မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ်
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
🏵️ အပိုင်း (၁) 🏵️
ဒီနေ့နံနက် (၇) နာရီခွဲလောက်တွင် နိုးနေကြအတိုင်း ကိုကျော်အေး အိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ အိပ်ရာမှနိုးသောအခါ မိမိ၏ လိင်တန် မတ်မတ်ကြီး တောင်နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါ ကိုကျော်အေးအတော့်ကို သဘောကျသွားသည်။ ကိုကျော်အေးသည် အသက် (၃၀) ခန့်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့တွင် သူ့ထက် အသက် (၅) နှစ်ခန့်ငယ်သော ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ကြီးနှင့် မယားချောကို ရထားသည်။
ကိုကျော်အေး၏မယား တင်တင်စောသည် တရုတ်စပ် ပရှုးသွေးအနည်းငယ်ရောသော မိုးမိတ်သူ ဖြစ်သည်။ အရပ်အမောင်း (၅) ပေ (၅) လက်မ၊ ရင် (၃၃)၊ ခါး (၂၄)၊ တင် (၃၄) ကိုယ်လုံးအတိုင်းအထွာ ရှိသည်။ ပင်ကိုရုပ်ရည် ချောသည့်အပြင် ဝတ်တတ်ပြင်တတ်ရာ ကိုကျော်အေးကို မယားချောရလျှက် အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်းလှသူဟု အပေါင်းအသင်းများက ထောပနာပြုကြသည်။
တင်တင်စောသည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ကာ မယားဝတ္တရားလည်း ကျေပြွန်သည်။ သားသမီးမထွန်းကားဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အလုပ်လုပ်ကြသည်။ ကိုကျော်အေးက အငယ်တန်းအရာရှိ၊ တင်တင်စောကတော့ ရုံးအုပ်။ ဝန်ထမ်းတွေဖြစ်ကြသော်လည်း အလုပ်လုပ်ရာ ရုံးချင်းကတော့ မတူကြပါ။
ကိုကျော်အေး၏ မိဘများကွယ်လွန်၍ အမွေရထားသော အိမ်လေးတစ်လုံးရှိကာ၊ တစ်ခြမ်းကို အိမ်ငှားထားလျှက်၊ တစ်ခြမ်းတွင် သူတို့လင်မယား နေကြသည်။ ကိုကျော်အေးက အိမ်မြေပွဲစားလေး ဘာလေးလည်း လုပ်ကာ တစ်ခါတလေ ပွဲကောင်းများရတတ်သည်။ သာမာန်အားဖြင့် ကြည့်လျှင်တော့ ပြည့်စုံသာယာသော အိမ်ထောင်သည်စုံတွဲဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။
တစ်ခုဘဲ ပြောစရာရှိသည်။ ကိုကျော်အေးသည် ကာမမှုကိစ္စတွင် စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်ဘဲ၊ စွမ်းစွမ်းဆောင်ဆောင် မရှိလှပေ။ သူသည် ပန်းသေနေခြင်းတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့လီးက တစ်ခါတစ်လေတော့ မတ်တောင်သည်။ အချိန်များစွာတော့ မတောင်နိုင်ဘဲ ပျော့နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်သက်ကတော့ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ညားခါစအချိန်ကပင် ကိုကျော်အေးမှာ မယားငယ်ဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်ဖြိုးဖြိုးလေးကို သိပ်မလိုးနိုင်ခဲ့ပါ။ အိမ်ထောင်သက် နှစ်ကြာလာသည်နှင့် လိုးနိုင်သည့်အကြိမ်က နည်းသည်ထက် နည်းလာသည်။
ရှားရှားပါးပါး ကိုကျော်အေး လီးတောင်လာသည့်အချိန်များတွင်သာ လိုးရ ဆော်ရလေ့ရလေသည်။ ကျန်အချိန်များမှာတော့ မယားချောလေးကို ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လောက်သာလုပ်၍ အာသာဖြေရလေသည်။ ရုပ်လည်းချော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တောင့်တင်းဆူဖြိုးသော မယားချောငယ်ငယ်လေးကို အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုသည့်စိတ်က ပြင်းပြထက်သန်သောကြောင့် လီးတောင်နိုင်မည့် နည်းလမ်းများ၊ ဆေးနည်းကောင်းများကို ရှာဖွေကာ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားနေသော်လည်း ဘာမျှအရာမထင်ခဲ့ပါ။
အခုတော့……. လီးကြီး မတ်တောင်နေသည်ကို သိသည်နှင့် ကိုကျော်အေး အရင်ဆုံး တွေးမိသည်က မယားချောလေးကို လိုးဖို့ပင် ဖြစ်သည်။
“တင်တင်လေး …. ဟေ့ တင်တင် ”
ထို့ကြောင့် ကိုကျော်အေးက ဇနီးသည်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်၏။
“ရှင်…. လာပါပြီ….. လေးလေး”
ထူးသံနှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် တင်တင်စော အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ တင်တင်စောသည် သူ့ထက်အသက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးသော လင်တော်မောင်ကို လေးလေးဟု ခေါ်လေ့ရှိသည်။ တင်တင်စောသည် ဝီရိယကောင်းသော အိမ်ရှင်မတစ်ယောက်မို့ မိုးလင်းထဲကပင် အိပ်ရာထ ဈေးသွားကာ ချက်ပြုတ်လေ့ရှိသည်။ ယခုလည်း ချက်ပြုတ်စရာရှိတာ ချက်ပြုတ်ပြီး၍ ရေမိုးပင်ချိူးပြီးကာ ရေချိူးခန်းမှအထွက် ခင်ပွန်းသည် လှမ်းခေါ်သံကြောင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာခဲ့ရလေရာ ထမီရင်လျားနှင့် ဖြစ်နေလေသည်။
“လေးလေး နိုးနေပြီကိုး”
ခြောက်လကျော်မျှ လီးမတောင်နိုင်ဘဲရှိနေခဲ့ရာ၊ ယနေ့နံနက် အိပ်ယာအထတွင်မှ ထူးထူးခြားခြား လီးတောင်နေရာ မယားချောလေးအား အပြတ်လိုးပစ်လိုက်မယ်ဟု အားခဲထားသော ကိုကျော်အေးသည် ရေမိုးချိူးပြီးခါစ ထမီရင်လျားနှင့် ရှိနေသော ဇနီးလေးကို ဘာမပြော ညာမပြော အတင်းပင်ဆွဲလှဲကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်လေတော့သည်။
“အိုး … အမေ့…”
တင်တင်စောသည် ရောင်ရမ်းသံလေး ပါးစပ်မှထွက်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲကျလာကာ ကိုကျော်အေး၏ဘေးတွင် အိပ်လျှက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ရင်လျားထားသောထမီလည်း လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်သွားသည်။ လိုးချင်စိတ် တအားသန်နေသော ကိုကျော်အေးသည် တင်တင်စော၏ထမီကို လက်မြန်ခြေမြန်ပင် ဆွဲလှန်ကာ တက်ခွသည်။ သူ၏ပုဆိုးကတော့ ပြေလျှော့၍ကျသွားခဲ့ပါပြီ။
ငနဲကြီးသည် အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ လီးကြီးအငေါ့သားတောင်လျှက် တင်တင်စောကိုယ်ပေါ်ရောက်သွားသည်။ ကိုကျော်အေး၏ လီးကြီးကတော့ သာမာန်အရွယ်ကလေးသာ ဖြစ်၏။ အရှည် (၅) လက်မလောက်နှင့် လုံးပတ်က ငါးမူးသားလုံးသာသာလောက် တုတ်သည်။ မတောင်စဖူး ထူးထူးခြားခြားတောင်မတ်နေကာ လီးတန်လုံးပတ်မှ အကြောကြီးများ ဖုထစ်၍ ထွက်နေသည်။
တက်ခွမိသည်နှင့် ကိုကျော်အေးသည် စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးကို အတင်းထိုးချလေတော့သည်။ စလိုးလိုးချင်းတော့ လီးကမဝင်။ ဘေးသို့ချော်၍ ထွက်သည်။ ဒုတိယအကြိမ် ထိုးသွင်းရာတွင်လည်း အပေါက်မတည့်။ ဘေးချော်ထွက်သွားပြန်သည်။ ထိုးထိမိသော အထိအတွေ့အရ ကိုကျော်အေး၏လီးကြီး တောင်မတ်မာကြောနေကြောင်းကို တင်တင်စော သိလိုက်သည်။ အလိုးခံချင်သည့် ဆန္ဒအသိတွေ ရှိပါလျှက် မိမိ၏ကာမပိုင် လင်တော်မောင်က လီးမတောင်နိုင်၍ အလိုးမခံရဘဲရှိနေသော တင်တင်စောမှာ ခင်ပွန်းသည်၏လီး တောင်နေပြီမို့ များစွာ သဘောကျသွားသည်။
“ဟာ… ဘေးချော်နေပြီ လေးလေးရဲ့ တကယ်ဘဲ လုပ်ဖို့ဘဲသိတယ်။ အပေါက်တည့်အောင်တော့ မထိုးတတ်ဘူး”
တင်တင်စောက စိတ်မရှည်သော လေသံလေးနှင့်ပြောကာ ကိုကျော်အေး၏လီးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ မိမိ၏စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ တင်တင်စောသည် ပိပိပြားပြားနေထိုင်တတ်သော အခြေကြီးသည့် မိန်းကလေးဖြစ်သော်လည်း ကိုကျော်အေးမှာ မိမိ၏ကာမပိုင် တရားဝင် လင်ယောက်ျားဖြစ်သည့်အပြင် အလိုးကောင်းကောင်းမခံရ၍ ကာမဆိပ် မပြည့်မဝ ဖြစ်နေရသည်ကလည်း ကြာမြင့်လှပြီမို့ အိန္ဒြေတွေ သိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ထားကာ မရှက်နိုင်မကြောက်နိုင်တော့ဘဲ လီးကိုလှမ်းဆွဲကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုကျော်အေးက ခါးကို ဆတ်ကနဲလှုပ်ကာ ဖိထိုးချသည်။ တင်တင်စောလက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်တေ့ပေးထားသောကြောင့် ဒီတစ်ခါတွင်တော့ လွဲချော်ထွက်မသွားဘဲ လီးလည်း စောက်ပတ်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ပင် အဆုံးတိုင် နစ်ဝင်သွားတော့သည်။
“အား …ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”
တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲတွင် အရည်အနည်းငယ်သာ စိုနေသေးလျှက် ခြောက်ကပ်နေရာ အခြာက်တိုက် ထိုးသွင်းသည့် သဘောမျိူးမို့ စောင်ခေါင်းမှာ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး တင်တင်စောမှာ စုပ်သတ်ညည်းငြူလိုက်ရှာသည်။
“နာသွားလား တင်တင်…”
ဇနီးချောလေး ညည်းတော့ ကိုကျော်အေးက ကြင်ကြင်နာနာလေး မေးမိသည်။
“အရမ်းကြီး အဆုံးအထိ ဖိချတာကိုး။ အောင့်သွားတာပေါ့။ ရပါတယ် .. လုပ်လေ… ဆက်လုပ်”
လီးက သာမာန်မျှသာဖြစ်ပြီး တင်တင်စောမှာလည်း သွေးသားဆူဖြိုး ရမက်ပြင်းလာသည်မို့ နာတာကို အရေးမလုပ်ပါ။ လီးဝင်သွားပြီဖြစ်၍ အရသာကိုလည်း ခံစားရပြီမို့၊ နာကျင်မှုကလည်း ချက်ချင်းလိုပင် ပပျောက်သွားလေပြီ။ ကိုကျော်အေးကလည်း မယားချောလေးက မနာဟုဆိုသည့်အတွက် စိတ်ရှိလက်ရှိပင် အားကုန်ကျူံးကာ လိုးလေတော့သည်။ ခါးနားဆီသို့ လှန်တက်နေသော ထမီရင်လျား၏ အပေါ်ပိုင်းကိုလည်း အောက်သို့ဆွဲချလိုက်ရာ တင်တင်စော၏ နုထွက်တင်းအယ်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုက အဖွေးသားပေါ်လာသည်။
ကိုကျော်အေး ကောင်းကောင်းဆွဲပေးထားခဲ့သည်မို့ နို့ကြီးတွေက အားရဖွယ်ရာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။ အနည်းငယ်တော့ ပျော့အိသည်။ ကိုကျော်အေးသည် ဇနီးချော၏ နို့တွေကို သုံးရတာ ဝါသနာပါသူမို့ လီးမတောင်နိုင်သည့်အခါများတွင် နို့အုံဘဲ ဆွဲနေကိုင်နေခဲ့ရာ ယခုလီးတောင်၍ တက်ခွလိုးနေနိုင်သော အချိန်တွင်တော့ ပို့လို့ပင် ဆွဲနေသည်။
တင်တင်စော၏ ကြီးမားလုံးဝန်းသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲ၍ တအားကုန် ဆောင့်လိုးပစ်ရာ တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်စောက်ရည်ကြည်များလည်း စို့ထွက်လာနေပြီမို့ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သံ ထွက်သံတို့သည် တဘွပ်ဘွပ်မြည်၍ နေလေသည်။ တင်တင်စောလည်း ဖီလင်တွေတက်လာကာ ကာမယမ်းအိုး ပေါက်ကွဲလာသည့်အတွက် တက်ခွလိုးနေသူ လင်တော်မောင်၏ ရင်ခွင်အောက်တွင် လူးလွန့်ကာ ကော့ပျံလှုပ်ရှားနေသည်။ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပင့်တင်ပေးရာ ဆုံကကြီး၍ ပေါင်အားကလည်းသန်သည်မို့ အပေါ်မှတက်ခွလိုးဆောင့်သူ ကိုကျော်အေး၏ကိုယ်ပင် မြှောက်၍ ကြွ၍တက်သွားသည်။
ထိုသို့မြောက်ကြွရာမှ အောက်ပြန်ကျသည့် အားအရှန်နှင့် ကိုယ်လုံးလေးကပါ ထပ်အားဖြည့်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင် ပိုအရှိန်ပြင်းထန်လျှက် တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ဖီလင်တက်ကာ အရသာတွေ့သွားရသည်။
“အား အင့်အင့်….. ဆောင့်လေ….. ဆောင့်စမ်းပါလေးလေးရဲ့။ အင့် ဟင့် ….”
“ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစမ်းပါနော် ..ဟင်း .. ”
အလိုးမခံရသည်မှာ ကြာနေသည့်အပြင် ယခုမိမိကို တက်လိုးနေသည်ကလည်း ကာမပိုင် လင်ယောကျ်ားမို့ ရှက်ကြောက်အားနာမနေနိုင်ဘဲ၊ တင်တင်စော၏ပါးစပ်မှ ပွင့်အံထွက်လာသည်။ မိမိကိုလိုးနေသူ လင်တော်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလည်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်၊ သိုင်းဖက်လိုက် လုပ်နေသည်။ မယားလေး၏ပါးစပ်မှ ဒီလိုအပြောလေးတွေကြားရတော့ တက်ခွလိုးနေသူ လင်တော်မောင်အဖို့လည်း ရမက်ဇောတိုးလို့ ပြင်းထန်လာရသည်။ ရင်နှစ်ခြမ်း ဖျန်းဖျန်းကွဲပါစေ အပြတ်ကို ဆော်တီးပစ်လိုက်မည်ဟု တအားကျူံး၍ လိုးပစ်လိုက်ရာ နောက်ထပ် ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ လီးကပျော့ခွေသွားသည်။
သုတ်ရည်ထွက်သည်ဆိုသည်နှင့် စိတ်အားတင်းထားသည်များလည်း ကျသွားရာ ပင်ကိုယ်ကမှ ကာမအားမသန်လှသော ကိုကျော်အေးမှာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်တော့ဘဲ တင်တင်စောကိုယ်ပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ် ကားရားမှောက်လျှက် ဖလက်ပြသွားလေတော့သည်။ သူ၏လီးပျော့လေးသည်လည်း စောက်ပတ်ထဲမှ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ တင်တင်စောမှာမူ အလိုးခံ၍ အရသာတွေ့စပြုကာ အရှိန်ရမည်ကြံကာရှိသေး လီးကပျော့ကျ ပြုတ်ထွက်သွားသည့်အတွက် အလွန်ကိုအနေရခက်ကာ ရူးလုလုအခြေပင် ဆိုက်သွားသည်။
သူမဗိုက်ပေါ် မှောက်ရက်သားရှိနေသော ကိုကျော်အေးကို အားမလိုအားမရနှင့် အတင်းဖက်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ထားသည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကလည်း ကိုကျော်အေး၏ခါးကို ညှပ်ကာချိတ်၍ ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်လှုပ်ခါနေသည်။ ထိုအခါ လီးနှင့်စောက်ပတ်မှာ ထိမိပွတ်မိသည်။ ဒါပေမယ့် လီးသေးသေးလေးက ခွေပျော့ကျနေရာ တင်တင်စောအဖို့ ဘာအရသာမှ မတွေ့နိုင်တော့။ လင်တော်မောင်ကို ဆွဲဆိတ် ထုရိုက်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။
သို့သော် အသက်ကိုပင် မနည်းကြီးရှူရကာ ဟောဟဲစိုက်နေသော ကိုကျော်အေး၏အဖြစ်ကို သတိပြုမိသည့်အတွက် မိမိ၏စိတ်များကို ချူပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ အတင်းဖျစ်ညှစ်ထားသည်ကိုလည်း မချင့်မရဲဖြင့် ဖြေလွတ်ကာ ခြေကားရားလက်ကားရား သက်ပြင်းရှူ၍ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သူမ၏သွေးသားတွေကတော့ဖြင့် ဆူဝေလှုပ်ရှားနေပြီး ရမက်ဇောကလည်း ပြန်မကျသေး။ အံကို တင်းတင်းခဲကာ စိတ်ကိုမနည်းပင် ထိန်းထားရသည်။ အရမ်းလည်း အလိုမကျ စိတ်ညစ်ပွေ၍ နေလေသည်။ လီးအပြတ်မာတောင်နိုင်လျှက် ကြာကြာဆွဲ၍လိုးနိုင်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်များ ရောက်လာလျှင် ကောင်းမည်ဟုပင် တွေးမိသည်။ ထိုသို့တွေးမိပြီးမှ ဒါမျိူးစိတ်ကူးတာ မကောင်းပါဘူးဟု ဆင်ခြင်မိလျှက် ထိုအတွေးကို ကြိုးစားဖျောက်ဖျက် ပစ်လိုက်ရသည်။
အတန်ကြာအောင် မယားချောလေး၏ ကိုယ်လုံးဆူဆူဖြိုးဖြိုး တောင့်တောင့်ကြီးပေါ်တွင် မှောက်အိပ်ကာမှိန်းနေပြီး ကိုကျော်အေး အသက်ရှူပြန်မှန်လာသည်။ မိမိတက်ဖိထားသောကြောင့် ဇနီးသည်လေး အသက်ရှူကြပ်မှာ တွေးမိနေကာ အသာပင် ဘေးသို့ ဖယ်ချဆင်းလိုက်သည်။
“မောသွားလား တင်တင်”
နဖူးလေးကိုသပ်၍ ကြင်နာစွာမေးသည်။ တင်တင်စောမှာတော့ ဆွပေးသလိုမျိူးဖြစ်ကာ တက်ကြွနေသော ရမက်အာသာ မပြေနိုင်၍ အလွန်ကို အနေရခက်နေလေရာ လင်တော်မောင်၏ အမေးစကားကို ပြန်မဖြေနိုင်။ မျက်စိကိုသာ စုံမှတ်၍ မိမိ၏ရမက်စိတ်များကို အတင်းဖိနှိပ် ဖြေချနေရလေသည်။ ကိုကျော်အေး ဆင်းသွားသည့်တိုင် ပေါင်းကားရား လက်ကားရားနှင့် ရှိမြဲနေသည်။ မစို့မပို့ လိုးထားသော စောက်ဖုတ်သည် မို့မို့ကြီး ဆူကြွဖောင်းတက်ကာ ကိုကျော်အေး ပန်းထုတ်ထားသော သုတ်ရည်များ ပေကျန်နေသည်။ ကာမဆိပ်တွေတက်နေသည်မို့ စောက်စေ့ကြီးကလည်း မို့ဖောင်းဖုထစ်နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှစ်ခုအကြားမှာ ငေါ့တော့ကြီး ထောင်နေသည်။
“အေးကွာ… လေးလေး နည်းနည်းမြန်သလို ဖြစ်သွားတယ်..။ အသာနားနေလိုက်ဦး .. ဟုတ်လား”
ကိုကျော်အေးကတော့ မိမိအတင်းဆွဲခေါ်ကာ တက်ခွ၍ လိုးပစ်လိုက်မှုကြောင့် ဇနီးသည် မောဟိုက်နွမ်းလျသွားသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ ဖြေသိမ့်ချော့မော့စကားပြောနေသေးသည်။ လန်နေသောထမီကို အသာဆွဲချကာ စောက်ပတ်ကို ဖုံးပေးလိုက်သည်။ ထမီအထက်ဆင်စကိုလည်း ရင်ဘတ်ပေါ် ပြန်တင်ပေးကာ အခန်းထဲမှ အသာပင်ထွက်သွားသည်။
အလိုမကျ၊ အာသာမပြေ၊ ရမက်ခိုး တဏှာစိတ်တွေ ဆူဝေနိုးကြွနေပြီး ဘာကိုစိတ်ဆိုးရမည်မှန်း မသိသလို ဒေါသဖြစ်နေသော တင်တင်စောမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခြေကားရား လက်ကားရား ပက်လက်အိပ်လျှက်သားကြီး ကျန်နေခဲ့တော့သည်။
……………………………………………………
လင်တော်မောင်၏ မစို့မပို့ လိုးပေးမှုကြောင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် စိတ်တွေမရိုးမရွ၊ အလိုမကျ ဒေါသတွေဝင်စားကာ နေအိမ်မှ ရုံးသို့အထွက် အတော်ပင် နောက်ကျနေသည်။ ဖယ်ရီတော့ မမှီတော့ပါ။ ထို့ကြောင့် ဘတ်စ်ကားဖြင့်သာ ရုံးကိုသွားရတော့သည်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် လက်ရဲဇက်ရဲနှင့် ကိုင်မည့် နှိုက်မည့်သူ မတွေ့ရပါစေနှင့်ဟု တင်တင်စော ဆုတောင်းမိသည်။ အနှိုက်အကိုင်ခံရမှာကို မလိုလားသောကြောင့်မဟုတ်။ ထိုသို့ အနှိုက်အကိုင်ခံရလျှင် မိမိ၏ အလိုမပြည့်နိုင်ဘဲ နိုးကြွနေဆဲဖြစ်သည့် ကာမရမက်စိတ်များ ဟုန်းဟုန်းထကာ ပေါက်ကွဲကုန်မှာစိုးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
တင်တင်စော၏ဆုတောင်း မပြည့်ခဲ့ပါ။ သူမ ဘတ်စ်ကားပေါ် တိုးတက်မိသည်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်၏ စူးရဲသောအကြည့်ကို ရင်ဆိုင်ရသည်။ ထိုအကြည့်တွင် ရမက်ဆွဲအားတို့ အပြည့်ပါသည်။ စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်သော အကြည့်သည် မိမိ၏ အဝတ်အစားများကို ထိုးဖောက်ကာ ပင်ကိုယ်ပကတိအလှများကို ထွင်းဖောက်၍ ရှုမြင်သွားသလို တင်တင်စောခံစားရသည်။ တင်တင်စောစိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားလာသည်။ လူရွယ်ကို မျက်လုံးတစ်ချက်ဝင့်ကာ ပြည့်ကြည့်မိသည်။ မစို့မပို့ အလိုးခံခဲ့ရမှုကြောင့် အာသာမပြေ။
ဆန္ဒမပြည့်ဘဲ လောင်မြိုက်နေဆဲဖြစ်သော အချိန်တွင် ထိုလူရွယ်၏ ကာမညို့ဓါတ်အား အပြည့်ပါသော စူးရဲသည့် အကြည့်ကြောင့် တဏှာစိတ်များ နိုးကြွမှုက ထပ်ဆင့်ပေါင်းထားရာ တင်တင်စော၏ ဝင့်ကြည့်လိုက်သော မျက်ရိပ်မျက်ရောင်တွင်ပင် သူမ၏ ရမက်ဆန္ဒဇောအဟုန်တို့က ထပ်ဆင့်ပါဝင်သွားသည်။ လူရွယ်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ တင်တင်စောရင်တွင် ဖိန်းကနဲဖြစ်သည်။ မျက်နှာပေါ်တွင် သွေးလျှမ်းကာ ထူပူဖိန်းရှိန်းသည်။ အကြည့်ချက်ချင်း ပြန်လွှဲသော်လည်း ရင်ကတော့ ပိုမိုခုန်လာသည်။ ထိုအခါ သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာမှာလည်း ခါတိုင်း ဘတ်စ်ကားစီးသည့်အခါများတွင် လုပ်ထားလေ့ရှိသည့် မျက်နှာထားတင်းတင်းမျိုး မဟုတ်တော့။ ကာမစိတ်နိုးကြွ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေမှုတို့ ပြည့်လျှံထင်ဟပ်နေသော အလိုးခံလိုသည့် မိန်းမတစ်ယောက်၏မျက်နှာ အမူအယာမျိူးဖြစ်၍နေသည်။
အသာလေး မသိမသာ မျက်လုံးစွေကာ လူရွယ်ထံ ကြည့်မိပြန်သည်။ လူရွယ်သည် သူမနှင့် လူချင်း လေးငါးယောက်လောက် အကွာတွင် ရှိနေရာမှ၊ သူမရှိရာသို့ မသိမသာနှင့် ဟိုကပ်ဒီကပ် တိုး၍ လာနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဒီလိုကပ်လာမှုမျိူးသည် ကောင်းသောလာခြင်း မဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို မိန်းမသားတစ်ယောက်၏ သဘာဝထိုးထွင်းဉာဏ်ဖြင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် သိလိုက်သည်။ တင်တင်စောမှာ အလိုလိုနေရင်းပင် ကြက်သီးတွေ ဖြိုးကနဲ ဖျန်းကနဲ ထသည်။
တကယ်အကိုင်မခံရသေးမှီ အချိန်တွင်ပင် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။ မိမိကို ကိုင်ရန်၊ နှိုက်ရန် လူရွယ် အသာတိုးကပ်လာမှန်း ရိပ်မိသည့်တိုင်အောင် မျက်နှာထားတင်းတင်း မလုပ်နိုင်တော့။ မလိုလား၊ ရှောင်ဖယ်သည့် အရိပ်အရောင်လေးပင် မပြနိုင်တော့။ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့၍ငြိမ်ကာ ရပ်နေမိသည်။ လူရွယ် လာကိုင်မည့် အချိန်ကို အသင့်ကြိုဆိုနေသည့် အသွင်မျိူး။
လူရွယ်သည် မသိမသာ တိုးကပ်လာနေရာမှ သိသိသာသာ ခပ်မြန်မြန်ပင် လူများကြား အတင်းဝင်တိုးကာ တင်တင်စောအနားသို့ ချဉ်းကပ်ရောက်၍လာသည်။ အနားကပ်မိသည်နှင့် တင်တင်စော၏ တင်ပါးအိအိကြီးကို လက်နှင့်အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တင်တင်စောမှာ ကိုယ်လေးပင် သိမ့်ခနဲတုန်သွားသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို သွားဖြင့် မသိမသာကိုက်ကာ ငြိမ်နေမိသည်။ သူမ၏ စိတ်တွေကတော့ အရမ်းကိုလှုပ်ရှားလို့လာပါပြီ။ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ကိုင်တွယ်တာခံရမှန်း သိလျှက်နှင့်ပင် ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ ငနဲသားက ပို၍ရဲတင်းလာသည်။
မောင်မောင်စိုးသည် ကိုထွန်းထွန်း၏ ဆက်သွယ်စီစဉ်ပေးမှုဖြင့် အလုပ်အကိုင်ရခဲ့သော ရုံးသို့ ပထမဆုံးရက် စတင်ရုံးတက်ရန် ဘတ်စ်ကားစီး၍ လာခဲ့သည်။ ရုံးတွင် လူများအားလုံး အစုံရောက်သည့်အချိန်တွင်မှ သွားရန် စိတ်ကူးဖြင့် ရုံးချိန်ထက် အနည်းငယ်မျှ နောက်ကျနေရန် အချိန်ကိုစောင့်ပြီး လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘတ်စ်ကားစီးလာရင်း ခရီးသွားဟန်လွှဲ နှိုက်စရာ ကိုင်စရာ မိန်းမတစ်ဦးဦးများ တွေ့မလားဟု မျက်စိကစားလာသည်။
မောင်မောင်စိုးမှာ ကာမမှု အတွေ့အကြုံ အတော်များကာ မိန်းမကဲခတ်လည်း အတော်ပင်ကျွမ်းကျင်နေလေရာ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် အထာကြည်နိုင်မည့် အမျိူးသမီးတစ်ယောက်ကို အကဲခတ်ရှာဖွေဖို့ အခက်မတွေ့လှပါ။ ဒီနေ့အဖို့ကတော့ မောင်မောင်စိုး ကံကောင်းနေလား မပြောတတ်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်၍ နှစ်မှတ်တိုင်ကျော်ကျော်မှာပင် သူ့အတွက် အထာကြည်နိုင်စရာရှိသော အမျိူးသမီးတစ်ယောက် ကားပေါ်တက်လာခဲ့သည်။
အမျိူးသမီးသည် အသက်အစိတ်ခန့်ရှိကာ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ချောချော အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း လှပဆူဖြိုးသည်။ စ၍ အကဲခတ်လိုက်မှုတွင်ပင် ထိုအမျိူးသမီးသည် တဏှာဇောပြင်းထန်သော ရာဂကြွယ်သူ ဖြစ်ရမည်ဟု မောင်မောင်စိုးတစ်ယောက် အကဲခတ် ကောက်ချက်ချသည်။ ထို့ကြောင့် အမျိူးသမီးကို တဏှာဇောအဟုန် အပြည့်ပါသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
အမျိူးသမီးသည် အဝတ်အစားများကိုသေသေသပ်သပ် လုံလုံလဲလဲ ဝတ်ထားသည့်တိုင်၊ ဆူဖြိုးတင်းမာမို့ဝိုင်းနေသည့် ရင်သားစိုင်တို့၏ အနေအထားချီနေဟန်ကို မောင်မောင်စိုး၏ စူးရဲသော အကြည့်က ထိုးဖောက်မြင်သည်။ သူမသည် နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထိုးထောင်ချွန်ကြွတက်နေကြောင်းကို မို့မောက်နေသော ရင်သားကိုကြည့်၍ မောင်မောင်စိုး နားလည်လိုက်သည်။ ဒါက တဏှာထန်၊ ရမက်ဇောကြွနေသော မိန်းမတစ်ယောက်၏ လက်ခဏာတစ်ခုမို့ ဒီမိန်းမကိုကပ်၍ နှိုက်လျှင် အထာကြည်မည်ဟု သေချာပေါက်တွေးမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အမျိူးသမီးက သူ့ထံသို့ မျက်လုံးတစ်ချက်ပင့်ကြည့်ရာ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ အမျိူးသမီး၏ မျက်ရိပ် မျက်ရောင်တွင် ကာမခိုးတွေရှိနေရာ ညို့ခေါ်သည့်သဘောပင်ရှိသည်ကို မောင်မောင်စိုးက ‘‘ဖျံ’’ ကျသူတစ်ယောက်ပီပီ ဒက်ခနဲသိသည်။
ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုးသည် အမျိူးသမီး ရှိရာသို့ အသာပင် တိုးကပ်သည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ မသိမသာ နေရာရွေ့သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသာလေး တိုးကပ်သွားသည်။ အမျိူးသမီးကိုကြည့်ရင်း ဂွင်မိနိုင်မည့် အခြေအနေက ပိုထင်ရှားလျှက်၊ မောင်မောင်စိုးအနေဖြင့်လည်း ကိုင်ချင်နှိုက်ချင်စိတ် ပိုထန်လာသောကြောင့် ခပ်ရဲရဲခပ်ရှင်းရှင်းပင် အနားသို့အရောက် တိုးကပ်သွားသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် မျက်နှာသိလည်းမပါ။ အားလုံး လူစိမ်းတွေချည်းမို့ မောင်မောင်စိုးအဖို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ရန်လည်း သိပ်မလိုပါ။ ထို့ပြင် အမျိူးသမီးက အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့် မသိမသာ ကိုက်ကာ ငြိမ်၍ကျသွားသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ ဒီလိုအမူအရာမျိူးသည် အမျိူးသမီး စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွကာ ကိုင်တွယ်မှုကို ဖီလင်တက် အရသာတွေ့သည့်သဘော ထင်ရှားနေသည်မို့ မောင်မောင်စိုးမှာ ရဲတင်း၍လာသည်။
အသာအယာ လုပ်မနေတော့ဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် အမျိူးသမီး၏ တင်ပါးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ခပ်တင်းတင်းပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်သားအောက်ခြေပိုင်းကိုပင် ခပ်နာနာလေး ဆိတ်လိုက်သည်။ အမျိူးသမီး တစ်ချက်တွန့်သည်။ သို့သော် မနှစ်မြို့သည့် အရိပ်အရောင်မပြ။ မျက်နှာကိုသာ တစ်ဘက်သို့ လွှဲထားသည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက အမျိူးသမီးဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားသားရစ်၏ အပြင်ဖက်သို့ တစ်ထွက်နေသော တင်သားအိအိကို ညာလက်ညှိုးဖြင့် ထိကပ်ကာ အသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီလုပ်ရပ်မှာ အမျိူးသမီးကို ယားကျိကျိနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်လိုက်မှုဖြစ်သည်။ ညာလက်ညှိုးဖြင့် ထိုသို့ပွတ်နေရင်း အကဲခတ်၍ အမျိူးသမီး၏ ဘယ်ဘက်ဖင်သားကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်သည်။ ဖိ၍ကိုင်ပွတ်သည်။ လက်ဝါးတစ်ခုလုံး တင်သားအိအိကြီးပေါ်တွင် ခပ်တင်းတင်း ထိမိနေအောင်ပင် ပွတ်ရင်း တစ်ဘက်သို့ တိုးသွားသည်။ ရှေ့သို့ အသာတိုးလိုက်ရာ သူ့ဘက်ကျောပေးထားသော အမျိူးသမီး၏ တင်ပါးကြီးကို သူ့ဆီးစပ်နှင့် အိကနဲနေအောင် ထိကပ်မိသည်။
သူ၏မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကလည်း အမျိူးသမီး၏ ဖင်ကြီးကို သွားထိမိ ထိုးမိသည်။ အမျိူးသမီးက သိသိသာသာပင် တုန်လှုပ်သွားသည်။ မောင်မောင်စိုးက ညာလက်ဖြင့် အပြင်ဖက် တစ်ထွက်နေသော ဖင်သားကို ခပ်နာနာလေး ဆွဲဆိတ်လိုက်ပြန်သည်။ အမျိူးသမီးသည် ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ မသိမသာ ထိုးတွန်းပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးက အမျိူးသမီး ဆီးခုန်အထက်နားပေါ်ရောက်နေသော မိမိ၏လက်ကို အောက်သို့ပို့၍ တိုးရွေ့သည်။ အမျိူးသမီးပေါင်ကြားကို အသာထိုးနှိုက်ကာ ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးကို အုပ်၍ ပွတ်လိုက်သည်။ လူရွယ်၏ ခပ်ရဲရဲ၊ ခပ်ကဲကဲ အကိုင်အနှိုက်များကြောင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် ရင်တဖိုဖို၊ အသည်းတအေးအေးနှင့် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း အရည်ကြည်တွေ စို့ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးလုလုတောင် ဖြစ်လာရသည်။
အဝတ်အစားများ ကြားခံနေသည့်တိုင် လူရွယ်၏လီးကြီးသည် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ကာ သန်မာလှကြောင်း တင်တင်စော ထိတွေ့မှုအရ သိလိုက်ရသည်။ သူမယောက်ျား ကိုကျော်အေး၏လီးထက် နှစ်ဆကျော်အောင်ပင် ကြီးပေလိမ့်မည်။ တောင်နေတာကလည်း တန်း၍မတ်နေသည်။ ဖင်ကို ထိမိထောက်မိနေရာ လီးကြီး၏ ပူနွေးနွေး အငွေ့အသက်ကိုပင် ကူးစက်ခံစားရနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ထိုမှတဖန် စောက်ပတ်ကို အပွက်ခံလိုက်ရသောအခါတွင်တော့ တင်တင်စောခင်မျာ ပါးစပ်မှ ‘‘အိုး’’ ဟု အသံမထွက်ရမိအောင် မနည်းပင် ကြိုးစား၍ ထိန်းလိုက်ရသည်။ သူမ၏ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်ကြီးက ပို၍ဖောင်းကြွလာသည်။
လူအတက်အဆင်းများသော မှတ်တိုင်တစ်ခုတွင် ကားကထိုးအဆိုက် ကားပေါ်မှ လူတော်တော်များများ ဆင်းသွားပြီး လူအများအပြား ပြန်တက်လာ၍ ဟိုရွှေ့ဒီပြောင်း လုပ်ချိန်တွင်တော့ လူရွယ်က အခွင့်အခါကောင်းကို အပြတ်အသုံးချကာ တင်တင်စောကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲကိုင်လှည့်လိုက်သည့်အတွက် နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ရက် ဖြစ်သွားသည်။ တက်လာသည့် လူတွေက အထူးများကာ ကားထဲတွင် ငါးပိသိပ် ငါးချဥ်သိပ်သလို ပြည့်နှက်သွားသည်။ လူရွယ်နှင့် တင်တင်စောတို့မှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျှက် ရင်ချင်းကပ်မိသွားသည်။လီးက စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ထောက်မိသည်။ ဒီကြားထဲတွင် လူရွယ်က သူ့ကိုယ်ကို မသိမသာ လှုပ်နေရာ လီးကိုစောက်ဖုတ်ပေါ်တွင် ပွတ်သလိုဖြစ်လျှက် တင်တင်စောတစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားရလေတော့သည်။
စောက်ရည်ကြည်များ စိုစိမ့်ထွက်ရာ ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးရဲ့ ကြားနေရာမှာ စိုစိစိ ဖြစ်သွားသည်။ တင်တင်စောသည် ရှက်စနိုး အမူအယာလေးနှင့် လူရွယ်ကို အသာကြည့်မိသည်။ လူတွေ အရမ်းကြပ်လာသောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် လုပ်နေကြတာကို တခြားလူများ မသိမမြင်နိုင်ပါ။လူရွယ်က ဖင်ကြီးကို အပီကို ကိုင်ပွတ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်သည်။ တင်တင်စောမှာ တစ်ချီ ‘‘ပြီး’’ ခဲ့ရသည့်တိုင် စိတ်လှုပ်ရှား ရမက်ထန်နေမှုကတော့ ကျမသွားသေး။ ထို့ပြင် ခင်ပွန်းသည်၏ အလိုးခံခဲ့ရသည့်အချိန်များတွင်ပင် မ ‘‘ ပြီး ’’ ခဲ့ရသော တင်တင်စောမှာ ယခု ဘတ်စကားပေါ်တွင် အကိုင်အနှိုက်ခံရရင်း ‘‘ ပြီး ’’ သွားရသည်တွင် အရသာအတော်တွေ့လျှက် တစ်ချီ ‘‘ ပြီး’’ ရုံနှင့် အားမရ။ ထပ်၍ ဖီလင်ယူလိုစိတ်တွေကသာ ပြင်းထန်လာသည်။
သူမ၏ စောက်ပတ်ပေါ်တွင် ထောက်မိနေသော လီးကြီးသည် အပြတ်ကိုမာတောင်နေသည်။ နည်းနည်းလေးမျှ မကျသေး။ အမျိူးသမီး ရင်သိမ့်တုန်သည်။ အစက လီးကြီးကို အသာထိကိုင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးထားသော်လည်း၊ ယခုမူ လီးချောင်းကြီးကိုပင် ခပ်တင်းတင်းပင် ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ လီးကြီးသည် တဆုတ်တခဲ ရှိလှသည်။ ရှည်လည်းရှည် ကြီးလည်းကြီးသည်။ လူရွယ်က အသာငုံ့၍ တင်တင်စော၏ ဘယ်ဘက်ပါးကိုနမ်းသည်။ တင်တင်စောမှာ အတော်လေး အရပ်မြင့်သဖြင့် သိပ်ကိုအဆင်ပြေနေသည်။ တင်တင်စော၏ ပါးလေး နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြစ်သလို စောက်ပတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ကလည်း စိုကနဲထွက်လာသည်။ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်မိသော လီးကြီးကိုလည်း ပို၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ လူရွယ်က စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးသလို တင်တင်စောကလည်း လူရွယ်၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီလင်တွေ အတော့်ကို ရနေကြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ……
‘‘ ဟော မမတင်၊ ရုံးဖယ်ရီမမှီလို့လား ’’
လှမ်းနှုတ်ဆက်သံကြောင့် တင်တင်စော လန့်သလိုဖြစ်၍ သွားသည်။ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ရုံးမှစာရေးမလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
‘‘ အေးကွာ အိမ်ကထွက်လာတာ နောက်ကျလို့ ဖယ်ရီ လွဲသွားတယ်လေ ’’
တင်တင်စော အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုစာရေးမလေးသည် တင်တင်စောတို့နှင့် သိပ်မလှမ်း။ ကား အတက်အဆင်း အပေါက်နားတွင် ရပ်နေသည်။ သို့သော် လူကြပ်သော ကားအတွင်းဖြစ်၍ တင်တင်စောတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်နေသည်ကိုတော့ စာရေးမလေး မသိမမြင်နိုင်ပါ။
‘‘ မှတ်တိုင်ရောက်ပြီလေ မမတင်ရဲ့ မဆင်းတော့ဘူးလား’’
မှတ်တိုင်သို့ ရောက်နေပြီဆိုတာတောင် တင်တင်စော မသိတော့။ ဖီလင်တွေ တက်နေသည်။ အကယ်၍ စာရေးမလေးကသာ လှမ်း၍ သတိမပေးလျှင် ကားပေါ်ဆက်ပါသွားမှာ သေချာသည်။ ယခုတော့ ဖီလင်တက် အရသာတွေ့နေသော်လည်း မဆင်းလို့မဖြစ်သည့် အခြေအနေမို့ တင်တင်စောတစ်ယောက် ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရတော့သည်။ သူမနှင့် အတူပါလာသော စာရေးမလေး မရိပ်မိအောင် ကွတတလမ်းလျှောက်မှုမျိူး မဖြစ်အောင် အတော့်ကိုထိန်း၍ လျှောက်လှမ်းရင်း ပင်တီကို မသိမသာဆွဲ၍ ထုတ်ယူရာ ရုံးနားရောက်မှပင် စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်သွားသော ပင်တီဂွအစ ထွက်လာလေတော့သည်။ စိုစိုစိစိ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေမှုကတော့ ကျန်ရှိနေဆဲပင်။
မောင်မောင်စိုးအဖို့ကတော့ တော်တော် ‘‘တန်’’ သွားခဲ့သည်။ မောင်မောင်စိုးသည် ကားမှတ်တိုင်အနားရှိ ကွမ်းယာဆိုင်တွင်ဝင်ကာ စီးကရက်တစ်လိပ် ဝယ်သောက်သည်။ အမျိူးသမီးကို ဒီကားမှတ်တိုင် အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ရုံးများတွင် လိုက်စုံစမ်းရှာဖွေလျှင် တွေ့နိုင်ဖို့က ရှိသေးသည့်အတွက် ယခုလောလောဆယ် နောက်မှ လိုက်မသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
စီးကရက်ဝယ်သောက်ပြီး မောင်မောင်စိုးသည် သူလုပ်ရမည့်ရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုံးရှိရာနေရာကို အတိအကျမသိသောကြောင့် မေးမြန်းစုံစမ်းရသေးသည်။ အခက်အခဲတော့ သိပ်မရှိလှ။ ရုံးရှိရာသို့ အရောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။ မြို့နယ်ရုံးခွဲလေးဖြစ်သောကြောင့် လူသိပ်မများလှပါ။ ရုံးခန်းနေရာကလည်း သိပ်မကျယ်။ ရုံးအဝင်ဝနားတွင် တွေ့သော စာရေးတစ်ယောက်ကို သူ၏ အလုပ်ခန့်စာ ထုတ်ပြပြီး အကျိူးအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။
‘‘လာ.. ရုံးအုပ်ဆီမှာ သတင်းပို့ရမယ်’’
ထိုစာရေးက မောင်မောင်စိုးကို ရုံးအုပ်ထံသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ ရုံးအုပ်စားပွဲတွင် ထိုင်နေသူကို တွေ့ရသောအခါတွင်တော့ မောင်မောင်စိုးမှာ မျက်လုံးမသိမသာပြူး၍ သွားရလေသည်။ သူသတင်းပို့ရမည့်ရုံးအုပ်မှာ စောစောလေးတင်ကမှ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် သူ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခဲ့နှိုက်ခဲ့သော ဖြူဖြူချောချော အမျိူးသမီး ဖြစ်နေပေသည်။
တင်တင်စောမှာလည်း မိမိ၏ရုံးခန်းထဲသို့ လျှောက်လှမ်းဝင်ရောက်လာသူကို မြင်လိုက်ရတော့ အံ့သြတုန်လှုပ်သွားသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် မိမိကို လက်ရဲဇက်ရဲဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခဲ့နှိုက်ခဲ့သော လူရွယ်ဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်း မှတ်မိသည်။ကားပေါ်တွင် စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်နှိုက်ခဲ့ရသည်ကို အားမရသေးဘဲ ဇာတ်လမ်းရှည်လို၍ မိမိနောက်မှ လိုက်လာခြင်းများ ဖြစ်လေမလားဟုလည်း တွေးမိလိုက်သေးသည်။
‘‘ ဒါ… ရုံးအကူအသစ် မောင်မောင်စိုးပါ မမတင် ’’
လူရွယ်နှင့် အတူပါလာသော စာရေးလေးကပြောမှ တင်တင်စော အနည်းငယ် စိတ်အေးသွားရသည်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးဆိုသူ ထိုလူရွယ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရသည်ကို အတော်ပင် မျက်နှာပူ၍ နေလေသည်။ အရှိန်မသေသေးဘဲ တငွေ့ငွေ့လေးရှိနေဆဲဖြစ်သော ရမက်ဇောအဟုန်ကလည်း အားဖြည့်သွင်းပေးလိုက်သော ဘက်ထရီနှယ် အပြည့်အဝပင် ပြန်လည်နိုးထလာသည်။ ကာမစိတ်ထက်သန်လာသော မိန်းမများ၏ သဘာဝအတိုင်း နို့အုံကြီးများ တင်းမာလာကာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိသော ရင်သားကြီးများက ပို၍တင်းကြပ်သလို ဖြစ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းများလည်း တင်းမာကောင့်ထောင်လာကြလေရာ ဘောလီရင်အုံ ထူထူထဲ စူးမိသလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကတော့ စောက်ပတ်ကြီးကို လေထိုးထည့်ပေးလိုက်သလို ဖောင်းမို့ ခုန်းမောက်တက်လာမှု ဖြစ်သည်။
ဘတ်စကားပေါ်တွင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အကိုင် အနှိုက်ခံခဲ့ရစဉ်က စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် ထွက်ခဲ့မှုကြောင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီခွဆုံနေရာတစ်ဝိုက် စိုစိစိ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေမှုက ယခုအထိ မပျောက်သေးပေရာ မို့မို့ကြီး ဖောင်း၍ကြွတက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးသည် စိုစိစေးကပ်နေသော အောက်ခံဘောင်းဘီ ခွဆုံနေရာကို ကျကျနနကြီး ကပ်မိ ထိမိသွားလေရာ တံတွေးဆွတ်ထားသော လက်ညှိုးနှင့် စောက်ပတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးသည့် အထိအတွေ့ဆန်ဆန်မျိူး ဖြစ်စေလျှက် လင်ရှိလျှက်နှင့် လင်က လီးကောင်းကောင်း မတောင်သောကြောင့် ကျကျနန မလိုးနိုင်သည့်အတွက် ကာမစိတ်များကို ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ် ထိန်းချူပ်ထားရလေသော တင်တင်စောတစ်ယောက် အထူးကို စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွလျှက် ရမက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လာရလေသည်။
ဒါပေမယ့် မိမိ၏ရုံးခန်းအတွင်းတွင် ဖြစ်နေသည်ဟူသော ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက ထိန်းထားပေးသည်မို့ တင်တင်စောမှာ ကာမယမ်းအိုးပေါက်ကွဲကာ အရှုးအမူးအဆင့်အထိတော့ မရောက်ခဲ့ပါ။ သိစိတ်လေးနှင့် မိမိ၏နိုးကြွနေသော ကာမရမက်စိတ်များကို ချိူးနှိမ်ကာ ထိန်းသိမ်းပြီး ဣန္ဒြေဆည်နေရလေသည်။
‘‘သြော်…သြော်…အင်း …ထိုင်’’
တင်တင်စောက စိတ်ကိုကြိုးစားကာ ချိူးနှိမ်ထိန်းသိမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ တင်တင်စော၏ စားပွဲရှေ့တွင် လက်ရမ်းမဲ့ ကုလားထိုင်တစ်လုံးသာ ရှိသည်။ မောင်မောင်စိုးက ထိုကုလားထိုင်တွင် အသာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
‘‘ကိုမောင်မောင်စိုး.. ဒါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရုံးအုပ်…. ဒေါ်တင်တင်စောပါ….’’
‘‘ မမတင်…. ဒါက သူ့အတွက် ခန့်စာ….။ သူ့မှတ်တမ်းဖိုင်လည်း အသင့်ယူလာပါတယ် မမတင် ’’
စာရေးလေးက သွက်လက်စွာပြောကာ ဖိုင်တွဲအသစ်နှင့် အလုပ်ခန့်စာတို့ကို တင်တင်စောထံ ကမ်းပေးသည်။ ဣန္ဒြေဆည်ကာ မျက်နှာခပ်တင်းတင်းဖြင့် ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောဆိုနေသော်လည်း ကာမမှုလိုက်စားကာ မိန်းမတွေ၏အထာကို ကျွမ်းနေသော မောင်မောင်စိုးကတော့ တင်တင်စော၏ အတွင်းမနော သရုပ်မှန်ကို ကောင်းစွာပင် အကဲခတ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်စော၏ စားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်မိသည်နှင့် ညာခြေကို ဆန့်ထုတ်ကာ ထားလိုက်သည်။
ရုံးခန်းနေရာက ကျဉ်းသည့်အတွက် တင်တင်စောတို့ရုံးထဲရှိ စားပွဲခုံများသည် ဝန်ကျဉ်းကျဉ်းနှင့် ခပ်သေးသေး ခပ်ရွယ်ရွယ်များသာ ဖြစ်ကြသည်။ တင်တင်စောစားပွဲဆိုလျှင် အလျားလေးပေသာသာ အနံနှစ်ပေသာသာခန့်သာ ရှိသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် တင်တင်စောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်၍နေသည်။ထို့ကြောင့် ဆန့်ထုတ်လိုက်သော သူ၏ ခြေထောက်သည် တင်တင်စော ပေါင်အလည်ပိုင်းနားလောက်အထိ ရောက်သည်။ ချိန်ဆကာ ဆန့်ထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ခြေထောက်က တင်တင်စော ပေါင်နှစ်ခုကြားသို့ ရောက်သည်။
တင်တင်စောသည် ပေါင်ကိုကားကားလေး ထိုင်နေရာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရုတ်တရက် ခြေထောက်နှင့် အထိုးခံရမှုကြောင့် တင်တင်စောတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ပူထူဖိန်းရှိန်းကာ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်ရာ ပေါင်နှစ်ခုကို စုလိုက်ရာ ခြေထောက်ကို ပေါင်နှစ်ခုနှင့် ညှပ်သလိုမျိူး ဖြစ်သွားသည်။ တင်တင်စော ဘယ်ညာပေါင်လုံးသား အိအိတင်းတင်းများသည် မောင်မောင်စိုးခြေထောက်နှင့် အပ်ကျမတ်ကျဆိုသလို တင်းကြပ်စွာ ထိမိကြသည်။ အမျိူးသမီး ပို၍ထူပူသွားသည်။ ရုတ်တရက် စေ့ကပ်လိုက်မိသော ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကို ချက်ချင်းပင် ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက သူ၏ညာခြေထောက်ကို ဆန့်နိုင်သမျှ ဆန့်ထုတ်လိုက်ရာ ခြေမသည် တင်တင်စော၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံ စောက်ပတ်နားဆီသို့ ရောက်လာသည်။ စောက်ပတ်နှင့် ခြေမ ထိမိခြင်းတော့ မရှိသေးပါ။ ထိမိလောက်အောင်လည်း အလှမ်းမမှီပါ။ သို့သော် စောက်ပတ်ကြီးရှိသော ထမီရှေ့ပိုင်းနေရာကိုတော့ ထိမိသည်။
ထိုသို့ထိမိ၍ ထမီသားလှုပ်ခါသွားမှုကြောင့် မောင်မောင်စိုး၏ခြေထောက် မိမိစောက်ပတ်ရှိရာသို့တန်း၍ ဦးတည်နေကြောင်း တင်တင်စော ရိပ်စားမိသည်။ ဤအတွက် အမျိူးသမီးမှာ ရင်တုန်ပန်းတုန် ပင် ဖြစ်၍လာသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် သူမ၏စောက်ပတ်ကို မောင်မောင်စိုးက အားမနာတမ်းဆိုသလို ကိုင်တွယ် နှိုက်ပွတ်ခဲ့သည့် အရသာအဟုန်ကလည်း ပူပူနွေးနွေးရှိသေးရာ စောက်ပတ်ကို မထိမိသည်ကိုပင် တင်တင်စော အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာသည်။ တင်တင်စော ရမက်သွေးများ ဆူဝေလာသည်။ စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနန ထိစေချင်သည်။ စာရေးလေးကလည်း အလုပ်ခန့်စာနှင့် ဖိုင်တွဲကို ကမ်းပေးနေရာ ရင်တုန်ပန်းတုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော တင်တင်စောက ကမန်းကတန်း လှမ်းယူရင်း ပါးစပ်မှလည်း
‘‘အေး…ကောင်းပြီ’’
ဟု ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်မိသည်။ ထိုစကားကို မိမိအတွက် အလုပ်ဆက်လုပ်စရာ မလိုတော့။ သွားနိုင်ပြီဟု စာရေးလေးက သဘောပေါက်သည်။
‘‘ဟုတ်ကဲ့….မမတင်’’
စာရေးလေးက ရိုကျိူးစွာပြောကာ တင်တင်စော၏ ရုံးခန်းလေးထဲမှ ထွက်သွားသည်။ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းဖွဲ့ထားသော ရုံးခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် တင်တင်စောနှင့် မောင်မောင်စိုးတို့နှစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့တော့သည်။ မောင်မောင်စိုးသည် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုလျှောနိုင်သမျှ လျှောချထိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူ့ခြေထောက်သည် တင်တင်စောပေါင်နှစ်ခုကြား ခွဆုံနေရာမှ စောက်ပတ်ကို သွား၍ထိမိလေတော့သည်။ ကျကျနန ထိကပ်မိသလိုမျိူးတော့ မဟုတ်သေးပါ။ ထိတယ်ဆိုရုံလေးသာ ထိမိခြင်းဖြစ်သည်။ ကြွကြွရွရွလေး ထိမိခြင်းဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။ ထိုထိတွေ့မှုလေးကပင်လျှင် တင်တင်စောကို ကြက်သီးတွေ ထသွားစေသည်။ မိမိကိုယ်မိမိ ဘယ်လိုဖြစ်၍ ဘာလုပ်မိသည်ကိုပင် မသိဘဲ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်နေသော တင်တင်စောကိုယ်သည် ရှေ့သို့ ခပ်လျှောလျှော ဖြစ်သွားသည်။
စောက်ပတ်ကို ရှေ့ကော့ထိုးပေးလိုက်သလိုမျိူးမို့ မောင်မောင်စိုး၏ အဆန့်တန်းနိုင်ဆုံး ဆန့်တန်းထုတ်ထားသော ခြေထောက်၏ခြေမသည် စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ထိမိလေတော့သည်။ ထိမိသည်နှင့် မောင်မောင်စိုးက ခြေမကို လှုပ်ရှား၍ စောက်ပတ်အား ပွတ်ကလော်ပေးလိုက်သည်။ ကြားတွင်အောက်ခံဘောင်းဘီနှင့် ထမီတို့ရှိနေသည့်တိုင် ထိတွေ့မှုက တင်တင်စောကို ဓါတ်လိုက်ခံရသလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားစေသည်။ တကိုယ်လုံးသိမ့်ခါလျှက် ပါးစပ်မှလည်း
‘‘အို’’
ဟု မြည်တမ်းသံလေး ခပ်သဲ့သဲ့ထွက်သည်။ မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး ထူပူနီမြန်းနေသည်။ မောင်မောင်စိုးက လေးငါးချက်မျှ ခြေမကိုလှုပ်ကာ စောက်ပတ်အား ပွတ်၍ပွတ်၍ပေးသည်။ တင်တင်စောခင်မျာ ရင်ထဲ ဖို၍ဖို၍ သွားသည်။ ထို့နောက်မောင်မောင်စိုးသည် သူ့ညာခြေထောက်ကို အသာခွာလိုက်သည်။ ရင်ဖိုမောဟိုက်၍ အရသာတွေ့ ဖီလင်တက်နေသော တင်တင်စောမှာ ရင်ထဲဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ဆက်၍ ထိုးပွတ် ကလိပေးရန်ပင် ပြောမိလုလု ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် စောင့်စည်းနေရသော သိက္ခာများက ရှိနေသေးသောကြောင့် အရသာတွေ့သည်မှန်သော်လည်း ယခုအခြေအနေတွင် တင်တင်စောအနေဖြင့် ထိုမျှလောက် နှုတ်မရဲသေး။ မောင်မောင်စိုးကိုသာ ရမက်ခိုးရီဝေနေသော မျက်လုံးရွဲကြီးဖြင့် တစ်ချက်ပင့်ကြည့်လိုက်သည်။
မောင်မောင်စိုးကလည်း မိမိနှင့် တင်တင်စောသာ နှစ်ယောက်တည်းရှိနေသည်မို့ အမျိူးသမီးကို စူးစူးရဲရဲပင် ကြည့်နေသည်။ ကြည့်တာမှ မိမိလိုးရတော့မည့် မိန်းမကို ကြည့်သော ပိုင်နိုင်စိုးမိုးသည့် အကြည့်မျိူး။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးသည် ခြေထောက်ကို နောက်သို့အသာရုတ်ထားရာမှ ရှေ့သို့ပြန်ဆန့်ထုတ်၍ တင်တင်စော၏ ပေါင်နှစ်ခုကြား ဂွဆုံနေရာသို့ ထိုးလာပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ တင်တင်စော၏ထမီအောက်မှ ခြေထောက်ကို ထိုးလျှိူကာ ဆန့်ထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထမီကြားခံမရှိသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအောက်တွင် ပေါက်ကွဲလုမတတ် မို့ဖောင်းခုန်းမောက် ကြွတက်နေလေသော စောက်ပတ်ကြီးကို ခြေမနှင့် ထိုးကာပွတ်သည်။ စောက်ရည်တွေ စိုနေသည်ကို ထိတွေ့မိသည်။ စောက်စေ့လေးက ချွန်၍ ကော့တက်နေကြောင်း အထိအတွေ့အရ သိလိုက်သည်။ ပညာသားပါပါ လှုပ်ကစားနေသော ခြေမသည် စောက်စေ့လေးကို ထိမိနေရာ တင်တင်စောတစ်ယောက်မှာ ကြက်သီးတွေ ထပြီးရင်းထ၍ နေသည်။
မောင်မောင်စိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခွဆုံနေရာကို ခြေမခြေညှိုးတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ အောက်သို့ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ချသည်။ အစတွင်တော့ ဆွဲ၍မရ။ တင်တင်စောကဖင်ကြီးကို ကော့ကြွပေးသည်။ အနည်းငယ် လျှော့ကျလာသည်။ မောင်မောင်စိုးက အားစိုက်ကာ ဆွဲချသည်။ ထိုအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ခပ်လျှောလျှောကျလာသည်။ လျှောကျသွားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီခွအောက်သို့ မောင်မောင်စိုးက ခြေမထိုးသွင်းသည်။ ခြေမ ဝင်လာနိုင်အောင် တင်တင်စောကလည်း ခါးယိမ်းကာ တင်ထောင်ကာ လုပ်ပေးသည်။ အကာအကွယ်မရှိ၊ ပကတိစောက်ပတ်ကြီးပေါ် ခြေမရောက်သည်။ ခြေမကို လှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို ထိုးပွတ်သည်။ အရည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် ထွက်သည်။ တင်တင်စော တင်ကြီးတကြွကြွ ဖြစ်လာသည်။ ‘‘ ပြီး ’’ လုလု အခြေအနေပင် ဆိုက်လာရပြီ။ အသက်ရှူသံတွေ အရမ်းပြင်းလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။
ထိုအချိန်မှာပင် မောင်မောင်စိုးက သူ့ခြေထောက်ကို အသာပြန်ရုတ်လိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော ဆန့်တငံ့င့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ကာ မောင်မောင်စိုးကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဆက်လက်လုပ်ပေးရန် မြူဆွယ်သော အကြည့်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးက ထပ်မလုပ်တော့ဘဲ..
‘‘ သူများတွေမလာခင် ကျွန်တော် ပြန်ထွက်တော့မယ်.. နောက်မှ ဟုတ်ပြီလား .. ’’
မောင်မောင်စိုးက စူးရဲပိုင်နိုင် လွှမ်းမိုးသော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ တင်တင်စောကို ပြောလိုက်သည်။တင်တင်စောမှာ မချင့်မရဲ ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေကာ ယခုထိတွေ့မှုများကို စွဲမက်လျှက် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ မောင်မောင်စိုးသည် အခန်းထဲမှ တန်းမထွက်သွားပါ။ တင်တင်စောအနီးသို့ ဖြတ်ဆို ထိုးကပ်သည်။ ညာဘက်ရင်သားကြီးကို ခပ်နာနာ တစ်ချက်ညှစ်ကိုင်သည်။ ပြီးတော့မှ လှစ်ခနဲ ပြန်ခွာကာ ဟန်မပျက် အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။
တင်တင်စောမှာသာ ခြေမဖြင့် ထိုးပွတ်ကလိခံခဲ့ရသော စောက်ပတ်ကြီး အရည်တွေစိုရွှမ်းကာ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည့် ညာဘက်ရင်သားဆိုင်ကြီး ကျိန်းစပ်စပ် နာကျင်ကာ ‘‘ ပြီး ’’ လုပြီးခင် အခြေအနေတွင် ဆန့်တင့ငံ့ကြီးနှင့် ငေးငေးငိုင်ငိုင်ကြီးဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့လေတော့သည်။
တင်တင်စော မိမိစိတ်ကို ချိူးနှိမ်ကာ အဝတ်အစားများ သေသေသပ်သပ် ပြန်ဝတ်ပြီးသည့်အချိန်မှာပင် ရုံးအလုပ်နှင့ ပတ်သတ်သည့် ဧည့်သည်တွေ ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် ရုံးဝန်ထမ်းများ အဝင်အထွက်ရှိလာသည်။ တင်တင်စောသည် ဟန်မပျက် လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အောက်ခံဘောင်းဘီ လျှော့ရဲရဲဖြစ်နေမှုနှင့် စောက်ရည်တွေ စိုနေမှုကြောင့် နေရထိုင်ရ ပိုခက်နေသည်။ တင်တင်စောနှင့် စာရေးမလေးတစ်ဦးတို့ ရုံးအလုပ်အတွက် ပြောဆိုနေမိကြသည်။ တင်တင်စောမှာ အလိုလို စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုလျှက် စောက်ပတ်မို့ဖောင်းကာ အရည်စိုလျှက် ပို၍ အနေခက်နေလေရသဖြင့် ဒီအတိုင်းဆို မိမိ ဣန္ဒြေပျက်ရမည်ကို စိုးရိမ်နေလေရာ ဒီနေ့တော့ နေ့တဝက်ခွင့်ယူ၍ အိမ်ပြန်အနားယူနေလိုက်ရန် စိတ်ကူးပေါ်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိ နေ့တဝက်ခွင့်ယူကာ အိမ်သို့ပြန်မည်ဟု စာရေးမလေးအား ပြောလိုက်သည်။
အလုပ်ကိစ္စ ပြောဆိုပြီးနောက် စာရေးမလေး ပြန်ထွက်သွားကာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တင်တင်စောအတွက် နေ့တဝက်ခွင့်စာကို ယူလာပေးရာ တင်တင်စော လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ မောင်မောင်စိုးက မိတ်ဆက်သည့်အနေဖြင့် တိုက်ကျွေးသည်ဆိုသော လက်ဘက်ရည်ကိုလည်းအသာ ယူသောက်လိုက်သည်။ တင်တင်စော လက်ဘက်ရည်သောက်ပြီးချိန်တွင် ရုံးခန်းထဲသို့ မောင်မောင်စိုး ဝင်ရောက်လာပြန်ရာ တင်တင်စောမှာ ရင်ခုန်လျှက် မျက်နှာ ပူကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။
မောင်မောင်စိုးက လက်ထဲမှ အမှုတွဲများကို တင်တင်စော၏ စားပွဲပေါ်တွင် သေသပ်စွာ တင်ပေးသည်။ ထို့နောက် အမှုတွဲများအောက်တွင် ဖိုင်နဲ့ကွယ်ကာ ယူဆောင်လာသော စက္ကူအိတ်လေး တစ်ခုကို တင်တင်စောအား ဖြတ်ကနဲပေးလိုက်သည်။
‘‘ ပင်တီအသစ် ဝယ်လာပေးတာ။ မမ ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီ စိုစိစိဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား။ လဲဝတ်နိုင်တာပေါ့ ’’
ဤသို့ပြောပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် အခန်းထဲမှ ပြန်၍ထွက်သွားလေသည်။ တင်တင်စောမှာ မောင်မောင်စိုးပေးသွားသော စက္ကူအိတ်ကိုကိုင်လျှက် ငေးငေးငိုင်ငိုင် ကျန်နေခဲ့လေသည်။ သူမအတွက် သူစိမ်းယောက်ျား လူရွယ်တစ်ယောက်က အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီ ဝယ်လာပေးသည် ဆိုခြင်းမှာ ပိပိပြားပြား နေထိုင်လာခဲ့သော တင်တင်စောတစ်ယောက်အတွက် အရှက်ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှား၊ မျက်နှာပူစရာ ဖြစ်နေသည်။ သို့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ခံစားနေရမှု သက်သာစေရန်အတွက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်ရန် တင်တင်စော စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထည့်ထားသော အိတ်ကိုကိုင်လျှက် အိမ်သာဆီသို့ သွားရမည့် အရေးကို တွေးမိပြန်တော့ တင်တင်စော မျက်နှာပူလာရပြန်သည်။
လူမမြင်အောင် အသာ ဖိုင်တစ်ခုနှင့်ကွယ်ပြီး ရေအိမ်ထဲသို့ တင်တင်စော အသာလှမ်းလာခဲ့လိုက်၏။ အိတ်ထဲမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အသာဆွဲထုတ်ကာ ယူလိုက်သည်။ ခေတ်ပေါ်ပင်တီ ခပ်တိုတို ခပ်ပါးပါး ပျော့ပျော့လေးဖြစ်သည်။ အရောင်ကတော့ အနက်ရောင် ။ ပြီးတော့ ခွဆုံနေရာတွင် ဇာပွင့်လေးသုံးပွင့်ဆိုင်၍ ကပ်ထားသေးသည်။ တင်တင်စောသည် ခေတ်ပေါ်ပုံဆန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီများ ဝတ်လေ့မရှိပါ။ ခပ်ရိုးရိုးဆပ်စပိုင်ဒါပုံစံ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူရောင်များကိုသာ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ သူမထံတွင်ရှိသော အတွင်းခံဘောင်းဘီများသည် အဖြူရောင်တွေသာ ဖြစ်သည်။ အနက်ရောင် အတွင်းခံ မဝတ်ဖူးပေ။ ယခုမူ မောင်မောင်စိုး ဝယ်ယူလာပေးသော အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ရလေတော့မည်။ ဘောင်းဘီလေးသည် တင်းရင်းလျှက် ပုံစံကျကျ ချုပ်လုပ်ထားလေသည်။
တင်တင်စော ပေါင်ရင်းခွဆုံတွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်သွားသည်။ နူးညံ့ဖောင်းအိသော ပင်တီဂွဆုံသားနှင့် စောက်ပတ်ထိတွေ့မှုသည်လည်း အတော့်ကို ခံရတာကောင်း၍ သက်တောင့်သက်သာ ရှိသည်။ သို့သော် ပင်တီကပင် သေးလို့လား၊ သူမကပင် ဖင်ကြီးလို့လား မပြောတတ်။ ပင်တီသည် သူမ၏ ကားကားအိအိ တင်ပါးသားနှစ်ခုလုံးကို လုံအောင်မဖုံးနိုင်။ ဖင်သားအောက်ဘက်ပိုင်း လက်သုံးလုံးသာသာခန့်သည် ပင်တီအပြင်ဖက်သို့ တစ်ပြူထွက်နေသည်။
ရုံးတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်လဲဝတ်ဆင်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပေကျန်နေသည်များကို သန့်စင်ရမှုတို့သည် တင်တင်စော အိမ်မက်မျှပင် မမက်ဖူး စိတ်ပင်မကူးမိဖူးသော တကယ့်အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းများဖြစ်ရာ တစ်မျိူးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေသည်။ အားလုံးသေသေသပ်သပ် လုပ်ပြီးနောက် တင်တင်စောက ရုံးခန်းထဲသို့ အသာအယာ ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒီနောက်ပိုင်းတွင်တော့ သာမန်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် လုပ်ငန်းများကိုသာ တင်တင်စော လုပ်ကိုင်နေသည်။ နေ့တဝက်ခွင့် ယူထားပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း တင်တင်စော ရုံးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့လေတော့သည်။
………………………………………………………..
‘‘ အိုး .. ဟင့်။ မိုက်ကယ်ကလည်းကွာ .. ကြည့်ပါလား။ တို့ ထွက်ပြေးသွားမှာ ကြနေတာဘဲ။ ကဲကိုကဲတယ်… ခစ်ခစ်’’
တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ စကားသံကို တင်တင်စော ကြားရလေသည်။ အိမ်ခပ်ငယ်ငယ်ကို အလည်ခေါင်မှ သုံးထပ်သား ထရံကာ၍ နှစ်ခြမ်းဝိုင်းထားလေရာ တင်တင်စောတို့ လင်မယားအိပ်ခန်းနှင့် ကိုအောင်အောင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းတို့မှာ ယှဉ်လျှက်ရှိကာ သုံးထပ်သားထရံသာ ကာရံ၍ထားသည်။ ဒီတော့ တစ်ဘက်ခန်းထဲမှ စကားသံတို့ကို ဒီဘက် အခန်းထဲရှိ တင်တင်စောတစ်ယောက် အတိုင်းသားကြားနိုင်သည်။ တင်တင်စောမှာလည်း အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ ကြားလိုက်ရသော အသံကိုထောက်၍ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် အခြေအနေကို ချက်ချင်းပင် အထာပေါက် နားလည်သည်။
ကိုအောင်အောင်တို့ လင်မယားကို အိမ်ငှားထားတာ ခြောက်လသာ ကြာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းချင်း ကပ်လျှက်ရှိသည့်တိုင်အောင် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ ကာမစပ်ယှက်သည့် အသံဟူ၍ တစ်ချက်တလေမျှ တင်တင်စောတို့ မကြားခဲ့ကြရ။ သူတို့လင်မယား အတူတူမှ အိပ်ကြရဲ့လား။ ကာမစပ်ယှက်မှုမှ ပြုကြရဲ့လားဟုပင် တင်တင်စော တွေးမိသည်အထိ ဖြစ်သည်။ ဟော… ဒီနေ့မှ နေ့လည်ကြောင်တောင်ကြီး တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ ရမက်ဇောလွှမ်းသည့် စကားသံတို့ကို ကြားနေရပြီ။
‘‘ မမကလည်းဗျာ … တစ်ပတ်မှ တစ်ခါ။ တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီလောက်လေးတွေ့ပြီး ချကြရတာ အားရပါးရ လုပ်ပါရစေနော်’’
ယောကျ်ားသံပေါ်လာသည်။ ကိုအောင်အောင်၏ အသံ မဟုတ်သည့်အတွက် တင်တင်စော မျက်လုံးပြူး၍သွားသည်။
‘‘ သိပါတယ်ကွ… မင်းက ကဲကိုကဲလို့ ပြောတာ။ အို.. ကွာ .. ကြည့်လေ အရမ်းကဲတယ် မိုက်ကယ်ရာ။ ဟင့်.. ဟင့် … ယားတယ်ကွ.. အို .. အို…’’
မြစပယ်၏ ရမက်ယစ်မူးသော အသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။
‘‘မိုက်ကယ်’’ ဆိုတာ မည်သူနည်းဟု တင်တင်စော စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ကိုအောင်အောင် မဟုတ်တာကတော့ သိပ်ကိုသေချာသည်။ တင်တင်စော ပို၍စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေကြသည်ကို ကြည့်လိုမြင်လိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်နေရာမှထကာ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းနိုင်ဖို့ အပေါက်ရှာလေတော့သည်။
သီးသီးခြားခြား ရှိနေစေရန် ထရံကို ကျကျနနလုံလုံခြုံခြုံ ဂရုစိုက် ကာရံထားခဲ့သောကြောင့် ချောင်းကြည့်စရာအပေါက်ဆို၍ သေးသေးလေးမျှ မတွေ့ပေ။ ထိုသို့ချောင်းကြည့်ရန် အပေါက်ရှာနေဆဲတွင် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ အချီအချ ပြောဆိုနေသော စကားသံတို့ကို ကြားနေရလေရာ မိုက်ကယ်ဆိုသောလူနှင့် မြစပယ်တို့ နှစ်ယောက် မည်သို့မည်ပုံ ပြုမူလုပ်ဆောင်နေသည်ကို စိတ်ကူးဖြင့် ပုံဖေါ်မြင်ယောင်နေလေသော တင်တင်စော၏ စိတ်ဇောအဟုန်သည်လည်း တစ်မျိူးဆန်းပြားသော နိုးကြွမှုဖြင့် မကြုံဖူးအောင် လှုပ်ရှား၍ နေလေသည်။
‘‘ ဟေ့ .. ဖြေးဖြေးကွ။ တအားဆွဲချွတ်တော့ အင်္ကျီ စုတ်ပြတ်သွားလိမ့်မယ်။ ကြယ်သီးတွေကုန်အောင်တောင် မဖြုတ်ရသေးဘဲ ဆွဲချွတ်လို့ ရမလားကွ ..’’
‘‘ မမကလည်း… အင်္ကျီစုတ်ပြတ်သွားမှာ နှမြောနေလို့လား။ ဒီလို ဆွဲဆုတ်ဖြဲပစ်ရတာ တစ်မျိူး ဖီလင်ကောင်းတယ်…’’
‘‘ ဟင့်အင်းကွာ … အိုး…. ’’
ထို့နောက် ‘‘ ဗြိ ’’ ကနဲ ‘‘ ဗြိ ’’ ကနဲ အဝတ်အစားစုတ်ပြဲသွားသော အသံများကို ကြားရသည်။ မြစပယ် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကို မိုက်ကယ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုတ်ဖြဲပစ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း တင်တင်စော နားလည်လိုက်သည်။ တင်တင်စောအနေဖြင့် မိမိဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို စုတ်ဖြဲခံလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။ ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက်ကိုလည်း မရမက လိုက်ရှာသည်။ အပေါက်ရှာမရ။ တင်တင်စော ပို၍စိတ်လောကြီးလာသည်။ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲရှိ မြင်ကွင်းကို အရမ်းကြည့်ချင် တွေ့ချင်နေပြီ။
‘‘ ဟိတ် .. ဆရာ .. တော်တော့ ဆုတ်ဖြဲမပစ်နဲ့ကွာ..။ တို့ ချွတ်ပေးမယ်…. ခစ်ခစ်ခစ် မိလည်းမမိဘူး… ဟော ဒီမှာ .. ကျွတ်သွားပြီ…. ကဲ …. နို့စို့ပေးကွာ… ’’
‘‘ မမ နို့သီးတွေကို ကြည့်စမ်း။ စို့တောင် မစို့ပေးရသေးဘူး။ တောင်ပြီး ချွန်ထွက် နေကြပြီ။ အဲဒါ အင်္ကျီ ဆုတ်ဖြဲလိုက်လို့ စိတ်ထလာတာကြောင့် မဟုတ်လား’’
‘‘ သိပေါင် ’’
ထို့နောက် တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ် အသံများ၊ မြစပယ်၏ တခစ်ခစ် ရယ်သံလေးများက ဆက်တိုက်ပေါ်လာသည်။
‘‘ အောင်မာ… တို့ အင်္ကျီကျတော့ ဆုတ်ဖြဲပစ်ပြီး သူ့အလှည့်ကြတော့ တွန့်တိုနေတယ် … ဟွန်း ’’
‘‘ တွန့်တိုတာ မဟုတ်ပါဘူး..။ ကျွန်တော်က ဒီဘောင်းဘီကိုဝတ်ပြီး ပြန်သွားရမှာ။ ဇစ်ပြုတ်ထွက်ပြီး ဒီဘောင်းဘီခွကြား ဟပြဲကြီး ဖြစ်နေရင် မောကြောဗျ…’’
‘‘ ခစ်ခစ်ခစ်… ဟုတ်သားဘဲ…။ ကဲ… ချွတ်မှာဖြင့် မြန်မြန်ချွတ်ကွာ….. ချွတ်…. မင်းက အတွင်းခံဝတ်လာရသေးတယ် … ’’
‘‘ လုပ်ပြန်ပြီ.. အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါဘဲ .. လမ်းထွက်လို့မလား မမရဲ့ ’’
‘‘ ဟော..ကြည့်… ကိုယ့်ဟာကိုယ် ညှစ်တာမဟုတ်ဘူး။ လက်က ဘာလို့ ဒီဘက် ရောက်လာတာလဲ..’’
‘‘ ကျွန်တော့်ကိုကြတော့ ပြောတယ်..။ မမကကော ပင်တီကြီး ဝတ်ထားရက်ကြီးပါလား။ ထမီဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တာတောင် စောက်ပတ်က ပေါ်မလာသေးဘူး ’’
‘‘ ခစ်ခစ်ခစ်.. မင်း.. ဆွဲချွတ်နိုင်အောင် တမင်ဝတ်ထားတာလေ။ လာ… ချွတ်ပေး’’
‘‘ နေဦး။ ဝတ်ထားဦး။ လိုးခါနီးကြမှ အဲဒီပင်တီကို ချွတ်မယ်’’
‘‘ ဟေ့ … မယက်ပေးတော့ဘူးလား’’
‘‘ ယက်ပေးမှာပေါ့ .. မမ ရဲ့’’
‘‘ လိုးခါနီးကြမှ ပင်တီချွတ်မယ်ဆို။ ပင်တီဝတ်ထားရက်ကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကို ဘယ်လိုလုပ် ယက်မှာလဲ။ ပင်တီပေါ်ကနေ ယက်ရင် ဖီလင်သိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူးကွ’’
‘‘ ဒါလေးများ… မမရာ.. ပင်တီခွကြားနေရာကို ဘေးဆွဲဖယ်လိုက်ရင် စောက်ပတ်ကြီး ပြူးပြီး ထွက်လာတာဘဲဟာ’’
‘‘ မင်းရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ ချွတ်လိုက်ကွာ။ တို့က မင်းလီးကြီးကို မြင်ချင်လှပြီ’’
‘‘ စုပ်ကော မစုပ်ချင်ဘူးလား’’
‘‘ ဒါများ .. မေးနေစရာလိုသေးလို့လား။ ခစ်ခစ်ခစ် ဟင့်’’
တင်တင်စောသည် ထောက်ဆူးဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို ထိုးကာ အပေါက်တစ်ခု အမြန်ပင် ဖောက်နေလေသည်။ အပေါက်ဖောက်နေရင်း ကြားရသော စကားသံများက တင်တင်စောကို ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။
‘‘ ဟာ… မင်းလီးကြီးက အပြတ်ကို တောင်နေပြီကိုး ’’
‘‘ ဒီနေ့ မမကိုလိုးရမယ် မဟုတ်လား။ အဲဒါကိုတွေးပြီး မနက်ကတည်းက လီးကတောင်ချင်နေတာ။ အခု ဒီအိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ တစ်ခါတည်းကို ထောင်တက်လာတော့တာဘဲ’’
‘‘ အဟုတ်ဘဲလားကွ’’
‘‘ အဟုတ်ပေါ့။ ဒီမှာ လီးကြီးတောင်နေတာ မမ မျက်မြင် မဟုတ်ဘူးလားဗျာ’’
‘‘ အခုတော့ ဟုတ်တာပေါ့။ မနက်ကတည်းက လီးတောင်ချင်နေတယ်ဆိုတာကိုပြောတာ ’’
‘‘ အဟုတ်ပေါ့ မမရ။ ဒီနေ့ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့ရမှာကို တွေးပြီး မနက်ကစဉ်းစားရင်း စောက်ပတ်စိုမနေဘူးလား’’
‘‘ သွားစမ်းပါ.. တောက်… မင်းလီးကြီးက ပိုကြီးလာသလိုဘဲ’’
‘‘ မကြီးပါဘူး မမရာ။ အရင်အတိုင်းပါဘဲ..။ အရှည်က ခြောက်လက်မခွဲ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံး။’’
‘‘ ပိုကြီးမလာဘူးလို့ မင်းက အတိအကျ ပြောနိုင်လို့လား’’
‘‘ ပြောနိုင်တာပေါ့.. မနေ့ညကဘဲ တိုင်းကြည့်ခဲ့တာကိုး’’
နံရံပေါက် ထိုးဖောက်နေသော တင်တင်စောမှာ မိုက်ကယ်ပြောနေသော လီးအတိုင်းအတာကို ကြားရသောအခါ တကယ်ကြီးတဲ့ လီးကြီးပါလားဟု စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာ ပြောမိသည်။ မိမိယောက်ျား၏ လီးသေးသေး ညှပ်ညှပ်ဖြင့် ယှဉ်ကြည့်မိသလို မောင်မောင်စိုး၏ လီးကြီးနှင့်လည်း ယှဉ်ကြည့်နေမိသည်။ တင်တင်စောဖောက်လိုက်သော အပေါက်သည် မြစပယ်တို့ စုံတွဲရှိနေရာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ကြီး တန်းနေသည်။ အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖြစ်ပျက်နေမှုကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရလေသည်။ အိမ်ခန်းတံခါးများကို ပိတ်ထားသော်လည်း အိပ်ခန်းထဲရှိ လေးပေမီးချောင်းကို ဖွင့်ထားသောကြောင့် အလင်းရောင်အားကလည်း ကောင်းသည်။
မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကတော့ ရမက်သွေးကြွစရာကြီးပါ။ တင်တင်စောမှာ အပေါက်မှ မျက်စေ့မခွာနိုင်တော့။ အားရပါးရကြီးကို ချောင်း၍ ကြည့်နေမိသည်။ မြစပယ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အနက်ရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှလွဲ၍ မည်သည့်အဝတ်အစားမျှ မရှိ။ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းနေသော ဟဲဗီးဆိုက်ကြီး၊ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးမှာ ဝတ်လစ်စလစ် မဖြစ်ရုံတမယ် အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။ နို့သီးများ စူထွက်နေသည်ကို တင်တင်စော သတိပြုမိသည်။ မိမိနို့သီးထက် မြစပယ်၏ နို့သီးများက ပိုရှည်သည်ဟုလည်း နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိသည်။ မြစပယ်မှာ ရှမ်းတရုတ်မဖြစ်ရာ အသားကဖြူ၍ ပန်းနုရောင် ပြေး၍နေသည်။ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်တွင် ကျန်နေသေးသော ပင်တီအနက်ရောင်လေးက ဖွေးဥနေသော အသားရောင်နှင့် လိုက်ဖက်လွန်း၍ ရမက်သွေးကျစရာ တစ်မျိူးဖြစ်နေတော့သည်။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဆိုသလိုပင် မိမိမှာလည်း မြစပယ်လိုပင် အနက်ရောင် ပင်တီအတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားလျှက်ရှိသည်ကို တင်တင်စော တွေးမိသည်။ မိမိ၏အသားအရေကလည်း မြစပယ်လို ပန်းနုရောင်မပြေးသော်လည်း အဝါရောင်သန်းသော ဖြူဖွေးမှုမျိူးရှိနေရာ အကယ်၍ မြစပယ်နေရာမှာ မိမိဆိုလျှင်လည်း သူ့အတိုင်းပင် ဖြစ်နေပေမည်ဟု တွေးနေမိသည်။
မတ်တောင်နေသော လီးကြီးမှာ ကြည့်ရတာပင် အားရစရာကြီးပါ။ တင်တင်စော ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။ ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်၏ လီးကြီးမို့ ထိပ်ပိုင်းအရေပြား လှီးဖြတ်ထားရာ ဒစ်ကြီးက ပြဲ၍ လန်နေသည်။ ညိုမောင်းသော လီးတန်းကြီး၏ ထိပ်တွင် နီရဲသော ဒစ်ကြီးရှိနေပုံနှင့် လီးတန်လုံးပတ်တွင် အကြောကြီးများ စူတစ်ကြွရွနေဟန်တို့သည် တင်တင်စောကို ကောင်းကောင်းကြီး စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုစေသည်။ ဒီလီးကြီးနှင့်များ အလိုးခံလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးလည်းဝင်လာကာ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထလာသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စိုကနဲ ဖြစ်လာသည်။ အာခေါင်တွေ ချောက်ကာ ရင်ခုန်မိပြန်သည်။
မိုက်ကယ် နှင့် မြစပယ်တို့သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာနေကြရာ တင်တင်စော ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်မှာပင် မြစပယ်ခေါင်းသည် မိုက်ကယ့်ပေါင်ရင်း ခွကြားဆီသို့ ကိုင်းကျလာသည်။
‘‘ ဒီမိန်းမ လီးစုပ်တော့မှာပါလား။ ရွံလည်း မရွံဘူး။ ဘယ်လိုကြီးလဲ ’’
တင်တင်စော စိတ်ထဲမှ အံ့သြထိန့်လန့်စွာ ကြိတ်၍ ရေရွတ်မိသည်။ တင်တင်စောလည်း လင်ရှိမယားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သာမန်ရိုးရိုးတန်းတန်း ကာမစပ်ယှက်မှု သဘောလောက်ကိုသာ နားလည်သည်။ လီးစုပ်ခြင်း၊ စောက်ပတ်ယက်ခြင်း၊ ဖင်လိုးခြင်း စသော ရမက်ထန်သော ကာမမှုများကို မသိသေးပါ။ စောစောက နားနှင့်ကြားခဲ့ရသည်ကပင် ကြက်သီးထ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရပေရာ ယခု လီးစုပ်ပေးတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့မြင်ကြည့်ရှုရတော့မည်ဖြစ်ရာ တင်တင်စောတစ်ယောက် ရမက်ဇော မည်မျှပြင်းထန် စိတ်လှုပ်ရှားနေမည်ဆိုသည်ကိုပင် ပြောပြဖို့ခက်ပါသည်။ စိတ်ထဲက ဒီလိုလုပ်တာ ရွံစရာ ကောင်းသည်ဟု တွေးနေသော်လည်း မြစပယ်ကို အားကျသလိုလို ခံစားရမိကာ တင်တင်စောမှာ ပါးစပ်တပြင်ပြင် တံတွေးတကြွင့်ကြွင့်ပင် ဖြစ်နေသည်။
လီးထိပ်နှင့် တစ်လက်မသာသာလောက် အကွာတွင် မြစပယ်၏မျက်နှာ ရပ်တန့်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းနီ မပြယ့်တပြယ်ဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်စူစူလေးပြုကာ လေအေးတစ်ချက် ဖူးကနဲပင် လီးထိပ်ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ကြည့်နေသော တင်တင်စောစိတ်ထဲတွင် အရေပြားလှီးဖြတ်ထား၍ နီရဲပြဲအာလန်နေသော လီးဒစ်ကြီးသည် တင်းကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်။
မြစပယ်က ညာလက်ကို အသာဆန့်ကာ ဖြူဖွေးသွယ်ပျောင်းသော လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် လီးတန်းကြီး၏ အလည်နေရာလောက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်သည်။ လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး ငေါ့ကနဲ တစ်ချက်လှုပ်သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော တင်တင်စော ရင်ထဲတွင်လည်း ဒိန်းကနဲ တစ်ချက်ခုန်သည်။ မြစပယ်သည် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ လက်မဖြင့် လီးဒစ်အောက်နေရာပိုင်းကို အသာလှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။
‘ အားပါး… မမရာ… စုပ်လေဗျာ… လီးစုပ်ပေးစမ်းပါ… ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း ’
မိုက်ကယ်က အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ မြစပယ်သည် လျှာလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ လီးဒစ်ကို အသာအယာ ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။
‘ပလပ် ပလပ်’
ဟူသော လီးယက်သံကို တင်တင်စော အတိုင်းသား ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် မိုက်ကယ်၏ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းကြီးကိုလည်း ကြားရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လို့နေပါပြီ။ လျှာနှင့် လှည့်ပတ်ယက်ပေးမှုကြောင့် လီးဒစ်ထိပ်တွင် တံတွေးများစိုကာ လက်လက်ပြောင်၍ လာသည်။လီးကိုယက်နေသော မြစပယ်ကတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ။ ချောင်းကြည့်နေရသော တင်တင်စောမှာတော့ မိမိနှုတ်ခမ်းကို မိမိလျှာနှင့် ပြန်ယက်ပေးလိုက်မိသည်အထိပင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီးရင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ ထို့နောက် မြစပယ်လည်း လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာစုပ်သည်။ စစချင်း လီးဒစ်ကြီးကိုသာ ငုံလျှက် ပါးကလေးများ ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက် ဖြစ်အောင် အားရပါးရ စုပ်သည်။
‘‘ အားပါးပါး….. မမရာ… ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲဗျာ… ကောင်းလိုက်တာ… အား ရှီး … ရှီး ….. စုပ်… စုပ်… အိုး……. အား … ’’
မိုက်ကယ်တစ်ယောက် ထိုးထိုးတွန့်တွန့်ဖြစ်လျှက် လှုပ်ရမ်းကာ ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မြစပယ်ပေါင်ကြားသို့ ထိုးလိုက် နှိုက်လိုက် လုပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီး မိုက်ကယ့်လီးကို ကုန်းစုပ်နေသည့်အတွက် မြစပယ်မှာ ဖင်ထောင်လေးဘက်ကုန်းရက်သား အနေအထားမျိူးတွင် ရှိနေသည်။ မြစပယ်က ပေါင်နှစ်ခုကို အသာခပ်ကွကွ လုပ်ကာ ထားပေးသည်။ မိုက်ကယ်က ပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ကြီးကို ပင်တီအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအပေါ်မှ အသာအုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးသည်။ ရမက်ဇောပြင်းထန်နေချိန်မို့ စောက်ပတ်ကြီးသည် မို့မို့ကြီး ဖောင်းကြွနေသည်။ ပင်တီရှိနေသေးသော်လည်း အဖုတ်အငွေ့ ပူနွေးနွေးကိုပင် မိုက်ကယ်ထိတွေ့ခံစားရသည်။
မိုက်ကယ်က စောက်ပတ်ကို ခပ်ရွရွလေးပွတ်ပေး၊ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ကုတ်ကလိပေးလိုက်ရာ မြစပယ်မှာ ရမက်ပိုထလာကာ လီးကြီးကို အငမ်းမရပင် စုပ်လေတော့သည်။ မြစပယ်ခေါင်း နောက်သို့ လန်၍လန်၍သွားသည်ကို အသဲယားစဖွယ် တွေ့မြင်နေရ လေသည်။
မြစပယ် လီးစုပ်ပေးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲတွင် ရွစိစိ လှုပ်ရှားလာသည်။ မိုက်ကယ်သည် လီးကုန်းစုပ်နေသော မြစပယ်၏ ဖင်ကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲမလိုက်သည်။ မြစပယ်၏ပါးစပ်မှ လီးချောင်းကြီး ‘‘ပြွတ်’’ ဆို ကျွတ်ထွက်သည်။ စုပ်ပေးထား၍ တံတွေးများလက်လက်ပြောင်နေသော လီးချောင်းကြီးမှာ ပါးစပ်မှ ထွက်သည့်အရှိန်ဖြင့် တငေါ့ငေါ့လှုပ်နေသည်။
မိုက်ကယ်သည် မြစပယ်ကို ဆံပင်ဆွဲလျှက် ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လန်ကျသွားအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆွဲတွန်းလှဲချသည်။ မိုက်ကယ်၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ရမ်းရမ်း ပြုမူလိုက်ပုံကို မြစပယ်က ဘယ်လိုမှ ဆန့်ကျင် ပြန်လှန်ပြောဆိုခြင်းမရှိပေ။ အမျိူးသမီးကို ကြည့်ရသည်မှာ ဒီလို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ကိုင်မှုကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်နေပုံရသည်။ မြစပယ်က သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံးကျန်နေသော ပင်တီလေးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်ကာ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကား၍ အလိုးခံရန် အသင့်ပြင်ပေးလိုက်သည်ကိုလည်း တွေ့ရပြန်သည်။
တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဖက်သို့ မြစပယ်က ခြေထောက်ပေးထားရာ ပေါင်ကြီးများကားလိုက်သောအခါ မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီး မြင်ရတော့သည်။ တင်တင်စောမှာ မိမိစောက်ပတ်ကိုပင် သေသေချာချာ ကုန်းကြည့်ဖူးသူမဟုတ်။ အခြားမိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို မြင်ဖူးဖို့ဆိုတာတော့ ဝေးရော။ ယခုတော့ မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကျကျနနကို တွေ့မြင်နေပြီ။ မြစပယ်မှာ ဟဲဗီးဆိုက်ကြီး။ လူကောင်ကထွားသလို စောက်ပတ်ကလည်း ကြီးသည်။ ခုန်းခုန်းမောက်မောက်နှင့် ဖူးဖူးကြီး ကြွနေလေသော စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရသည်မှာ မိန်းမချင်းဖြစ်ရသည့်တိုင် တင်တင်စောကိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည်။ ဒီစောက်ပတ်ကြီးအား တက်ဖိကြိတ်လိုးလိုက်ရ ဟူသော စိတ်ပင် ပေါ်မိသည်။ မိန်းမချင်း ဘာကြောင့် ဒီလိုပင် ပြစ်မှားမိသည်ကိုတော့ တင်တင်စော နားမလည်ခဲ့ပါ။ မိန်းမက အလိုးခံချင်လှချည်ရဲ့ဟု မရှက်မကြောက်ထုတ်ဖော်ပြလျှက် စောက်ပတ်ကြီး အသင့်ပြင်ပေးထားသည့်တိုင် ငနဲသား ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်က တက်မချသေးပါ။ စောက်ပတ်ကို ကုန်း၍သာ ယက်ပေးသည်။ ယက်ပေးတာမှ မြစပယ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ကာ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပင့်ယူပြီး အပေါ်မှခွကာ ယက်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို အသားကုန် မြှောက်ပင့်ထူထားခြင်းကြောင့် မြစပယ်မှာ ခါးဆစ်အထက်ပိုင်း သာ မွေ့ရာကို ထိနေလျှက်၊ ကားကားအိအိ တင်ပဆုံတစ်ခုလုံးသည် မွေ့ရာအထက်တွင် မြောက်လန်မကြွကာ မြင့်တက်နေသည်။ ပေါင်ဖြဲထား၍ ဖင်ကြားလည်း ပြဲကားနေရာမှ စအိုဝစူတူတူ အာတာတာကြီးကို အထင်းသား မြင်တွေ့နေရလေသည်။ ဖင်ဝသည်လည်း အာနေသည်။ မိုက်ကယ်က အပေါ်မှနေ၍ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး ကုန်းယက်လိုက်၊ ပါးစပ်ချင်းတေ့ ကပ်စုပ်နမ်းသလိုလုပ်လိုက်၊ စောက်ပတ်ကြီးပေါ် ဖိကပ်စုပ်ပေးလိုက်၊ လုပ်နေပုံများသည်လည်း အပြာကားဗွီဒီယို ပြကွက်တွေနှယ် တင်တင်စော ကျကျနနကို တွေ့မြင်နေရသည်။
မိုက်ကယ်ကတော့ ကောင်မကြီးရဲ့စိတ်ကို အရမ်းထနေအောင် စောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်ပင် ယက်ပေး စုပ်ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုသည် မိန်းမများ အစွဲမက်ဆုံးသော ကာမမှုဖြစ်သည်ကို မိုက်ကယ် ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူသည် ကာမအရသာ အပြည့်အ၀ မခံစားရ၍ အာသာမပြေသော လင်ရှိမယားများကို ရှာဖွေကာ အကြံအဖန်လုပ်နေသော ကြာကူလီတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လင်ငုတ်တုတ်ရှိလျှက်နှင့် ကာမအရသာ ကောင်းကောင်း မခံစားရဘဲရှိနေကာ လင်ရှိမယားများကို အပိုင်ကိုင်ထားရာတွင် စောက်ပတ်ကို မရွံမရှာနှင့် စုပ်ပေးခြင်းသည် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်း ဖြစ်သည်ဟု အတွေ့ကြုံအရ မိုက်ကယ် သိရှိထားလေသည်။ မိုက်ကယ်သည် စောက်ပတ်ကို ယက်ရုံသာမက မြစပယ်၏ စောက်စေ့ကိုပါ သရက်စေ့စုပ် သလို မျှင်း၍စုပ်ပေးလိုက်ရာ မြစပယ်မှာ ပါးစပ်မှ
‘‘ အားပါးပါး .. ထိလိုက်တာကွာ။ စောက်စေ့ကို စုပ်ပေးတာ အရမ်းထိတာဘဲ .. အမယ်လေးလေး .. အားအား….. ထွက်ကုန်တော့မယ် … မိုက်ကယ်ရဲ့၊ တို့အရည်တွေ ထွက်တော့မယ် သိလား.. အား…… အီး……. အား.. အား’’
ဟု မြည်တမ်းရေရွတ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါရမ်းလျှက် မိုက်ကယ်၏ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နေလေသည်။ မိုက်ကယ်၏ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော ယက်စုပ်ပေးမှုကြောင့် ရာဂကြွယ်သူ မြစပယ်တစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားရလေသည်။ လီးနှင့် အလိုးမခံရသေးသောကြောင့် မြစပယ်မှာ တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း ကာမစိတ်က လျှော့မသွားသေးပေ။ အားမရနိုင်သေး။ မိုက်ကယ်ကလည်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတည့်တည့်ပေါ် လျှာကို အပြားလိုက်ကပ်၍ ကျကျနန ဖိရက်ပေးလိုက်ရာ တစ်ချီပြီးခဲ့သည့် မြစပယ် ရမက်ဇော ထလာရပြန်သည်။
‘‘အား… တော်ပြီ ဆက်မယက်နဲ့တော့ကွာ။ တို့မနေနိုင်တော့ဘူး။ တက်ချပါတော့။ မိုက်ကယ်ရဲ့ တို့စောက်ပတ်ထဲကို မင်းလီးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့။ လုပ်ပါ။ ချပေးစမ်းပါ။ လိုးစမ်းပါ .. အမယ်လေးနော်…. ဟင်း… ဟင်း.. ဟင်း’’
ထိုအခါတွင်မှ မိုက်ကယ်က စောက်ပတ်ကုန်းယက်နေရာမှ ခေါင်းကိုခွာလိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည်များ တံတွေးများစိုကာ လက်ပြောင်နေသော မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကိုကြည့်ရင်း တင်တင်စောမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ သူမမှာလည်း မြစပယ်နှင့် မထူးခြားပါ။ တစ်ချီ ပြီးမှုကို အားမရနိုင်။ မိုက်ကယ်နှင့် မြစပယ်တို့ လိုးကြမှာကို စောင့်ကြည့်ရင်း ရမက်ဇောတွေ ပြင်းထန်မြဲ ပြင်းထန်ဆဲပင်။
‘‘ ကုန်းလိုက်ကွာ ’’
စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုကို ရပ်ကာ မြစပယ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်နေရာမှ ထရင်း မိုက်ကယ်ကပြောလိုက်သည်။ ပက်လက်လှန်လျှက်ရှိနေသော မြစပယ် ချက်ချင်းပင်ထကာ ဒူးတုတ်၍ ဖင်ပူးထောင်း ထောင်ကုန်းပေးသည်။ ထိုအခါတွင် တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ရှိရာသို့ မျက်နှာမူရက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ဆံပင်များ အပြေပြေ အလျှောလျှောဖြစ်ကာ ရမက်ဇောပြင်းထန်နေသော မြစပယ်၏ မျက်နှာအမူအရာကိုပါ တင်တင်စော အထင်အရှား မြင်လိုက်ရသည်။
ကော့ထောင် ကားတက်သွားသော တင်ပါးသား ဝတစ်တစ်ကြီးနောက်တွင် မိုက်ကယ်က အသာတိုးကပ်နေရာယူသည်။ ရှေ့တည့်တည့်မှချောင်းကြည့်နေရသည့် အခြေအနေမို့ တင်တင်စောမှာ လီးနှင့်စောက်ပတ်တို့၏ အခြေအနေကိုတော့ မမြင်နိုင်ပါ။ ဒါပေမယ့် တင်တင်စောက မြစပယ် စောက်ပတ်တွင် မိုက်ကယ်က လီးတည့်ထောက်လိုက်သည်ကိုတော့ နားလည်သိရှိလိုက်သည်။
‘‘အိုး .. ဟင့်… ဟင့်.. ထိုးသွင်းလေကွာ။ ဘာလို့ အဝမှာဘဲ တေ့ပြီး ပွတ်ပေးနေတာလဲ…။ တို့ အလိုးခံချင်နေပြီလို့ ပြောပြီးမှကွာ ..။ မင်းလီးကြီးကို တို့စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးဝင်အောင် ထိုးချလိုက်စမ်းပါကွ ’’
မြစပယ်၏ အားမလိုအားမရ ပြောလိုက်သံကြောင့် မိုက်ကယ် ဘာလုပ်နေကြောင်းကို တင်တင်စော နားလည်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မိုက်ကယ်၏ခါး ဆတ်ခနဲ လှုပ်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြစပယ်၏ တင်ပဆုံကြီး လှုပ်ခါရမ်းသွားသည်ကိုလည်း မြင်ရသည်။
‘ ဘွပ်ဘု ’
ဟူသော အသံနှင့်အတူ မြစပယ်၏
‘‘အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်… ဝင်သွားပြီ.. ပြည့်သိပ်နေတာဘဲ’’
ဟူသော အံကြိတ်ကာ ရေရွတ်သံများ ဆက်တိုက်ကြားရသည်။ မိုက်ကယ်က မြစပယ်၏ပါးကို ဘယ်ညာညှပ်ကိုင်ကာ ဆတ်ကနဲ ရှေ့သို့ ဖိထိုးလိုက်သည်ကို မြင်ရပြန်၏။
‘‘အား… ကျွတ်.. ကျွတ်… ကြမ်းလှချေလားကွာ…. အားး’’
‘‘မမ…. နာသွားလား။ နာရင် လီးပြန်ထုတ်လိုက်မယ်လေနော်…’’
‘‘မထုတ်ပါနဲ့။ နည်းနည်းအောင့်သွားတာပါ။ ရတယ်’’
‘‘ဒါဆို ဆောင့်မယ်နော်’’
‘‘အင်း… စစချင်းတော့ အရမ်းမဆောင့်နဲ့ဦး။ အရည်ခြူပေးပါဦးနော်’’
‘‘သိပါတယ်.. မမရ… လိုးနေကြ လူတွေဘဲဟာ’’
‘‘ဟွန့်… မင်းက လီးထိုးသွင်းပြီးရင် အရမ်းဆောင့်လိုးတတ်လို့ ပြောထားရတာ’’
‘‘ဆောင့်လိုးတာ ခံလို့မကောင်းဘူးလား မမရဲ့’’
‘‘ကောင်းပါတယ်… ဒါပေမယ့် စစချင်း တအားဆောင့်ရင်တော့ နာတယ်ကွ။ မင်းဟာကြီးကလည်း နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ’’
မိုက်ကယ်က ခပ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန် ဆောင့်ပေးသည်။ မိုက်ကယ် တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မြစပယ်၏ကိုယ် လှုပ်ခါ၍ မျက်နှာမဲ့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို တင်တင်စော တွေ့ရသည်။ အမျိူးသမီး၏ ပါးစပ်မှ
‘‘အင့်’’
ဟူသော အသံများလည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။ မကြာပါ မြစပယ် မဲ့သွားခြင်း မရှိတော့။ မျက်လုံးများ မှေးစင်းလာသည်။
‘‘ဆောင့်လေကွာ…ရပြီ…မနာတော့ဘူး..’’
‘‘ဘွပ်..ဘွပ်…ဘု…ဘွပ်ဘွပ်..’’
မိုက်ကယ်၏ ဆောင့်လိုးချက်များ ပို၍မြန်ဆန်လာသည်။ အားလည်းပြင်းလာသည်။ မြစပယ်သည် ဖင်ကြီးကို ပို၍ ပို၍ ကုန်းကော့ပေးလာသည်ကိုလည်း တင်တင်စော မြင်နေရသည်။ မြစပယ်၏ ဖင်ဆုံ ၀၀တစ်တစ်ကြီးကို နောက်မှခွကာ ဆောင့်လိုးနေရာမှ မိုက်ကယ်သည် ကိုယ်ကိုကိုင်းချကာ မြစပယ်ကျောပေါ် အလျားလိုက် မှောက်သလိုပြု၍ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်လှုပ်ရှားနေပုံကို မမြင်နိုင်သော်လည်း နို့အုံကြီးနှစ်ခုအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ညှစ်နေမှုကိုတော့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်အောင် မြင်ရသည်။ မိုက်ကယ် နို့စုံပုံမှာလည်း ကြမ်းတမ်းသည်။ ကြီးထွားမို့ဝန်းသော နို့ကြီးများကို ဂျူံနယ်သလိုပင် အားရပါးရ ကိုင်ညှစ် ဆုပ်နယ်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဖြူဖွေးနုနယ်သော ရင်သားပေါ်တွင် မိုက်ကယ်၏ လက်ချောင်းရာ အညိုအမည်းများ ထင်သွားသည်ကိုပင် တင်တင်စော မြင်လိုက်ရသည်။ တင်တင်စောသည် မိုက်ကယ်နို့ညှစ်ပုံကို အတုယူကာ မိမိ၏နို့အုံများကို တအားပင် ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ တစ်ဘက်ခန်းကစုံတွဲ အလိုးကြမ်းနေသလို ဒီဘက်ခန်းရှိ တင်တင်စောလည်း အပြတ်ဟော့နေသည်။
တင်တင်စောသည် ပြေလျှော့နေသော ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကို ဖွင့်သည်။ ဘောလီနောက်ကျောချိတ်များကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရာ နို့ကြီးများ ပြူး၍ပေါ်လာသည်။ ကိုယ်လုံးတီး မဟုတ်သေးသည့်တိုင်အောင် သူမ ဖုံးကွယ်အပ်သော အသားဆိုင် အသားခဲတို့သည်ကား ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လွင်လို့နေကြသည်။ တင်တင်စော တတိယအကြိမ်မြှောက် ‘‘ပြီး’’ လုလုတွင် မိုက်ကယ်သည် မြစပယ်ကို ဖင်ကုန်းပေးလျှက် ခွလိုးနေရာမှ ရင်ဘတ်ကို သိုင်းဖက်ကာ နောက်ဘက်ဆွဲလှဲ့၍ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပက်လက်လှန် အိပ်ချလိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည့် အနေအထားသည်လည်း တစ်မျိူးပြောင်းသွားသည်။ ဖင်ကုန်းပေးထားသော မြစပယ်ကို မိုက်ကယ်က နောက်မှ ခွလိုးနေရာမှ ယခုတော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေသော မိုက်ကယ်၏ကိုယ်ပေါ်တွင် မြစပယ်က ပြောင်းပြန်ခွထိုင်ကာ လိုးနေသော အနေအထားသို့ ပြောင်း၍ သွားသည်။ နောက်သို့လှန်အချတွင် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဖိကပ်ထိုးထည့်ကာ ထားခဲ့သောကြောင့် အနေအထားအပြောင်းတွင် စောက်ပတ်နှင့်လီးကတော့ တပ်လျက်ကြီး ရှိနေဆဲပင်။ တင်တင်စော အဖို့လည်း မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ မိုက်ကယ်၏ လီးချောင်းကြီး တနင့်တပိုး တိုးဝင်နေပုံကို ကြည့်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါအောင်ပင် တတိယအကြိမ် ‘‘ပြီး’’ သွားရလေတော့သည်။
မြစပယ်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ဒီအနေအထားနှင့်လည်း အလိုးခံဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိပုံရသည်။ ချက်ချင်းပင် အနေအထားမှန်အောင်ပြင်သည်။ မိုက်ကယ်၏ မျက်နှာဘက် ဖင်ပေးကာ (တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော နေရာသို့ မျက်နှာမူလျှက်) ဆောင့်ကြောင့် မကျတကျ ထိုင်သည်။ မိုက်ကယ် ဒူးခေါင်းနှစ်ခုအပေါ် တက်ထောက်ကာ ဖင်ဆုံကြီး ကြွလိုက်နိမ့်လိုက် လုပ်သည်။ ထိုအခါ လီးချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေသော ရမက်ထန်စရာ မြင်ကွင်းကို တင်တင်စော မြင်ရသည်။
‘‘မမ… ဖင်ပေါက်ဝထဲ ပြောင်းထည့်ပေးဗျာ။ ဖင်ဆော်မယ်’’
မိုက်ကယ်ပြောစကားကြောင့် တင်တင်စော မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ဖင်ချမယ်ဆိုပါလား။ ဘယ်လိုကြီးလဲ။ မြစပယ်ကတော့ ဒါမျိူးနဲ့ အထာကျနေဟန်တူသည်။ ဖင်ကြီးကိုပို၍ ကြွတင်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကျွတ်ထွက်အောင်ပြုသည်။ ထို့နောက် လီးကို ညာဘက်လက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ စအိုဝတွင် တေ့သည်။ ပြီးတော့ ဖင်ဆုံကြီးကို အောက်သို့ဖိချသည်။
စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲကာ ဆီသုတ်လိမ်းထားသလိုရှိနေသော လီးချောင်းကြီးသည် ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တစ်၍တစ်၍ တိုးဝင်နေမှုကို တင်တင်စောသည် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်ရလောက်အောင်ကို တွေ့ရသည်။ တိုးဝင်မှုနှင့်အတူ စအိုဝပြဲတင်းသွားမှု၊ မြစပယ်၏ မျက်နှာရှုံ့မဲ့အံကြိတ်မှု၊ ဝေဒနာခံစားရပုံ၊ တကျွတ်ကျွတ် စုတ်သပ်ညဉ်းလိုက်သံတို့ကိုပါ ကြားနေရသည်။ တင်တင်စောသည် မိမိ၏ စအိုပေါက်ကို ရှုံ့ထားမိသည်။ မိမိဖင်ဝတွင် တင်းကြပ်သလိုလို ဆို့နင့်သလိုလိုလည်း ခံစားရသည်။
လီးကြီးဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်ပြီးသွားသောအခါ မြစပယ်သည် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပစ်ကာ မိုက်ကယ်၏ ပခုန်းဘေးတွင် လက်ထောက်ချလျှက် တင်ကြီးကြွလိုက် နိမ့်လိုက်နှင့် ဆောင့်ပေးသည်။ မိုက်ကယ်က အောက်မှလီးကို ကော့ကော့ထိုးကာ ဖင်ပေါက်ထဲ စီးနင့်စွာ ဝင်အောင် သွင်းပေးသည်။ လက်ဆန့်တန်း၍ နို့အုံကြီးများကိုလည်း ကိုင်ညှစ်သည်။ ထိုဖင်လိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း တင်တင်စောမှာလည်း အလိုလိုပင် ဖင်ယားလာလျှက် ကိုယ့်ဖင်ပေါက် ကိုယ့်လက်လှမ်းကာ ပွတ်နေမိတော့သည်။
🏵️ မင်းလောင်းမှန်ရင် ဖုတ်သွင်းရထားဆိုက်လိမ့်မယ် (အပိုင်း ၂) ဇာတ်သိမ်း ဆက်ဖတ်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ 🏵️
