ပန်းပုံပြင် Prelude (Teen Diary)
ရေးသားသူ – Seven
ပန်းပုံပြင် introduction ဆိုလည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ဒီအတိုလေးကို ၂၀၁၆ တုန်းက အချစ်တက္ကသိုလ်မှာ ပထမဆုံး ရေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဖြစ်ရပ်မှန် personal experience လေးပါ။ ဘဝမှာ မဟုတ်တာတွေ စလုပ်တတ်တဲ့ အတွေ့အကြုံလေး အမှတ်တရ။
စရေးတုန်းက Teen diary ကနေ ပန်းပုံပြင် ဇာတ်လမ်းအထိ ဆက်သွားတာ။ နောင် ဘယ်မှာတင်ရမှန်း မသိတော့တာရယ်။ ရှက်ဖို့ကောင်းတယ် ထင်တာရယ် ဟိုဘက်မှာတင်ပြီးသား အပိုင်းတွေ ဖြုတ်ချပြီး အသစ်စလိုက်တယ်။
အခုလည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဖတ်ရင်းနဲ့ ရယ်လည်းရယ်ချင်တယ်။ ရှက်စရာလည်းကောင်းတယ်။ ပိချိလေး အရွယ်ထဲက မဟုတ်မဟတ်တွေ ရေးတတ်ခဲ့တာကိုး ဟိ။ စာဖတ်သူတွေလည်း ရှေ့မျက်နှာနောက်ထား ဖတ်ပေးကြပါနော်။
“ပထမဆုံးသော ဝတ္ထုလေးပါ။ အမှားပါရင် သည်းခံပေးပါ။”
ဒါ အဲ့တုန်းက စာဖတ်သူတွေကို အရင်ဆုံးတောင်းပန်ထားတဲ့ စာလေးပေါ့။ အခုလည်း ကြိုတောင်းပန်ထားပါတယ်နော်။ အရင် လက်ရာလေးပျက်သွားမှာစိုးလို့ မူလအတိုင်း ပြန်တင်ထားတာဆိုတော့။
————————————–
ရာသီဥတုက တဖြေးဖြေးပူလာသည်။ ဆယ်တန်းဖြေပြီးထားသော ယုတစ်ယောက် ရန်ကုန်က အဒေါ်ရဲ့ တိုက်ခန်းလေးအတွင်း ဟိုဘက်ဒီဘက်လှိမ့်ကာ အပူဒဏ်ကို ခံစားနေရသည်။ အိမ်ကလေးက နှစ်ထပ်၊ အောက်ထပ်မှာက အဒေါ်လင်မယားအခန်းရယ်၊ နှင်းအခန်းရယ် (နှင်းက ယုအစ်မအရင်း ၅ နှစ်ကြီးသည်) ၊ မီးဖိုခန်းရယ် ရှိပြီး အပေါ်ထပ်က ထပ်ခိုးလေးထဲမှာ ယုအတွက် အခန်းလေး ဖွဲ့ပေးထားသည်။ အခန်းလေးက အခုမှဖွဲ့ထားတော့ လေအေးပေးစက်မရှိ။
ရန်ကုန်မှာ နေချင်လို့တော့ မဟုတ်။ သားသမီးမရှိသော အဒေါ်က ယုတို့မောင်နှမကို အဖော်ရအောင် ခေါ်ထားသည်။ အဒေါ်ယောကျ်ားက သင်္ဘောသား၊ ကလေးမရနိုင်သော အခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်နေကာ ယုတို့ကို သမီးအရင်းများလို သူတို့က ချစ်ရှာကြသည်။ အခုလည်း ယုကို ရန်ကုန်ခေါ်ကာ ကွန်ပြူတာ နှင့် အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်း တက်စေသည်။
ဒီနေ့ သင်တန်းတစ်ချိန်မရှိလို့ ယုတစ်ယောက် အိမ်စောပြန်လာဖြစ်သည်။ နှင်းရယ် အန်တီသင်းရယ်က ညနေမှပြန်လာမှာ ဆိုတော့ မြို့ထဲသွားရင်း ဝယ်လာသော Descendants of the Sun ကိုရီးယားကားကို လက်တော့ထဲ ထည့်ကြည့်ဖို့လုပ်သည်။ စတော်ဘယ်ရီ ဒိန်ချဉ်ဗူးလေးရယ်၊ လက်တော့ရယ် အိပ်ယာပေါ်မှောက်ကြည့်လို့ကတော့ ဇိမ်ရှိမယ့်ဖြစ်ခြင်း။
ဟာ….. ခွေကမဖတ်ဖူး။
ပြန်ထုတ်ပြန်သွင်း။ လုံးဝကိုမဖတ်တာ။ စက်ပါကြောင်သွားသည်။ နောက်ဆုံး လက်လျှော့လိုက်ရတော့သည်။ ဘာရယ်မဟုတ် ထပ်ခိုးပြတင်းပေါက်က စိတ်ပြေလက်ပျောက်ကြည့်ဖို့ ယု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ယုတို့အိမ်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြည့်စရာ ဘာမှမရှိ။ အိမ်ရှေ့က စက္ကူပန်းပင်လေးရယ်၊ မျက်စောင်းထိုးမှာတော့ အိမ်တစ်အိမ်။ လမ်းကြားလေးမို့ လူနေကျဲသည်။ ဟိုးလမ်းထိပ်က ကားတစ်စီးဝင်လာသည်။ စလွန်းကားလေးထဲမှာ တစ်ယောက်က နှင်း။ ယုသိသည်။ နှင်းတို့ကုမ္ပဏီ ယူနီဖောင်းက အနီရင်ဖုံးနှင့် ထမိန်အမဲ ဝတ်ရသည်။ ရင်ဖုံးမှာ နေကြာပန်းပုံ ကုမ္ပဏီတံဆိပ်ကလေး။
ကားလေးက အိမ်ရှေ့ရပ်တော့ အထဲကနေ နှင်းရယ် စမတ်ကျကျဝတ်ထားသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရယ် ထွက်လာသည်။ ဆံပင်ကတော့ အမိုက်စား၊ ရှပ်အင်္ကျီဖြူ၊ ခေတ်ဆန်ဆန် အနောက်တိုင်းဘောင်းဘီ၊ နေကာမျက်မှန်။ အရပ်ကလည်း တော်တော်မြင့်တာ နှင်းနဲ့ ဘယ်လိုပက်သက်နေပါလိမ့်။
“ကို ဘာကြည့်နေတာလဲ ဝင်ခဲ့လေ”
“နှင်းက အရမ်းလှလို့”
“အပိုတွေ ဒီလောက်နေ့တိုင်းနီးပါး တွေ့နေတာကို။ အိမ်ထဲဝင်ရအောင်။ ဒီတစ်ရက်ပဲ အန်တီရယ် အငယ်မရယ် မရှိတာ”
“ဟုတ်တယ်။ နှင်းညီမ ရောက်လာပြီးကတည်းက ကိုတို့ အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး”
“ကိုနော် နှင်းညီမကို ငြိုငြင်တာလား။ နှင်းမှာ ဒီညီမပဲရှိတာ။ ညီမထိ ဓားကြည့်”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် နှင်းလက်များက ထိုသူရင်ဘက်ကို မနာအောင် ထုပစ်လိုက်သည်။ ထိုလူကလည်း အပြုံးမပျက်။ နှင်း သော့ဖွင့်ပြီးတော့ အိမ်ရှေ့ဝင်ပေါက်မှ ထိုသူက နှင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း သူတို့ဝင်လာကြသည်။
နှင်းတို့ အိမ်ထဲဝင်လာပြီ ဧည့်သည်လည်းပါသည်။ ယု အနည်းဆုံးတော့ ဧည့်ဝတ်ကျေချင်သည်။ အအေးနှင့်မုန့် နှင်းကို လုပ်ပေးမှဖြစ်မယ်။
” ဝါး……”
လက်နှစ်ဖက် မိုးပေါ်ဆန့်၊ ခါးကော့၊ အကြောဆန့်ကာ အိမ်နေဘောင်းဘီပေါ်က ထမိန်ထပ်ဝတ် အပေါ်က တီရှပ်ကို သေသပ်အောင်လုပ်ပြီး လှေကားကနေ အိန္နြေရှိရှိ ယု ဆင်းလာလိုက်သည်။ နှင်းတို့အလုပ်က အသိတစ်ယောက်ရဲ့ရှေ့မှာ နှင်းကို မျက်နှာပျက်အောင်လုပ်လို့ မဖြစ်။ ယု လှေကားခြေရင်းရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက ယုကို လှေကားအကွယ်သို့ ပြန်ရောက်သွားစေသည်။
” အို…. ကိုရယ်..”
ဧည့်ခန်းထဲက စက်တီပေါ်မှာ ထိုသူ၏ကြီးမားသော လက်ကြီးများက နှင်းကို သိမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားသည်။ ထိုသူပေါင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတဲ့ နှင်းရယ် သူရယ် နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်ပြီး အနမ်းများချွေလို့။ နှင်းလက်များက ထိုသူရင်အုံအထက်ကနေ ကြွက်သားများကို ပွက်သပ်နေသည်။ နှင်းရင်သားများကိုလည်း ထိုလူ ညာလက်ကြီးက အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူ့ဘယ်လက်ကတော့ နှင်းထမိန် ကွဲကြောင်းအတွင်း ရောက်နေသည်။
“နှင်းကို အရမ်းချစ်တယ် နှင်းက အရမ်းလှတာပဲ”
ထိုမြင်ကွင်းကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရသော ယုတစ်ယောက် ရင်တဆက်ဆက် တုန်သွားသည်။ ရင်ခုန်သံများက ဒိန်းဒိန်းဒိန်း ရင်ခေါင်းထိ တက်ဆောင့်သည်။
ရင်ဘက်ပေါ် လက်တစ်ဖက်ကို ဖိရင်း ယု ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ…။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီအချိန်ဆို ယုက အင်္ဂလိပ်စာ grammar သင်တန်း ရောက်နေရမှာလေ။ ယုကို အန်တီသင်းက အပြန်ဝင်ခေါ်နေကြ။ ယု သင်တန်းမရှိတာ အန်တီသင်းကိုပဲ ဖုန်းဆက်ဖြစ်သည်။ ယုအိမ်မှာရှိနေတာ နှင်း မသိဘူး…။
” ကို အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ အိမ်ထဲ အခုမှရောက်တာကို ”
” ဒီရက်တွေ ကိုယ်ဘယ်လောက် အောင့်ထားရလဲ နှင်း သိရက်နဲ့ကွာ ”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ညာဘက်လက်က နှင်းရင်ဖုံး အပေါ်ဆုံးကြယ်သီးကို ဖြုတ်ကာ အင်္ကျီအတွင်းမှ နှင်းရင်သားကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ နှင်း၏ နို့သီးလေးကို ပွတ်သပ်ဆော့ကစားသည်။ သူတို့ နှုတ်ခမ်းများကြားမှ လျှာချင်းပူးကပ်လျက်။ တစ်ခြားလက်တစ်ဖက်ကတော့ နှင်း ပေါင်ရင်းရောက်နေပြီ ထင်ရသည်။ နှင်းရေ… ယု ဘယ်လို ဆက်လုပ်ရမလဲ။
ယု လက်အောက်က နှလုံးခုန်သံက အရမ်းမြန်ပြီး ရင်အရမ်းတုန်နေတယ်။ အသားတွေလည်း တဇတ်ဇတ် တုန်နေပြီ။ ပြီးတော့ ယုရဲ့ ဟိုနေရာလေးက အရည်တွေ စို့လာတယ်။ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ အပေါ်က ပန်တီးနဲ့လှုပ်လို့ ပွတ်သွားရင်တောင် တစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်။
“ကို.. ”
နှင်းရဲ့ရှည်လျားတဲ့ လည်တိုင်လေးကို ထိုသူက နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေး စုပ်နမ်းလိုက်တော့ နှင်း တွန့်သွားသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ နှင်း အပြီးသတ်ရောက်သွားတာနဲ့ သူဘယ်လက်က နှင်းရဲ့ နားသီးလေးကို ပွတ်သပ်သည်။ ညာလက်ကတော့ နှင်းထမိန်အတွင်း ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားနေသည်။ နှင်း အသက်ရှူသံများ ကျယ်လာပြီး ယု ရှူသွင်းချက်များနှင့်အပြိုင် လေမဝသလို မြန်လာသည်။
“ကို ..တော်တော့..”
“နှင်း မကြိုက်လို့လား … ဆောရီး ဆောရီး… ကိုကြမ်းသွားတယ်”
“အင်အင်း… ကို… အိမ်ရှေ့ကြီး၊ လူတွေ မြင်နေရတယ်။ နှင်းအခန်းထဲ သွားရအောင်”
အို… မြတ်စွာဘုရား သူတို့ ဒီဘက်ကို လာတော့မယ်။ လှေကားခြေရင်းက နှင်းအခန်းရှေ့တည့်တည့်မှာ။ ယု ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမလဲ။ ရုတ်တရက် တကိုယ်လုံးလှုပ်မရအောင် အသားများက တုန်နေသည်။
ယုတစ်ယောက် ကြောက်စိတ်များက ဘယ်လိုအားအင်များ ပြန်လည်ရရှိလာသည် မသိ။ ခန္ဓာကိုယ်ကို လူသွားလမ်းမှ မမြင်အောင် လှေကားတွင်း အမြန်လှည့်ဝင်လိုက်သည်။ (လှေကားကို လူသွားလမ်းမှ သစ်သားပြားရှည်ဖြင့် ကာထားရာ ယုကို မမြင်နိုင်တော့)
နှင်းရယ် ထိုလူရယ် အနမ်းတွေ အပြန်အလှန်ပေးရင်း နှင်းအခန်းရှိရာ တရွေ့ရွေ့ လာနေသည်။ နှင်း၏ ရင်ဖုံးကြယ်သီးများကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံးဖြုတ်ပစ်သည်။ ထိုလူ၏လျှာဖျားက နှင်းလည်တိုင်နှင့် ကိုယ်လုံးအနှံ့ ပြေးလွှားဆော့ကစားလျက်။ နှင်းလက်များကလည်း ထိုယောကျ်ား အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဆွဲဖြုတ်ပစ်သည်။
အို…. ကြီးမားလိုက်တဲ့ ကြွက်သားတွေ ကိုရီးယား မင်းသားတွေ အတိုင်းပါပဲ။
နောက်ဆုံး အခန်းရှေ့ရောက်တော့ နှင်းကိုယ်မှာ အပေါ်ပိုင်းဆိုလို့ ဘရာသာကျန်တော့သည်။
” နှင်းကိုယ်က မွှေးတယ်ကွာ၊ ကိုယ်စိတ်ထိန်း မရတော့ဘူး ”
” အပိုတွေ တစ်နေ့လုံး အလုပ်လုပ်ပြီး ချွေးတွေထွက်နေတာကို… ဟွန့်”
အနီးကပ်မြင်ရမှ သေချာကြည့်မိသည်။ ထိုလူလက်တစ်ဖက်က နှင်းရဲ့ထမိန်တွင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ နှင်းရဲ့လက်များဟာလည်း ထိုယောကျ်ားရဲ့ ဆီးခုံနေရာမှ ဖောင်းထွက်နေသော အရာကို အနောက်တိုင်းဘောင်းဘီထက်မှ ပွတ်သပ်နေသည်။ ပွတ်သပ်ရင်း ပိုပိုဖောင်းလာကာ ဘေးကကြည့်နေသော ယုကို အထဲတွင် ဘယ်လိုအရာရှိနေမလဲလို့ သိချင်စိတ်များ ပြင်းပြလာစေသည်။
ထိုသူ၏ ကြီးမားသောလက်က နှင်းထမိန်ချိတ်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ထမိန်ကို အောက်သို့ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထမိန်က ခြေရင်းမှာ ခွေခွေလေး။ ထို့နောက် ဘရာနဲ့ ပင်တီသာ ကျန်သော နှင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ယူလိုက်ပြီး နှင်းအခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်။ အခန်းတွင်းသို့ အပြင်က သေချာမမြင်ရ။ လိုက်ကာ ကာထားသည်။ လိုက်ကာက ပိတ်ပါးလေးဆိုတော့ ဝိုးတိုးဝါးသား… လူအရုပ်တော့ မြင်နေရသေးသည်။
ယုတစ်ယောက် လှေကားကာ သစ်သားပြားရဲ့ ဆွေးမြေ့ပြီးပေါက်နေသော အပေါက်ငယ်လေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း သစ်သားပြားလေးသာ ခြားနေတဲ့ ယုကို သူတို့ သတိမထားမိတော့ သက်ပြင်းချလိုက်နိုင်သည်။ ယုရဲ့ ရင်သားထိပ်တွေ တင်းနေသည်။ အပေါ်က တီရှပ်လေးနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးပူပြီး ရင်တွေပိုတုန်လာစေသည်။ ကိုယ်ပိုင်နေရာလေးကတော့ ခံစားချက်တွေများပြီး အရည်တွေရွှဲလာသော ပင်တီကြောင့် နေလို့မကောင်း။
အရင်က ရုပ်ရှင်တွေမှာ ဒါမျိုးအခန်းတွေပါရင် ဖြစ်တတ်သော်လည်း တစ်ခါမှ ဒီလောက်မဖြစ်ဖူး။ အိမ်မှာ ရုပ်ရှင်တွေအတူကြည့်ရင် ဒါမျိုးဆို ကျော်ဖြစ်တာများသည်။ အခုတော့ မျက်စိရှေ့မှာ တွေ့နေရသည့်အပြင် ကိုယ့်အစ်မအရင်းလည်း ဖြစ်နေတော့ ယုရင်တွေ အရမ်းခုန်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့။ မကြည့်သင့်မှန်း သိသော်လည်းမသိစိတ်က ဆက်ကြည့်ချင်နေသည်။
တကယ်လုပ်တော့မှာလား နှင်းရယ်။ ယုလို ဆယ်တန်းအောင်စ အရွယ်ကတည်းက နှင်း ရည်းစားထားသည်။ ယု မှတ်မိသေးသည်။ နှင်းရယ် ယုရယ် ဘုရားသွားဖူးမယ်ဆိုပြီး နှင်းကောင်လေးနှင့် သွားချိန်းတွေ့တာ ယုတစ်ယောက်တည်း အအေးဆိုင်ထိုင်ပြီး ဝတ္ထုဖတ်ရင်း နှင်းပြန်လာတာကို စောင့်ရဖူးသည်။ ဒါတွေ ပြန်တွေးမိနေတာ ယု နှင်းကို အထင်သေးလို့မဟုတ်။ နှင်းကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။ နှင်းဆုံးဖြတ်ချက် မှန်သမျှကိုလည်း ယု ယုံသည်။ ငယ်ငယ်တည်းက စာဆိုရင်တောင် နှင်းကျက်ခိုင်းမှ ကျက်တတ်တာ။
ယုဘဝမှာ sex ကိစ္စကို ကြောက်စရာ ရွံစရာ ကိစ္စတစ်ခုလို့ ယူဆထားမိတာလည်း နှင်းကြောင့်။ ငယ်ငယ်တည်းက ဒါမျိုးအခန်းတွေပါတဲ့ စာအုပ် ကာတွန်းတွေဆို နှင်းက ယုကို လုံးဝပေးမဖတ်။ အခုတော့ နှင်းရယ် သူ့နဲ့ပါလာသော လူတစ်ယောက်ရယ်။
“နှင်း ကောင်းလား၊ ကိုယ်က နှင်းအရသာလေးဆို ကြိုက်မှကြိုက်”
“အင်…..အင်……အင်……အင်း”
ယုအာရုံတွေ ပစ္စုပ္ပန်ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ နှင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကြား ထိုလူကြီး ခေါင်းရောက်နေသည်။ (ယုက ကုတင်ခြေရင်းကပဲ မြင်ရတာမို့ မသဲကွဲလှ။)
“ကို နူးမနေနဲ့တော့ နှင်း နေချင်နေပြီ”
” နှင်းလိုချင်နေပြီလား ခနပဲရှိသေးတာကို ”
” သိဖူး .. ဒီနေ့မှ စိတ်အရမ်းပါနေတယ် ”
” ခန…နှင်း… ကို ကွန်ဒုံးစွပ်ပြီးရင် လိုးပေးမယ် ”
သူတို့ပြောတဲ့ အသုံးအနှုန်းတွေက သူတို့အတွက် ပုံမှန်သဘော ဖြစ်နေသော်လည်း တစ်ခါမှ ဒါမျိုးမကြားဖူးသေးသော ယုတစ်ယောက် မျက်နှာများနီပြီး နားရွက်တွေပါ ရဲလာသည်။ ယုတစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်တိန်းတိန်းတုန်နေပြီး ယုရဲ့ပန်းကလေးကတော့ ယားကျိကျိ၊ တစ်ခုခု လိုအပ်နေသလို။ ကွန်ဒုံးဆိုတာကို ယု ကြားဖူးသည်။ ဂျယ်လီလို ပစ္စည်းလေး၊ ကလေးမရအောင် သုံးတာ။ သေချာပါပြီ။ ထိုလူကြီးနဲ့ နှင်းနဲ့ ဆက်ဆံတော့မယ်ဆိုတာ။
ယောကျ်ားအရိပ်က တစ်ခုခုလှုပ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်လာသည်။ နှင်းပေါင်များကို ကားစေပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းအလည်ကို ဝင်လိုက်သည်။ (ယု မြင်နေရတာက လိုက်ကာနောက်က လူရိပ်တွေ။ ထိုလူရယ်၊ ကျယ်ပြန့်ကြီးမားတဲ့ ကျောပြင်ကြီးရယ်၊ တင်ပါးရယ်၊ ဘေးနှစ်ဖက်မှာ ကားထွက်နေတဲ့ နှင်းခြေထောက် နှစ်ချောင်း)
“အာ…..အာ…..အား …”
“အာ….အား…..ဖြေးဖြေး”
” အ အ အား…ကို ..အကုန်ဝင်သွားပြီလား…အ အ ”
” ဟ… အာ… အင် ဝင်သွားတယ်…. ကောင်းလိုက်တာ နှင်းရယ် ”
” အင်း.. ဖြေးဖြေးနော် ချစ်တယ် ကိုရယ် ”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် လူရိပ်နှစ်ခုက လိုက်ကာနောက်မှာ လှိုက်ဖိုသံများနဲ့အတူ လှုပ်ရှားနေသည်။
ယု သိတယ်။ လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ ယောကျ်ား လိင်တံက ယုတို့မိန်းကလေးတွေ ရှူးပေါက်တဲ့ အပေါက်နောက်က လမ်းကြောင်းလေးထဲထည့်ပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်တာ။ အခု နှင်းရဲ့ အသံတွေက နာကျင်မှုကြောင့် မဟုတ်ပဲ စိတ်ကျေနပ်မှုကြောင့် ထွက်ပေါ်လာတာနဲ့ ပိုတူနေတယ်။ ယုစိတ်ထဲမှာ အခု နှင်းလိုမျိုး ရင်သားတွေကို ပွတ်ချေခံချင်တယ်။ ပြီးတော့ နှင်းလို… ယုလည်း နှင်းအခုဖြစ်နေသလို … အို… ဘာတွေတွေးနေမိပါလိမ့် .. ခံစားကြည့်ချင်တယ် နှင်း။
ယုညာလက်က ဆီးခုံကို အပေါ်ကပွတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ် တစ်ခုခု အရမ်းတောင်းတနေသလို ခံစားရသည်။ နှင်းရဲ့လှိုက်ဖိုသံများက ယုစိတ်တွေကို ပိုပိုပြီး လှုပ်ရှားစေသည်။
“နှင်း နေရာပြောင်းမယ် အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး”
“ကိုနော် ဆောင့်ချင်ဘူး သွား အဲ့လို ညောင်းတယ်”
“ဆောင့်ပေးပါကွ ကို ဖီးယူချင်လို့ပါ”
“ပြီးရော ဒီတစ်ခါပဲရမယ်”
နှင်းတို့စုံတွဲ နေရာပြင်လိုက်ကြသည်။ ထိုလူကလှဲပြီး နှင်းက အပေါ်က တက်ခွသည်။ ပြီးတော့ နှင်းခန္ဓာကိုယ်က နိုမ့်ချည်မြင့်ချည် ထိုလူကြီးပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေသည်။ လေပြေတိုးလို့ လိုက်ကာ ရွေ့သွားချိန်မှာတော့ နှင်းမျက်လုံးလေးစင်းပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ စိတ်ကျေနပ်မှုရနေတယ်လို့ ယုထင်တယ်။ နှင်းရင်သားများကတော့ ထိုလူလက်များရဲ့ ပွတ်ချေမှုအောက်မှာ အလိုက်သင့်။
ယုလည်း မိမိဘယ်ရင်သားကို ဘယ်လက်နဲ့အုပ်ပြီး နို့သီးဖျားကို ပွတ်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ပူရှိန်းသွားသည်။ ညာလက်ကတော့ ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆီးခုံပေါ်တင်ထားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ လိုအင်တစ်ခုခုက အရမ်းကြွတက်လာကာ ယုတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ပြီး ထမိန်ကို ကွင်းလျှောချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညာလက်ကို အိမ်နေဘောင်းဘီအောက်ကနေ ပင်တီလေးထဲထည့်ပြီး ကိုယ်ပိုင်နေရာလေးကို ထိလိုက်ချိန်မှာတော့ မိမိရဲ့ နေရာလေးက စိုပြီး ကပ်စီးစီး။ တိုးဝင်လာတဲ့ လက်ညိုးလေးက အဖူးလေးကို ထိသွားတော့
“အာ….”
ပါးစပ်ကနေ အလိုလို ညည်းမိသည်။ ခံစားမှု အသစ်တစ်မျိုး ဆက်လုပ်မိရင် ဘာဖြစ်မလဲ ယု မသိ။ နောက်မဆုတ်ချင်တာတော့ သေချာသည်။ ယုညည်းသံလေး နှင်းတို့ကြားသွားမလား ကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှာ နှင်းက မှောက်ရက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကွပ်ပစ်ပေါ် ဒူးထောက်ထားသည်။ လူကြီးကတော့ နှင်းပေါင်တံတွေကြား အနောက်ကနေ လုပ်နေသည်။
“အာ…အာ….အင့်…..အာ….အာ”
နှင်းရဲ့ အသံများအောက်မှာ ယုရဲ့ညည်းသံလေးကို သူတို့မကြားမိမှာ သေချာသည်။
“ကောင်းတယ် နှင်း၊ မလုပ်ရတာကြာတော့ အရသာရှိလိုက်တာ”
ယုလည်း မျက်လုံးလေးမှေးပြီး နှင်းတို့ စည်းချက်နဲ့အတူ အဖူးလေးကို လက်ဖြင့်သပ်လိုက်တော့ ကောင်းတယ်နှင်းရယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ်ပြီး နှင်းအသံရယ်၊ နို့သီးလေးထိပ်ကလာတဲ့ ခံစားချက်ရယ်၊ ယုရဲ့ နေရာလေးက ခံစားမှုရယ်၊ ယုတစ်ကိုယ်လုံးက ပူလောင်မှုတွေရယ်ပဲ ယု သိတော့သည်။
ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့မှ ဘဲတီးသံ ကြားရသည်။
“တီး”
“အိမ်ရှင်တို့ မဂ္ဂဇင်းလာပို့တာ”
“ဟာ ကောင်းနေပြီဆို။ နှင်း ထွက်ယူလိုက်ဦး”
“အင်အင်း….ပြီးအောင်လုပ်ပေး”
“တီး…..”
“စာပို့သမား အလိုက်အထိုက်ကို မသိဘူး။ နှင်း ထွက်ယူလိုက်ဦးမယ်။ ကို ခဏစောင့်နေ”
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် နှင်း ထမိန်ကောက်စွပ်၊ ရင်ဖုံးကြယ်သီး အမြန်တပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်လာလိုက်သည်။ နှင်းကလည်း သူ့အပူနဲ့သူဆိုတော့ ယုကိုမမြင်။ နှင်း ဖြတ်သွားတာနဲ့ ယုခြေလှမ်းများက လှေကားပေါ် ပြေးတက်သွားသည်။ ယုအခန်းအတွင်း ပြေးဝင်ပြီး တံခါးဂျက်ထိုးကာ အိပ်ယာထဲဝင်ပြီး ဖက်လုံးကောက်ယူကာ ခွေခွေလေး။
ယုတစ်ကိုယ်လုံး မောဟိုက်ကာ ချွေးဆီးတွေထွက်ပြီး အသားတွေက တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ခုနက ဘာတွေဖြစ်မှန်း ဦးနှောက်က ပြန်မတွေးနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။
ယုကို နှင်းတို့ မမြင်ပါဘူးနော် နှင်း…..
ယု မျက်လုံးလေးများမှေးကာ အိပ်ပျော်သွားသည်။
——————————————–
“ယု ကို့ကိုချစ်လား .. ယု”
ဒီအသံကို ယု ရင်းနှီးသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ ဒါ အောင်အောင် အသံ။ အောင်အောင်ဆိုတာ ယု ပဲခူးက ကျောင်းနေဘက်။ အို ပြောရရင် ယု ချစ်သူ ….. ယုရဲ့ အချစ်ဦး။ ယုရဲ့ မောင်။
အောင်အောင် ယုအခန်းထဲ ရောက်နေသည်။ အောင်အောင့် လက်များက ယုနို့သီးဖျားလေးများကို တီရှပ်ပေါ်ကနေ ပွတ်ချေနေသည်။ ယုနို့သီးလေးများကလည်း အောင်အောင့်လက်များကို တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ထောင်လာသည်။ ယုလည်တိုင်လေးပေါ်က အောင်အောင်အနမ်းကြောင့် ရင်ထဲလှိုက်ဖိုသွားပြီး
“အာ…” (ယုနှုတ်ခမ်းဖျားမှ ငြီးသံလေး)
ပုံမှန်ဆို ဒီအဆင့်ရောက်ရင် ယု အောင်အောင့်ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်ပြီး နာဘူးကြီးဆိုပြီး ထွက်ပြေးနေကြ….။ ဒီနေ့တော့ ယုခန္ဓာကိုယ်က တုန့်ပြန်ရန် အင်အားတွေ ဘယ်ရောက်နေလဲမသိ။ အောင်အောင် လက်များက ရင်သားတစ်ခုလုံးကို ကိုင်ပြီးပွတ်ချေနေသည်။
“တော်ပါတော့ မောင်ရယ် ယုဘယ်လိုမှ ဆက်မခံစားနိုင်တော့ဘူး”
ယု ဆံနွယ်များ ချွေးတွေနဲ့ စီးကပ်နေသည့်တိုင် အောင်အောင်ကတော့ ခေါင်းတစ်ခုလုံးကို အနမ်းများချွေဆဲ။ နောက်ဆုံး ဖက်လုံးဖက်ထားသော ယုကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ ဖက်လုံးကို ဖယ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အုပ်မိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကပ်လိုက်သည်။ အောင်အောင့်လျှာက ယု အာခေါင်အတွင်း နေရာအနှံ့။ ယု ရင်တွေတုန်လိုက်တာ။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး အောင်အောင် လှုပ်ရှားမှုတွေကို တုန့်ပြန်လိုက်တော့မည်။ အောင်အောင် လက်တွေ လှုပ်ရှားတာကလည်း မြန်လွန်းသည်။ သေချာပါသည်။ ယု ထမိန် သူချွတ်ပစ်လိုက်ပြီ။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ဒူးခေါင်းမရောက်တရောက် ယုရဲ့ချည်သားဘောင်းဘီအတွင်းကနေ ယုပင်တီးပေါ် အုပ်မိုးလိုက်ပြီ။
“အ…….”
အသက်ရှူသံ တစ်ချက်ရပ်သွားသလား အောင်အောင်ရယ်။ အောင်အောင့်လက်တွေ ယုရဲ့ မြောင်းလေးပေါ် ပွတ်လိုက်တာ ယုတစ်ကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကော့တက်သွားသလို… “လိုချင်တယ်။ ယု နှင်းလိုမျိုး နေချင်တယ်”
ယုရဲ့ စိုရွဲနေတဲ့နေရာလေးကို အောင်အောင်လက်များက ပိုမိုလျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားလာသည်။
“ကောင်းတယ် မောင်၊ ယု မနေတတ်တော့ဘူး”
အောင်အောင်က ဘာမှ ပြန်မပြော၊ ကျေနပ်အားရသော မျက်နှာနှင့် ယုကိုဆွဲထူကာ တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ဘယ်ဘက်ရင်သားကို အငမ်းမရနမ်းသည်။
“အာ … မောင်”
အောင်အောင့်နှုတ်ခမ်းဖျားက နို့သီးခေါင်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ ယု ဘယ်လိုမှ မတောင့်ခံနိုင်တော့။ ယု တောင်းတတယ် အောင်အောင်။ ယုလေ အောင်အောင်နဲ့ အရမ်း အတူနေချင်တာပဲ။ အောင်အောင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်မိပြီ။ တင်ပလွေ ထိုင်ထားသော အောင်အောင် အပေါ်တက်ခွပြီးသားဖြစ်နေသော ယုကို အောင်အောင်က ညာဘက်ရင်သားကို ပြောင်းကာ အနမ်းတွေ ချွေသည်။ ဘယ်လက်ကလည်း ဘယ်ရင်သားကို ပွတ်ချေသည်။ ယု မရတော့ဘူး အောင်အောင် ယုအရမ်းတောင်းတနေပြီ။ ယုနေရာလေးနဲ့ အောင်အောင့်ကိုယ်ကို အတင်းကပ်ကာ ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။ အောင်အောင့်လက်များက တက်ခွထားသော ယုရဲ့ချည်ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီ။ ယု သတိထားမိလိုက်ချိန်မှာတော့ ယုကိုပစ်လှဲကာ ပင်တီလေးပေါ်က အနမ်းတွေပေးသည်။
ငရဲကြီးမယ် အောင်အောင်ရယ်။ အောင်အောင်ကို ဆွဲဖယ်ဖို့ ယုခန္ဓာကိုယ်မှာ အားအင်တွေမရှိ။
“အင်…..အင်…..အင်း”
အောင်အောင် နှုတ်ခမ်းက အမွေးတွေက ယုမြောင်းလေးကို လာထိတိုင်း ကျင်သလို ယားသလို။ ရုတ်တရက် စိုစို ခံစားချက်ကြီးတစ်ခု။ သေချာပါသည်။ အောင်အောင် လျှာနဲ့ လုပ်နေတာ။ တစ်ချက် တစ်ချက် စိုစိုကြီး လာလာထိတိုင်း ယု တွန့်ဆုတ်သွားသည်။ စိတ်ထဲကတော့ နောက်တစ်ချက်လာထိရင် ကောင်းမယ်လို့ ယု တောင်းဆိုမိတာက အမှန်။
ယုပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကိုင်ပြီး လျှာနဲ့ လျက်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ အောင်အောင်ကြောင့် ယုတစ်ကိုယ်လုံး မနေနိုင်လောက်အောင် ခြေဖျားတွေကော့ပြီး လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲကိုင်လိုက်မိသည်။ ယု ပင်တီလေးလည်း တစ်ခုလုံးစိုပြီး ပေါင်တွေပါ အရည်တွေပေနေတယ်။ ယုရဲ့အစိလေးရယ် ပန်းလေးရယ်ကတော့ ကြွက်သားတွေတင်းပြီး အလိုမပြည့်သလို တစ်ခုခုလိုသလို။ အောင်အောင်ရဲ့ လျှာဖျားက ယုအစိလေး တည့်တည့် စုပ်သပ်လိုက်ချိန်မှာတော့
“အာ ……………. ”
ယုတစ်ကိုယ်လုံး ခါးကနေကော့ပြီး ခြေတွေလက်တွေ တောင့်ကာ ညည်းလိုက်မိတယ်။
“ယုကို အရမ်းစားလို့ကောင်းတာပဲ”
အောင်အောင့်လက်တွေက ယု ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်နေတာ ယုသိတယ်။ ပြီးရင် ယုကို …။ ယုမှာ တားဆီးဖို့ အားအင်မရှိဘူး။ ရမ္မက်တွေက ယုကို အနိုင်ယူသွားပြီ ထင်တယ်။
အောင်အောင်ရဲ့ လက်တွေက မြန်လှသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ယုပင်တီလေး အိပ်ယာဘေးရောက်သွားသည်။ ယုကိုယ်မှာ အဝတ်မရှိတော့။ ဒါ အောင်အောင်ကို ပထမဆုံး ယု အဝတ်မပါပဲ တွေ့ဖူးတာ။ ရှက်တယ် မောင် …။
မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ယုရင်သားတွေ အောင်အောင် မမြင်အောင် ဘက်လက်နဲ့ လက်ပိုက်ထားလိုက်တယ်။ ညာလက်ဖဝါးကတော့ ယုနေရာလေးကို မလုံမှန်းသိပေမယ့် ရှက်ရှက်နဲ့ အုပ်ထားမိတယ် …။ ယုအမွှေးတွေတော့ ကိုအောင် မြင်မှာ ရှက်တယ်။
အောင်အောင် ယုကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူဂျင်းကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ဘာဆက်ဖြစ်တော့မယ်ဆိုတာ ယုသိတယ်။ အတွေးတွေကြောင့် ယု အရမ်းမွန်းကြပ်နေပြီ။ ရင်တွေလည်း အရမ်းတုန်နေတယ်။ ယု အရမ်းတောင်းတမိနေပြီ။ ယုကို ယုယပေးပါ။ ယုအရည်တွေ စိုနေတာ အောင်အောင် တွေ့မှာပါ။
ယုအတွေးတွေ ဗလောင်ဆူနေတုန်း အောင်အောင် ယုကို ချဉ်းကပ်လာတာ မသိလိုက်။ အောင်အောင့်နှုတ်ခမ်းတွေ ယုရဲ့ ညာဘက်နို့ကို ငုံ့ပြီးစို့လိုက်တော့ ယုရင်ထဲ မနေတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ တစ်ချက် နှစ်ချက် … အို ယု အကြောတွေ တောင့်ပြီး …. နောက်ကိုလှန်သွားမိသည်။ အာ့ … ယုအသက်ရှိုက်ရှုသံတစ်ချက် တိုးတိုးလေး။ အောင်အောင့်လက်တွေက ယုခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပွတ်သပ်ကစားနေတော့ … မနေနိုင်တော့ဖူး ရူးတော့မယ် အောင်အောင်…။
ယုစိတ်ရိုင်းတွေက ဦးဆောင်မှုကြောင့် မောင့်ရင်ခွင်ထဲ အတင်းတိုးကာ ယုပန်းကလေးနဲ့ အောင်အောင် ပစ္စည်းနဲ့ အတင်းတိုးကပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ချိန်မှာ အောင်အောင့် အနမ်းတွေက ယု ဘယ်နားရွက်ကို ကပ်စုပ်လိုက်တော့ ယု သတိလက်လွှတ်ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ညည်းသံတိုးတိုးလေး
“အ……… ”
အောင်အောင် နောက်တစ်ချက် အစုပ်မှာတော့ ယုပေါင်နှစ်ချောင်းက အောင်အောင့်ကို ခွဖက်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့ကိုက်ပြီး ယုအကြောတွေ အရမ်းတင်းမိပြီး ကော့သွားသည်။
“ယု လိုချင်တယ် မောင်”
အောင်အောင့်ကို မကြားတကြားလေး ပြောလိုက်တယ်။ အောင်အောင် သူ့အတံနဲ့ ယုအမြောင်းလေး အပေါ်က ပွတ်လိုက်တော့ ယုအစိကို လာထိမိတာ …..
“အ…..”
ယု တစ်ကိုယ်လုံး တင်းတက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို အတင်းဆုပ်ကိုင်မိသွားတယ်။
“အို….”
နောက်တစ်ချက် …. တစ်ချက် …..
ယု အစိလေးကို ကိုအောင်အတံ လာပွတ်တိုင်း ယုခေါင်းထဲမှာ ဘာမှစဉ်းစားလို့ မရတော့ဘူး။ ယုအစိလေးကလာတဲ့ ခံစားမှုတွေကို အာရုံစိုက်ရင်း ယု သတိလက်လွတ်ဖြစ်ပြီး ညည်းနေမိတယ် မောင်။ အသည်းယားသလိုဖြစ်ပြီး အောင်အောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကို လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်ပစ်လိုက်တယ်။ အောင်အောင့်အင်္ဂါ ယုမြောင်းလေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲပြီး ယုအစိလေးကို လာထိတိုင်း ခန္ဓာတစ်ခုလုံး ကော့ပြီး ယုအစိလေးကလာတဲ့ ခံစားချက်တွေက တစ်ကိုယ်လုံးပျံ့သွားသည်။
“မောင် … မောင် .. အင့် .. အင့်”
တစ်ကယ်တော့ ယု ခံစားလို့ အရမ်းကောင်းတယ်လို့ ယု ပြောချင်ပေမယ့် အောင်အောင် ယုကို အပေါစားလို့ အထင်သေးသွားမှာစိုးတယ်။ အောင်အောင့် လက်တွေ ယုကိုယ်မှာ ကစားနေတာ ခံစားလို့ကောင်းတယ်။ ဟိုနေရာက လှုံ့ဆော်လိုက် ဒီနေရာက လှုံ့ဆော်လိုက်။
“ဟင်း……..အင်း……….”
အောင်အောင့်လက်တွေနဲ့ ယုနို့ထိပ်ကို ပွတ်ချေပေးတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ ယုတင်ပါးတွေ ရမ်းခါပြီး မောင့်ဟာကို ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ မောင့်အချောင်းနဲ့ ထိလိုက်တိုင်း ယုပန်းလေးက အနွေးဓာတ် ခံစားရတယ်။ ထိပ်က နီတာရဲ ပူပူကြီးနဲ့ အစိကို လာထိလိုက်ရင် ယုအကြောတွေ တင်းတင်းသွားတယ် မောင်။
“အ…..အင်း……အင်း……”
“အို…………”
မောင့်လျှာတွေ ယုနို့ကိုလျက်တာ နှုတ်ခမ်းတွေက ယုနို့ထိပ်ကိုစုပ်တာ ယု ခံစားရကောင်းလွန်းလို့ မနေတတ်တော့ဘူး။ တင်ပါးတွေ ကျုံ့ကျုံ့ပြီး အောင်အောင့်အတံ လာထိတာကို တောင်းတမိတယ်။ ပန်းလေးလည်း သဘောကျလွန်းလို့ အရည်တွေစီးထွက်တာ ပေါင်တွေတောင် စိုကုန်ပြီ။
“အာ……အာ့……..”
ယု မခံစားနိုင်တော့ဘူး။ အကြောတွေတင်း ခေါင်လေးကော့ မျက်စိမှေးပြီး ယုပါးစပ်က ရှက်ရှက်နဲ့ သည်းသံလေး။ အောင်အောင် ကြားသွားမှာလည်း ယု မရှက်တော့ပါဘူး…။ အခု ယုခန္ဓာက အောင်အောင်ပေးတဲ့ ခံစားမှုတွေမှာ မြောပါပြီး သတိလက်လွှတ်ဖြစ်နေပြီ။ ယု… သိတယ်။ ခံစားမှုစီးချောင်းတွေ အရမ်းပြင်းထန်လာပြီး ယု မထိန်းနိုင်ပဲ ပေါက်ထွက်တော့မယ်ဆိုတာ။
အောင်အောင် ပွတ်တာရပ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်။ ဆက်ပွတ်ရင် ယု တစ်ခုခုဖြစ်သွားမလား။ ဘာကြီးပဲဖြစ်လာဖြစ်လာ အခုချိန်မှာ ယုခံစားချက် အမြင့်ဆုံးရောက်ချင်တာပဲ သိတော့တယ်။ အဆုံးထိရောက်အောင် လုပ်ပေးပါနော် မောင်….။
အောင်အောင် ရှေ့ပြန်တိုးပြီး ယုပန်းလေးထဲ သူ့အတံ ဖိသွင်းလာတာ ယု ခံစားရတယ်။ ပူပူနွေးနွေးခံစားချက်ကြီး တအိအိနဲ့ တိုးဝင်လာတာ။
“အာ .. အာ့ … မောင် “
အောင်အောင့်အတံ ယုပန်းလေးထဲ အဆုံးထိဝင်သွားချိန်မှာ ယုတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီ။ တစ်ကိုယ်လုံး လွှင့်မျှောပြီး အကြောတွေအားလုံး ကျင်တက်သွားတဲ့အချိန် ယုပန်းလေးထဲက အရည်တွေ စီးထွက်သွားတာ။
“အင့် … အင် .. ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်”
“ဒေါက် ဒေါက် … “
“အငယ်မ … “
“အငယ်မ .. ညစာစားမယ် ဆင်းလာတော့”
ဒါ နှင်းရဲ့အသံ။ နှင်းက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..။ ခုနကပဲ အောင်အောင်နဲ့ ယုနဲ့ .. ဒုက္ခပါပဲ။ ယု မျက်လုံးတွေဖွင့်လာတော့ အခန်းထဲမှာ ယုတစ်ယောက်ထဲ။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း စဥ်းစားမရဖူး။
“ကျွီ .. “
အခန်းတံခါးကို နှင်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာတာ။
“အငယ်မ နင်မဟုတ်တာတွေ လုပ်တတ်နေပြီ”
“ယု အဲ့လိုမဟုတ် .. “
“နင် .. အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေ”
အယ် .. အိပ်ရာထဲလှဲနေတဲ့ ယုအောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိပဲ ယုလက်ကလေးတစ်ဖက်က ပန်းလေးပေါ်မှာ ။ နှင်းရှေ့ ရှက်လိုက်တာ။ ခပ်မြန်မြန် စောင်ပါးလေးဆွဲယူပြီး အုပ်လိုက်တယ်။
“ထမင်းစားဖို့ အောက်မှာစောင့်နေတယ်။ အဝတ်လဲပြီး ဆင်းခဲ့”
မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ ကြည့်သွားတဲ့ နှင်းကို ယု မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲဘူး။ ယုညာလက်မှာ စေးကပ်ကပ် ပန်းလေးထဲက အရည်တွေ။ ပန်းလေးနဲ့ ပေါင်တံတွေမှာလည်း စိုစိ စိုစိနဲ့။
နှင်းတို့အတွဲ … လုပ်တာကို ကြည့်မိရင်း .. ယု ကိုယ့်ဟာကို အာသာဖြေမိသွားတာလား။ အရင်က ဒါမျိုး တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူး။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မသိသလို ဘယ်သူမှလည်း မသင်ပေးဖူးဘူး။ အောင်အောင်က ပဲခူးမှာပဲ။ ကိုယ်ဟာကိုယ် စိတ်ကူးတွေယဥ်ပြီး ဖြစ်သွားတာ။ ခံစားလို့ အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အို .. ရှက်လိုက်တာ။
အောက်ထပ်ဆင်းဖို့ ပင်တီဝတ်ဖို့ ယူလိုက်တော့ ဂွမှာ အရမ်းစိုနေလို့ အသစ်တစ်ထည် ယူဝတ်လိုက်ရတယ်။ ညစာစားတော့ အန်တီသင်းနဲ့ ဦးကျော်ရှေ့ ခေါင်းကလေးငုံ့ပြီး မလုံမလဲ။ ယုကို နေမကောင်းဘူးလားတဲ့။ နှင်းကတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိရင် မျက်စောင်းထိုးမယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ သူတို့ရှေ့က မြန်မြန်ထွက်သွားချင်တာပဲ သိတော့တယ်။
အိပ်ရာဝင် ယုအခန်းထဲ ပြန်ရောက်ထဲအချိန် ဖက်လုံးလေးဖက် ခွေခွေလေးကွေးပြီး ညနေက ယု ဘာတွေလုပ်လိုက်မိတာလဲ။ အဲ့အကြောင်းလေးတွေ ပြန်တွေးပြီး ယု ချည်သားဘောင်းဘီလေးကို လျှောချလိုက်တယ်။ ပင်တီလေးပေါ် လက်ကလေး တင်လိုက်တဲ့အချိန် .. ယုအောက်ပိုင်းလေးက တုန့်ပြန်မှုကို ခံစားရတယ်။ ညနေက ယုပန်းလေးရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံလေးပေါ့။
အနာဂတ်မှာ ယုဆီရောက်လာမယ့် ချစ်သူက ယုကို ဘယ်လိုကြင်နာပေးမှာလဲ ဆိုပြီး စိတ်ကူးတွေယဥ်ရင်း … ယုအခန်းလေးထဲမှာ ပန်းလေးထိပ်က အစိလေး အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်ကိုယ်တည်း ငြီးသံတိုးတိုးလေး …
ပထမဆုံး ခံစားဖူးလိုက်တဲ့ ၁၅ နှစ်သား ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပုံပြင်လေးပါ။
အဲ မေ့နေလို့ .. အခန်းတံခါး လော့ချဖို့။
ပြီးပါပြီရှင်။
