက်စိထဲမှာ ကြယ်တွေလတွေ မြင်သွားသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် … ကောင်းလိုက်တာ”

သက်နိုင် … မရပ်နိုင် …။ စန္ဒီ့ရဲ့ ဆန္ဒအဆုံးစွန်မှာ ထွက်လာတဲ့ … ချစ်ဝတ်ရည်တွေက … ပူနွေးနွေးလေး … စေးပျစ်လို့နေသည် …။ သက်နိုင် မရွံပါ … အကုန်လုံးကို … လျှာနဲ့ ယက်ပြီး … မြိုချလိုက်သည် …။ အားလုံးလည်း ပြောင်သွားရော … စန္ဒီ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး … စန္ဒီ့ပါးလေးကို … မြတ်မြတ်နိုးနိုး နမ်းလိုက်ရင်း

“ကောင်းတယ်မှတ်လား … အသဲ”

“အင်း … အရမ်းကောင်းတယ် … ကိုရယ် … စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်နေတယ် … အင်း…. အရမ်းမောတယ် ကိုရယ်”

“အင်း”

“ဘာလို့ … စန္ဒီ့ဟာကို … နမ်းတာလဲကွာ မရွံဘူးလား”

“မရွံပါဘူး … အရမ်းချစ်လို့ … နမ်းလိုက်တာ“

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် … ကိုရယ်“

“ပြီးတော့ … မွှေးတယ် … ချိုတယ်”

“အို … တော်ပါတော့ စန္ဒီရှက်လာပြီ”

“အွန် … သူပဲ မေးပြီးတော့”

“ကိုနော်”

“စန္ဒီ့စိတ်တွေ .ဘယ်လိုခံစားရလဲ ဟင်”

“ကိုရယ် စိတ်တွေက တိမ်ပေါ်မှာ လွင့်နေသလိုပဲ … အင်း … ရိုလာကိုစတာ စီးရသလိုပဲ ဝေါကနဲ အေးကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်”

“ချစ်တယ်နော်”

“ချစ်ပါတယ်ရှင် … အရမ်းချစ်ပါတယ်”

စန္ဒီ … သက်နိုင်ပါးကို … ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ စန္ဒီ့ အနမ်းကြောင့် … သက်နိုင် … ကျေနပ်သွားသည် …။

“ဟွန့် … ကောင်မလေး … သူများကို ခိုးနမ်းတယ်”

“ကိုနော် ခိုးမနမ်းပါဘူး … ပေါ်တင်နမ်းတယ် … ဘာဖြစ်လဲ … ဘာဖြစ်လဲ”

“ဟား ဟား ဟား”

သက်နိုင် … နောက်တစ်ဆင့်တက်ရန် … စန္ဒီ့စကတ်လေးကို ချွတ်လိုက်ချင်သည် …။ စန္ဒီ့ စကတ်လေးကို … စမ်းပြီး … ချွတ်ကြည့်သည်… မရ …။ နောက်က ချိတ်ကို မဖြုတ်တတ် …။

“အသဲ … စကတ်လေး ချွတ်ပေးအုံးနော်”

“အို … ကိုကလည်း … ဘာလုပ်မလို့လဲ”

“ချစ်မလို့ “

“တော်ပါပြီ ကိုရယ် … ဒီမှာ ရင်တွေ အရမ်းတုန်တာပဲ”

“ခဏလေးပါ … အချစ်ရယ် … ကြည့်ချင်လို့ပါ”

“ဟွန်း … တော်ပါ … လူညာကြီး… ကိုနော် … မှန်မှန်ပြော … ကောင်မလေးတွေနဲ့ … ပတ်သက်ဖူးတယ်မှတ်လား”

“အင်း … ပတ်သက်ဖူးတယ်”

“ကိုရယ် … ဘာလို့ ညာမပြောတာလဲ … သူများတွေဆို … မရှိပါဘူး ညာပြောတယ်လေ”

“ညာပြောတာကို နားထောင်ချင်တာလား”

စန္ဒီမျက်နှာလေးက … ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာသည် …။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရရင် … သဝန်တိုမိသည် … မနာလိုဖြစ်မိသည်။

“စန္ဒီနဲ့ သူ့ဆို … ဘယ်သူ့ကို ပိုချစ်လဲ”

“သူ့ကို ပိုချစ်တယ်”

“ကိုနော် … ဟင့်”

စန္ဒီမျက်နှာလေးက … ငိုတော့မလို … မျက်နှာပျက်သွားသည် …။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည် …။

(စန္ဒီက တွေ့တွေ့ချင်း ချစ်လို့ … တရင်းတနှီးနေမိပါတယ် …။ အမှန်ဆို … ဟုတ်ရင်တောင်မှ … လိမ်ပြောပေါ့ … ဒီလိုမျိုး အမှန်အတိုင်း … တည့်တည့်ကြီးပြောတော့ … စန္ဒီမခံစားနိုင် … ဝမ်းနည်းမိတယ်။ တော်ပါတော့ ရှင်ရယ် … ဆက်ပြောရင် … စန္ဒီ့အသည်းတွေ ကွဲကုန်တော့မယ် …)

“သူက အရမ်းလှတယ် သိလား… သူ့နို့သီး ထိပ်ဖျားလေးက … ပန်းရောင်လေး … သူ့ပန်းလေးက … စန္ဒီ့လိုပဲ … အမွှေးသိပ်မရှိဘူး … အထဲမှာ ပန်းရောင်လေး …”

စန္ဒီ … အောက်နှုတ်ခမ်လေးကို … ကိုက်ထားသည်။

(ဘာလို့ … ဒါတွေ လာပြောနေတာလဲဟင် … စန္ဒီ့အသည်းတွေ ကွဲသွားစေချင်တာလား)

“သူ့နာမည်ကော သိချင်လား”

“အင်း”

“သူ့နာမည်က … စန္ဒီတဲ့”

”ဘာ”

“သူ့နာမည်က … စန္ဒီတဲ့”

“ကိုနော် … စန္ဒီ့ကို … အဲဒီလို မနောက်နဲ့ … စန္ဒီ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ်”

စန္ဒီ … သက်နိုင်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး … ခပ်စူးစူးလေး ကြည့်လိုက်သည် …။ သက်နိုင် … တဟားဟားနဲ့ ရီတာကို ကြည့်ပြီး … မျက်ရည်တွေကျလာသည်။ သက်နိုင် … လန့်သွားသည် … စန္ဒီ့ကို စတာ လွန်သွားသည် …။

“အသဲကလည်း … အရမ်းချစ်လို့ စတဲ့ဟာကို … ကိုယ် ကျိန်ပြောရဲပါတယ်ကွာ … စန္ဒီ့ကို မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတယ် … စန္ဒီဟာ ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်ဦး … စန္ဒီ့ရှေ့မှာလည်း … တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး … နောက်လည်း ရှိမှာမဟုတ်ဘူး…. စန္ဒီ့ကိုပဲ ချစ်မယ် … အရမ်းချစ်မယ် … ဟုတ်ပြီလား … မငိုနဲ့တော့နော် … တိတ်တိတ်”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရင်း … ချော့လိုက်သည်။

“ကိုနော် … စန္ဒီ့ကို … အဲဒီလို မစရဘူးနော် … စန္ဒီ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် … သိလား”

“အင်းပါ … ချစ်ရယ် … အင်းပါ”

သက်နိုင် … ဝမ်းနည်းနေတဲ့ စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို … ဖမ်းငုံပစ်လိုက်သည် …။

“စကားတွေ အများကြီးပြောမနေပါနဲ့တော့ … အသည်းရယ် … အချိန်တွေက နှမြောစရာကြီး … ချစ်သူအသစ်လေးကို … ချစ်ချင်တယ် …”

စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက … ပိုချိုလာတယ်လို့ … ခံစားရသည် …။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပန်းလေးကို … အသာအယာ ပွတ်ပေးရင်း … လျှာလေးကို … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းကြားထဲ ထည့်လိုက်သည်။ စန္ဒီကလည်း … တုံ့ပြန်သည် …။ သူ့လျှာလေးနဲ့ … ပြန်ကလိသည် …။ အောက်မှာ ပန်းလေးကို ကိုင်ရတာ အဆင်မပြေ … ပေါင်ကို ကြုံ့ထားတော့ … အကွဲကြောင်းလေးကို … ပွတ်ရခက်နေသည် …။

စန္ဒီက အလိုက်သိသည် … ပေါင်လေးကို မသိမသာလေး ကားပေးလိုက်သည် …။ လက်လေးက … အကွဲကြောင်းလေးကို .. စမ်းလို့ရပြီ … သေချာပွတ်ပေးရင်း … သက်နိုင် စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာသည် …။ စန္ဒီ့ပန်းလေးကလည်း … ခုနက ပြီးထားတော့ … ချစ်ရည်တွေ အိုင်နေသည် … ချောနေတော့ … ပိုပြီးကိုင်လို့ကောင်းသည်။

ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက … စန္ဒီ စိတ်ကြွနေလို့ ထင်ပါရဲ့ … ခပ်ထူထူလေး … တင်းနေသည် …။ စန္ဒီ … လျှာလေးက … သက်နိုင်ကို မထိတထိ စသည် …။ သက်နိုင် … အသည်းယားလာသည် …။ နှုတ်ခမ်းချင်း … တေ့ကာ … စုပ်ပစ်လိုက်သည် …။ စန္ဒီလက်ကလေးနှစ်ဖက်က … သက်နိုင်ကို သိမ်းကြုံးဖက်ထားသည်။

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေး … နမ်းနေရာကနေ … လည်တိုင်လေးကို … နမ်းလိုက်သည် …။

“အို … ကိုရယ် … ဟာ … ရှီ … ရှီး”

စန္ဒီ့ပန်းလေးကို … ပွတ်ပေးတော့ … ပန်းလေးထဲက … ချစ်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာပြန်သည်။

“အသဲ … ချွတ်လိုက်တော့နော်”

စန္ဒီ … မငြိုမငြင်ပဲ … စကတ်လေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည် …။ စိတ်က … ချစ်သူကို အလိုလိုက်ချင်နေသည်။ ရှက်ပေမယ့် … ချစ်သူ ငြိုငြင်မှာကို မလိုလား …။ တတ်နိုင်သလောက် လိုက်လျောလိုက်ချင်သည် …။ မျက်စောင်လေးထိုးပြီး …

“စန္ဒီ့ကိုကျတော့ … အကုန်ချွတ်ခိုင်းတယ် … သူလည်း … အကုန်ချွတ်”

“ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာမ”

“ခစ် … ခစ်”

(ခုနကတုန်းက … ငိုတယ် … အခုတော့ ရယ်တယ် … စန္ဒီလေး တစ်ယောက်ကတော့ … ခက်တော့တာပဲ … ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် … သူပျော်ရင် ပြီးတာပါပဲ …)

သက်နိုင် … တီရှပ်ကို ချွတ်သည် …။ သက်နိုင်က … ငယ်ငယ်ကတည်းက … အလေးမတာမို့ … ကြွက်သားတွေက သူ့နေရာနဲ့ သူ … တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိသည် …။ ဗိုက်မှာ … ဗယ်လီတုံးလေး ခြောက်တုံးက … အစီအရီ …။ စန္ဒီ … ဗယ်လီတုံးတွေကို ကြည့်ပြီး … သဘောကျနေသည် … ပြုံးနေသည်။

သက်နိုင် … ဘောင်းဘီချွတ်ဖို့ … ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်သည် …။ စန္ဒီလိုက်ကြည့်နေသည် …။ သက်နိုင် ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို … ကိုင်လိုက်သည် …။ စန္ဒီ … သေချာကြည့်နေသည် … မျက်နှာလွှဲမသွား …။ ဘောင်းဘီထဲက … ထွက်လာမည့် အရာကို … သူ သိချင်နေသည် … စိတ်ဝင်စားနေသည် …။

သက်နိုင် ဘောင်းဘီ ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ အထဲက … ညီလေးက … ထောင်မတ်နေသည် …။ သက်နိုင် … ဒုတ်က … မသေးပါ … ၇ လက်မကျော် ရှိသည် …။

“ဟင် … အကြီးကြီးပဲနော်”

“အင်း”

စန္ဒီ … နည်းနည်းတော့ လန့်သွားသည် …။ ပထမဆုံး ယောက်ျားလေး အင်္ဂါကို … နှဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ မြင်လိုက်ရတော့ … တုန်နေတဲ့ ရင်တွေ … ပိုခုန်သွားသည်။

“အသဲ … ကိုင်ကြည့်ပါလား”

“ဟင့်အင်း … နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး … စန္ဒီ ကြောက်လာပြီ”

သက်နိုင် … မွေ့ယာပေါ် တက်လိုက်သည် …။ ဒူးထောက်ပြီး စန္ဒီ့ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တော့ … ကိုယ်တော်ချောက … ချစ်သူမျက်နှာရှေ့မှာ တဝဲလည်လည် … ထောင်မတ်နေသည် …။ စန္ဒီက … ကြောက်တယ်သာ ပြောတာ … အကြည့်က မခွာ …။

“ကြောက်နေပြီလား … အသဲ”

“အင်း”

“မကြောက်နဲ့နော်”

သက်နိုင် … လက်နက်နဲ့ ချိန်းမခြောက်ချင်တော့ … စန္ဒီ့ကို ဖက်ပြီး လှဲချလိုက်သည် …။ တဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့ … စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို … သက်နိုင် ငုံပြီး နမ်းပစ်လိုက်သည် …။ တဖြေးဖြေးနဲ့ … စန္ဒီ့ကိုယ်ပေါ်ကို … သက်နိုင် ရောက်သွားသည် …။ စန္ဒီ့ပေါင်ကြားထဲမှာ … နေရာယူလိုက်သည်။

စန္ဒီ့နို့လေးကို … ငုံပြီး … စုပ်ပေးလိုက်တော့ … စန္ဒီ့ရင်လေး ကော့လာသည် …။ ပါးစပ်ကလည်း … ဟင်းဟင်းဟင်းနဲ့ ငြီးသည် …။ အောက်မှာ … သက်နိုင် ပစ္စည်းက … ဝင်ပေါက်ရှာဖို့ … ဟိုထောက် ဒီထောက်လုပ်နေသည် …။ သက်နိုင် … အသက်အောင့်ပြီး … ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ … အကွဲကြောင်းကို လျှောက်ရှာမိသည် … မတွေ့ပါ … ထင်သည့်နေရာကလည်း မဟုတ် … ချော်ချော်ထွက်သွားသည်။

သက်နိုင် စိတ်မရှည်တော့ … လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး … အကွဲကြောင်းဝလေးကို တေ့လိုက်သည် …။ ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ … ဖိလိုက်တော့ … အဝက နှုတ်ခမ်းနုလေးနှစ်ခုက ဘေးကို နည်းနည်း ဟသွားသည် …။ သက်နိုင် ဖီလင်တက်ပြီး … ရှီးကနဲ အသံမြည်သွားသည် … ။ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် … အပေါ်အောက်ကို … ဒစ်ဖျားလေးနဲ့ … ဖိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ … စန္ဒီ … လူးလွန့်သွားသည်။

လက်ကလေးနှစ်ဖက်က … ရေနစ်သူပမာ … ခေါင်းအုံးလေးကို … တင်းတင်းဆုပ်ထားပြီး … တိုးဝင်လာမယ့် … သက်နိုင်ညီလေးကို … ကြိုဆိုနေတော့သည် …။ သက်နိုင် ဒစ်ဖျားလေးကို … နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ခဲထားသလိုပဲ … တင်းပြီး အဝင်ရခက်အောင် … တားထားသည် …။ အထဲကို နည်းနည်းလေးဝင်အောင် … အားစိုက်ထည့်လိုက်တော့ … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက … အင့်ကနဲ အသံထွက်လာသည်။

သက်နိုင် … စိတ်ကို တင်းပြီး … ဖြေးဖြေးလေး ပြန်ထုတ်သည် …။ ဒီလိုထုတ်တော့လည်း … စန္ဒီ့ပန်းလေးက … လက်မခံချင် … အတင်း ဖမ်းဆုပ်ထားသည် …။ ခက်တော့တာပဲ … ဝင်တော့လည်း ပေးမဝင်ချင် … ထွက်တော့လည်း ပေးမထွက်ချင် … သက်နိုင် … နောက်တကြိမ် … သွေးတိုးစမ်းတဲ့အနေနဲ့ … ပိုပြီး ထည့်လိုက်သည် …။ လက်နှစ်ဆစ်ခန့် ဝင်သွားတော့ … စန္ဒီ မခံနိုင်။

“ဟာာာ ဟာာာ ဟာာာ… အား … ကိုရယ် … နာတယ် … ဖြေးဖြေးနော် … စန္ဒီ … အရမ်းကြောက်တယ်”

ချစ်သူရဲ့ ငြီးသံက … ငြင်းသံလား … ဆက်လုပ်ဖို့ … တိုက်တွန်းနေတာလား … မသဲကွဲ … သမိုင်းပေးတာဝန်အရ … ဆက်ထည့်ဖို့ပဲ ရှိသည် …။ သက်နိုင် ဒစ်ဖျားက စန္ဒီ့ အပျိုမြှေးလေးကို … တံခါးခေါက်နေသည် …။ သက်နိုင် … အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူကာ … ခါးမှာ အားထည့်ပြီး … ဆတ်ကနဲ … ဖိချပစ်လိုက်သည် …။ သက်နိုင် … ဒစ်လေးက … သိမ့်ကနဲ … အထဲကို ကျွံဝင်သွားသည်။

ပါကင်ပေါက်သွားပြီ … စန္ဒီ့ အပျိုမြှေးဆိုတာ ပေါက်သွားသည် …။ စန္ဒီကတော့ … ဆတ်ဆတ်ခါနာသွားတယ် ထင်ပါရဲ့ … တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးနေသည် …။ နှစ်ကိုယ်ကြား ငြီးသံလေးကလည်း သနားစရာ …။

“အို … အား … နာတယ် … နာတယ် … ကိုရယ် … ရက်စက်လိုက်တာ”

သက်နိုင် … ညီလေး လှုပ်မရတော့ … စန္ဒီ့ပန်းလေးက … အတင်းတိုးဝင်လာတော့ … နာလွန်းလို့ထင်ပါရဲ့ … အတင်းညှစ်ထားသည် …။ သက်နိုင် … အတင်း … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို … နမ်းလိုက် နို့လေးကို စို့လိုက်နဲ့ … လုပ်တော့မှ … နည်းနည်း ငြိမ်သွားသည်။

“အရမ်းနာသွားလားဟင်”

“ဟင့် … နာတာပေါ့ … ကိုက … သိပ်ရက်စက်တာပဲ … ရှီး … စန္ဒီ့အသည်းခိုက်အောင် … နာတယ် … အို… အို…”

ပြောနေတဲ့ကြား …

“ဟာ …. ရှီး … ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ငြီးသံလေးကြောင့် … မြန်မြန်ထုတ်ပြီး … ခပ်သွက်သွက် … ပြန်ထည့်လိုက်သည် …။ သက်နိုင် … အသွင်းအထုတ်ကို … ခပ်သွက်သွက် လုပ်လို့မရ … ပြန်ထုတ်ရင် … စန္ဒီ့ပန်းလေးက … အတင်းညှစ်ထားတာမို့ … စန္ဒီ့ခါးလေးက … ကော့ပြီးပါလာသည်။ သက်နိုင် … အတင်း ပြန်ထည့်တော့လည်း … အတင်းညှစ်ထားပြန်သည် …။

“အို … ကို … ဖြေးဖြေး …”

သက်နိုင်ရဲ့ … အသွင်းအထုတ်တိုင်းမှာ … စန္ဒီ တဟင်းဟင်းနဲ့ … ခံစားနေရသည် …။ မခံစားနိုင်သည့်အဆုံး … အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို … သွားနဲ့ ကိုက်ကာ … ခါးကို ကော့ပေးလိုက်တော့သည် …။ သက်နိုင် အလိုက်သိသည် … စန္ဒီ့ကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေး ညှောင့်ပေးနေရာကနေ … ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

လက်နက်နဲ့ သတ္တဝါ သိပ်တော့ မမျှချင် … အပျိုလေးမို့ … ပန်းလေးက ကြပ်စီးနေသည် … ။ သက်နိုင်ဒုတ် … အဝင်အထွက်ကြမ်းသည်ကို … မခံနိုင်သည့်ထင်ပါရဲ့ … အတင်းလိုက်ညှစ်ထားသည် …။ ဒီလိုမျိုးလေး လုပ်နေရင်းက….

“ဟာာာ … ဟာာာ … ဟင့် … ဟင့် … အွန် … ရှီးဟာာာ … ဟာာာ … အာာ … အာာာ …အို … ကို … ကို … ကို့ …”

စန္ဒီ … ချစ်သူ့အမည်ကို … တမ်းတမ်းတတ … ခေါ်ရင်း … သက်နိုင်ကို … ရှိသမျှအားဖြင့် ကျုံးပြီး ဖက်ထားတော့သည် …။ အောက်က ပန်းလေးကလည်း … ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ … သုံးချက်ဆက်တိုက် … ညှစ်ပေးပြီး … စန္ဒီ ပြီးသွားသည်။

သက်နိုင် ဒုတ်ကို ညှစ်ထားတာများ … ပြုတ်တူနဲ့ ညှစ်ထားသလား ထင်ရသည် …။ တင်းပြီး စီးနေသည် …။ သက်နိုင် မခံနိုင်တော့ … အားရအောင် … လေးငါးဆယ်ချက် … ဆောင့်ပြီး … ထိပ်ဖျားကနေ အရည်တွေ … စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲ … ပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည် …။

“အာာ … ဟာာ … စန္ဒီ …. စန္ဒီ … ကောင်းလိုက်တာ … အသည်းရယ် … ကောင်းလိုက်တာ”

အပျိုနဲ့ လူပျို … အရိုင်းလေးတွေ တွေ့ကြတော့ … ဝါရင့်သဘာရင့်တွေလို … အကြာကြီး ထိန်းမထားနိုင် …။ ထိမိတယ်… ထည့်မိတယ် … ဆိုရုံလေးနဲ့ … ပြီးချင်နေသည်။ နောက်တော့လည်း … အဆင်ပြေသွားမှာပါ … အတွေ့အကြုံက သင်ပေးသွားမှာပေါ့ …။

အခန်းထဲမှာ … ချစ်သူနှစ်ဦး … ချစ်ရည်လူးပြီးသွားတော့ … စိတ်အစဉ်က … မူးမူးမေ့မေ့ … တိမ်ကြားမှာ ဝဲပျံရသလို .. ငြိမ့်ကနဲ … သိမ့်ကနဲ … တသိမ့်သိမ့်နဲ့ ကြည်နူးနေကြသည်။

သက်နိုင် … ညီလေးကို … စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲမှာ စိမ်ထားရင်း … ချစ်သူ နဖူးပေါ်က … ဆံပင်လေးကို … ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ … ပွတ်သပ်ပေးနေသည် …။ စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲမှာတော့ … ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ … ချစ်ဝတ်ရည်တွေ ပြည့်နေတော့ … ညီလေးက အဆင်ချောနေသည် …။ သက်နိုင် … ရင်ထဲက ဆန္ဒတွေက မငြိမ်းသေး … ပြာအုပ်ခံထားရတဲ့ … မီးလို … ခဏလောက် ငြိမ်နေပေမယ့် … တောက်လောင်နေဆဲ …။ မီးဆိုတာမျိုးက … လောင်စာကုန်မှ ငြိမ်းသလို … ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ … သက်နိုင်တို့ ချစ်သူနှစ်ဦးအဖို့ … မောတယ်ဆိုတာ ခဏပါပဲ … ကာမ မီးလျံလောင်မြိုက်ဖို့ … ချစ်စွမ်းအင်တွေက အပြည့်ပါပဲ။

“အရမ်းကောင်းတာပဲနော် … အသဲရယ်”

“ဟုတ်တယ် … ကိုရယ် … စန္ဒီ့ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ … ဟိုးအမြင့်ကြီးကနေ … ပြုတ်ကျလာသလိုပဲ“

“အရမ်းချစ်တယ် … အသဲရယ်”

“အတူတူပါပဲ ကိုရယ် … အတူတူပါပဲ”

“အသဲဟာလေးက … အရမ်းကြပ်တယ်နော်”

“ကိုနော် … ကြပ်မှာပေါ့ … ကိုက ပထမဆုံး ထည့်တာကိုး … ကြပ်တာကို မကြိုက်ဘူးလား ဟင်”

“ကြိုက်တာပေါ့ … အသဲရယ် … ကိုက ပထမဆုံးဆိုတော့ အသည်းကို ပိုချစ်ရတာပေါ့”

“ဟွန့် အပိုတွေ … ကို့ဟာက … အရမ်းကြီးတာကိုး… ကို စထည့်လိုက်တော့ … စန္ဒီ့ရင်မှာ စို့သွားတာပဲ … အသက်ကို ဘယ်နားက … ရှူရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး ကိုရယ်”

“အသက်ဘယ်လို ရှူရလဲ သိအောင် … ထပ်ချစ်ကြမယ်လေနော် အသဲ”

“တော်ပါ … လူကိုလေ … အသဲ အသဲနဲ့ … အတင်းပဲ …”

“ဘယ်လို အတင်း လုပ်တာလဲ …“

“ဟွန့် … သူပဲ … အတင်းထည့်တာလေ”

“ဒီလိုလေးလား”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ကို စရင်း … အောက်က ညီလေးကို … စန္ဒီ့ပန်းလေးထဲက … ထုတ်လိုက်ပြီး … ခပ်သွက်သွက် … ပြန်ထည့်လိုက်သည်။

“ဟာ … ကိုနော် … ဟင့် … အ …. အို … ဟင့်အင်း … ဟင့်အင်း … ဟင့်”

သက်နိုင် … လုပ်ငန်းပြန်စနေသည် …။ ချစ်သူနဲ့ … ချစ်တင်းတစ်ခါနှောထားတော့ … စန္ဒီ့ပန်းလေးက … ချစ်ဝတ်ရည်တွေနဲ့ … ပြည့်လျှံနေတော့ … အဝင်အထွက် အဆင်ချောနေသည် …။ ဒီတစ်ခါတော့ … အကြာကြီး ချစ်နိုင်အောင် … သက်နိုင် ကြိုးစားရမည် …။ ချစ်သူသစ်လေးရဲ့ ချစ်ပန်းလေးကို … ပထမဆုံး မွှေးမွှေးကြူခွင့်ရလိုက်တော့ … ပြန်စဉ်းစားရင်း … ရင်ထဲက … ရမ္မက်မီးက ဟုန်းဟုန်းတောက်လာသည် …။

သက်နိုင် အားထည့်ကာ … အဆက်မပြတ်ဆောင့်တော့ … သက်နိုင် ရင်ခွင်ထဲက … စန္ဒီ … တဟင့်ဟင့်နဲ့ … ချစ်သူရဲ့ … ချစ်တေးသီသမျှကို … လိုက်လျောကာနေတော့သည်။

“ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်”

သက်နိုင် … သုံးချက် ဆောင့်လိုက် … ခဏရပ်လိုက် … သုံးချက်ဆောင့်လိုက် … ခဏရပ်လိုက်နဲ့ … စန္ဒီ့ကို အချစ်သစ်တွေ သင်ပေးနေသည် …။ သက်နိုင် ဆောင့်လိုက်တိုင်း … စန္ဒီက … “ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်” နဲ့ ငြီးနေမိသည် …။ စန္ဒီ့ပန်းလေးကလည်း … သက်နိုင်ညီလေးကို … မညှာမတာ … အတင်း ဖမ်းဆုပ်နေသည်။

ချစ်ရည်တွေကြောင့် … အထဲဝင်လာတဲ့ … ဒုတ်ချောင်းလေးက … ငရှဥ့်လိုပဲ … ဖမ်းရခက်နေသည် …။ ပြုတ်တူတစ်ချောင်းလို … ညှပ်ချင်ပေမယ့် … အဝင်အထွက်က သွက်တော့ … ခံစားရခက်သည် …။ စန္ဒီ … ခေါင်းလေး တယမ်းယမ်းနဲ့ … နောက်ဆုံးတော့ … အရှုံးပေးကာ … သက်နိုင်ကို … အားကုန်ဖက်ရင်း … သက်နိုင်ချစ်သမျှ … အလိုလိုက်နေတော့သည်။

ဒီတစ်ချီမှာတော့ … သက်နိုင်မှာ … စန္ဒီ့ကို ချစ်ဖို့ … အားတွေပြည့်နေလားမသိ … စန္ဒီ့ ဂျိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုကာ … ချစ်သူကို လှုပ်မရအောင် ဖက်ထားရင်း … အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေမိသည် …။ သက်နိုင် … ဆောင့်မယ်ဆိုလည်း ဆောင့်ချင်စရာ … အောက်ကမွေ့ယာက ထူတော့ … သက်နိုင် … ဆောင့်လိုက်တိုင်း … အောက်ကနေ ပြန်ကန်ကန်တက်လာသည် …။ နောက် စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းလေး … သက်နိုင် … ဒုတ်ကို … ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားရင်း … အဝင်အထွက်မှန်သမျှကို … တဟင့်ဟင့်နဲ့ … ပင့်ပေးနေရှာသည်။

စန္ဒီ … လှုပ်မရပါ … ခပ်ပြင်းပြင်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်ခံရတော့ … အသက်ရှုရကြပ်လာသည် …။ ချစ်သူရဲ့ ဆောင့်ချက်များကို … မခံနိုင်တော့ … ခြေထောက်လေးကို … မြှောက်ထားရင်း … ပေါင်ကို ပိုကားပေးလိုက်မိသည် …။

(သက်နိုင် … ဒုတ်ကလည်း … ပိုကြီးလာတယ် ထင်တယ် … ဟင့် … စန္ဒီ့ရဲ့ … ပန်းလေးထဲမှာတော့ … ကြပ်နေတာပဲ …)

သက်နိုင်ရဲ့ … အချစ်ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာ … စန္ဒီကတော့ … မူးမူးမိန့်မိန့် … တလိမ့်လိမ့်နဲ့ … ရွှေရင်က ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေရှာသည်။

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ကို ချစ်ရတာ အားမရ … စန္ဒီ့ကို အတင်းဖက်ထားရင်းက … လွှတ်ပြီး … စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းပစ်လိုက်သည် …။

“အို … ကိုရယ် … ဟင့် … ဟင့် … ဟင့်”

ရွှေလည်တိုင်ကို အနမ်းခံလိုက်ရချိန်မှာ … စန္ဒီ့စိတ်တွေ ထိန်းမရတော့ … တင်ပါးက အစွမ်းကုန်ကော့ပေးလိုက်ပြီး … ပန်းလေးက အားကုန်သုံးကာ … ညှစ်ထားရင်း … ချစ်ဝတ်ရည်တွေကို … ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

စန္ဒီ … ပြီးသွားပြန်သည် …။ ချစ်ဝတ်ရည်တွေကို … ရွှဲရွှဲစိုကုန်လို့ … အပြင်ကို လျှံကျလာပြီး … ပေါင်ကြားက မွေ့ယာပေါ်ကို … စီးကျလာသည် …။ ဒါပေမယ့် … သက်နိုင်ကတော့ … မပြီးနိုင် … မစီးနိုင် … ချစ်မိုးတွေ ဆွေနေသည် …။ ချစ်ရသူလေး … တစ်ချီပြီးသွားမှန်း … သက်နိုင် … သိသည်။

ချစ်ပန်းလေးထဲကနေ … တဇက်ဇက်နဲ့ … ညှစ်ထားရင်း … ပူနွေးတဲ့ အထိအတွေ့က … ကောင်းသလို … သက်နိုင် … ဆောင့်နေရင်း … စန္ဒီ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်တော့ … အားရကျေနပ်တဲ့ … မျက်နှာလေးနဲ့ … သက်နိုင်ကို … ပြုံးကြည့်နေသည်။

“အရမ်းချစ်တယ်နော် … အသဲ”

“ချစ်တာပေါ့ … ကိုရယ် … ချစ်တာပေါ့”

“အသည်းကို … ခပ်ကြမ်းကြမ်း ချစ်မယ်နော်”

“အို … ကိုရယ် … ချစ်ပါ … အားရအောင်သာ ချစ်ပါ … ကိုရယ်”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို … ဖိနမ်းပစ်လိုက်ပြီး … အလိုက်သိလွန်းတဲ့ ချစ်သူလေးကို … ချစ်အနမ်းတွေ ပေးလိုက်သည် …။ အောက်ကလည်း သက်နိုင် ညီလေးကို … အဝင်အထွက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်နေရာကနေ … တဆုံးဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

“အို … ကို့ … ဟင့် …”

စန္ဒီ့ ခါးလေးက … အမြန်လိုက်ကော့လိုက်ပြီး … သက်နိုင် … ညီလေးကို မလွတ်တမ်း … လိုက်ညှစ်သည် …။

(အော် … စန္ဒီ … စန္ဒီ … အချစ်အကြောင်း သူသိသွားတော့ မလွှတ်နိုင်အောင် … ချစ်နေပြီပေါ့ …)

သက်နိုင် … အမြန် ထုတ်ပြီး … တဆုံး ပြန်ထည့်သည် …။ စန္ဒီ့တင်ပါးလေး … မွေ့ယာအောက်ကို မြုပ်သွားသည်အထိ … ဆောင့်ချပစ်လိုက်သည် …။ ဆောင့်ချက်က … နုနုငယ်ငယ် ချစ်သူအတွက် … ပြင်းလွန်းသည်။ နောက်တစ်ချက် … တဆုံး … ထုတ်သည် … တဆုံး ထည့်သည်။

“အို … ကို … မရက်စက်နဲ့ကွာ …”

စန္ဒီ မခံနိုင် …စန္ဒီ ငြီးလို့မှ မဆုံးခင် … နောက်တစ်ချက် … တဆုံး … ထုတ်သည် … တဆုံး ထည့်သည် …။ စန္ဒီ မတတ်နိုင်တော့ … အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို … ပြတ်ထွက်မတတ်ခဲထားရင်း … ချစ်သူရဲ့ အချစ်ကြမ်းကြမ်းကို … အံကြိတ်ကာ ခံနေရသည်။

စန္ဒီ… နားထင်က သွေးတွေတောင် တဒိန်းဒိန်းနဲ့ … ခေါင်းတောင် မူးလာသည်။ အောက်ကပန်းလေးထဲကို … ဓါးထည့်ခံရသလိုပဲ … နာသည် …။ နာသည်ထက် … တစ်ချက်တစ်ချက် … သက်နိုင် … ဒုတ်ဖျားက … ဒစ်နဲ့ … တစ်ခုခုကို တိုက်မိသွားသည်။ လူက တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည် …။ ပန်လေးထဲက … ချစ်ရည်တွေကလည်း … ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ … အံကျလာသည်။

“ခဏလေးပါ အသဲရယ် ဟာ ဟာ ဟာ”

သက်နိုင် စန္ဒီ့ကို … အစွမ်းကုန် … ချစ်ရင်း ထိပ်ဖျားက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး … အကြောတွေ တုံ့ဆိုင်းကုန်ပြီး တဇတ်ဇတ်နဲ့ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ … ပက်ဖြန်းပစ်လိုက်သည် …။ ပြီးဆုံးခြင်း ကျေနပ်ခြင်း … အားရခြင်း ချစ်မြတ်နိုးခြင်း ခံစားချက်များနဲ့ … ချစ်သူကို … ကြင်ကြင်နာနာလေး နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ချစ်ဦးသူလေးက … မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ငြိမ်နေသည်။

(သူလည်း မောရှာမှာပေ့ါ)

သက်နိုင် နောက်ဆုံးအချီ အချစ်နည်းနည်း … ကြမ်းသွားသည်။ သူ အချစ်ကြမ်းသမျှ… အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ … အံကြိတ်ပြီး … အချစ်ခံတော့ “အော် … ငါ့ကို သိပ်ချစ်ရှာပါလား” လို့ … တွေးမိပြီး … ရင်ထဲမှာ အချစ်တွေ တိုးလို့လာသည်။

သက်နိုင် ချစ်ဦးသူနဲ့ ချစ်ရွက်လှေ အစွမ်းကုန် ဖွင့်လိုက်တော့ … ရှိသမျှ အားတွေ ကုန်သွားပြီး … မျက်စိက မှေးလာသည်။ သက်နိုင် … စန္ဒီကို့ ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားသည်။

“ကို … ကိုရေ … ထတော့လေ စန္ဒီ သွားရတော့မယ် …”

“ဟွန် … စန္ဒီက ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“စန္ဒီ့ကို … သူတို့လာခေါ်နေကြပြီ”

“မသွားပါနဲ့ … စန္ဒီရယ် … ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မှတ်လား”

“ချစ်တာပေါ့ … ကိုရယ် … ချစ်တာပေါ့”

“ချစ်ရင် မသွားပါနဲ့ … စန္ဒီရယ်“

“မရတော့ဘူး … ကိုရယ် … သွားရတော့မယ် … နောက်ဘဝကျမှ ဆုံတော့မယ်နော်”

“မသွားရဘူး … စန္ဒီ … မသွားရဘူး”

သက်နိုင် … စန္ဒီ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားသည် … မရ …။ တဖြေးဖြေးနဲ့ … စန္ဒီ့ကိုယ်လေးက လေပေါ်ကို လွင့်တက်လာရင်း … သက်နိုင်ကို … ပြုံးပြုံးလေး နှုတ်ဆက်သွားသည် …။

“သွားပြီနော် … ကို … သွားပြီ”

သက်နိုင် … တစ်ယောက်ယောက်က ဆောင့်နှိုးလိုက်လို့လားမသိ … လန့်ပြီး နိုးလာသည်။ အော် … ငါ အိမ်မက်တွေ မက်နေတာပဲ … လို့ တွေးမိပြီး … စိတ်သက်သာရာရသွားသည် …။ သက်နိုင်ဘေးမှာ … ချစ်သူလေးက ပုံ့ပုံ့လေး လှုပ်တောင်မလှုပ် … ကွေးကွေးလေး … အိပ်ပျော်နေသည်။

(အော် … ချစ်ဦးသူလေးခင်မျာ … သနားပါတယ်)

သူ အချစ်ကြမ်းသမျှ သည်းငြီးခံပြီးတော့ ချစ်အလိုလိုက်ရှာသည်။ သက်နိုင် စန္ဒီ့ နဖူးလေးပေါ်က … ဆံပင်လေးကို သပ်ပြီး မွှေးမွှေးလေး ပေးလိုက်သည်။

“ဟင် …”

သက်နိုင် … စိတ်ထဲ ထင့်သွားသည်။ စန္ဒီ့ကိုယ်လေးက ဘာလို့ အေးစက်နေတာလဲ။ သက်နိုင် စန္ဒီ့ရင်ဘတ်လေးကို နားနဲ့ ကပ်ပြီး နားထောင်ကြည့်ပြီး ရင်တွေ စို့သွားသည် ။

နှလုံး မခုန်တော့ပါလား … ဒါဆို ဒါဆို။ သက်နိုင် ဘောင်းဘီကို အမြန်စွပ် … စန္ဒီ့ အင်္ကျီတွေကို အမြန်ဝတ်ပေးပြီး … အပြင်ကို အမြန် ပွေ့ချီပြီး…

“လုပ်ကြပါအုံးဗျာ လုပ်ကြပါအုံး”

ဟိုတယ်က ညဘက် တာဝန်ကျနေတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ ပျာယာခပ်ပြီး … ဆရာဝန်ခေါ်တဲ့လူကခေါ် အရေးပေါ် သူနာပြုနည်းနဲ့ အသက်ရှူအောင် … သက်နိုင်ကို လုပ်ခိုင်း။

ဒါပေမယ့် … ကံကြမ္မာက ရက်စက်လွန်းပါသည် …။ သက်နိုင် ရဲ့ အချစ်ဦး … စန္ဒီ … အရမ်းချစ်သော စန္ဒီ … အသက်မရှူတော့ သေသွားပြီ ။ ဆရာဝန်ကတော့ သေချာစစ်ဆေးပြီး စန္ဒီ သေဆုံးသွားသည် ဟု အတည်ပြုလိုက်သည်။

သက်နိုင် ရူးပြီ … ချစ်ရပါသော စန္ဒီ … ညကမှ … တွေ့တဲ့ အချစ်ဦး … ရူးရူးမူးမူးနဲ့ အချစ်ကြမ်းလိုက်မိတာ … ငါ့ကြောင့် ငါ့ကြောင့် မသွားရဘူး… စန္ဒီ… မသွားရဘူး…။ စန္ဒီ … သေတာ … ငါ့ကြောင့် ငါ့ကြောင့်။

အချစ်ကြောင့် … မူး … အချစ်ကြောင့် ရူးကြတဲ့ လူတွေထဲမှာ … သက်နိုင်ဆိုသော တစ်ယောက်လည်း ပါပါတယ်လေ။ သိပ်လှတဲ့ ကမ်းခြေလေးမှာ အချစ်နတ်သမီးလေး စန္ဒီနဲ့ တွေ့ဆုံ ချစ်ခွင့်ရပြီး ချစ်ပင်လယ်ကို ချစ်သူနှစ်ဦး လက်ပစ်ကူးရင်း အသည်းတစ်ခြမ်းမှာ ဘဝတပါးကို ခွဲခွာသွားတော့ ကျန်ရစ်သူ ကျွန်တော့်မှာ ဝမ်းနည်းပက်လက် … တမ်းတမ်းတတ နဲ့ သောင်ပြင်မှာ “စန္ဒီ” “စန္ဒီ” “စန္ဒီ” ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ရေးခြစ်ရင်း … ကြေကွဲမျက်ရည်များနဲ့ … နောင်တရရင်း အရူးတစ်ပိုင်း ဖြစ်နေရရှာလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။