ရိုးမသွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းရိုးရိုးလေးများ (အပိုင်း ၄ ဇာတ်သိမ်း)

ရိုးမသွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းရိုးရိုးလေးများ
ရေးသားသူ – Ko Gyi Ngwe

🏵️အပိုင်း (၄) ဇာတ်သိမ်း🏵️

❤️လူသစ်စိတ်သစ်❤️

ကျွန်တော်အမှောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းလျှောက်သွားနေတုန်း မျက်စိရှေ့မှာမြင်တွေ့နေရတာတွေက ကျွန်တော်တွေ့နေမြင်နေကြ မြင်ကွင်မျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ယောင်နနနဲ့ စမ်းတဝါးဝါးလျှောက်သွားနေတုန်း နောက်ကနေ အသံတွေကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ များပြားလှတဲ့ လူလို့တောင်ပြောလို့မရတဲ့ ယောင်္ကျား မိန်းမ ပုံဆိုးပန်းဆိုး လူတစ်သိုက်က ကျွန်တော့်ကိုလိုက်ဆွဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြောက်လန့်တကြား ပြေးလွှားနေတုန်း တစ်နေရာအရောက် ဆေးတံကြီးခဲထားတဲ့ ကရင်အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ တဲအိမ်လေးကိုတွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း တဲရှင်ကိုခွင့်တောင်းကာ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ပုန်းနေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို လိုက်နေကြတဲ့လူစုလည်း အသံပေါင်းစုံနဲ့ တစ်နေရာကို ထွက်သွားကြတာကိုလည်း အသံ တွေကတဆင့် သိလိုက်ရပါတယ်။ အန္တရာယ်တွေ လွတ်ကင်းသွားပြီမို့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။ နောက်တော့…

‘အပါး အပါး သူသတိရပြီထင်တယ်’

လို့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အသံ ကြားလိုက်ရလို့ ကျွန်တော် မျက်စေ့ကိုဖွင့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ကို စိုးရိမ်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာရယ် ဆေးတံကြီးခဲကာ ပြုံးကြည့်နေတဲ့ ကရင်အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ရယ်ကို တွေ့လိုက် ရပါတယ်။ နောက်တော့ ထထိုင်မယ်လုပ်တော့ ခေါင်းထဲကနေ ဆစ်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ယာပေါ်မှာ ပြန်မှေးနေလိုက်တုန်း

‘သိပ်မလောနဲ့ ငါ့လူ။ မင်းရထားတဲ့ ဒဏ်ရာက သေးသေးမဟုတ်ဘူး။ သေလောက်တဲ့ဒဏ်ရာ။ မင်း စမ်းချောင်းထဲမှာ ရေစီးနဲ့မျောလာတာတွေ့လို့ ငါကယ်လာတာ’

လို့ အဖိုးကြီးပြောတဲ့စကားသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အားယူကာ မျက်စေ့ကို ပြန်ဖွင့်လိုက်ရင်း

‘ကျွန်တော် ဘယ်ကိုရောက်နေတာလဲ’

‘တောထဲကရွာမှာပဲ မြို့နဲ့တော်တော်ဝေးတယ်။ ဒါနဲ့ မင်းနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ။ မင်း ဘယ်ကလာတာလဲ’

ကျွန်တော်လည်း နာမည်ကို စဉ်းစားမိတော့မှ ဘယ်လိုမှ ဖော်လို့မရတာကြောင့်

‘ကျွန်တော့်နာမည် နာမည်’

ခေါင်းထဲကလည်း တဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲလာတာကြောင့် အသာပြန်မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ လည်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကာ ပြန်ထွက်သွားကြပါတယ်။ သူတို့သားအဖက ကျွန်တော်နေကောင်းလာတဲ့အထိ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဆေးကုပေးကြပါတယ်။ နောက်တော့မှ သိလိုက်ရတာက အဖိုးကြီးက မုဆိုးအလုပ်ရယ် တောင်ယာလုပ်တယ်။ ကောင်မလေးကတော့ သူ့သမီးလေးပေါ့။ ကောင်မလေးနာမည်က နော်စေးတဲ့။ အသက်ကတော့ ၁၈ /၁၉ လောက်ရှိမယ်။ နေ့စဉ်မြင်နေတွေ့နေကြတော့လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သံယောဇဉ်တွေက ဖြစ်လာပါတယ်။

တစ်နေ့ .. ကျွန်တော် ရေချိုးသွားရင်း ချော်လဲရာက ခေါင်းကိုထိသွားတာမို့ သတိပြန်ရလာတော့ အရင်ကအကြောင်းတွေကို တစစနဲ့ အကုန်ပြန်မှတ်မိလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့သားအဖကို အကြောင်းစုံကို ပြန်ပြောပြလိုက်ကာ ပြန်ဖို့ကိစ္စကိုလုပ်တော့ ကောင်မလေးက ငိုနေပါတယ်။ သူ့အဖေက..

‘မင်း…ဒီကနေ ပြန်လို့မရဘူး။’

‘ဘာ..ဘာ..ဖထီး..ဘာကြောင့်လဲခင်ဗျ’

‘အေး..မင်းကတော့ ဘယ်မှတ်မိတော့မှာလဲကွ။ ငါပြောပြမယ်။ မင်းနဲ့ငါ့သမီးလေးက လင်မယားတွေ ဖြစ်နေကြပြီလေ။ မင်းဒဏ်ရာကို ငါတို့ဆေးကုပေးနေတုန်း နှစ်လအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေလေကွာ’

‘ဗျာ’

‘အေးကွာ..အားလုံးလဲလွန်ကုန်ပြီ။ လောလောဆယ်တော့ နားပါအုံး။ နောက်မှ သမီးကို မေးကြည့်တော့’

လို့ပြောကာ ထွက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပဲ ဖြစ်နေရင်း ဘေးနားမှာငိုနေတဲ့ နော်စေးကို သတိရသွားပြီး။

‘နော်စေး ဖထီးပြောသွားတာတွေက’

‘ဟုတ်တယ်ကို..အားလုံးအမှန်တွေပဲ။’

‘ဟာ..ဘယ်လိုဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ ပြောပြပေးပါလား နော်စေး’

‘ဒီလို ကို’

“…………………………………………….

…………………………………….”

……………………………………………….

နော်စေးတစ်ယောက် ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းခုန်နေပါတယ်။ သူစိမ်းယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်နဲ့ အခုလို ဘယ်တုန်းကမှ နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖူးရုံတင်မကပဲ အခုဟာက ပွေ့ဖက်ကာနမ်းတာပါခံလိုက်ရတော့လည်း အပျိုမလေးနော်စေးတစ်ယောက် ရင်ခုန်မယ်ဆိုလည်း ခုန်လောက်ပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ ဒဏ်ရာကြောင့် အပြင်းဖျားနေတုန်း လိုအပ်တာတွေကို ပြုစုပေ့းနေတုန်း ကယောင်ကတမ်းနဲ့ သူကလက်ကိုဆွဲပြီး ဖက်နမ်းတာ ခံလိုက်ရတာမို့ ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထကာ ရှက်သလိုလို ရွံ့သလိုလို ကြောက်သလိုလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း မပြောရဲ။ တစ်ယောက်တည်း ညဖက် အိပ်ယာထဲ ပြန်စဉ်းစားမိရင် ကျေနပ်သလိုလို ဒေါသထွက်သလိုလိုနဲ့ လွန်ဆွဲနေပါတယ်။ နောက်နေ့တွေရောက်တော့ သူ့ကိုသတိထားကြည့်မိတော့ သူကတော့သိမယ်မထင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်ခါများထပ်ဖြစ်မလား။ စိတ်တွေကစားနေကာ တစ်ယောက်တည်း မရိုးမရွလေး ဖြစ်နေပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ တဖြည်းဖြည်း သူနေကောင်းလာတော့ အနေကလည်း နီးတာကြောင့် တစ်ရက် အပါး ယာထဲသွားတဲ့အချိန် အလုပ်တွေလက်စသတ်ပြီး ရေမိုးချိုးဖို့ အိမ်ပေါ်တက်ကာ အဝတ်အစားတွေယူရင်း သူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ စာအုပ်လေးဗိုက်ပေါ်တင်ကာ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ လူကသာအိပ်ပျော်နေတာပါ။ပုဆိုးအောက်က သူ့ဟာကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့မို့ ရင်ထဲထူပူဖိန်း ရှိန်းသွားကာ လှမ်းလက်စခြေလှမ်းတွေတောင် ရပ်သွားရပါတယ်။ အသာလေးစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ အိပ် နေရင်းယောင်လို့ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်နေတာကိုလည်းတွေ့ရပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ အဝတ်အစားကိုယူလိုက်ကာ အိမ်နောက်ဖက်က စမ်းချောင်းလေးထဲမှာ အဝတ်တွေကိုချွတ်ကာ ရေချိုးနေလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ရင်လျားထားတဲ့ထမီကို ဖြေချလိုက်ကာ စိတ်ကြိုက်ပွတ်သပ်ရေချိုးလိုက် အဝတ်တွေကိုလျှော်လိုက်နဲ့ နာရီဝက်လောက် ကြာသွားပါတယ်။ သူများနိုးလာကာ အိမ်ပေါ်ကနေ ချောင်းကြည့်နေမလားလို့ စိုးရိမ်စိတ်လေးနဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြတင်းပေါက်မှာ ဘာမှမတွေ့တော့မှ သက်ပြင်းချကာ ထမီလေးကိုရင်လျား တဘက်လေးခြုံလိုက်ကာ အဝတ်တွေကိုယူလို့ အိမ်ပေါ်ကိုပြန်တက်လာပါတယ်။

အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ သူ နိုးနေပါတယ်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ အနည်းငယ် မောဟိုက်နေတဲ့ပုံစံပေါက်နေလို့

‘အလို သူများ ချောင်းကြည့်မိသွားလားမသိဘူး။ ဒုက္ခပါပဲ။’

စိုးရိမ်စိတ်ကလေးနဲ့ အသာလေးအခန်းထဲဝင်လိုက်ကာ သနပ်ခါးသွေးနေတုန်း နောက်ကနေ ခါးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တာကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ရင်ထဲ ဒိုင်းခနဲဖြစ်သွားကာ အော်မလို့လုပ်တော့ သူ့လက်ဝါးကြီးက ပါးစပ်ကိုလာပိတ်ထားတာမို့ အသံမထွက်လိုက်ပါဘူး။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း ထမီပေါ်ကနေ နို့တွေကို လျှောက်ပွတ်နေသလို သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ကျောကနေ ဂုတ်ပိုးအထိ ယက်တင်ပေးလိုက်တာကြောင့် ကျောရိုးတစ်လျှောက် စိမ့်သွားကာ ခေါင်းလေးပါ ပုဝင်သွားပါတယ်။ သူ့လက်တွေကို အတင်းတွန်းကာ ဖယ်နေပေမယ့် ခိုင်မြဲလှတဲ့ သူ့လက်တွေကို ထိထိရောက်ရောက် မဖယ်ရှားနိုင်ပါဘူး။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း ရင်လျားထားတဲ့ထမီက ပြေကျသွားတာမို့ သူ့ကို နို့တွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုင်ခွင့်ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။

အကာအကွယ်မဲ့နေတဲ့ ရင်သားတွေကို လက်နဲ့လိုက်အုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် သူ့လက်က နို့တစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်မိသွားကာ ဆုပ်နယ်တာကိုခံလိုက်ရတဲ့အပြင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါပွတ်ဆွဲကာ အချေခံနေရပါတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း နားရွက်လေးကိုငုံလိုက်ကာ နားပေါက်လေးထဲ လျှာလေးထိုးကာ ကလိပေးနေလို့ ရှိသမျှအားအင်တွေ တစ်စစနဲ့ ကုန်ခမ်းလာပါတယ်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ပြိုဆင်းသွားတာမို့ သူက ပါးစပ်ကိုအုပ်ထားတဲ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ရင်း အလိုက်သင့်လေး ပွေးထားလိုက်ကာ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့ စုပ်ယူလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာမှာ တလှပ်လှပ်ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေနဲ့အတူ အပျိုရိုင်းမလေး နော်စေးတစ်ယောက် သူ့ရဲ့အပြုအစု အယုအယတွေအောက် အရည်ပျော်ကျသွားပါတော့တယ်။

သူ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးတွေအောက်မှာ အထဲက ကလီစာတွေပါ ပြုတ်ထွက်မတတ် အတွေ့ထူးကိုခံစားလိုက် ရတုန်း သူ့လျှာကြီးကလည်း နော်စေးပါးစပ်ထဲကို အတင်းထိုးဝင်လာကာ အထဲမှာမြွေတစ်ကောင်လို လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း လျှာလေးကိုပါ ပွတ်ကာဆွဲသွားလို့ တစ်ချက်တစ်ချက်ပြန်ကာ မသိမသာလေး ထိုးပေးနေမိပါတယ်။ အရှိန်လွန်ကာ နော်စေးလျှာလေးအပြင်ကို ထွက်သွားမိရင် သူကလျှာကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား စုပ်ယူလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကျစ်ကျစ်လေးကို ပွတ်ပေးနေတာမို့ နော်စေးလည်း အရသာတွေတရှိန်းရှိန်း တက်လာကာ သူ့ကိုခပ်တင်းတင်းလေး ပြန်ဖက်ထားမိလိုက်ပါတယ်။ နောက် သူက လည်တိုင်လေးကို အရာထင်သွားအောင် စုပ်ပေးလိုက်ပြီး အောက်ကိုဖြည်းဖြည်းလေး ဆင်းလိုက်ကာ ရင်ညွန့်လေးကိုနမ်းလိုက်တော့ တစ်ချက်ကော့တက်သွားမိပါတယ်။

နောက်တော့ နော်စေးမျှော် လင့်ထားသလို နော်စေးနို့လေးတစ်လုံးကို လျှာလေးနဲ့ယက်ကာတင်ပေးလိုက်တော့ ယားသလို ကျင်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ ဖွဖွလေးစို့ပေးပြန်ပါတယ်။ နော်စေးရင်ထဲမှာတော့ ကြောက်တာရော ကျေနပ်တာရော ဝေခွဲလို့မရတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင် လက်နဲ့မကိုင်ဖူးတဲ့ အပျိုစင်နို့လေးကို သူက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စို့ပေးနေရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို သွား လေးနဲ့မနာအောင် ကိုက်ပေးလိုက်ရင်း လျှာဖျားလေးနဲ့ထိုးကာ ကလိပေးနေတော့ နော်စေးလည်း ဘယ်လိုမှကို ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ သူ့ခေါင်းလေးကို ဖက်ထားလိုက်ရင်း ရင်ဘတ်လေးပါ ကော့ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

နော်စေးရင်လျားထားတဲ့ ထမီကလည်း ခါးလည်မှာပဲ ရှိပါတော့တယ်။ ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲဆိုတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ သူလုပ်သမျှအရသာတွေ့လို့ ငြိမ်ခံနေမိပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ပေါင်တန်လေးတွေကို အသာရွရွလေးပွတ်ပေးလိုက် ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ မထိတထိလေးလုပ်ပေးနေတာမို့ နော်စေးပေါင်လေးနှစ်လုံးလည်း မသိမသာလေး ကားပေးလိုက်မိပါတယ်။

အို.. သူတော်တော်လေးကို ဆိုးနေပါပြီ။ နော်စေး ပေါင်ကြားထဲကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ကာ ကိုင်ပေးလိုက်ရင်း အပေါ်အောက် ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ အပေါ်ကနို့စို့ပေးလို့ ကောင်းတဲ့အရသာရော အောက်ကစောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ပေးလို့ ကောင်းတဲ့အရသာပါ နှစ်မျိုးရောကာ ခံစားလိုက်ရပြီမို့ နော်စေးလည်း ပါးစပ်လေးဖွင့်ဟကာ ညည်းသံလေးတွေပါ ထွက်လာပါတော့တယ်။ နော်စေးနို့တွေကို အားရအောင်စို့ပေးပြီးတော့ သူ့မျက်နှာကြီးက အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းဆင်းသွားပါတယ်။ နောက်တော့ နော်စေးပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ကာ သူ့လျှာကြမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ နော်စေးစောက်ပတ်လေးကို အပြားလိုက်ယက်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ရင်ထဲမှာဖော်မပြနိုင်တဲ့အရသာကြီးကို စတင်ခံစားလိုက်ရပါတယ်။ စောစောက ခံစားလိုက်ရတာတွေနဲ့ ဘာမှကိုမဆိုင်ပါလား။

အောက်ကနေအပေါ်ကို ယက်တင်လိုက်တဲ့အခါ နော်စေးအစေ့လေးကို သူ့လျှာနဲ့ထိလိုက်မိတိုင်း ဓါတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ နော်စေးစောက်ပတ်လေးကို လက်နဲ့ အသာလေးဖြဲကာ သူ့လျှာနွေးနွေးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ အထဲမှာ မွှေနှောက်ပေးနေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် အစေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်တာမို့ နော်စေးလည်း ဘယ်လိုမှကို မခံစားနိုင်တော့ပဲ သူ့ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆွဲကိုင်ကာ ကုန်းပေါ်ကိုဆွဲတင်ထားတဲ့ ငါးတစ်ကောင်လို အသက်ကို မနည်းလုကာ ရှူနေရပါတယ်။ အဲဒီလို အရသာထူးတွေပေးနေတုန်း နော်စေးစောက်ပတ်လေး တင်းခနဲဖြစ်သွားလို့ သတိထားမိတော့ သူက လက်ချောင်းလေးနဲ့ နော်စေးစောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တာကို သိလိုက်ရပါတယ်။ ဒါလေးထည့်တာတောင် ကြပ်နေရင် သူ့ဟာကြီးနဲ့ဆို တော်ပါ့မလားလို့တောင် စိတ်ပူမိတယ်။

နော်စေးလည်း ရှိသမျှအားနဲ့ သူ့လက်ချောင်းလေးကို အထဲကနေ ကြွက်သားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးထားလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း တဖြည်းဖြည်း လက်ချောင်းလေးကို အထဲကို ဝင်သထက်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း နော်စေးအစေ့လေးကို လျှာနဲ့ တရစပ် ယက်ပေးနေပါတယ်။ နော်စေးစိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုပြောပြရမှန်းမသိအောင်ကို အရသာတွေက လှိုက်လှိုက်တက်လာကာ ကောင်းလွန်းလို့ ဖင်ကြီးကိုကြွကြွပေးနေကာ သူ့ဆံပင်တွေကိုလည်း ကျွတ်ထွက်မတတ် ဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိပါတယ်။

ငါးမိနစ်လောက်နေတော့ နော်စေးတစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားကာ အထဲကနေ တစ်ချက် ကျဉ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး တစ်သက်တာလုံး မခံစားဖူးတဲ့ အရသာထူးကို အီဆိမ့်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ခေါင်းကိုအတင်းဆွဲကာ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း နော်စေးနှုတ်ခမ်းလေးကိုပြန်ကာ စုပ်ယူပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ သူက နော်စေးပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို လက်ကကိုင်လို့ အရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့ နော်စေးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိကာပွတ်ဆွဲပေးနေပါတယ်။ နောက်ထပ် ဘယ်လိုများ ခံစားရအုံးမလဲဆိုတဲ့ အသိလေးတွေနဲ့ မချင့်မရဲလေးဖြစ်သွားကာ အားမလိုအားမရလေသံလေးနဲ့

‘ကို.. နော်စေးကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ နော်စေး မခံစားနိုင်တော့ဘူး။’

နော်စေးဆီက အချက်ပြသံလေးကြားလိုက်ရတော့ သူကလည်း သူ့လီးကြီးကို နော်စေးစောက်ပတ်ဝကို တေ့ကာ နည်းနည်းလေးဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။ နည်းနည်းလေးဝင်တယ်ဆိုပေမယ့် အထဲမှာပြည့်ကျပ်နေလို့ သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်လေးနဲ့ဆီးကာ တွန်းထားလိုက်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကြောက်ရွံစိုးရိမ်စိတ်လေးနဲ့ရော သူ့ဟာကြီးကို အဆုံးအထိဝင်သွားရင် ကောင်းမှာပဲဆိုတဲ့ အသိနဲ့ပါ ရောထွေးနေပါတယ်။ သူကလည်း ဒီလိုကိစ္စတွေကို ကျွမ်းကျင်နေသူပီပီ နော်စေးကို နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖမ်းကာ စုပ်ပေးလိုက်ရင်း နောက်ထပ်နည်းနည်းချင်း ဝင်အောင် သွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတဲ့အခါ အထဲက မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်နေပါတယ်။ အထဲကနေ တစ်ခုခုက တားဆီးထားသလိုဖြစ်ကာ သူလည်း ဆက်သွင်းဖို့ ခက်ခဲနေပါတယ်။

သူက သူ့လီးကြီးကို အသာလေးပြန်ထုတ်လိုက်ကာ တစ်ဝက်လောက် ဖြည်းဖြည်းလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်ကနို့အုံလေးကို ချေပေးလိုက် နော်စေးနားသီးလေးကို ပါးစပ်လေးထဲထည့်ကာ စုပ်ပေးလိုက်ဆိုတော့ စောစောကနာကျင်ခံစားနေရတာတွေ တဖြည်းဖြည်းလျော့လာ ကာ မအရသာကောင်းလေးတွေကို စတင်ခံစားနေရပါတယ်။

နောက်တော့သူက နော်စေးခါးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို နော်စေးစောက်ပတ်ထဲကို အားစိုက်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တော့ အထဲမှာပိတ်ဆို့တားဆီးနေတဲ့ နော်စေးအမှေးလေးကို မညှာမတာ ထိုးခွဲလိုက်ပါတော့တယ်။ နော်စေးလည်း အသည်းခိုက်သွားလောက်အောင် နာကျင်သွားတာမို့ အော်လိုက်ပေမယ့် သူက ခပ်မြန်မြန် နော်စေးပါးစပ်ကို လက်နဲ့လှမ်းပိတ်လိုက်တာမို့ နော်စေးအော်သံဟာ သူ့လက်ဝါးအောက်မှာပဲ ပျောက်ကွယ်သွားရပါတယ်။ နောက်တော့ သူက တဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ကာ နော်စေးကိုပြလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးမှာ သွေးစလေးတွေကပ်နေတာကို တွေ့လိုက်မိတော့ ဝမ်းနည်းသလိုလို ကြောက်နေသလိုခံစားမိပါတယ်။

နာကျင်မှုတွေကို ခံစားလို့မဆုံးခင်မှာပဲ သူက နော်စေးနို့လေးတစ်လုံးကို ကောက်ကာစို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့တစ်လုံးကိုခြေပေးလိုက်တော့ နာကျင်မှုတွေတစ်စစ သက်သာလာပါတယ်။ အောက်ကလည်း တစ်ချက်ခြင်းမှန်မှန်လေးသွင်းပေးနေတာမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရသာတွေ့လာပါတယ်။

နော်စေးလည်း အောက်ကနေ သူ့လီးတစ်ချက်ဝင်တိုင်း အဆင်ပြေပြေလေးဖြစ်အောင် အနေအထား လေးတွေပါ ပြင်ပေးတတ်လာပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကိုပါ ဖက်ထားလိုက်ကာ လက်နဲ့ သူ့ကျောပြင်အနှံ့ လိုက်ပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ သူကလည်း အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးနေတာမို့ အချက်တိုင်း အချက်တိုင်း အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ အရသာကောင်းလေးကို တစ်စစနဲ့ ခံစားနေတာမို့ ကျေနပ်မှု အပြည့်နဲ့ ထူးခြားတဲ့အရသာကို အဆုံးစွန်အထိ ခံစားချင်နေပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမြန်လာပါတယ်။

ဆောင့်ချက်တွေမြန်လာတာနဲ့အမျှ နော်စေးလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ရှိသမျှအားလေးနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို အထဲကနေ ညှစ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ နော်စေးခြေ ထောက်နှစ်ချောင်းလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့ခါးမှာ ချိတ်သွားပါတယ်။ အားရပါးရ သူလုပ်ပေးနေရင်းက နော်စေးပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ပုခုံးပေါ်ကိုဆွဲကာထမ်းလိုက်ရင်း နော်စေးကို သူစိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပေးပါတော့တယ်။ နော်စေးလည်း ပိုပြီးထူးတဲ့အရသာကို ခံစားနေရလို့ ခဏလေးပဲ တစ်ကိုယ်လုံးကရှိတဲ့ အကြောတွေ ရှိန်းခနဲဖြစ်သွားကာ ကျေနပ်မှုအပြည့်နဲ့ အထဲကနေသေးပေါက်သလို အရည်တွေထွက်လာတာကို သိလိုက်ရပါတယ်။

သူကလည်းအားကျမခံ နော်စေးကို တစ်စက္ကန့်မှအနားမပေးပဲ လုပ်နေရင်း ဓါတ်လိုက်သလို တုန်တက်သွားပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက် တွန့်တက်သွားကာ နော်စေးစောက်ခေါင်းလေးထဲကို သူ့လီးထဲက အရည်ပူပူနွေးနွေးတွေကို တပျစ်ပျစ်နဲ့ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ကာ နော်စေးကိုယ်ပေါ်ကို သူ့ကိုယ်လုံးကြီးပိကျလာပါတယ်။ နောက်တော့ သူက အရှိန်မသေသေးပဲ နော်စေးနှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုပါ တပ်မက်စွာနဲ့ နမ်းရှိုက်ပေးနေတာမို့ နော်စေးလည်း ရှိသမျှ အသွေးအသားတွေ သာမက ရိုးတွင်းချဉ်ဆီအထိပါ ဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလွန်းတာကြောင့် သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ပြန်ကာဖက်ထားလိုက်မိပါတော့တယ်။

………………………………………………………..

‘ဟိုက်…မှားတာမှ အကြီးအကျယ်ပါပဲ။’

ကျွန်တော်လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အိမ်က ခိုင်တို့တစ်တွေကတော့ ကျွန်တော့်ကို သေပြီလို့ ထင်ကြမှာပဲ။ အခုမှတော့ ဆက်ပေါင်းရုံကလွဲလို့ ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နော်စေးနဲ့ ကျွန်တော် သူတို့ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ကြပါတယ်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး မကြာခင် မြို့တက်ဈေးဝယ်နေတုန်း ကျွန်တော် ခိုင့်ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။

‘ဟယ်လို…ခိုင်လား..မောင်..ပါ’

‘ဟင့်..ဟင့်..အီး..ဟီး..မောင်..မောင်..ဟုတ်ပါတယ်။ မောင်အစစ်ပါနော်’

‘ဟုတ်တယ် မောင်ပါ ခိုင်ရဲ့ အခုမောင် ×××× ကနေဆက်နေတာ။’

‘မောင့်ကို အားလုံးကသေပြီလို့ ထင်နေကြတာ။ မောင့်ကို သပိတ်တောင်သွတ်ပြီးနေပြီ။ အခုလိုမထင်မှတ်ပဲ ပြန်တွေ့လိုက်တော့..ဟီး ဟီး.. မောင်ရယ်’

‘မငိုနဲ့တော့ ခိုင်။ မောင်လည်း နှစ်လလောက်သတိမေ့သလို ဖြစ်နေတာ။ မောင် မကြာခင်ပြန်လာမယ်’

‘ပြန်လာမယ်။ အီး..ဟီး..မောင်ရယ်။ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး မောင်ရယ်’

‘ဟင်..ဘာဖြစ်လို့လဲခိုင်’

‘မောင်ပျောက်နေတဲ့ နှစ်လအတွင်း အဖြစ်အပျက်တွေက တော်တော်လေးကို ထူးတယ်မောင်။ ကိုထက်အောင်တို့ မိသားတစ်စုလုံး အဖမ်းခံလိုက်ရပြီ။ ဆေးကိစ္စတွေရော မှောင်ခိုကိစ္စတွေရော နောက်ပြီး နော်မူတို့အဖေစခန်းကိုလည်း တပ်ကနေ သိမ်းလိုက်ပြီ။ သူ့အဖေရော နော်မူပါ တိုက်ပွဲမှာကျသွားကြပြီ။ မောင့်ကိုလည်း သည်းသည်းမည်းမည်း လိုက်ရှာနေကြတယ်။’

‘ဘာဆိုင်လို့လဲ မောင်က ထက်မောင်မှမဟုတ်တာ’

‘ထက်မောင်မဟုတ်လဲ မောင်က ကိုထက်မောင်အဖြစ်နဲ့ နော်မူ့ကို လက်ထပ်ထားတယ်လေ။’

‘ဟေ ဟုတ်သားပဲ’

‘အဲဒါမောင့်ကို အဖွဲ့ပေါင်းစုံပဲ လိုက်နေကြတယ်။ လောလောဆယ်တော့ မောင်ရှောင်နေမှဖြစ်မယ်’

‘အေးပါ ဒါနဲ့ သားလေးရောနေကောင်းရဲ့လား။ခိုင်ရောအဆင်ပြေလား’

‘ခိုင့်အတွက်ကိုမပူပါနဲ့။ သားလေးလည်းကောင်းတယ်။ အဖေတို့အိမ်မှာ ခေါ်ထားတယ်လေ’

‘ဒါဆို မောင်ဘာလုပ်ရမလဲ’

‘မောင် လောလောဆယ်တော့ ရှောင်နေပါအုံး။ ကိုထက်အောင်ကိုလည်း ဘယ်မှာဖမ်းထားမှန်းတောင် မသိသေးဘူး။ အဖေတော့ အဲဒီကိစ္စတွေ လိုက်စုံစမ်းနေတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ဆက်သွယ်လိုက်နော်’

‘စိတ်ချခိုင် မောင် နောက်မှပြန်ဆက်သွယ်မယ်။’

ကံဆိုးတာလား ကံကောင်းတာလားတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ကံတရားကတော့ မျက်လှည့်ဆန်လွန်းလှတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာကိုတောင် ပြန်ခွင့်မရှိတော့တဲ့ ဝိညာဉ်တစ်ကောင်လို ဖြစ်နေပါလား။ အို ရောက်တဲ့နေရာ ကျတဲ့ဇာတ်ရုပ်တော့ ပီပြင်အောင်နေရတာပေါ့လို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ နော်စေးနဲ့ အတူတူပေါင်းသင်းနေထိုင်နေရင်းက နှစ်လလောက်ကြာတော့ နော်စေးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာပါတယ်။ နော်စေးမှာ ကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတော့ ငတ်တစ်လှည့် ပြတ်တစ်လှည့်နဲ့ဆိုတော့ စားဖို့သောက်ဖို့ ရှာဖွေရတော့တာပေါ့။ အနီးနားက ကောင်မလေးတွေကို လိုက်ရှာမိလိုက်တော့ တွေ့တာပါပဲ။ ဘေးအိမ်က ကောင်မလေးပါ။ နော်ဖောလို့ပဲ မှတ်လိုက်ပါတော့။ တော်ကီတွေ ဟိုပစ်ဒီပစ်နဲ့ တော်တော်လေးညက်လာပါတယ်။ သူနဲ့က တောင်ယာချင်းကလည်းကပ်လျက်ဆိုတော့ နည်းနည်းလေးပဲ ကိုယ့်ဖက်ကလှုပ်ရှားလိုက်ရင် အဆင်ပြေပြီ။ သူကလည်း အချိန်မရွေး အိမ်ကိုဝင်ထွက်နေတော့ ကြံစမ်း ကြံစမ်း။ တစ်နေ့…

မနက်ပိုင်း အိပ်ယာထခါစလေး ဖွားဖက်တော်လေးက တောင်နေတာမို့ ရန်ရှာဖို့လိုက်ရှာတော့ အကြံတစ်ခုရလိုက်တယ်။ နော်စေးကိုကြည့်လိုက်တော့ မီးဖိုထဲ ချက်ပြုတ်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒါနဲ့ သွားတိုက် မျက်နှာသစ် မနက်စာကို ကမန်းကတမ်းဆွဲလိုက်ပြီး နော်စေးကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်ပါတယ်။

‘ကို..ဘာလဲကွာ စောစောစီးစီး မိုးမလင်းသေးဘူး’

‘ချစ်လို့ပါကွာ ချစ်မယ်နော်’

လို့ပြောကာ နောက်ကနေဖက်ထားရင်း နို့တွေကိုနယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘ကို..မရဘူးကွာ သိပ်မကဲနဲ့တော့ အထဲက ကလေးကို ထိနေမယ်နော်’

‘ကိုမရတော့လို့ပါ နော်စေးရာ။ ဒါဆိုလက်နဲ့ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးပါလား’

ပြောနေရင်းက လည်းဂုတ်သားလေးကိုဖမ်းကာ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အောက်ကကောင်ကလည်း နော်စေးဖင်ကို ထောက်ထားလိုက်ပါတယ်။

‘အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ တော်ကြာဖထီးဆာရော့မယ်’

‘လုပ်ပါကွာ။နော်စေးက လိမ္မာတယ်နော်’

လို့ပြောလိုက်ရင်း လက်က အောက်ဖက်ကိုဆင်းသွားကာ နော်စေးစောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေပါတယ်။

‘ကိုရယ် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ’

‘လုပ်ပါနော်စေးရာ နော်’

လို့ပြောလိုက်ရင်း နော်စေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နော်စေးလက်တစ်ဖက်ကိုလည်း ကျွန်တော့်လီးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နော်စေးကလည်း မငြင်းနိုင်တော့ပဲ ကျွန်တော်လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အတွင်းခံဝတ်မထားတဲ့ နော်စေးကရင်အင်္ကျီလေးကို လှန်တင်လိုက်ရင်း နို့တစ်လုံးကိုစို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ နော်စေးလည်း ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်က နော်စေးဝတ်ထားတဲ့ ထမီကိုဖြေချလိုက်တော့ နော်စေးထမီလေး ကြမ်းပေါ်ကို ပုံကျသွားပါတယ်။ နော်စေးပေါင်ကြားထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း လက်ခလယ်နဲ့စောက်ပတ်ထဲကို နည်းနည်းလေးသွင်းကာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း နော်စေးကို ရှေ့နည်းနည်းကုန်းခိုင်းလိုက်ကာ နောက်ကနေ ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲလိုက်ပြီး စအိုဝလေးကိုရော စောက်ပတ်ကိုပါလျှာနဲ့တိုက်ကာ ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။

နော်စေးလည်း ကြမ်းပေါ်မှာ လေးဖက်ထောက်လေးနဲ့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှငြိမ်ခံနေကာ ဖီးတွေတက်လာပါတယ်။ တံခါးဝနား လူရိပ်မြင်လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးနော်ဖော ကျွန်တော့်ကိုယာထဲသွားဖို့ လာခေါ်ရင်း ကျွန်တော်တို့လုပ်နေတာကို အကွယ်ကနေ ချောင်းနေပါတယ်။ ဒါပဲလေ ကျွန်တော်ဆင်ထားတဲ့ခွင်ထဲ အတိအကျဝင်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူမြင်သာအောင် အသာလေးဂွင်းတိုက်ပြပါတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော်မြင်လားမမြင်လားမသိပါဘူး။ သေချာ တာတော့ သူအပြီးအထိဆက်ချောင်းနေမှာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း နော်စေးစောက်ပတ်ကို အားရအောင်ကလိပေးလိုက်ပြီးတော့

‘နော်စေး ကိုယ့်ကို လီးပြန်စုပ်ပေးပါလား’

လို့ပြောလိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေပေးလိုက်တော့ နော်စေးလည်း ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ စုပ်ပေးပါတယ်။ နော်စေးကတော့ သူ့ကိုကျောပေးထားတော့ ဘယ်လိုမှကိုမသိနိုင်ပါဘူး။ နော်စေး နည်းနည်းကြာအောင်စုပ်ပေးလိုက်ပြီးတဲ့အခါ ကျွန်တော်ကနောစေးကိုယ်လေးကို တစောင်းလေးဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်ရင်း သူ့ပေါင်လေးတစ်လုံးကို ဘေးကိုတွန်းချလိုက်ကာ ကျန်တဲ့ပေါင်တစ် ချောင်းပေါ်ကိုခွထိုင်လိုက်ရင်း နောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့ နော်စေးစောက်ပတ်လေးကို ကျွန်တော့်လီးတန်ကိုတေ့ လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

‘ကို ဖြည်းဖြည်းနော် ဗိုက်ထဲကကလေးကိုလည်း ညှာပါအုံး’

ကျွန်တော်လည်း အဝင်အထွက်ကို မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကနော်စေးနို့လေးတစ် လုံးကို ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။နော်စေးကျောပြင်လေးကိုလည်း အင်္ကျီလေးလှန်တင်လိုက်ပြီး လျှာနဲ့ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘အင့် ဟင့် ဟင့် ကို..ယားတယ်’

‘ကောင်းလားနော်စေး’

‘ကောင်းတယ်ကို အဲဒီလောက်လေးပဲလုပ်ပေးပါ။အရမ်းကောင်းတယ်။’

ကျွန်တော်လည်း မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်မလေးနဲ့ နော်စေးစအိုဝလေးကိုဖိကာပွတ်ပေး လိုက်ပါတယ်။

‘ကို..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ’

နော်စေးပြောနေတာကို ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ပဲ ကျွန်တော် လက်ခလယ်လေးဝင်သွားအောင်သွင်းလိုက် ပါတယ်။နော်စေးလာဖယ်တဲ့လက်ကိုလည်း ဖမ်းချုပ်ထားလိုက်ပြီး လက်ခလယ်လေးကိုဆက်သွင်းလိုက်ရာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပါတယ်။

‘ကို..ရင်ထဲမှာတမျိုးပဲကွာ အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်’

ကျွန်တော်လည်း တော်တော်လေးကြာတော့ ပြီးချင်လာတာကြောင့်

‘နော်စေး ကောင်းလားဟင် ကိုပြီးချင်လာပြီ’

‘ရတယ်ကို နော်စေးလည်းအရမ်းကောင်းတယ် ကိုထုတ်ချင်ရင်ထုတ်လိုက်လေ’

ဒါနဲ့ ကျွန်တော် နည်းနည်းသွက်သွက်လေးလုပ်ပေးလိုက်ကာ သုက်ရည်တွေကိုတော့ အပြင်မှာပန်းကာ ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။နှစ်ယောက်လုံးအဝတ်တွေပြန်ဝတ်လိုက်ကြရင်း အာဘွားတွေပေးနေတုန်း အပြင်က ချောင်းနေတဲ့ နော်ဖောလေးလည်း အောက်ကိုအသာပြန်ဆင်းသွားတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ခဏနေတော့ နော်စေးထည့်ပေးလိုက်တဲ့ ထမင်းချိုင့်ကိုဆွဲကာ နော်ဖောတို့အိမ်ဖက်ကိုသွားပြီး

‘နော်ဖောရေ..တောင်ယာထဲသွားစို့ဟေ့ နောက်ကျနေပြီ’

လို့ခေါ်လိုက်တော့ သူခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရှက်သလိုမျက်နှာလေးနဲ့ ထွက်လာပါတယ်။ဒါနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သား ယာထဲကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။လမ်းရောက်တော့ သူကဘေးကနေလိုက်လာပါတယ်။ဒါနဲ့ကျွန်တော်က

‘နော်ဖော ဒီနေ့နောက်ကျလှချည်လား အိပ်ယာထ နောက်ကျနေလို့လား’

‘မ..မ…မဟုတ်ပါဘူး။ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။’

လို့ မလုံမလဲအသံလေးနဲ့ပြန်ဖြေပါတယ်။သူလည်းသူ့ဖာသာ ပြန်တွေးပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာမကြည့်ရဲကာ ဖြစ်နေတုန်းကျွန်တော်က မေးလိုက်မိတာကိုး။

‘နော်ဖော စောစောကအိမ်ဖက်ကိုလာသေးလား။တွေ့လိုက်သလိုပဲ။’

‘လာတယ်..ဟင်..မဟုတ်..မလာဘူး’

‘လာပါတယ်။မှန်မှန်ပြောငါတွေ့လိုက်တယ်နော်’

‘မလာပါဘူး။’

‘မလိမ်နဲ့နော်ဖော ငါတွေ့လိုက်တယ်။နင် ငါတို့လင်မယားလုပ်နေတာတွေကိုချောင်းနေမှတ်လား’

‘အို’ လို့ပြောကာ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါတယ်။’

ကျွန်တော်လည်း အခြေအနေကပေးလာပြီမို့ သူ့နားကိုကပ်ကာ ပုခုံးလေးကိုဖက်လိုက်ရင်း

‘ငါဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောပါဘူးဟ။နင်တွေ့တယ်မဟုတ်လား’

သူခေါင်းလေးပဲညိတ်ပြပါတယ်။ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာလေးနီရဲနေကာ ခေါင်းလေးကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း လက်ကိုအောက်နားနည်းနည်းဆင်းလိုက်ပြီး လက်မောင်းလေးကိုကိုင်ကာ လက်ထိပ် ဖျားလေးနဲ့ နို့အုံဘေးသားလေးကို မသိမသာလေးပွတ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။

‘နော်ဖော..နင်လာတော့ ငါတို့လင်မယားဘယ်အဆင့်အထိရောက်နေပြီလဲ’

‘မသိဘူး..ဘာတွေလာမေးနေတာလဲကိုကြီးရာ ရှက်စရာ’

‘ဘာရှက်စရာလိုလဲ နင်လည်းအိမ်ထောင်ပြုရင် ဒီလိုကိစ္စမျိုးမလွဲမသွေကြုံရမှာပဲ’

‘မသိပါဘူးကိုကြီးရာ’

‘အေး နင်မပြောရင် ငါတို့လင်မယားကို လာချောင်းတယ်လို့ ငါလိုက်ပြောမှာ’

‘အဲဒီလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ကိုကြီးရာ’

‘ဒါဆိုရင်ပြောလေ’

‘ဟို..ဟို…ကိုကြီးကအမနော်စေးဖင်ကို ယက်ပေးနေတုန်းကရောက်နေတာပါ’

‘စောက်ပတ်ကို ငါယက်ပေးနေတုန်းလား’

‘အင်း ဟုတ်တယ်’

ကျွန်တော်လည်း လက်ကို နို့ပေါ်ကို နည်းနည်းခြင်းရွေ့လာပါတယ်။မသိမသာ ဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။သူကလည်း နည်းနည်းရုန်းချင်ပေမယ့် ကျွန်တော်က တင်းတင်းလေးဖက် ထားတာမို့ သူရုန်းလို့မရပါဘူး။

‘အဲဒီတော့ နင်ဘယ်အထိဆက်ကြည့်သေးလဲ။အပြီးအထိလား။နင့်မမ ငါ့ကိုစုပ်ပေးနေတုန်းကရော တွေ့လိုက်သေးလား’

‘ဟုတ်’

‘အဲဒီတော့ နင်စိတ်ထဲဘာတွေဖြစ်နေတုန်း’

‘ကိုကြီးရာ ဖယ်ပါ ဘာတွေမေးနေမှန်းမသိဘူး။နားရှက်စရာတွေ’

‘ပြောလေနော်ဖော ငါးမေးတာကိုနင်ပြော’

‘မသိတော့ဘူးကိုကြီးရာ ကြောက်သလိုလိုရွံသလိုလိုတော့ရှိသား’

‘နင်ရော ငါအခုနေအဲဒီလိုလုပ်ပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲ’

လို့မေးလိုက်တော့ သူကျွန်တော်ဖက်ထားတာကို အတင်းဖယ်ပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ကာ ပါးလေးတစ်ဖက်ကို နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။

‘အိုး..ကိုကြီးရာ..မကောင်းပါဘူးဖယ်ပါ။’

‘ကောင်းအောင်လုပ်ပေးရင်ကောင်းပါတယ်ဟ။နင်သာဘယ်သူမှမပြောနဲ့’

လို့ပြောရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေး ကိုကျွန်တော်ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူပေးလိုက်ပါတယ်။လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံလေးကို ခပ်နာနာလေးဖြစ်အောင် ညှစ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။သူလည်း အစပိုင်းတော့ နည်းနည်းရုန်းချင်ပေမယ့် နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှမျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ငြိမ်ခံနေရရှာပါတယ်။

ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်း သစ်ပင်တစ်ပင်အကွယ်ဖက်ကို ဆွဲခေါ်သွားရင်း လက်ထဲကပစ္စည်းတွေကိုချလိုက် ရင်း သူ့ကိုဖက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အားရပါးရနမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။သူကလည်း ခြေဖျားလေးထောက် ကာ ကျွန်တော်နမ်းတာကို ခံနေရင်း လက်ကလည်း ရင်ဘတ်ကြီးကို အားမရှိပဲတွန်းထားပါတယ်။ကျွန်တော် လည်းလျှာကို သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်အောင်ထည့်ပေးလိုက်ရင်း အထဲမှာမွှေနှောက်ပေးလိုက်တော့ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းနေ တဲ့သူ့လက်တွေ ကျွန်တော့်ကိုလာဖက်ပါတော့တယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲမှီခိုင်းလိုက်ရင်း ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။နောက်တော့ အင်္ကျီ အောက်စလေးကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ဘော်လီပေါ်ကနေပဲနို့လေးကိုဆုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်ရင်း လည်တိုင် ကျော့လေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ခေါင်းလေးမော့လို့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အသံလေးတွေတောင်ထွက် လာပါတယ်။

လက်တစ်ဖက်က နောက်ကျောကိုသွားကာ ဘော်လီချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပေးလိုက်တော့ ဘော်လီလေးက ချိတ်တွေပြုတ်သွားပါတယ်။ချောင်ကျနေတဲ့ဘော်လီလေးကို အပေါ်ကိုတွန်းတင်လိုက်ပြီး လက်ဝါးလေးနဲ့အုပ် ကာ ဖွဖွလေးနယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် လက်နဲ့ညှပ်ကာ ဖိချေပေးလိုက်ပါတယ်။နော်ဖောလေးကတော့ဖီးတွေတက်ကာ ခိုညည်းသလိုမျိုး တအီးအီးနဲ့ မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ပါးစပ်လေးဟနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းကိုအောက်ဆင်းလာကာ တင်းကျစ်လှပနေတဲ့နို့လေးတစ်လုံးကို ငုံလိုက်ပြီး လျှာနဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို ထိုးပေးလိုက်ပါတယ်။

‘ကိုကြီး……အဟင့်..ဟင့်’

နို့သီးလေးကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက် ခပ်နာနာလေးစို့ပေးလိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေရင်း အောက်ကထမီလေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဖြေချလိုက်ပြီး လက်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စိုစွတ်နေတဲ့စောက်ပတ်လေးကိုစမ်းမိပါတယ်။

နို့သီးလေးကို စို့ပေးနေရင်းက အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လက်ချောင်းလေးနဲ့ အသွားအပြန်လုပ် ပေးလိုက်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်အောင် ပွတ်ပေးနေတာကြောင့် နော်ဖောတစ် ယောက် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှီကာ မျက်စိလေးမှိတ်လို့အရသာထူးတွေခံစားနေရှာပါတယ်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နော်ဖောဝတ်ထားတဲ့ထမီလေးလဲ အောက်ကိုပုံကျလာပါတယ်။

ထမီလေးကို မြေပြင်ပေါ်ဖြန့်ခင်းလိုက်ပြီး နော်ဖောကို အသာလှဲစေကာ သူ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုဘေးဆွဲ ကားလိုက်ပြီး စောက်ပတ်လေးကို လျှာနဲ့စတင်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

‘ရှီး..ကိုကြီး….ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်’

ကျွန်တော်လည်း သူပြောနေတာကို ဂရုမစိုက်ပဲ စအိုဝလေးကနေ အပေါ်စောက်စေ့လေးအထိ လျှာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး တစ်ချက်ခြင်းယက်ပေးနေပါတယ်။စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျှာလေးချွန်ကာ လှည့်မွှေပေး လိုက် စောက်စေ့လေးရောက်အောင်လျှာပြားနဲ့ယက်တင်ပေးလိုက် စောက့်စေ့လေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့စုပ်ပေးလိုက် လုပ်နေရင်း လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ကာခြေပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာမို့ နော်ဖောလည်း ကျွန်တော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီနေပါတယ်။

နောက်တော့ သူလည်း တစ်ချက်ကော့တက်လာကာ ပြန်ကျသွားပြီး မောပန်းနွမ်းနယ်တဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ကျေနပ်မှုအပြည့် အပြုံးလေးတစ်ပွင့်နဲ့ ဆီးကြိုနေပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း လုံခြည်ကိုဖြေချလိုက်ရင်း သူ့ပါးစပ် နားကို လီးကိုလက်ကကိုင်ပြီးကပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘နော်ဖောလေး ကိုကြီးကိုပါးစပ်လေးနဲ့ငုံပေးနော်’

‘နော်ဖောမလုပ်တတ်ဘူး’

‘ပါးစပ်လေးဟထားလိုက် ကိုကြီးဟာအထဲရောက်ရင် ရေခဲချောင်းစားသလို လျှာနဲ့စုပ်ပေးနော်’

လို့ပြောလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းဝကိုတေ့ပေးလိုက်တော့ သူ့ပါးစပ်လေးဟလာပါတယ်။နည်းနည်းလေးသွင်းလိုက် တော့ သူလည်းကျွန်တော်ပြောထားတဲ့အတိုင်း မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နဲ့လုပ်ပေးရှာပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ မိုးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကိုလိုးသလို တစ်ချက်ခြင်းသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

ခဏနေအရည်တွေ ရွှဲလာတော့မှ အောက်ကိုပြန်ဆင်းလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲနေရာယူကာ သူ့ခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်ကထိမ်း လိုက်ရင်း စောက်ပတ်ဝလေးကို ဒစ်ဖျားလေးတေ့လိုက်ကာ

‘နော်ဖောလေး..အစပိုင်းတော့နာမယ်နော် နောက်မှဖြည်းဖြည်းကောင်းလာလိမ့်မယ်’

‘နော်ဖောကြောက်တယ်ကိုကြီးရာ’

‘မကြောက်ပါနဲ့ ကိုကြီးအသာလေးလုပ်ပေးမှာပါ’

လို့ပြောလိုက်ရင်း နော်ဖောနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက် ရင်း နည်းနည်းလေးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ကျွန်တော့်ဒစ်ဖျားကြီးလည်း အထဲကိုကျပ်ကျပ်တည်းတည်းလေးဝင် သွားပါတယ်။နော်ဖောကတော့ နာလို့ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ဆီးကာတွန်းထားပါတယ်။

ကျွန်တော်လည်း အထဲကိုဝင်သလောက်လေး ဖြည်းဖြည်းလေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့ အထဲကအရည်တွေရွှဲလာပါတယ်။ နောက်တော့မှ နည်းနည်းပြန်ထုတ်ကာ အရှိန်လေးနဲ့ဖိကာသွင်းပေးလိုက် တော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးဟာ နော်ဖောရဲ့အပျိုစင်ဘဝလေးကို အောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်လိုက်ရင်း အထဲကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ဝင်သွားပါတော့တယ်။နော်ဖောလည်း နာကျင်ခံစားရလွန်းလို့ အတင်းရုန်းကန်နေ ပေမယ့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေကတော့ ငြင်းဆန်တဲ့အနေနဲ့ ကော့တက်လာပါတယ်။

တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်လေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်ကလည်း နို့အုံလေးတွေကိုခြေပေး လိုက် ပါးစပ်ကလည်း လည်တိုင်လေးတွေနဲ့ နားသီးလေးတွေကိုစုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ကလိပေးနေတာမို့ နော်ဖောလည်း နာကျင်မှုတွေ တစ်စစပျောက်လာကာ အထဲကိုလီးတစ်ချက်ဝင်တိုင်း စည်းချက်ကျကျ ပြန်ကာ ကော့ပေးနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။

‘နော်ဖောလေး’

‘ရှင်’

‘နာသေးလား။’

‘စောစောကတော်တော်နာတယ်’

‘အခုရော’

‘ကောင်းတယ် ဒါပေမယ့်အရမ်းကျပ်နေတယ် အောင့်လည်းအောင့်တယ်’

‘ကိုကြီးကိုချစ်ရဲ့လား’

‘မေးနေဖို့လိုသေးလားကိုကြီးရယ်ချစ်လွန်းလို့ပဲ’

‘နော်ဖောလေးကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ’

လို့ပြောရင်း နည်းနည်းလေးမြန်အောင်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်

‘အား..ကိုကြီးရယ်…’

‘ကောင်းလား’

‘ကောင်းတယ် အရမ်းတော့မလုပ်ပါနဲ့နော်’

‘စောစောကလို အောင့်သေးလား’

‘မအောင့်တော့ဘူး ကောင်းတယ် ဒီအတိုင်းလေးပဲလုပ်ပေးနော်’ လို့ပြေလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း နော်ဖော ခြေနှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်မှာကပ်လိုက်ရင်း သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

‘အ..အ…အ..အ…ကိုကြီးရယ်…’

‘ကောင်းလား’

‘ကောင်းတယ်…ကိုကြီးလုပ်ချင်သလိုလုပ်ပါနော် နော်ဖောခံနိုင်လာပြီ’

‘ချစ်လိုက်တာနော်ဖောလေးရာအထဲမှာစီးပိုင်နေတာပဲ’

လို့ပြောလိုက်ရင်း နော်ဖောပေါင်တန်လေးနှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်လိုက်ရင်း အားရပါးရဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ခဏနေတော့ အထဲကနေညှစ်ပေးထားတဲ့ဒဏ်ကို မခံနိုင်တော့လို့ ကျွန်တော်လည်း နော်ဖောစောက်ခေါင်းလေးထဲကို သုက်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျသွားပါတော့တယ်။

နှစ်ဦးသား ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ရပြီမို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မလွတ် တမ်းဖက်ထားကြကာ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ အပြန်အလှန်နမ်းပေးနေကြပါတယ်။နောက်တော့မှ အဝတ်ကိုယ်စီပြန် ဝတ်လိုက်ကြရင်း ယာထဲကိုသွားကြပါတော့တယ်။နော်ဖောတစ်ယောက်လမ်းလျှောက်နေတာ ကွတတလေး ဖြစ်နေတာကိုလည်းတွေ့ရပါတယ်။

နော်စေးမမွေးခင်အထိတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ယာထဲသွားရင်းလမ်းမှာ ဆော်လိုက်ကြ ဟိုမှာ လည်း လူလစ်ရင်လစ်သလိုဆော်လို်က်ကြနဲ့ အဆင်ပြေချောမွေ့နေပါတယ်။

…………………………………………………………………………………………………………..

(ကံကြမ္မာလက်သီးပုန်း)

ဒီလိုနဲ့ အဆင်ပြေချောမွေ့နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝလေး ပြောင်းပြန်လန်သွားအောင် ကံကြမ္မာကတော့ ရက်ရက်စက်စက် လုပ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။အကြာင်းကတော့ ကျွန်တော့်ဇနီးလေး နော်စေးတစ်ယောက် မီးဖွားချိန် ရောက်တော့ မမွေးနိုင်ပဲ ကလေးရောမိခင်ပါ မီးတွင်းထဲမှာ ဆုံးပါးသွားခဲ့ပါတော့တယ်။

ကြေကွဲလွမ်းဆွတ်မှုတွေနဲ့ တစ်လလောက်တော့ ကျွန်တော် အရက်သမားကြီး လုံးလုံးဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဖထီးတစ်ယောက်လည်း သမီးစိတ်နဲ့ တစ်နှစ်လောက်အကြာမှာ ကျွန်တော့်ကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ပြီး လောကကြီးထဲကနေ လက်ပြနှုတ်ဆက်သွားပါတော့တယ်။

……………………………………………………………………………………………………………

(မထင်မှတ်ထားသောဇာတ်ပေါင်း)

ဒီကြားထဲ နော်ဖောလေးကို လစ်ရင်လစ်သလို ခေါ်စားနေရင်းတစ်နေ့ မှတ်မှတ်ရရ တီဗွီမှာသတင်းကြေငြာသွားပါတယ်။ အစိုးရသစ်တက်လာလို့ ပြည်ပရောက်နေတဲ့သူတွေပြန်လာဖို့ ဖိတ်ခေါ်တာ ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း နယ်စပ်ဖက်ကူးကာ ထိုင်းနိုင်ငံကနေတစ်ဆင့် လေယာဉ်နဲ့ မြန်မာပြည်ကိုပြန်လာပါ တယ်။ခိုင့်ဆီကိုလည်း ကြိုတင်ဖုန်းဆက်ထားတာကြောင့် လာကြိုမယ်လို့လည်းသိထားတာမို့ လေယာဉ်မောင်း နေတာတောင် နှေးနေတယ်လို့ထင်ရပါတယ်။

လေယာဉ်ဆိုက်တော့ ရန်ကုန်လေကိုအားရအောင်ရှူသွင်းလိုက်ရင်း ရင်ခုန်မျှော်လင့်ခြင်းတွေနဲ့ ခပ်မြန်မြန်လေးပဲ လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။တစ်နာရီသာသာလောက် စစ်ဆေးမှုတွေလုပ်ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော် ဧည့်သည်တွေကြိုတဲ့ဘက်ကိုထွက်လာခဲ့ပါတယ်။လာကြိုနေကြတဲ့လူအုပ်အများကြီးထဲ ခိုင့်ကိုလိုက်ရှာနေတုန်း

‘မောင်…မောင်…မောင်..ခိုင်တို့ဒီမှာ မောင်’ လို့အသံကြားတော့ ကျွန်တော်လှမ်းကြည့်မိလိုက်တော့

သုံးနှစ်လောက်ရှိတဲ့ကလေးတစ်ယောက်ကို လက်ကဆွဲလို့ ကျွန်တော့်ဆီကိုပြေးလာတဲ့ခိုင့်ကိုတွေ့လိုက်ရပါ တယ။်ကျွန်တော်လည်း အမြန်ပြေးသွားလိုက်ကာ ခိုင်တို့သားအမိကို တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ရင်း အားရအောင်ငိုကြွေးလိုက်မိပါတယ်။နောက်တော့ ကျွန်တော်တစ်သက်လုံး ထိမ်းသိမ်းမဲ့ကတိတစ်ခုကို မျက်ရည် စတွေကြားထဲက ခိုင့်ကိုပေးလိုက်မိပါတယ်။

‘ခိုင်…မောင်တို့နောက်တစ်ခါမခွဲကြတော့ဘူးနော်။ခိုင့်တို့သားအမိနဲ့ တစ်သက်လုံးအတူနေမယ်’ လို့

……………………………………………………………………………………………………………..

အထူးအားပေးကြပါသော မန်ဘာများခင်ဗျား။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလေး ဒီမှာပဲ တစ်ခန်းရပ်ပါပြီ။ စတုန်းကတော့ ရေးကောင်းကောင်းနဲ့ ဆက်ရေးနေလိုက်တာ ဘယ်လိုလက်စသတ်ရမှန်းမသိတော့ နည်းနည်းလေး ကြားထဲမှာ အချိန်တွေကြာသွားတယ်။

ဖတ်ပြီး ကောင်းတယ်လို့ မဟုတ်ရင်တောင် တစ်စုံတစ်ခုသော စိတ်ကျေနပ်မှုပေးနိုင်မယ်ဆိုရင်တောင် ရေးရကျိုးနပ်ပါတယ်။ နောက်ထပ် နှစ်အုပ်လောက်တော့ လာပါအုံးမယ်။ စောင့်မျှော်အားပေးကြပါနော်။

မန်ဘာမျာအားလုံးကို လေးစားလျက် kongweya (Ko Gyi Ngwe)

ပြီးပါပြီ။