⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
အမှောင်စိတ်
ရေးသားသူ – အမည်မသိ
ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးပေါ်ဝယ်………။
“သမီးဝင့်ဝါ”
“ရှင် ဖေဖေ”
“ဖေဖေ တစ်ခုလောက် မှာခဲ့ချင်တယ်ကွယ်”
“အီး.. အင့်.. ဟင့်.. ဖေဖေ မောနေပါ့မယ့် ဖေဖေ”
“ရပါတယ်.. သမီးရယ်…..။ ဖေဖေ့အခြေအနေ ဖေဖေသိပါတယ်”
“အင့်..ဟင့်..ဟင့်”
“သမီး…. ဖေဖေမရှိတော့ရင် သမီးမောင်လေးကို စောင့်ရှောက်နော်”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ… ဟင့်.. ဟင့်”
“သားရဲမာန်.. သားလည်း မမပြောစကား နားထောင်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဖေဖေ”
“အေးကွယ်… ဖေဖေ စိတ်ချပါရစေနော်”
ပြောရင်းနှင့် ဦးရဲထွန်းတစ်ယောက် ခေါင်းငိုက်ကျဆင်းသွားလေတော့သည်။
“ဖေဖေ… ဖေဖေ…. ဖေဖေ”
“ကယ်ကြပါဦး…….”
“အီးးးး ဟီးးးးး ဟီးးး.. ဖေဖေ………..”
ဝင့်ဝါနှင့် ရဲမာန် မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်မှာ အဖေဆုံးသွား၍ ဘာမှမလုပ်တတ်မကိုင်သဖြင့် ရပ်ကွက်မှ အကူအညီဖြင့် သဂြိုလ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ ရဲမာန်မှာလည်း လူငယ်ပီပီ သိပ်ပြီး မခံစားရသော်လည်း ဝင့်ဝါမှာ အကြီးဆုံးသမီးဖြစ်ပြီး အားလုံးမှာ သူ့တာဝန် ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ အသက် ၂၁ နှစ်အရွယ်ရောက်ပြီး ဘွဲ့ရတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ နာမည်နှင့်လိုက်အောင် ချောမောလှပသူဖြစ်ပြီး မောင်ဖြစ်သူ ရဲမာန်မှာ အသက် ၁၈ နှစ်ဖြစ်ပြီး ဒုတိယနှစ် အဝေးသင် တက်ရောက်နေသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ရဲမာန်မှာ အရပ် ၅ ပေ ၈ လက်မခန့်ရှိပြီး ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ အိမ်၏ စားဝတ်နေရေးအတွက် ဝင့်ဝါမှာ အဖေရက်လည်ပြီးသည်နှင့် အလုပ်ထွက်ရှာရန် ကြိုစားလေသည်။
“မောင်လေးရဲမာန်”
“ပြောလေ မမ”
“မမ အလုပ်အင်တာဗျူးရှိလို့ ဒီနေ့ အပြင်သွားရမယ်”
“မမ.. မောင်လေးလည်း အလုပ်လုပ်ချင်တယ်”
“မဖြစ်ပါဘူး.. မောင်လေး၊ မောင်လေးက ဘွဲ့မရသေးတော့ အလုပ်က မလွယ်လောက်ဘူး၊ အလုပ်ကြမ်းတွေပဲရမှာ။ မလုပ်ပါနှင့် မောင်လေးရယ်”
“မမကလည်းဗျာ၊ အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းတယ်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အလုပ်ရရင် လုပ်မယ်နှော်”
“အေးပါ မောင်လေး။ ကဲ မမ ရေမိုးချိုးပြီး သွားလိုက်မယ်နော်”
ဝင့်ဝါမှာ အင်တာဗျူးဖြေရမယ်ဆိုတော့ အကြိုက်ဆုံး ဝတ်စုံတစ်စုံကို ယူဝတ်လိုက်ပြီး လိပ်စာထဲကအတိုင်း အလုပ်ကိုသွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ သူ့အသားအရေနှင့် လိုက်ဖက်သော အဝါရောင်နှင့် စကပ်ထမီတစ်ထည်အား ဝတ်ဆင်ထားသဖြင့် ကျော့ရှင်းလှပသော ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ပေါ်လွှင်လေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ အလုပ်လုပ်ရန် ရုံးခန်းဆီသို့ရောက်သော် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းမှ အခန်းကျယ်အတွင်း စောင့်ခိုင်းထားပြီး ရုံးတွင်လည်း လူအများကြီး တွေ့ရလေသည်။ တူညီဝတ်စုံ ယူနီဖောင်းနှင့် စကပ်တိုလေးများနှင့် ဝန်ထမ်းများကိုလည်း တွေ့ရသည်။
ဝင့်ဝါမှာ အားငယ်စိတ်များပင် ဝင်လာသည်။ မိမိ၏ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံမှာ လုံးဝမရှိသေးပေ။ သို့သော် စားဝတ်နေရေး ပြေလည်အောင် ရသည့်အလုပ်ကို လုပ်ရပေမည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်စောင့်ပြီးချိန်တွင် အသက် ၄၅ အရွယ်ခန့် လူကြီးတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး ဝင့်ဝါအား အကဲခတ်ကြည့်ပြီး ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်ရောက်သွားလေသည်။ ခဏအကြာတွင်
“ညီမလေးက မဝင့်ဝါလား”
“ဟုတ်ပါတယ် ရှင့်”
“ညီမလေး အထဲဝင်သွား သူဌေးရောက်နေပြီ”
ဝင့်ဝါလည်း ရုံးခန်းရှေ့သို့ရောက်သော် တံခါးခေါက်လိုက်ပြီး
“ကျမ ဝင်ခဲ့ပါရစေရှင့်”
“အော်.. အေးအေး.. ဝင်လာခဲ့”
ဦးအောင်မင်း စီးပွားရေးလောကမှာ အောင်မြင်နေသူ။ လုပ်ငန်းတွေမှ အများကြီး။ သူတစ်ဦးတည်း ချွန်ထွက်လာသူတော့မဟုတ် အပေါင်းအသင်းတွေပေါ်မှာလည်း သဘောကောင်းသူ။ လက်ကြီးသမားတို့ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ငန်းတွေအများကြီး လုပ်ပေမယ့် အခုမှ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းကို ဝင်လာသူပါ။ ကုမ္ပဏီထဲ ဝင်လာကတည်းက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့ မိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီး စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ မိန်းကလေးဟာ ခင်ဝင့်ဝါလိုချောတဲ့ ကလေးမ။ အရင်က မိန်းမဆို အိမ်က မိန်းမလောက်သာသိပြီး စီးပွားရေးအောင်မြင်လာတော့ တဏှာလေးတော့ ကြွမိတာပေါ့။ အခုလည်း ကြည့်လေ ကိုယ့်ရုံးခန်းအတွင်းကို ဝင်လာတဲ့ ကလေးမကို စားပွဲပေါ်ကနေ အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ စားပွဲရှေ့ရောက်မှ
“ကဲထိုင် ညီမ”
“ဟုတ်ကဲ့… ရှင့်”
“ကိုယ်က ဒီကုမ္ပဏီရဲ့သူဌေးပဲ”
“ဟုတ်ကဲ့…ရှင့်”
“ညီမက အလုပ်လာလျှောက်တာနော်”
“ဟုတ်ကဲ့…ရှင့်”
“CV ထဲမှာတော့ ညီမနာမည်က ဝင့်ဝါလှိုင် ဟုတ်လား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“အေးလေ၊ အခုငါက အလုပ်သစ်တစ်ခုဘလုပ်မှာမို့ လူလိုနေတာ။ ငါ့စိတ်တိုင်းကျ လိုချင်လို့ ငါကိုယ်တိုင် အင်တာဗျူးထိုင်တာပါ။ အတွေ့အကြုံ ရှိလား”
“မရှိပါဘူးရှင်”
“အေး ခက်တော့တာပဲ။ ငါက အတွေ့အကြုံနည်းရင် သိပ်သဘောမကျဘူး။ ဒါပေမယ့် ဝင့်ဝါကိုတော့ ခန့်လိုက်မယ်။ ဒါပေမယ့် စာချုပ်ချုပ်ရမယ်။ ကဲ မျှော်မှန်းလစာပြော”
“နှစ်သိန်းငါးသောင်းပါရှင့်”
“ပေးမယ်။ သုံးလအထိ စောင့်ကြည့်လို့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကောင်းရင် သုံးသိန်းပေးမယ်။ အလုပ်ကတော့ ဒီမှာမဟုတ်ဘူး။ စက်ရုံတစ်ခုဆောက်မှာ။ အလုပ်က အဲဒီမှာ ဆင်းရမယ်။ ကြားလား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“နင့်ရာထူးက ငွေစာရင်းကိုင်နှင့် လျှောက်တာဆိုတော့ အဲဒီမှာ ရုံးထိုင်ရမှာ။ သတ်မှတ်ယူနီဖောင်း ရှိတယ်။ ရုံးခန်းမှာ စုံစမ်းပြီး ဒီမှာပဲ ယူနီဖောင်းအတွက် ဝတ်စုံဖိုး ထုတ်သွား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“အေး ပြန်နိုင်ပြီ”
“ကလင်.. ကလင်.. ကလင်”
ထိုစဉ် ဦးအောင်မင်းဖုန်း ထမြည်လာသည်။
“အေးပြော သူငယ်ချင်းရဲထွန်း”
“ကိုအောင်မင်းရေ အကူအညီတစ်ခု တောင်းစရာရှိလို့”
“ပြောပါကွာ”
“ဒေါ်လာတစ်သိန်းလောက် ခဏချေးကွာ”
“အေး ပေးမယ်၊ ဒါနဲ့ မင်းလုပ်ငန်းတွေ အဆင်ပြေလား”
“ပြေတယ် ဒီနေ့တောင် လူသစ်တွေ ခန့်လိုက်သေးတယ်။ အခု နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီတွေနဲ့ တိုက်ရိုက် အဆက်အသွယ်ရပြီလေ။ ပစ္စည်းအသစ်တွေ ရောက်တော့မယ်။ အဲဒါ ငွေလိုနေသေးလို့ မင်းဆီက ချေးတာကွ”
“အေးပါကွ အေးပါ”
ကိုရဲထွန်းဟာ ဦးအောင်မင်း အကူအညီနှင့် ကြီးပွားလာသူဖြစ်တယ်။ ဦးအောင်မင်း အနွံအတာခံသလို၊ ရဲထွန်းဒုက္ခကိုလည်း ဦးအောင်မင်း ခံရသည်လေ။ ဦးအောင်မင်းအနေနှင့် ဦးရဲထွန်းအား ငယ်နိုင်လို ဖြစ်နေတာပေါ့။
ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်း အကြည့်ကို မကြိုက်သော်လည်း မိမိမှာ အတွေ့အကြုံကမရှိပဲ ချေးများလို့မဖြစ်။ တစ်ဖက်မှာ စားဝတ်နေရေးက ရှိသေးသည်မို့ အောင့်အီးသည်းခံပြီး စာချုပ်ချုပ်ဆိုခဲ့ရသည်။ ဝင့်ဝါ အိမ်ပြန်ရောက်တော့
“မမ အဆင်ပြောလား”
“ပြေပါတယ် မောင်လေး”
“ကျနော်လည်း အဆင်ပြေခဲ့တယ်”
“မောင်လေးက ဘာအဆင်ပြေတာလဲ”
“အလုပ်လေ အလုပ်”
“မောင်လေးကလည်း မလုပ်ပါနဲ့ ပြောထားတာကို”
“မမကလည်း မောင်လေးက ပျင်းလို့ပါဗျာ”
“ဘယ်လို အဆက်အသွယ်နဲ့ရလဲ”
“ကိုမြကြီးလေ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က သိတယ်မလား”
“အင်း.. သိတယ်လေ”
“သူတို့အလုပ်မှာ လူလိုလို့ဗျ။ အဲဒါနဲ့ မောင်လေး လိုက်သွားတာလေ။ သူတို့သူဌေးက မောင်လေးကို မြင်တာနဲ့ အလုပ်ခန့်လိုက်တယ်။”
“ဘာအလုပ်ခန့်တာလဲ”
“လုံခြုံရေးလေ။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ညနေကြ စာရင်းနဲ့လက်ခံ မနက်ပြန်အပ်ပေါ့”
“အေးလေ မောင်လေး အဆင်ပြေရင် ပြီးတာပဲ”
နောက်နေ့တော့ ဝင့်ဝါမှာ အလုပ်သို့ သွားလေသည်။ အလုပ်ကိုရောက်တော့ ဦးအောင်မင်းက
“စာရင်းတွေ တစ်ထပ်ကြီးပြပြီး ဒီစာရင်းတွေကို ရှင်းထားလိုက်။ သူ့စာရင်းနဲ့သူခွဲပါ။ လုပ်အားခတစ်မျိုး၊ ပစ္စည်းဖိုးလယ်ဂျာတွေသွင်း အထွေထွေစာရင်းတစ်ခု၊ လစာစာရင်း အထွေထွေစာရင်းချုပ် တစ်ခုစီခွဲပါ။ ဒီမှာက ယောက်ျားလေးတွေက လုပ်ငန်းတွေပဲလုပ်တာ စာရင်းတစ်ခုမှ မလုပ်ကြဘူး။ နင်ရောက်ပြီဆိုတော့ အဲဒါ နင်လုပ်တော့။ ငွေလိုရင် ငါ့ဆီ ငွေတောင်းခံလွှာနဲ့တောင်း။ သူတို့က ငွေတောင်းခံရင်လည်း တွက်ချက်မှုတွေပါမှ အင်ဂျင်နီယာတွေ လက်မှတ်ပါမှပေး”
ဝင့်ဝါမှာ အခုမှ စတင်လုပ်ဖူးသူဖြစ်၍ ကြောင်အမ်းအမ်း လုပ်နေရာ
“ကဲလာပါ ငါ့အနားကို၊ အဲဒါမှ ငါပြလို့ရမယ်”
“ဟုတ် .. ဟုတ်ကဲ့”
ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းဘေးနား ကပ်ရလေတော့သည်၊၊ ဦးအောင်မင်းလည်း ဝင့်ဝါအား မထိတထိလုပ်ကာ စတင်ကျုံးသွင်းလေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း သတိထားကာ ဦးအောင်မင်းနှင့် မထိရအောင် ကြိုးစားရှောင်ရလေသည်။ ဦးအောင်မင်း ပြသပေးသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ စာရင်းအင်းများ နားလည်လာသည်။
ဦးအောင်မင်းမှာ ရုံးခန်းရောက်ကာ ဝင့်ဝါအား တဏှာစကားလေးများကို ဟာသနှောကာ ပြောလေ့ရှိသည်။ ဝင့်ဝါမှာ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလျက် ရှိသည်။ ဒီလိုနဲ့ ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းဆီတွင် အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ သုံးလကျော်ခဲ့ပြီး လခမှာလည်း တိုးခဲ့ပေသည်။
တစ်ခါသော် ဝင့်ဝါအကြောင်းမေးရာ ဝင့်ဝါမှ မောင်လေးတစ်ယောက်ရှိကြောင်း၊ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေကြောင်း ပြောရာမှ ဝင့်ဝါမောင်လေးလုပ်နေသော ကုမ္ပဏီမှာ ဦးရဲထွန်းပိုင်ဆိုင်သော ကုမ္ပဏီဖြစ်ကြောင်း သိလေသည်။ ဦးအောင်မင်းက လိုအပ်သည့် အကူအညီရှိက တောင်းခံနိုင်ကြောင်း ပြောလေသည်။
ဝင့်ဝါအား ချည်းကပ်လျက်ရှိသော ဦးအောင်းမင်းမှာ ဝင့်ဝါ၏ ပါးနပ်စွာ ရှောင်တိမ်းမှုကြောင့် ဖန်တီးမရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်ကာ ဆင်ကြံကြံနေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ သိနေသော်လည်း စာချုပ်ချုပ်ဆိုထားသဖြင့် အလုပ်မှ ထွက်မရချေ။ ဦးအောင်မင်းမှာ အလုပ်လောဘကြီးသူ ဖြစ်သည့်အလျောက် နိုင်ငံတော်လုပ်ငန်းကြီး တစ်ခုအား တင်ဒါရရှိရန် ကြိုးစားနေလေသည်။ ဝန်ထမ်းများမှာလည်း အချိန်ပိုဆင်းရသည်။ ဝန်ထမ်းများအား ညအခါ နီးစပ်ရာသို့ လိုက်ပို့ပေးလေသည်။
ဝင့်ဝါမှာလည်း သူဌေး အငြိုငြင်မခံရအောင် အလုပ်လုပ်ရသည်။ တင်ဒါအောင်သွားသဖြင့် ညတွင် ဒင်နာကျွေးရာ အားလုံးကို အသောက်အစားဖြင့် ကျွေးမွေးသဖြင့် ယောက်ျားလေးများက ဘီယာ၊ အရက်နှင့် မိန်းကလေးများက ဝိုင်များသောက်ကြရပြီး ဝင့်ဝါမှာလည်း ဝိုင်သောက်ခဲ့ရာ ဝင့်ဝါမှာ အူရိုင်းဖြစ်ပြီး အနည်းငယ်မျှ ရီဝေဝေဖြစ်ရလေသည်။ တခြားသော ဝန်ထမ်းများအား အသီးသီး ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပြီး ဝင့်ဝါအား သူဌေးကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့လေသည်။ ကားပေါ်တွင် ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ပျော်လျက်ရှိစဉ် လူရှင်းသောနေရာရောက်ကာ ကားကိုရပ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအား ဖက်၍နမ်းရန်လုပ်ရာ ဝင့်ဝါလည်း လန့်နိုးသွားပြီး
“ဟင်…ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ”
“ဝင့်ဝါ ငါနင့်ကို မြင်ကတည်းက ငါ သဘောကျနေတာ”
“ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်”
“မယုတ်မာပါဘူး၊ နင့်အတွက် အကျိုးမယုတ်စေရပါဘူး”
“ရှင် ကျမကို ဘယ်အမျိုးအစားထဲက ထင်လို့လဲ”
“ဝင့်ဝါရာ အေးအေးဆေးဆေး နေစမ်းပါ”
“ဘာရှင့်… ရှင်နှမချင်း ကိုယ်ချင်းစာပါ”
“အေးပါ.. ငါ့ကို ချစ်ခွင့်ပေးပါဟာ”
“ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော် ကျမအော်လိုက်မှာ”
“မအော်ပါနဲ့ ဝင့်ဝါရယ်… ငါချစ်လို့ပါ”
“လာကြပါဦးရှင်”
“ဟာ.. ဝင့်ဝါ မလုပ်နဲ့ ငါပြန်ပို့ပေးပါ့မယ်”
ထိုစဉ် ဦးအောင်မင်းကားအနီး ကားများရောက်လာလေရာ ဦးအောင်မင်းလည်း ကားကို အမြန်မောင်းထွက်ခဲ့ရသည်။ ကားများထဲတွင် ဦးအောင်မင်းရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဦးရဲထွန်းကားလည်း ပါဝင်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းမှာ လိုချင်တာရခဲ့သော လူမျိုးဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခုလို ငြင်းဆန်ခံရသောအခါ အလွန်ပေါက်ကွဲရသဖြင့် စတ်ထဲမှာ ဝင့်ဝါးအား အငြိုးထားလေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ ဦးအောင်မင်းကြောင့် အလုပ်မလုပ်လိုသော်လည်း စာချုပ်ရှိ၍ အလုပ်ဆက်လုပ်ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဦးအောင်မင်းက
“ဝင့်ဝါ ငါတောင်းပန်ပါတယ်။ ငါမူးသွားလို့ မဆင်မခြင် ဖြစ်သွားတာပါ”
“ရပါတယ် နောက်မလုပ်ရင် ပြီးတာပဲလေ”
ဦးအောင်မင်းလည်း နောက်ပိုင်းတွင် အေးအေးဆေးဆေး ဆက်ဆံသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ စိတ်သက်သာရာရခဲ့သည်။
“ဟေ့ကောင် ရဲမာန်”
“ပြော… ကိုမြကြီး၊ မျက်နှာက ပြုံးပြုံးနဲ့”
“အေး… ငါရွာပြန်မလို့ ခွင့်တင်ထားတာ ရလာတယ်ကွ။ မုန်ဖိုးတောင် တော်တော်ရခဲ့တယ်’”
“ဟုတ်လား ဒါဆိုလည်း ညတစ်ပွဲလောက်လုပ်ဗျာ”
“အေး ချကြမယ်၊ မနက်ကြ ငါပြန်မှာမို့ ညနေ သော့ကို မင်းယူပြီး ငါတို့ချရအောင်”
“အိုကေဗျာ”
ညနေတွင် စတိုသော့အပ်ရာ တန်ဖိုးရှိအီလက်ထရောနစ် ပစ္စည်းများနှင့် အိုင်ဖုန်းကဲ့သို့သော ပစ္စည်းများရှိ၍ သေသေချာချာစောင့်ရန် မန်နေဂျာက ပြောသဖြင့် စစ်ဆေးပြီး သော့ကို ယူထားရလေသည်။ သော့ယူပြီး မကြာမှီ အရက်နှစ်လုံးနှင့် အမြည်းများနဲ့ ကိုမြကြီး ရောက်လာသဖြင့် ထိုင်သောက်ကြရာ နှစ်လုံးလုံး ကုန်သွားချိန်တွင် ကိုမြကြီး ပြန်သွားလေသည်။ မူလက ဘီယာတောင် မသောက်တတ်သော ရဲမာန်တစ်ယောက် မူးပြီး အိပ်ချင်လာသည်။ မအိပ်ရအောင် အမျိုးမျိုးလုပ်သော်လည်း မရသဖြင့် ခဏမှေးလိုက်မည် ကြံဆောင်ရာမှ မိုးလင်းထိ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
နံနက်ရှစ်နာရီတွင် မန်နေဂျာနှင့် ဝန်ထမ်းများ ရောက်လာသဖြင့် သော့ဖွင့်အပ်ရာ အိုင်ဖုန်းအလုံးငါးဆယ်ခန့် ပျောက်ဆုံးနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် မန်နေဂျာမှ တရားလိုလုပ်ပြီး အမှုဖွင့်ရာ ရဲမာန်မှာ အချုပ်ခန်းထဲ ဝင်ရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ကြံရာမရသည့်အဆုံး အစ်မဖြစ်သူဆီကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားရလေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ အရူးမီးဝိုင်းသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ ထိုမျှလောက်သော ပိုက်ဆံမှာ လျော်နိုင်ရန်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ ထောင်ကျရင်လည်း ပညာတစ်ပိုင်းတစနှင့် ရဲမာန်ဘဝ ဆုံးရပေတော့မည်ဖြစ်၍ မတတ်သာသည့်အဆုံး သူဌေးဦးအောင်မင်းကို အကူအညီ တောင်းရလေသည်။
“ကျမကို ကူညီပါဦးရှင်”
“အေးလေ… ငါဟိုဘက်ကို မေးပေးပါ့မယ်”
ဦးအောင်မင်းလည်း အပြင်ကိုသွားပြီး ညိနှိုင်းရလေသည်။
“ကဲ ဝင့်ဝါ….။ ပျောက်သွားတဲ့ ပစ္စည်းက အများကြီးပဲ။ လျော်နိုင်ရင် သူတို့က အမှုပိတ်ပေးမယ်တဲ့’”
“ဟင့်.. အစ်.. အင့်… ကျမတို့အိမ်ရောင်းရင်တောင် အဲလောက်ငွေမရှိဘူး.. အီး.. ဟီး.. အင့်”
“အဲဒါမှမဟုတ်ရင် အဲဒီသူဌေးက သူနဲ့ တစ်လနေပေးရမယ်တဲ့”
“ရှင်……”
“ဝင့်ဝါ နင့်ဟာနင် စဉ်းစားပေါ့၊ ငါကူညီနိုင်တာ ဒါပဲ”
ဝင်ဝါမှာ အရမ်းစိတ်ညစ်သွားပြီ။ မိမိ၏ အပျိုစင်ဘဝကို မောင်လေးဘဝနဲ့ လဲလှယ်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။ မိမိတန်ဖိုးထား ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုစင်ဘဝကို အလွန်နှမြောမိသော်လည်း ဖေဖေမဆုံးခင်က မှာခဲ့သည့်စကား “သမီး၊ သမီးမောင်လေးကို စောင့်ရှောက်ပါ” ဟူသည့် စကားကို ကြားယောင်လာရာ မတတ်သာသည့်အဆုံး ဦးအောင်မင်းအား အဖြေပေးရလေသည်။
“ကဲ… ဝင့်ဝါ စဉ်းစားပြီးပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ဒါဆို သဘောတူတယ်ပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
“အင်း.. တစ်ခုတော့ရှိတယ် ဝင့်ဝါ။ ဒီနေရာမှာ သဘောတူညီချက် တစ်ခုပေါ့။ နင့်မျက်နှာကိုလည်း သူမမြင်ရအောင်၊ သူ့မျက်နှာကိုလည်း နင်မမြင်ရအောင်၊ သူကလည်း မျက်နှာဖုံးထားမယ်။ အဲဒါမှ နောက်ကြောင်းအေးမှာ။ အဲဒါတော့ သဘောတူရမယ်”
“တူပါတယ်”
“တူတယ်ဆိုရင် ညနေ ဆေးခန်းသွားပြီး တားဆေးထိုးပေးမယ်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် နင့်မောင်လေးကို လွှတ်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့”
ညနေဘက်ကြတော့ ဦးအောင်မင်းက ဆေးခန်းတစ်ခုထဲဝင်ကာ ကိုယ်ဝန်ရစေသော အားဆေးများ ထိုးနှံခိုင်းရာ အသိဆရာမကလည်း ထိုးပေးမည် ဆေးခန်းထဲကို ခေါ်ခဲ့ပါဟု ပြောသဖြင့် ဝင့်ဝါလည်း အခန်းထဲဝင်ရသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ထိုဆေးကို သန္ဓေတားဆေးဟုသာ ထင်မှတ်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းက
“ဝင့်ဝါ၊ ဒီဆေးအကြောင်းသိလား”
“ကြားဖူးပေမယ့် သေသေချာချာ မသိဘူး”
“အင်း တားဆေးထိုးရင် ဓမ္မတာသွေးပျောက်တတ်တယ်။ ဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
ဦးအောင်မင်းသည် ဝင့်ဝါအား အငြိုးထားပြီး ကြံစည်သည်ကို ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ထူပူပြီး မစဉ်းစားမိချေ။
“ရဲမာန်”
“အစ်ကိုတို့က မင်းကို ဒီအထဲက အာမခံနဲ့ ထုတ်ပေးမှာ”
“ဟုတ်ကဲ့”
“တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အစ်ကိုတို့ သဘောတူညီချက် တစ်ခုတော့ ရှိတယ်။”
“ပြောပါခင်မျ”
“ငါ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ကလေးလိုချင်လို့။ အဲဒါ မင်းက ကလေးရအောင် လုပ်ပေးရမယ်”
“ဗျာ”
“အေး ငါတို့က ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ရောဂါကင်းတဲ့ လူမျိုးကို လိုချင်တာ။ မင်းလုပ်ပေးရမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့”
“နောက်ပြီး ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမသိအောင် လုပ်ရမယ်။ အပြင်ကို ပေါက်ကြားလို့ မရဘူး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ”
“အေး သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မသိရအောင် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားမယ်။ ပြီးတော့ စကားလည်း မပြောရဘူး။ ဒီသဘောတူညီချက်တွေကို လက်ခံရင် မင်းနဲ့ ငါတို့ အလုပ်ဖြစ်မယ်။ မင်းကို အချုပ်ထဲက ထုတ်ပေးမယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ သဘောတူပါတယ်”
“အေး ဒီလိုဆို အထဲကထွက်လို့ရရင် မင်းမိသားစုကို ဖုန်းဆက်လိုက်။ ကျနော် ခဏတော့ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ကမ်းခြေဘက် ခရီးသွားမယ်လို့ ဟုတ်ပြီလား”
ဒီလိုနဲ့ ရဲမာန်ဟာ အချုပ်ခန်းထဲက လွတ်လာသည်။ လွတ်သည်နှင့် အစ်မဝင့်ဝါကို ဖုန်းဆက်ပြီး
“မမ… မောင်လေးလွတ်ပြီ”
“ဝမ်းသာလိုက်တာ မောင်လေးရယ်”
“ကျနော် အိမ်ပြန်မလာချင်သေးဘူး။ ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကမ်းခြေဖက် ခဏသွားမလို့”
“အေး.. မောင်လေး။ မမလည်း မောင်လေးကို ပြောမလို့။ မမလည်း နယ်ကို ခဏသွားမလို့”
“သွားလေ မမ၊ ပြန်လာမှ တွေ့ကြတာပေါ့”
“အေးအေး.. မောင်လေး။ ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်”
ဝင့်ဝါမှာ မောင်လေးလွတ်သွားပြီဖြစ်၍ ဝမ်းသာသွားလေသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ဦးအောင်မင်းအား ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောရာ
“မင်းမောင်လေး လွတ်သွားလို့ဆိုပြီး ဝမ်းသာပြီး ငါတို့ သဘောတူထားတာ မဖျက်နဲ့နော်။ အခုက အာမခံနဲ့ လွှတ်ထားတာ”
“မဖျက်ပါဘူး”
“အေး တစ်ခုပြောမယ်။ ညည်းနဲ့လုပ်မယ့်သူကို သိအောင် မကြိုးစားနဲ့။ စကားလည်းမပြောနဲ့။ ဒီကိစ္စ အဆင်ပြေရင် လွှတ်ပေးမယ်။”
“ကျမမောင်လေး အဆင်ပြေရင် ပြီးပါပြီ”
“ဝင့်ဝါဘက်က အားလုံးပေးနိုင်မှပါ”
“ရှင်…. ကျမ ဘာတွေပေးရမှာလဲ”
“သူ့စိတ်တိုင်းကျပါ”
“ရှင်”
“ဝင့်ဝါ… ဈေးမဆစ်နဲ့။ အခုဆုံးရှုံးသွားတဲ့ ပိုက်ဆံက အများကြီးပဲ။ ညည်းဖက်က အကုန်လိုက်လျောရမှာ”
“ဘာတွေလိုက်လျောရမှာလဲ”
“ညည်း အပြာကား ကြည့်ဖူးလား”
“ကျမ မကြည့်ဖူးဘူး”
“အေး ဒါဆို ဟိုရောက်ရင် ကြည့်ပေါ့။ အဲဒီထဲကအတိုင်း အားလုံးလုပ်ပေးလိုက်ပါ”
“ဟင်းးးး ကောင်းပါပြီ။ ကျမမောင်လေးအတွက် အားလုံးလုပ်ပေးပါ့မယ်”
“ဒါဆို အဆင်ပြေပြီ။ မနက်ဖြန် ငါလာခေါ်မယ်”
ဦးအောင်မင်းဟာ မှော်ဘီဖက်မှာရှိတဲ့ သူ့ခြံထဲက တိုက်မှာ အစားအသောက်ကအစ အားလုံး စီစဉ်စရာရှိတာ စီစဉ်ရတော့သည်။ အခန်းတွေမှာ စီစီတီဗီနှင့် ဗီဒီယိုကင်မရာတွေ အားလုံးဝှက်ပြီး တတ်ဆင်ခိုင်းသည်။ ရေဘူးတွေ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်သွင်းထားသည်။ ရေဘူးအားလုံး ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေ ထည့်ထားလိုက်သည်။ အနံအရသာမရှိတဲ့ အစက်ချဆေးတွေ ထည့်ထားလိုက်သည်။ ရဲမာန်ကို ဟိုတယ်မှာထားပြီး ကာမစိတ်ကြွဆေးတွေရော ကာမအားတိုးစေတဲ့ အစားအသောက်တွေပါ ကျွေးမွေးဖို့ လုပ်ထားရသည်။ အပြာကားကြည့်နိုင်အောင်လည်း လုပ်ထားသည်။
ဦးအောင်မင်းက အထူးစီမံထားတဲ့ မျက်နှာဖုံးကို လုပ်ထားသေးသည်။ မျက်လုံး၊ နှာခေါင်းပေါက်နှင့် ပါးစပ်ပေါက်လောက်သာ အပေါက်ဖောက်ပြီး လည်ပင်းမှာ သော့ခတ်လို့ရတဲ့ ဟာမျိုးပါ။
ရဲမာန်မှာ အရမ်းတက်ကြွနေသည်။ ဆော်ကို အလကားလုပ်ရမယ်ဖြစ်ပြီး ကုန်ကျမှု မရှိသလို ဘာမှတာဝန်ယူစရာလည်း မလိုအပ်။ အထူးသဖြင့် ကိုယ်ဝန်ရအောင်သာ လုပ်ရမှာဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ဘက်က အားလုံးလုပ်ပေးနိုင်ရင် မိန်းကလေးဘက်က အဆင်ပြေပြီး ကျန်တာအားလုံး ရနိုင်တာကြောင့် မနက်ဖြန်အတွက် တွေးပြီး ရင်ခုန်နေမိသည်။ စားစရာသောက်စရာ အပြည့်နှင့် ဟိုတယ်မှာ ဇိမ်ကျကျ နေရသည့်အပြင် အပြာကားလည်း ကြည့်ရသောကြောင့် လီးမှာ အဆမတန် တောင်လာသဖြင့် ပွဲမဝင်မှီ အပြင်တွင်လေ့ကျင့် ဆိုသည့်အတိုင်း မနက်ဖြန် ကြာကြာလိုးနိုင်ရန် ဂွင်းတစ်ချီ ထုလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ ကာမအားတိုးစေပြီး သုတ်ရည်များစွာ ထွက်စေသော အစားအသောက်တွေစားပြီး အားမွေးနေလိုက်ပြီး ညစောစောအိပ်လိုက်ရလေသည်..။
ဝင့်ဝါမှာ မနေ့ကတည်းက မှော်ဘီခြံထဲ ရောက်နေသည်။ ညစာစာပြီး တီဗီကြည့်တော့လည်း မျက်လုံးကြောင်နေတာကြောင့် ပျင်းနေတာနဲ့ ဗီဒီယိုခွေတွေ တွေ့တာကြောင့် ကြည့်လိုက်သည်။ အကုန်လုံး အပြာကားတွေချည်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ ကြည့်ရင်း ရှက်မိသေးသည်။ အနားမှာလည်း ဘယ်သူမှမရှိတာရယ်၊ ဦးအောင်မင်း ပြောထားလို့ အပြာကားထဲကအတိုင်း လုပ်မယ်ဆိုလို့ တစ်ခွေလုံး ထိုင်ကြည့်မိသည်။ ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေမိသည်။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ငါ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာသေးသည်။
အပြာကားမကြည့်ဖူးတဲ့ ဝင့်ဝါဟာ မျက်နှာတွေ နီရဲလာပြီး နားရွက်တွေပါ ပူလာသယောင် ခံစားရလို့ ရေတွေချည်း ဖိသောက်နေမိသည်။ အပြာကား ကြည့်နေရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ အရသာရှိလာသလို သူမရဲ့ ရတနာရွှေကြုပ်က အရည်တွေလည်း စိမ့်ထွက်လာသည်။ ရင်ထဲမှာ ရင်ခုန်သလို တုန်နေလို့ ရင်ဘတ်တောင် ဖိထားရသည်။ အပြာကားထဲက ကောင်မလေးပိပိထဲ လီးဝင်နေတာကို ကြည့်ရင်း ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ကြက်သီးနွေးတွေတောင်ထလာသည်။
ကောင်မလေးက စုပ်ပေးယက်ပေးနေတာတွေ ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ ရွံသလိုတော့ ဖြစ်မိတယ်။ နောက်တော့လည်း ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးမကြောက်တော့ပါဘူးဆိုပြီး စိတ်ထဲမှာ တွေးရတော့တာပေါ့။ မောင်လေးလွတ်ဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။ ဒီလိုနဲ့ ညနက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ မနက်နိုးလာပြီး ရေမိုးချိုး၊ နံနက်စာ စားရတာပေါ့။ အတွေးထဲမှာတော့ ငါအလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးက တစ်ချိန်လုံး ဝင်နေသလို ရင်ထဲမှာလည်း တစ်မျိုးကြီး ခံစားရတယ်။ နေ့လည်ဘက်ရောက်တော့ ဦးအောင်မင်း ရောက်လာတယ်။
“ဝင့်ဝါ ထမင်းစားပြီပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“ညည်းတော့ ကြောက်နေတယ်မလား”
“ဟုတ်… ကြောက်နေသလိုပါပဲ”
“အေးလေ… ကိုယ်မသိတဲ့သူနဲ့ဆိုတော့ တစ်မျိုးပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ရော့ ဝိုင်လေးသောက်လိုက် အရှက်ပြေလေး”
အေးလေ နည်းနည်းမူးနေရင် သိပ်ပြီး ရှက်နေရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဝင့်ဝါ ဦးအောင်မင်းပေးသော ဝိုင်ခွက်ကို ယူသောက်လိုက်တယ်။ ချိုပြင်းပြင်း နှစ်ခွက်လောက် သောက်ပြီးတော့ နည်းနည်းထူပူသွားမှ နေရတာ အဆင်ပြေတော့တယ်။
“ကဲ… ဟိုကလာတော့မယ်။ အိမ်သာလေးဘာလေး ဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တော့။ ပြီးရင် မျက်နှာဖုံး တပ်ပေးမယ်”
ဝင့်ဝါလည်း ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုန်း ကားသံကြားလိုက်ရတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ အိပ်ခန်းမှာ ဦးအောင်မင်းရောက်နေကာ မျက်နှာဖုံးတတ်ပြီး နားကိုပါ ဆီလီကွန်နာကြပ် အပျော့စားလေးပါ တပ်သွားပြီး သော့ခတ်ကာ ထွက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ရင်ခုန်နေရတော့တာပေါ့။ ကြောက်လည်းကြောက်မိတယ်။ ငါ့ကို အကြမ်းကြီး ဆက်ဆံရင် ဒုက္ခပဲလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါတောင် ခုဏက သောက်ထားတဲ့ ဝိုင်အရှိန်လေးရှိလို့ သက်သာသေးတယ်။ အခုတော့ နည်းနည်းမူးလာပြီလေ။
“ညီလေး”
“ဗျာ”
“စစချင်းမို့လို့ အကြမ်းကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်ပါ။ နာကျင်သွားရင် ပြဿနာရှိတယ်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့”
“ဘယ်ကစပြီးလုပ်ရမှာ သိတယ်မလား”
“ဟုတ်ကဲ့ သိပါတယ်”
“လုံးဝ စကားမပြောရဘူးနော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ””
“ကဲ မျက်နှာဖုံးတပ်ရအောင်၊ နားကြပ်လေးပါ တပ်လိုက်”
ရဲမာန် နားကြပ်တပ်ပြီး မျက်နှာဖုံးကို ဦးအောင်မင်း စွပ်ပေးပြီး သော့ခပ်လိုက်သည်။
“ကဲ အထဲကို ဝင်သွားတော့”
ရဲမာန်လည်း အိပ်ခန်းထဲသို့ ရင်ခုန်စွာဖြင့် ဝင်သွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ တံခါးဖွင့်၍ ဝင်လာသော မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသူကို ကြည့်မိရာ အရပ်မြင့်မား၍ အသားဖြူကာ တောင့်တင်းသော ဘော်ဒီပိုင်ရှင်မှန်း မြင်လိုက်ရပြီးနောက် ရှက်ရွံ့စွာပင် ခေါင်းကို အောက်သို့ငုံ့ကြည့်မိသည်။
ရဲမာန်မှာလည်း ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက်ရှိသောသူကို ခဏကြည့်လိုက်ရာ အလွန်လှပသောသူဖြစ်မှန်း သိရသည့်အတွက် ဝမ်းသာရလေသည်။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော အသားအရေဖြစ်ကာ ပစ်မျိုးမထင်သည့် အလှမျိုး ဖြစ်မည်ဟုလည်း တွေးထင်မိလေသည်။
ရဲမာန်လည်း သူမအနားသို့ကပ်၍ ဖက်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း သူစိမ်းယောက်ျားနှင့် မတွေ့ဆုံဖူးသည်ဖြစ်၍ ရင်ခုန်သွားလေသည်။ ရဲမာန်မှာ အချိန်မဆွဲပဲ ဝင့်ဝါအင်္ကျီအား ငြင်သာစွာပင် ချွတ်ပေးလေသည်။ ဝင့်ဝါ၏ အောက်ခံဘရာသာ ရှိတော့သဖြင့် ရွှေရင်နှစ်မွှာအား ကြည့်ရှု့မိရင်း ရဲမာန်မှာ လီးအလွန်တောင်လာလေသည်။ နောက် ကျန်သော ဘရာအား ချွတ်ပစ်ရာ နုထွား၍ လေပင်မသလပ်လေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာအား လုံးဝန်းလျက် တွေ့ရသဖြင့် ရဲမာန်မှာ မနေနိုင်ပဲ ရွှေရင်နှစ်မွှာကို စို့ပြီး ဝင့်ဝါအား အိပ်ရာပေါ်သို့ အသာအယာ တွန်းလှဲလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ချိုချိုနှစ်လုံးအား အလှည့်ကျ စို့နမ်းလေရာ ဝင့်ဝါမှာယားပြီး ဖီးလ်းတက်ရလေသည်။
ဝင့်ဝါမှာလည်း သောက်သည့်ရေတိုင်း ကာမစိတ်ကြွဆေး ခပ်ထားခံရသဖြင့် စိတ်မှာ ထိန်းချုပ်မရအောင် ဖြစ်လာရလေသည်။
“ပြွတ်…ပြွတ်”
“အင့်.. အာ့.. အင်းး ဟင်းးးး ဟင်းးး”
နို့အုံတစ်ခုလုံး ကြွတက်လာအောင် စို့ခံရသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ အလွန်ကို စိတ်ကြွတက်လာသည်။ ရဲမာန်မှာ လျှာဖျားဖြင့် နို့သီးခေါင်းပတ်လည်ကို ယက်ပြီး ကာမစိတ်ကို နှိုးဆွလေသည်။
“ပလပ်… ပလပ်”
“အိုး.. အင့် ဟင့် အင့် အား”
ရဲမာန်မှာ နားကမကြားရသော်လည်း ဝင့်ဝါအော်ညည်းနေသည်ကို မြင်ရ၍ အားတက်ကာ ချိုးသီးခေါင်း စူထွက်လာသည်အထိ စို့ပစ်လိုက်သည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အာ့ အင့်… ဟင်းး အင်းးး”
ဝင့်ဝါမှာ ကာမဆေးအစွမ်းကြောင့်လည်းကောင်း ဝိုင်ကြောင့်လည်းကောင်း စိတ်ကို ထိန်း၍မရဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော ကာမစိတ်ကို အလိုလိုက်ကာ အော်ညည်းမိလေသည်။ အောက်ပိုင်းပိပိမှာ စိုရွှဲလာသည်ကိုလည်း သတိထားမိလေသည်။
ရဲမာန်လည်း နိုးသီးခေါင်းများကိုကြည့်ရာ ထောင်ထနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဝမ်းဗိုက်ပြင်ရှပ်ရှပ်ကလေးကို လျှာလေးဖြင့် ယက်ဆင်းသွားပြီး ချက်နေရာကို ဝိုက်ပြီး ယက်လိုက်ရာ
“အီး.. ဟီးး အင့်.. ဟင့်.. အင့်”
ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ယာခင်းအား ဆွဲဆုပ်၍ အော်ညည်းမိလေသည်။ ထို့နောက် ရဲမာန်က ဝင့်ဝါလုံချည်အားချွတ်ရာ ဝင့်ဝါမှာ ခါးကိုအသာကြွပေးမိသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အံ့ဩမိလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိကိုမိမိ အံ့ဩမိပြီး ရှက်သွေးဖြာမိသည်။ အခုပဲကြည့်တော့ မိမိခန္ဓာကိုယ်မှာ မျက်နှာဖုံးကလွှဲရင် ကျန်တာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေပြီလေ။
ရဲမာန်မှာ လုံချည်ရော ပင်တီပါ ချွတ်ပစ်လိုက်သဖြင့် မြင်ရသော အောက်ပိုင်းမှာ အလွန်လှပသဖြင့် ရင်သပ်ရှူမောမိလောက်အောင် မှင်တက်သွားလေသည်။ ဆီးခုံမှာ အမွေးနုကလေးများ ဖုံးအုပ်ထားပြီး မို့မောက်သော တောင်ခုန်းလေးသဖွယ် ဖြစ်နေရာ အလွန်စိတ်ကြွစရာ ကောင်းလှသည်။ ရဲမာန်လည်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါပေါင်အား မြောက်လိုက်ရာ အလွန်လှပသော အဖုတ်ကို တွေ့ရသည်။ သူကြည့်ဖူးသော နိုင်ငံခြားကားထဲမှ ပိပိအတိုင်း ဖြူဖွေးပြီး နှုတ်ခမ်းသားများမှာ နီရဲနေလေသည်။ ကာမဖီးစေ့မှာ မပေါ်လွှင်ပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြား နစ်မြုပ်နေသည့်အပြင် နှုတ်ခမ်းသားအရွတ်မှာ ပေါ်ရုံလောက်သာ ပေါ်နေသော အဖုတ်ဖြစ်၍ ရဲမာန်လည်း အလွန်ကျေနပ်သွားလေသည်။
ရဲမာန်မှာ ကြည့်နေရင်းကို အားမရဖြစ်ကာ ဝင့်ဝါပိပိအား နမ်းရှုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ နှစ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို လျှာဖျားထိုးသွင်းပြီး ယက်လိုက်ရာ အရည်ကြည်ကလေးတောင် ပါလာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း အရသာခံကြည့်ပြီး အနံ့မရှိကြောင်း တွေ့ရသဖြင့် ဆက်လက်ပြီး ယက်လိုက်လေသည်။
“ပလပ်..ပလပ်..ပလပ်”
“အိုး.. အားးး ဟားးး ဟားးး”
ဝင့်ဝါမှာ အော်ဟစ်မြည်တမ်းမိသည်။
“ပလပ်…ပလပ်….ပလပ်”
“အင့်.. အင့်.. ဟင့်.. ဟင်.. အာ့”
“ပလပ်.. ပလပ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်”
“အိုးးး အားးးး ဟားး အားး အင့်.. ဟင့်.. အင့်”
ရဲမာန်က ယက်နေရင်း နှုတ်ခမ်းသားဖြဲကာ အစေ့ကို စုပ်ဆွဲလိုက်သဖြင့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တွန့်သွားကာ အိပ်ရာခင်းကိုသာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲဆုပ်မိလေသည်။ အကြောရှိသမျှတို့ တုန်သွားကာ ပိပိထဲမှအရည်များ အပြင်သို့ ပန်းထွက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားမိရလေသည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အင့် ဟင်းးး ဟင်းး အစ်ကိုရယ်”
ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အစ်ကိုလို့တောင် ခေါ်မိလေသည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
ထွက်လာသော အရည်များကို ရဲမာန်မှာ စုပ်ယူမျိုချမိလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဒီအမျိုးသမီးတော့ ငါမှုတ်တာမှာ တစ်ချီတော့ ပြီးသွားပြီ။ ငါလိုးတော့မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး ဘောင်းဘီနှင့်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများမှာ ဦးအောင်မင်း ဝယ်ပေးထားသော အဝတ်အစားများ ဖြစ်သည့်အတွက် ဈေးကောင်းသော အဝတ်အစားများ ဖြစ်နေသည်။
မိမိနှင့်ဆက်ဆံမည့်သူမှာ အဝတ်အစားများ ချွတ်ပစ်သဖြင့် ဝင့်ဝါ ငေးမောကြည့်ရှူမိလိုက်တယ်။ ဗိုက်သားပြင်မှာ အဆီပိုရယ်မရှိ၊ ကြွက်သားတွေနှင့် မွှမ်းထုံထားတဲ့ ဘော်ဒီပိုင်ရှင်၊ သူ့လီးကို ကြည့်လိုက်တော့မှ သွေးတိုးသလို ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲ ဖြစ်မိတယ်။ အမလေး နည်းတဲ့ဟာကြီး မဟုတ်ပါလား။
ငယ်ငယ်တုန်းက မောင်ဖြစ်သူရဲ့ လီးသေးသေးလေးသာ မြင်ဖူးတဲ့ ဝင်ဝါမှာ လန့်ဖျန့်သွားလေသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးမှာ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်း ထနေသလို သွေးကြောများနှင့် ဖုထစ်နေပြီး အနည်းဆုံး ခြောက်လက်မ ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ ဝင့်ဝါ သွေးပျက်ချင်သလိုပင် ဖြစ်သွားသည်။
ရဲမာန်မှာ အမျိုးသမီး ထိတ်လန့်သွားသည်ကို မြင်ပြီး ဖြေးဖြေးလုပ်မှ ဖြစ်မည်ကို တွေးပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ ဝင်ရောက်ပြီး လီးအား ပိပိထဲ လီးခေါင်းကိုထည့်ကာ ချိုချိုနုနုထွားထွားကို စို့လေတော့ ဝင့်ဝါမှာ ကာမစိတ်တို့ တဖန်နိုးကြွလာပြန်သည်။
“အင်းးး အင့်.. ဟင့်.. ဟင့်”
ရဲမာန်လည်း ငြင်သာစွာ ထည့်လေသည်။ ကြပ်တည်းသောကြောင့် ထူးခြားသော အရသာကို ခံစားရလေသည်။ ဤအမျိုးသမီးမှာ လီးကြီးနှင့် ထိတွေ့ဖူးမည် မဟုတ်ဟု ထင်မြင်ကာ အနည်းငယ်သာ သွင်းလိုက်သည်။
“ပြွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်”
“အာ့.. အာလားး လားး ကျွတ်.. ကျွတ်”
အနည်းငယ် တင်းကြပ်မှု ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ ညည်းညူမိလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဝင့်ဝါ ဖီးလ်တက်လာစေရန်အတွက် ဝင်သလောက်ကလေးသာ အသွင်းအထုတ် လုပ်လေသည်။
“ဗျစ်.. ဗျစ်.. ပလွတ်.. ပြွတ်”
“အင်း အင့် ဟင့် ဟင့်..”
ရဲမာန်လည်း လိင်ဆက်ဆံဖက် အမျိုးသမီးမှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဖီလ်းရှိလာသည်ကို မြင်ရ၍ ရှေ့သို့ အနည်းငယ်တိုး၍ လိုးလိုက်ရာ
“ပြွတ်.. ဖောက်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဇွိ”
“အားးးးးး အိုးးးးးး နာလိုက်တာ”
ဟု ဝင့်ဝါမှာ ညည်းညူမိသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးထစ်ကနဲဖြစ်ပြီး ဝင်သွားသဖြင့် အဆုံးအထိသာ သွင်းလိုက်တော့သည်။ ရဲမာန်သည် နို့စို့ရင်းပင် တဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်လေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ အပျိုစစ်အမှေးပါး ပေါက်သွားမှန်း သိသော်လည်း ကာမဆိပ်တက်နေပြီဖြစ်၍ နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ အသွင်းအထုတ် တစ်ချက်လုပ်တိုင်း မှိုပွင့်ပမာဒစ်ကြီး၏ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်မှုကြောင့် အရသာ တွေ့သထက် တွေ့လာပြီး မိမိပိပိထဲတွင် လှုပ်ရှားလာသော အသိကိုသာ သတိထားမိသည်။ အရသာလည်း အရမ်းပင် ကောင်းနေသည်ကို သတိထားမိပြီး နှုတ်မှလည်း အော်ဟစ်ညည်းညူလေသည်။
“ဇွိ.. ဗျစ်… ဗျစ်.. ဖတ်ဖတ်.. ဖတ်”
ဥရိုက်သံနှင့် အဖုတ်အတွင်းသို့ လီးဝင်သံမှာ တစ်ချက်ချင်း မြည်နေသလို ဝင့်ဝါ၏ ကာမတဏှာသံမှာလည်း ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
“ဇွပ် ဗျစ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”
“အား အိုးး အင်း အင့် ဟင့် အာ့ ရှီးး ရှီးးး”
ဝင့်ဝါ၏အသံကို ရဲမာန်တစ်ယောက် မကြားရသော်လည်း အဖုတ်အတွင်းညှစ်မှုနှင့် အမူအရာကြောင့် ပြီးဆုံးတော့မည်ကိုသိပြီး အရှိန်ထပ်တင်၍ လိုးလိုက်သည်။
“ဇွပ် ဘွတ် ဖတ် ဇွိ.. ဖတ်ဖတ်.. ဖန်းဖန်းဖန်း”
“အာ့ အိုး အိုး အား ရှီး အာ့ ရှီးး ရှီး အားးး”
ဝင့်ဝါမှာ ပထမဆုံး အလိုးခံဖူးသော်လည်း မိမိအားလိုးသောသူ၏ ကျွမ်းကျင်လိမ္မာမှုကြောင့် ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ခံစားရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း သူမ ပြီးဆုံးသွားမှန်းသိသဖြင့် အချိန်ဆွဲမလိုးတော့ပဲ ပြီးမြောက်ရန် အားထုတ်ပြီး နောက်ငါးမိနစ်ခန့်လုပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
ဝင့်ဝါမှာ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်ကို သိလိုက်ပြီး အရသာရှိသလိုပင် ခံစားမိလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ နှစ်ကြိမ်ပြီးမြောက်ပြီး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ လူတစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်နေ၍ စောင်ကိုသာယူပြီး အိပ်ရာပေါ် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။
ရဲမာန်မှာ ငယ်ရွယ်ပြီး ကျန်းမာသန်စွမ်းသူ ဖြစ်သဖြင့် အနည်းဆုံး သုံးလေးကြိမ် ခဏနားပြီး လိုးနိုင်သော်လည့် ယနေ့မှာ ပထမအကြိမ်ဖြစ်၍ တစ်ကြိမ်သာလိုးရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။
ရဲမာန်နှင့် ဝင့်ဝါတို့ရဲ့ Love Sence ကို Live ကြည့်နေတဲ့ ဦးအောင်မင်းမှာ စိတ်ထဲမှာ ကြိုက်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်ရင်းနှင့် လီးက အရမ်းတောင်လာတာမို့ ဂွင်းတစ်ကြိမ် ထုပစ်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးသား လူဖြစ်နေတာတောင် စိတ်ကမထိန်းနိုင်၊ တကယ်ကို ဖီလ်းရှိတဲ့ အပြာကားကြည့်နေရသလို ခံစားရမိသည်။ ရဲမာန် အပြင်ကိုထွက်လာတာမြင်မှ CCTV Monitor များထားရာ အခန်းမှ ထွက်လိုက်ပြီး ရဲမာန်အား မျက်နှာဖုံး ချွတ်ပေးလိုက်သည်။
“ဘယ်လိုလဲ ညီလေး”
“ရှယ်ပါပဲဗျာ၊ စေးကြပ်နေတာပဲ”
ဦးအောင်မင်းမှာ စိတ်ထဲမှနေ၍ မင်းအစ်မက အပျိုစစ်ကလေးကိုးဟ ဟုပြောရင်း ပြုံးမိသေးသည်။
“အေးကွာ.. မင်းသဘောကျရင် ပြီးတာပါပဲ”
“ကျတာပေါ့ဗျာ၊ ငါးကြော်မကြိုက်ရင် ကြောင်မိုက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ဗျာ”
“ဘာလို့ တစ်ကြိမ်ပဲ လုပ်ခဲ့တာလဲ။ မင်းက မလုပ်နိုင်တော့တာလား”
ရဲမာန်မှာ ယောက်ျားမာနကို ထိသလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။
“ဟာဗျာ ကျုပ်က လေးကြိမ်လောက် လိုးနိုင်တယ်၊ အခုက ပထမဆုံးဖြစ်လို့ပါ”
“အေးပါကွာ၊ များများလိုးနိုင်ရင် မြန်မြန်အဆင်ပြေတာပေါ့ကွာ။ ကဲ.. မင်းပြန်ပြီး အနားယူတော့ မနက်ဖြန် များများလုပ်နိုင်ရမယ်။”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်ပြန်သွားပြီးနောက် ဝင့်ဝါအိပ်ခန်းတံခါးအား ခေါက်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမှာ အဝတ်အစားဝတ်ပြီး လာဖွင့်ပေးသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးစွပ် ချွတ်ပေးပြီး
“ဘယ်လိုလဲ ဝင့်ဝါ နာကျင်နေလား”
“ရပါတယ်”
“အေးလေ သူက အခုမှစလို့ တစ်ကြိမ်ပဲ လုပ်ခဲ့တာတဲ့။ နောက်နေ့တွေဆို အကြိမ်ရေများများ လုပ်မှာတဲ့။ ဒီနေ့တော့ အစမို့လို့ သူက ဝင့်ဝါကို ပြုစုပေးတာတဲ့။ နောက်နေ့ကြရင် သူ့အလှည့်ပြီးရင် ဝင့်ဝါ လုပ်ပေးရမယ်တဲ့ ကြားလား”
“ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့.. ကြား… ကြားပါတယ်”
“နောက်နေ့ နင့်အလှည်တွေချည်းပဲနော်”
“အင်းလေ ကျမဘဝက ငြင်းမှမရဘဲကိုး”
“အေး.. ငါအပြင်မှာ အားဆေးတွေနဲ့ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးတွေ ထားခဲ့မယ်။ ညအိပ်ရာဝင်ခါနီး သောက်ပေါ့။ နောက်ပြီး သွေးသားသန့်သွားအောင် ဆေးတွေလည်း ထားခဲ့တယ် သောက်လိုက်ဦး”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ”
ဦးအောင်မင်းလည်း ပြောဆိုမှာပြီး ရန်ကုန်ဖက် တက်သွားလေသည်။
ရဲမာန် ဟိုတယ်ရောက်တော့ အမောဖြေသောက်ရန် ရေခဲသေတ္တာထဲကြည့်ရာ အေဘီစီဘီယာနှင့် မြည်းရန်အတွက် သစ်ကြားသီး၊ သီဟိုလ်စေ့နှင့် တခြားအစေ့အဆံများကို တွေ့ရသည်၊၊ ဤအစေ့အဆံများမှာ သုတ်ကိုပွားများစေသည့် အစားအစာများ ဖြစ်နေသည်။ ရဲမာန်လည်း အပြာကားကြည့်ရင်း ဘီယာနှင့် အမြည်းများ စားသောက်ပြီး အားမွေးရတော့သည်။ ညနေစာအတွက် ဦးအောင်မင်းတပည့် လာပို့သော ထမင်းကိုစားပြီး ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးနှစ်လုံး တွယ်လိုက်သေးသည်။ ရဲမာန်လည်း ညနေ အိပ်ရာပေါ်လှဲပြီး နေ့လည်ကအကြောင်း ပြန်စဉ်းစားကာ လီးကတောင်လာပြန်သည်။
အင်း… ဆော်က အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါနေတာပဲ၊း။ ပြစ်ချက်ရယ်လို့ကို မရှိဘူး။ ငါက အစတုန်းက ဘယ်လိုပုံမှန်း မသိရလို့သာ။ မှုတ်ရတာလည်း အရသာကို ရှိလိုက်တာကွာ။ မနက်ဖြန် ရှယ်ကိုလုပ်ပေးမယ်။ လုံးဝ ငါ့လီးကို စွဲလန်းစေရမယ်။ ရှယ်ကို လိုးပစ်မယ်။ ဖင်ထောင်ပြီးကို လိုးပစ်မယ်။ ငါ့ကလေး ဒီဆော် ရကိုရစေရမယ်လို့ ကြုံးဝါးရင်း မနက်ဖြန်အတွက် တွေးလို့ အားဆေးသောက် အိပ်သော်လည်း အိပ်မပျော်တော့ပဲ ညတော်တော်နက်မှ အိပ်ပျော်တော့သည်။
မနက်မိုးလင်းမှ ဟ.. ညက အိပ်ရေးတောင် သိပ်မဝဘူး၊ အားရှိအောင် နွားနို့နှင့် ကြက်ဥတော့ သောက်မှ ဆိုပြီး နံနက်စာ စားဖြစ်လေသည်။ နံနက်စာစားရင်းပင် “ဖဲရှူံးသောလက်သီး အိပ်ရေးပျက်သောလီး ပိုပြင်းတယ်” ဟု တွေးကာ တကိုယ်တည်း ရယ်မောမိပြန်သည်။
နံနက်စာစားပြီးနောက် အားဆေးနှစ်လုံးကို တပြိုင်နက် သောက်ချလိုက်သည်။ အားဆေးများအပြင် ကာဗာတာ၊ မက်ဂျီကယ်ဖောစ်နှင့် အခြား ကာမအားတိုးဆေးများပင် တွေ့လေသည်။
ဝင့်ဝါမှာ မနေ့က ပင်ပန်းသဖြင့် ညမှာ အားဆေးသောက်ပြီး အိပ်လိုက်ရာ ကောင်းစွာအိပ်ပျော်သွားသည်။ မနေ့က လူမှာ မိမိအား ကြမ်းတမ်းစွာ မဆက်ဆံပဲ ညင်သာစွာ ဆက်ဆံခြင်းကို သတိရမိသည်။ အလိုးကောင်း အပြုအစုကောင်းသည်ကိုလည်း သဘောကျမိသလို တစ်ခါမှ ကာမဆက်ဆံဖူးခြင်းမရှိပဲ မနေ့က ဆက်ဆံခဲ့ရသော အနေအထားတွင် အရသာရှိလှသည်ကို တွေးမိသဖြင့် မိန်းကလေးများ လင်ယူရသည်မှာ ဤအရသာကြောင့်ပဲဟု ထင်လေသည်။ မနေ့က ဆက်ဆံဖူးပြီး ယခုလည်း ထပ်မံဆက်ချင်နေမိသော မိမိကိုမိမိ အံ့ဩမိပြန်သည်။ မိမိကိုယ်တိုင် အလိုးခံမည့်အရေးကို ရင်ခုန်စွာ မျှော်လင့်မိလေသည်။
အမှန်တကယ် ဝင့်ဝါမှာ ဆေးခပ်ခံထားရမှန်း မသိချေ။ ဦးအောင်မင်းမှာ ဤအခြေအနေမျိုးရောက်အောင် ဖန်တီးထားခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဝင့်ဝါ ကာမစိတ် ပြင်းထန်စေသလို ရဲမာန်ကိုလည်း ကာမစိတ်ကြွဆေးများနှင့် သုတ်ရည်များများထွက်ပြီး ဝင့်ဝါကိုယ်ဝန်ရစေရန် စီမံထားခြင်း ဖြစ်သည်။
နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန် ရဲမာန်ကို ဦးအောင်မင်း ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်ပြီး ကားနှင့်ကြိုစေသည်။ ရဲမာန်လည်း တက်ကြွစွာ မှော်ဘီကို လာလေသည်။ ရဲမာန်သည် ကားပေါ်မှာ အေဘီစီစတောက်ကို မြင်းစုပ်လာလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း အလိုးခံရမည် အမှုတ်ခံရမည်ဖြစ်၍ ကြိုတင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ထားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ စိတ်ပါလက်ပါ ဆက်ဆံနိုင်ရန် ဝိုင်လေးပါ သောက်ထားလိုက်လေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်လာပြီဆို၍ ဝင့်ဝါအား
“သူရောက်တော့မယ် ဝင့်ဝါ။ ညည်း အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား”
“ဖြစ်ပါပြီ”
“အေး.. ဒါဆိုလည်း မျက်နှာဖုံး စွပ်ပေးမယ်လေ”
“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
“ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးနှင့် နားကြပ်စွပ်ပေးပြီး ဦးအောင်မင်းတစ်ယောက် အပြင်ထွက်ကာ ရဲမာန်အားစောင့်ရာ ရဲမာန်လည်း ရောက်ရှိလာသဖြင့် မျက်နှာဖုံးနှင့် နားကြပ် စွပ်ပေးရပြန်သည်။
“ညီလေး အဆင်သင့်ပဲလား”
“အဆင်သင့်ပဲ ဦး”
“အေး.. ခါးအောက် ခေါင်းအုံးလေးခုပြီး လုပ်ကွာ။ ဒါမှ အဆင်ပြေမှာ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
“အဲဒါဆိုလည်း ဝင်လိုက်တော့”
ရဲမာန်လည်း တက်ကြွစွာ ဝင်သွားလိုက်လေသည်။ ကုတင်ပေါ် အိပ်နေသော ဝင့်ဝါမှာ သူရောက်လာသည်ကို တွေ့ပြီး ရင်ခုန်ရပြန်သည်။ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါးအနားကပ်ကာ သူ့အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအဝတ်အစားများကိုပါ ချွတ်ရာ ဝင့်ဝါလည်း ကိုယ်ဘာသာကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားရာ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါနို့ကိုစို့ပြီး ကာမစိတ်ကို လှုံဆော်လေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ကာမစိတ်ဖြစ်ပေါ်နေရာ နို့စို့ခံရသဖြင့် ကာမမီးအလျှံ တညီးညီး ဖြစ်ပေါ်လာသည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အို… အင်းး အင်းး ဟင့်.. ဟင့်”
နို့စို့ခံရရုံနှင့်ပင် ကာမစိတ်ကြောင့် အလိုအလျောက် အော်ညည်းမိလေသည်။ ဝင့်ဝါအော်ညည်းသံ မကြားရသော်လည်း အမူအယာကြည့်ယုံနှင့် ဖီလ်းဖြစ်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ရဲမာန်သိလေသည်။ ရဲမာန်သည် နို့စို့ရင်းပင် တကိုယ်လုံးအား ညင်သာစွာ ပွတ်ပေးရာ ဝင့်ဝါမှာ ကြက်သီးနွေးများပင် ထလာသည်။ ရဲမာန်က ဝင့်ဝါလက်ကိုယူပြီး မိမိလီးပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြီး ဂွင်းထုသလို လက်ဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ လီးကိုကိုင်မိပြီး လီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ဓာတ်လိုက်သလိုပင် ခံစားရလိုက်သည်။ လီး၏ ပူနွေးသော အရသာကိုလည်း သိသွားချေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ လီးကိုင်မိရင်း စိတ်ပါလာကာ ရဲမာန်ပြသကဲ့သို့ပင် ဂွင်းတိုက်ပေးလေသည်။
ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါဖီလ်း အမြင့်ဆုံးနီးပါး ရောက်ရှိလာစေရန်အတွက် ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ ဝင့်ဝါပိပိကို ယက်လိုက်သည်။
“ပလပ်..ပလပ်..”
“အာ့.. အင့်.. ဟင့်.. အင့်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အာ့ ရှီးး ရှီးး”
ဖင်ကို အပေါ်ကိုမြောက်တင်ပြီး အဖုတ်ကို ပါးစပ်တစ်ခုလုံးဝင်အောင် ငုံလိုက်ပြီး လျှာနှင့် ထိုးလိုက်ရာ
“ပြွတ်..ပလပ်..ပလပ်”
“ရှီးးး အာ့.. အိုးးးးး”
ဝင့်ဝါမှာ အရှင်လတ်လတ် သတိမေ့မတတ် ကောင်းသည်ကို တွေ့ရပြန်သဖြင့် အော်ညည်းမိသည်။ ရဲမာန်လည်း ဖင်ကို အပေါ်ကိုမြောက်ပစ်ပြီး အဖုတ်ကိုယက်ရာ ပန်းရောင်သန်းနေသော စအိုဝစူစူလေးကို မြင်ရသဖြင့် ယက်ချင်လာသဖြင့် ယက်လိုက်သည်။
“ပလပ်..ပလပ်…..”
“အိုးးး အားး လားး လားးးး အီးး”
ဝင့်ဝါတစ်ယောက် တီကောင်ဆားပက်သကဲ့သို့ ဖြစ်သွားပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ စီးထွက်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း တဏှာစိတ်ပြင်းပြစွာ ဝင့်ဝါစအိုအား စုပ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်လိုက်လေသည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပလပ်”
“အီး.. ဟီးးး ဟီးးးး အာ့.. အင်းး ဟင်းးး”
အတွေ့အကြုံမရှိသော ဝင့်ဝါမှာ ပြီးချင်လာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဖင်ကို ယက်စုပ်နေရာမှ ကာမခလုတ်၏ ဗဟိုချက်မဖြစ်သော အစေ့ချွန်ကလေးကို အားပါးတရ စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အာ့.. ရှီးး အာ့ ရှီး အိုး.. အားးးး ဟားးး အားးး ရှီး”
ဝင့်ဝါမှာ အစေ့ကို အစုပ်ဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် တကိုယ်လုံးရှိ အကြောအခြင်များ ပွင့်ထွက်သွားသလို ခံစားရင်း ပထမအကြိမ် ပြီးဆုံးသွားရတော့သည်။
ရဲမာန်လည်း မိမိဆက်ဆံဖက် ပြီးဆုံးသွားကြောင်း သိရ၍ အိပ်နေသော ဝင့်ဝါအပေါ်ခွကာ မိမိလီးအား ဝင့်ဝါပါးစပ်ပေါက်ကိုသွား၍ ထိုးရာ ဝင့်ဝါလည်း ပါးစပ်ကို ဟပေးရသည်။ လျှာဖျားလေးနှင့် လီးအား ထိုးကြည့်ပြီး အရသာခံကြည့်ရာ ငံပြပြသော အရည်ကြည် အရသာကို ပထမခံစားမိပြီ အရသာမှာလည်း မဆိုး၍ စုပ်ပေးလေသည်။ လီးနှင့်လျှာ ထိတွေ့သော အရသာမှာ ကောင်းသဖြင့် စုပ်ပေးပြီး စုပ်ပေးချင်လာသည်။
ဝင့်ဝါလည်း လီးအပေါက်ကလေးကို လျှာနှင့်ထိုးသွင်းရာ ရဲမာန်မှာ စအိုကြောတင်းသည်အထိ ခံစားရပြီး ပြီးချင်လာသဖြင့် လီးစုပ်ခံခြင်းကို ရပ်ပစ်လိုက်ရသည်။ ရဲမာန်မှာ လီးစုပ်ခံခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး သက်သက်သာသာနှင့် လိုးနိုင်ရန်အတွက် ဝင့်ဝါအား ကုတင်ပေါ်တွင် ကန်လန့်ပြင်လိုက်ကာ သူက အောက်ကနေ မတ်တတ်လိုးနိုင်ရန်အတွက် စီမံလိုက်သည်။ အရပ်ရှည်သူ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုခံပြီး ဝင့်ဝါခြေနှစ်ချောင်းအားပူးပြီး မိုးပေါ်မြှောက်တင်လိုက်ရာ မို့ဖောင်းနေသော ဝင့်ဝါ၏ပိပိမှာ နှုတ်ခမ်းသား ပြူးထွက်လာလေသည်။ လီးကို ပိပိထဲသွင်းကာ ဝင့်ဝါဒူးနေရာအား လက်နှင့်ပိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။
“ပြွတ်”
“အိုး အာ့”
“ဇွိ.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်”
“အင့်.. အင်းး ဟင်းးး အင်းး”
ပေါင်နှစ်လုံးကိုပူးပြီး စေ့ထားသည်ဖြစ်၍ လီးမှာ ကြပ်တည်းစွာ ဝင်သွားလေသည်။ အရည်တွေထွက်ပြီး ချောနေသော်လည်း လီးမှာ ကြပ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါရော ရဲမာန်ပါ နာကျင်ရလေသည်။ ရဲမာန်က မိမိတောင်ကျိန်းသွားတာ ခံရသည့်ဆော်ဆိုလျှင် ပိုနာမည်ဖြစ်၍ ပေါင်ကို ပြန်ကားပြီး နို့ကိုစို့၍ လိုးလိုက်သည်။
“ဇွပ်.. ဗျစ်.. ဗျစ်.. ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်”
“အင့် အိုး အား အင်းး အင်းး ဟင့်”
ဝင့်ဝါလည်း အခုမှ နာကျင်မှု သက်သာသွားပြီး အရသာတွေ့တော့သဖြင့် အော်ညည်းလေသည်။
“ဇွပ် ဖတ်….ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်”
“အင့် ဟင့် ဟင့် အိ အာ့ အင်း”
ရဲမာန်မှာ ယခုလိုပုံစံမှာ အဆုံးထိဝင်သဖြင့် အားရလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း မိမိပိပိနှုတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်လာသလားဟုပင် ခံစားရပြီး လီးတစ်ချက်ဝင်တိုင်း ထွက်တိုင်းမှာ အဖုတ်ထဲက ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားရလေသည်။ ရဲမာန်လည်း အရမ်းကို ဇိမ်ရှိပြီး ဒူးမညောင်းပဲ လိုးရသဖြင့် ကြာကြာလိုးနိုင်လေသည်။ တဖြေးဖြေးနှင့် လီးအဝင်အထွက် ချောလာသလို ဥရိုက်သံလည်း တဖြေးဖြေး ဆူညံလာသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိဖင်ကို ဥဖြင့်ရိုက်မိကာ ဖီလ်းတစ်မျိုးအဖြစ် ခံစားရပြီး ပို၍ဖီလင်တက်လာကာ ပိုပြီး အော်ဟစ်ညည်းလေသည်။
“ဘွတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖတ်.. ဖန်း.. ဖန်းး ဖန်းး”
“အား ရှီးး အားး အားး ရှီးးး ရှီးးး”
လီးအဝင်အထွက်မြန်လေ ဖီလ်းပိုရှိလေဖြစ်သော ဝင့်ဝါမှာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသည်။
“ဇွိ..ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး”
“အာ့.. ရှီးး…..ရှီးး အားးးးး အိုးး အား ရှီး”
ရဲမာန်လည်း ဆော်က ပြီးတော့မည်မှန်းသိ၍ ပိုပြီးမြန်လိုက်သည်။ လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့်တွင် ဝင့်ဝါလည်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လာကာ ပြီးသွားလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဆော်ပြီးသွားသည့်အတွက် အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ငါးမိနစ်ခန့် မြန်မြန်လိုးလိုက်ရာ ရဲမာန်လည်း ပြီးသွားပြီး သုတ်ရည်များအား ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ သုတ်ရည်များမှာ များလှပြီး အရှိန်ပြင်းစွာ ဝင်သွားရာ ရဲမာန်လည်း အားရကျေနပ်သွားသည်။
ရဲမာန်သည် ပြီးသွားသော်လည်း လီးကို ပြန်မထုတ်ပဲ နို့ကို အမောဖြေ စို့လေသည်။ ဝင့်ဝါသည် မိမိပိပိထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားသောအခါ အားရကျေနပ်သလို ဖြစ်မိသည်။ လီးမချွတ်ပဲ နို့စို့နေသောကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လိုးဦးမည်ကို ရိပ်မိလေသည်။ မနေ့က အလိုးခံရသည်မှာ နာကျင်သော်လည်း ယနေ့မှာမူ နာကျင်မှုမရှိပဲ အရသာရှိလှသည်ကိုလည်း သတိထားမိသည်။
ဝင့်ဝါမှာ ပြီးသွားသော်လည်း အလိုးခံရသည်မှာ ကောင်းမွန်သောကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် အလိုးထပ်ခံရန် ဆန္ဒပြင်းပြလာလေသည်။ ဆန္ဒပြင်းပြသလို ကာမစိတ်မှာလည်း ကြွတက်လာလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မိမိအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းပြီး နို့ကိုအစို့ခံရသဖြင့် ကာမစိတ်တို့တဖန် နိုးကြားလာလေသည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အင့်..ဟင့်..အင့်..အာ့ဟင်းးးးးး”
ဆော်တော့ ထပ်ထလာပြန်ပြီဟု ရဲမာန်မှာ တွေးမိလေသည်။ နို့ကို ဘယ်ညာစို့ပြီး သွားလေးနှင့် မနာကျင်အောင် အသာလေးကိုက်ဆွဲလိုက်၊ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို ဆွဲစုပ်လိုက်၊ လျှာဖျားဖြင့် နို့သီးခေါင်းရှိရာလေးကို ကလော်လိုက်နှင့် လုပ်လေရာ နို့သီးခေါင်းမှာ ချွန်ထွက်လာသည်။ ပန်းရောင်သန်းသော နို့မှာ ရဲမာန်လက်ချက်ကြောင့် နီရဲလာလေသည်။
ရဲမာန်လီးမှာလည်း တဖြေးဖြေး မာလာပြန်သည်။ ရဲမာန်မှာ ကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူငယ်ဖြစ်သည့်အပြင် ကာမအားတိုးဆေးများ သောက်သုံးထားရသဖြင့် အချိန်တိုအတွင်း လီးမှာ မာတောင်လာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း တောင်လာသောလီးအား ဆွဲမထုတ်ပဲ တဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ နို့အား စို့ပေးလိုက်သည်။
“ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဗျစ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖတ်”
“အင့် ဟင့် ဟင်းးး အင်းး”
ဝင့်ဝါလည်း လီးမှာ မာလာပြန်ပြီဆိုတာ သိရပြီး တဖြေးဖြေး ညောင့်လိုးလာသောကြောင့် ကာမမီးအလျှံမှာ တရှိန်တညီးညီး တောက်လောက်လာပြန်သည်။ ရဲမာန်လည်း ငါးမိနစ်ခန့် လိုးပြီးသောအခါ လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဆော်ကို မှောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဆော်ခြေထောက်အား အောက်သို့ ဆွဲချပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ဗိုက်အောက် ခေါင်းအုံးခံပြီး ကုန်းစေကာ နောက်ကနေလိုးရန် ကြံရွယ်လေသည်။
ဝင့်ဝါလည်း ဤနည်းကို အပြာကားတွင် မြင်ဖူးလေသည်။ ရဲမာန်မှာ ဆော်အား ကာမစိတ်တက်လာစေရန် နိုးဆွထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း နောက်မှ တင်ပါးလေးနှစ်လုံးကို အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ တင်သားအား အကိုင်အတွယ်ခံရယုံနှင့် ကြက်သီးနွေး တဖြန်းဖြန်းထလာသည်။ ကျောပြင်တလျောက် လျှာဖျားနှင့် ပွတ်ယက်သွားပြီး လည်ပင်းနေရာအား အသာလေး ဖွဖွနမ်းရှုပ်ပေးရာ ဝင့်ဝါမှာ ယားသလို ခံစားရလေသည်။
ရဲမာန်မှာ ဆော်ဂုတ်သားလေးကို ဖွဖွလေး ကိုက်ခဲပေးပြီး ပုခုံးသားနှစ်ဖက်အားလည်း မနာမကျင်စေဘဲ ကိုက်ခဲလိုက်စဉ် ရဲမာန်လီးမှာ ဝင့်ဝါဖင်သားအပေါ်ကို လွှတိုက်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေသဖြင့် ဝင့်ဝါစိတ်ထဲမှာ လိုးရင်လည်း မြန်မြန်လိုးပါတော့ဟု လီးကို တောင့်တာလာလေသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးကို ပိပိအတွင်း ဖြေးညင်းစွာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ပလွတ်..ဗျစ်..ဖျစ်..ဗျစ်”
“အာ့…. အားလားး လားးး”
လီးမှာ အဆုံးထိရောက်လာသောအခါ ဝင့်ဝါမှာ အနည်းငယ် အောင့်သွားလေသည်။ ကုန်းပြီးခံရခြင်းမှာ ပက်လက်ခံရဖြင်းနှင့် မတူပေ။ ရဲမာန်က အပေါ်စီးက စိုက်လိုးနေသလိုဖြစ်ပြီး ဂျီစပေါ့ကို ထိမိနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ရဲမာန်လည်း ကုန်းလိုးသောအခါမှ ပိပိအတွင်းရှိ အပေါ်ပိုင်း တစ်လက်မခွဲခန့်နေရာတွင် တင်းပြီးညှစ်နေသောကြောင့် အလွန်ကြပ်တည်းနေသည်ကို သိရလေသည်။ ဒစ်ကြီး ပြန်ဆွဲထုတ်ချိန်တွင် အလွန်ပင် သိသာပြီး တင်းမာနေသည်။ အားနှင့်ဆောင့်ထည့်ရာ ဝင့်ဝါလည်း နာကျင်ပြီး တင်သားကို လှုပ်ရမ်းမိလိုက်လေသည်။ တင်သားအနည်းငယ် ရမ်းသွားသဖြင့် ရဲမာန်လည်း သတိထားမိလေသည်။ ရဲမာန်းလည်း ဆော်၏ခါးသိမ်လေးနေရာကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လေသည်။
“ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဇွပ် .ဖတ်”
“အိ.. အာ့.. အိုးး အားး အင်း ဟင်းး အင့်”
ပိပိအတွင်း လီးဝင်သံနှင့်အတူ ပေါင်သားကို ဥရိုက်သံများ ထွက်လာသည်။ ဝင့်ဝါမှာ ပထမ ကုန်းပြီးစလိုးစဉ် နာသော်လည်း တင်သားမနည်းရပ်၍ ပုံစံကျအောင် လုပ်လိုက်သည်မို့ မနာမကျင်တော့ပဲ ဖီလ်းတွေ ဖြစ်လာသည်။ ရဲမာန်မှာလည်း နောက်မှ ကုန်းလုပ်ရသဖြင့် အဖုတ်အတွင်း လီးဝင်နေသည်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရလေသည်။ လီးဝင်သွားတိုင်း အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လိပ်ဝင်သွားတာကိုကြည့်ပြီး အားရကာ အလွန်စိတ်တက်ကြွလာသည်။
“ဇွပ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗျစ်..ဖတ်..ဖတ်”
“အင့်..ဟင့်..အင့်..အင့်
လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာသော် ပိပိအတွင်း ညှစ်သလိုခံစားနေရပြီး စအိုဝမှာလည်း ရှုံ့ပွရှုံ့ပွ ဖြစ်လာသည်။ ဆော် နောက်တစ်ကြိမ် ပြီးတော့မည်မှန်း ရဲမာန်ရိပ်မိကာ အရှိန်ကိုမြှင့်၍ လိုးလေသည်။
“ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖန်း..ဖန်း..ဖန်းးး”
“အာ့ ရှီးရှီး.. အာ.. အိုးး အားးး အားး”
“ဖွတ်..ဗျစ်..ဗျစ်…ဘွတ် ဖန်းးး ဖန်းး ဖတ်.. ဖတ်”
“အာ့ ရှီးး အိုးးး အားး အားးးး ရှီးး အားး”
ဝင့်ဝါ ပြီးသွားလေသည်။ ဆော်ကိုပြီးအောင် လိုးရင်းက ရဲမာန်လည်း ပြီးတော့မည်ဖြစ်ပြီး အားပါပါနှင့် လိုးပစ်လိုက်ပြီး လီးကို တဆုံးထိသွင်းကာ သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။ သုတ်ရည်များမှာ များပြားသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ သုတ်ရည်ပန်းသည့် အရှိန်ကို ခန့်မှန်းမိပြီး တော်တော်သုတ်ပေါသည့်လူပဲ ဟု စိတ်ထဲမှ ပြောမိသည်။
ရဲမာန်မှာ ဆော်အား ကိုယ်ဝန်ရအောင် လုပ်ပေးရမည် ဖြစ်သည့်အတွက် လီးမနှုတ်သေးပဲ ဆော်ပုခုံးသားကို သွားဖြင့် မနာကျင်ခဲကာ ဇိမ်ယူလိုက်ပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ ထရပ်ကာ ဆော်ကို ကုတင်ပေါ် မတင်ပေးလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း နှစ်ကြိမ်တိတိ အလိုးခံရသည့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်သွားလေသည်။ လူမှာလည်း နွမ်းသွားကာ ဒူးများပင် ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည့်အတွက် စောင်ကိုလွှမ်းခြုံကာ ခဏမျှ လှဲလိုက်သည်။ ဝင့်ဝါမှာ ဒူးတုန်ရင်မောခြင်းကို ခဏအနားယူနေစဉ် မိမိအား လိုးသွားသူမှာ အပြင်သို့ ထွက်ခွာသွားပြီး တံခါးပိတ်သွားသဖြင့် အဝတ်အစားများဝတ်ကာ မျက်နှာဖုံးချွတ်ရန် ဦးအောင်မင်းအား စာင့်မျှော်နေရတော့သည်။
ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်အား ဟိုတယ်ပြန်ခိုင်းကာ အားမွေးနေရန် မှာကြားလိုက်သည်။ ရဲမာန်လည်း နှစ်ကြိမ်တိုင် ကောင်းကောင်းလိုးရသဖြင့် ကျေနပ်မိသည်။
ဦးအောင်မင်း အခန်းတံခါးခေါက်ကာ ဝင်လာပြီး ဝင့်ဝါအား မျက်နှာဖုံးများ ချွတ်ပေးကာ အေးအေးဆေးဆေး နားနေရန်နှင့် အားဆေးများတိုက်ကာ ပြန်သွားလေသည်။ ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ရာပေါ်
အိပ်ပြီး စဉ်းစားမိသည်။
“အင်း.. ငါတော့ တော်တော်ထူးဆန်းတယ်။ သူစိမ်းယောက်ျားလီးကို စုပ်ရမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး။ တွေးကြည့်ရင် ရွံစရာ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအချိန်တုန်းက ငါမရွံဘဲ သူ့ဆီကထွက်တဲ့ အရည်တွေတောင် မြုချမိတယ်။ ဟီး…. ရှက်လိုက်တာ။ စုပ်ရတာတောင် သိပ်အားမရသလိုပဲ။ နောက်တစ်ခါ ဘယ်လိုစုပ်ပေးရမယ် မသိဘူး” ဟု တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ဦးအောင်မင်းလည်း အိမ်ပြန်ရင်း နောက်နှစ်ရက်လောက်နားပြီး ရဲမာန်ကို အားမွေးခိုင်းရမယ်။ နေ့တိုင်းဆို ရဲမာန်သုတ် အားနည်းလာမှာ။ လူငယ်ဆိုတော့ အားပြည့်မြန်မယ်။ ဝင့်ဝါလည်း နေ့တိုင်းဆိုရင် စိတ်ပါတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူစိတ်ပါအောင် ဒီကြားထဲ ဆေးနည်းနည်း ပိုထည့်ရမယ်လို့ တွေးလိုက်ပြီး ရဲမာန်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
“ဟဲလို”
“ဟုတ်ကဲ့ ဦး”
”
တို့နှစ်ရက်လောက် နားမယ်ကွာ”
ရဲမာန်လည်း စိတ်ပျက်သွားပြီး
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦး”
“မင်းလိုးချက်က ပြင်းတယ်လေ။ သူလည်း ခဏတော့ ပြန်ဦးမှာပေါ့။ မင်းသာ အားဖြည့်ထား”
“ဟုတ်ကဲ့ ဦး”
“မင်း ဒိန်ချဉ်လေးဘာလေး သောက်ဦး”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦး”
“မင်းမကြားဖူးဘူးထင်တယ်။ ဒိန်ချဉ်သောက်ရင် ဒုတ်ကိုထွားစေတယ်။ သုတ်ကို ပွားစေတယ်။ အဖုတ်ကို ယားစေတယ် ဆိုတာလေ။ ဟားးး.. ဟားးး.. ဟားးး”
“ဟား.. ဦးကလည်း ပြောတော့မယ်”
“တကယ်ပြောတာဟ”
“ဒါဆိုလည်း ကျနော်သောက်မယ်ဗျာ”
“အော်.. အေး.. အေး.. ဒါဆို ဖုန်းချလိုက်မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
ရဲမာန်မှာ တစ်နေ့လုံးနားနေရ၍ ပျင်းရိလာသည်။ မထူးဘူးဆိုပြီး အပြင်ကို လျှောက်သွားပြီး အစားအသောက်များစား၍ ဟိုတယ်ဘက်ကို ပြန်လာသည်။ Super Market ဘက်သို့သွား၍ ဒိန်ချဉ်များ ဝယ်လာပြီး စားသောက်လိုက်ပြီး တစ်နေ့ခင်းလုံး အိပ်ပစ်လိုက်သည်။ ညနေကျမှ ဘီယာလေးသောက် အမြည်းလေးစားကာ အပြာကားများ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဒီလိုနှင့် တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက် ဖြတ်သန်းရသည်။ အားဆေးများ မနက်တစ်လုံး ညတစ်လုံး သောက်ပြီး အားမွေးနေသည့် နှစ်ရက်မြောက်တွင် စိတ်က မှော်ဘီသို့သာ ရောက်နေလေတော့သည်။
ဝင့်ဝါမှာ ပထမရက်၌ သိပ်ပြီးမထူးခြားသော်လည်း ဒုတိယရက်မှာ စိတ်က အလိုလို တောင့်တလာသည်။ စိတ်ထဲမှာ လာနိုးလာနိုးပင် မျှော်လာသည်။ အရသာသိပြီး လူများအတိုင်း ထိုအရသာကိုပင် တောင့်တလာသည်။ စားသည်ပင် စားနေရသည်ဟု မထင်ပဲ အိပ်ရသည်လည်း တစ်ခုခုပဲ လိုနေသလို ထင်လာသည်။ ညအိပ်လျှင်ပင် ထိုလီးကို အိပ်မက်များပင် မက်လာသည်။ ထိုမျှလောက် တောင့်တမိခြင်းကို မိမိဘာသာပင် ရယ်မိသည်။
သုံးရက်မြောက်နေ့ နေ့လည်ရောက်တော့ ဦးအောင်မင်း ရောက်ရှိလာပြီး ဝင့်ဝါကို အဆင်သင့်လုပ်ထားရန် ပြောသည့်အခါ ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ထဲမှာ ပျော်သွားမိသည်။ ထိုနေ့ကလည်း ဦးအောင်မင်းက စကားပြောပြီး ဝိုင်များတိုက်သဖြင့် သောက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်မင်းမှာ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သောကြောင့် ဝင့်ဝါအား ဆေးခန်းပြစဉ်ကတည်းက ဝင့်ဝါ ဓမ္မတာလာရက်ကို သိရှိပြီးဖြစ်၍ ရက်တွက်ချက်နေသည်။ ဝင့်ဝါးခေါ်လာသောရက်မှာ ဝင့်ဝါဓမ္မတာလာပြီး ဆယ့်နှစ်ရက်မြောက်ဖြစ်ပြီး ယခု တစ်ပတ်လုံးလုပ်လျှင် ဝင့်ဝါ ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ကြောင်း သိလေသည်။
ယခုလည်း ရဲမာန်အား အနားပေးကာ သုတ်များများ ထွက်နိုင်ရန် အစားအသောက်များ စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ရဲမာန် ရောက်တော့မည်ကိုသိပြီး ဝင့်ဝါအား အိပ်ခန်းထဲသို့ခေါ်ကာ မျက်နှာဖုံးများ တပ်ဆင်လိုက်ပြီး အိပ်ရာထဲမှ စောင့်စေသည်။ ဝင့်ဝါမှာလည်း အရင်လို မဟုတ်တော့ပဲ မျှော်တဲ့သူ ရောက်ရှိတော့မည်ဖြစ်၍ ပျော်နေရှာသည်။
ဦးအောင်မင်း ရဲမာန်အား မျက်နှာဖုံးတပ်ပေးပြီး အိပ်ခန်းအတွင်း လွှတ်လိုက်သည်။ ရဲမာန်လည်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမြင်ပြီးနောက် ဝင့်ဝါလည်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါ အဝတ်အစားချွတ်သော် ရဲမာန်လည်း ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဝင့်ဝါအနားသွား၍ ဝင့်ဝါအား လီးစုပ်စေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း လီးကို သေသေချာချာ စုပ်လိုက်ပြီး ဒစ်ကို လျှာနှင့် ယက်ပေးလိုက်သည်။ လီးအပေါက်အား လျှာနှင့်ထိုးပေးပြီး ဂွေးဥလေးကိုပါ ညင်သာစွာ ကိုင်ပေးလိုက်သေးသည်။
ရဲမာန်လည်း မနေနိုင်လောက်အောင် လီးတောင်လာလေသည်။ အကြောများ ထောင်ထလာပြီး လီးမှာ ချက်နားကပ်ပြီး နေတော့သည်။ ရဲမာန်လည်း စိတ်မှာ ပေါက်ကွဲမတတ် ဖြစ်လာကာ ဆော်ကို မှုတ်ပေးဦးမယ်ဆိုပြီး ဝင့်ဝါအား ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်အိပ်စေကာ သူက ကုတင်အောက်မှနေ၍ ကုန်း၍ အစေ့ကို စုပ်ပစ်လိုက်သည်။
“ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်”
“အိုး…..အာ့…အားးး”
ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ထဲ ပေါက်ထွက်လောက်အောင် ကောင်းလှသဖြင့် အော်ဟစ်ညည်းညူမိသည်။ ရဲမာန်မှာ လျှာကို အပြားလိုက်ဆွဲပြီး ဖင်မှစ၍ ယက်ပစ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကိုဖြဲကားယက်ရာ ထိမိလွန်းသဖြင့် ဝင့်ဝါမှာ အိပ်ရာခင်းအား ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး ခါးပါကြွတက်လာသည်။
“ပလပ်…ပလပ်..ပလပ်”
“အာ့.. ဟားး ဟားးး အာ့ ရှီးး ရှီးး”
ရဲမာန်လည်း စိတ်ထနေသူပီပီ အဖုတ်အကွဲကြား လျှာဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင်လုပ်ပြီး အစေ့ကို ကလော်ထုတ်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ငါးပြေမ ပြာလူးသကဲ့သို့ ထွန့်ထွန့်လူးသွားလေသည်။
ရဲမာန်လည်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီး ဝင့်ဝါခါးအောက်ခုကာ ကုတင်အောက်မှပင် နို့စို့ရင်း လိုးလေသည်။ ဖီလ်းတက်နေသော ဝင့်ဝါမှာ လီးဝင်ကတည်းက အော်ညည်းလေသည်။
“ဇွိ..ဗျစ်..ဗျစ်.. ဘွတ် ဖတ် ဖတ်.. ဖတ်….”
“အာ့.. အား အင်းး ဟင်းးး အာ့”
ရဲမာန်လည်း နို့စို့ရင်း မြန်မြန်ပင် လိုးလိုက်သည်၊၊
“စွပ်.. ဖတ်.. ဘွတ်.. ဖန်းဖန်းး”
“အားး အာ့ အင့် ဟင့် ဟင့်.. အင့်”
ဆယ်မိနစ်ခန့်အတွင်း ဝင့်ဝါရော ရဲမာန်ပါ ပြိုင်တူပင် ပြီးသွားချေသည်။ ဒီအကြိမ်ထွက်သော သုတ်ရည်မှာ တော်တော်ပင် များလေသည်။ ရဲမာန်လည်း လီးကို ဆွဲမထုတ်ပဲ ဝင့်ဝါနို့ကိုသာ တစ်လှည့်စီ စို့နေလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာမှ အမောပြေသွားကာ လီးကိုနှုတ်ပြီး ဝင့်ဝါပါးစပ်ထဲထည့်ရာ ဝင့်ဝါမှာ သုတ်နံ့ကြောင့် မစုပ်သေးပဲ အနားတွင်ရှိသော တစ်ရှူးယူပြီး သုတ်ကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ဝင့်ဝါ၏ အာငွေ့ဓာတ်ရသော ရဲမာန်လီးမှာ ထပ်ပြီးတောင်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း အမောပြေသွားပြီဖြစ်၍ ဝင့်ဝါးအား ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးရန်အတွက် ပြင်ဆင်ရသည်။ ဝင့်ဝါလည်း ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ဝင့်ဝါကုတင်ပေါ် ကုန်းခိုင်းရာမှ အဖုတ်ပြူးပြူးလေးနှင့် စူပွပွ စအိုဝကိုမြင်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်ခန့် ယက်လိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်း၍ လိုးလိုက်သည်။
“ဇွိ….ဘွတ်..ဘွတ်…..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်”
“အာ့.. အင့်.. ဟင့်.. အင့်..”
ရဲမာန်မှာ ဒူးထောက်လိုးရသည်ကို အားမရပဲ ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုက် မြန်မြန်လိုးလိုက်နှင့် ဆော်အရသာရှိစေရန် လုပ်လေသည်။
“ဘွတ်.. ဗျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်… ဖတ်.. ဖန်းဖန်း”
“အာ့ အင့် အိုး အားး ကောင်းလိုက်တာ”
ရဲမာန်မှာ နို့ကိုကိုင်ပြီး အချက်နှစ်ရာခန့် ဆောင့်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါလည်း ဖင်များပင် အောင့်လာသည်။
“ဇွိ…ဗွက် ဘွတ်…ဖတ်..ဖတ်..ဖန်းဖန်းးးးဖန်း”
“အိုး အာ့ အင့် ရှီးး ရှီးး”
ရဲမာန်လည်း ကုန်းပြီးလိုးရာမှ ခါးညောင်းလာသဖြင့် ခါးဆန့်ပြီးလိုးရာ ဝင့်ဝါစအိုဝမှာ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက် ဖြစ်နေသဖြင့် ဖင်ကို လိုးချင်စိတ်များပင် ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သို့သော် ဦးအောင်မင်း မှာထားသည်မှာ ဆော်အား ကိုယ်ဝန်ရစေရန် ဖြစ်သည့်အတွက် ဖင်ကို မလိုးဝံ့ချေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်ဖြေရန်အလို့ငှာ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးပြီး လက်မကို သွင်းလိုက်သည်။
ဝင့်ဝါလည်း ဖင်ကို တံတွေးထွေးကတည်းက လန့်သွားပြီး ဖင်ထဲ လက်ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသည်။ သို့သော် အဆုံးထိ ဝင်မလာ၍သာ တော်သေးသဖြင့် တစ်ချက်မျှ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ရဲမာန်မှာ ဆက်မတိုးရဲပဲ လက်မကို ပြန်နုတ်လိုက်ရသည်။ ဝင့်ဝါ ခါးသိမ်ကလေးအား ကိုင်၍ ရဲမာန်မှာ အားပါးတရ ဆောင့်လိုက်သည်။
“ဇွပ်…ဖတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်”
“အိုးး အင့် ဟင့်.. အား.. အင့်.. ဟင့်.. အာ့.. ရှီးး ရှီးး”
ရဲမာန်ဆောင့်ချက်ကြောင့် ဝင့်ဝါလည်း ပြီးချင်လာသလို ရဲမာန်လည်း ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ရဲမာန်လည်း အားမလျှော့တော့ပဲ အားပါးတရ လိုးပစ်လိုက်ရာ ဝင့်ဝါမှာ တအားအားအော်၍ ပြီးသွားလေသည်။ ရဲမာန်လည်း ငါးမိနစ်ခန့် သုတ်ထိန်းပြီး ဆက်လုပ်လိုက်သည်။
“ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…”
“အင်း.. ဟင်းး ဟင်းးးးး အင့် ဟင်းးးး”
ရဲမာန်မှာ တော်တော်လည်း အားရသွားကာ သုတ်လွှတ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါကို ဖိတွန်းကာ အိပ်ရာပေါ် မှောက်စေပြီး အပေါ်ကနေ ဖိထားလိုက်သည်။ ငါးမိနစ်ခန့်ထားပြီးမှ အိပ်ရာကထကာ အဝတ်အစားဝတ်လျက် အပြင်ကို ထွက်ခဲ့သည်။
ဒီလိုနှင့် နှစ်ရက်ဆက်တိုက် လိုးပြီး နှစ်ရက်နားကာ လိုးလာခဲ့ရာ ဝင့်ဝါမှာ ဓမ္မတာသွေး မပေါ်တော့ပေ။ သို့သော် ဝင့်ဝါမှာ တားဆေးထိုးသည်ဆိုသော အသိဝင်နေ၍ စိတ်မပူချေ။ ဒီကြားထဲ မောင်ဖြစ်သူ ရဲမာန်အား ရဲစခန်းတွင် အမှုပိတ်ပေး၍ ဝမ်းသာနေတော့သည်။
ဒီလိုနှင့် ဝင့်ဝါနဲ့ ရဲမာန်မှာ ကာမစပ်ရှက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အလိုက်သိလာလေသည်။ တစ်ယောက်အကြိုက် တစ်ယောက်သိကာ အဆင်ပြေပြေ ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီး တစ်ခါတစ်ရံလည်း ဝင့်ဝါမှာ အပေါ်ကနေပြီး ဆက်ဆံတတ်လာသည်။
ရက်တွေကြာလာပြီးနောက်တွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် မျက်နှာကို မြင်ဖူးတွေ့ဖူးချင်လာသည့် စိတ်က အမြဲလိုလို ဖြစ်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း သော့ခတ်သွားသည့်အတွက် အခွင့်မသာချေ။
ဒီလိုနှင့် တစ်လပြည့်ခါနီး ရောက်လာချိန်မှာ ဦးအောင်မင်းလည်း ပြင်ဆင်စရများ ပြင်ဆင်လိုက်ပြီး ရဲမာန်အား
“ရဲမာန်ရေ… ဒီနေ့ကတော့ နောက်ဆုံးပဲ။ မင်း စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်လိုက်ပါတော့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး”
ဒီလိုနဲ့ ရဲမာန်နှင့် ဝင့်ဝါတို့အား မျက်နှာဖုံးစွပ်ပေးလိုက်သော်လည်း သော့ကို မခတ်ပေးလိုက်တော့ပေ။ ရဲမာန်လည်း သတိမထားမိသလို ဝင့်ဝါလည်း သတိမထားမိချေ။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာလည်း နောက်ဆုံးနေ့ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝမ်းသာကြသည်။
ရဲမာန်လည်း နောက်ဆုံးနေ့ဖြစ်၍ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်လိုက်သည်။ ဝင့်ဝါလည်း စိတ်ကြွနေသဖြင့် နှစ်ကြိမ်တိုင် ပြီးသွားလေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရဲမာန်တို့ အိပ်ခန်းထဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်နေစဉ်မှာ လက်စွဲလူမိုက်များကို ခေါ်ထားလေသည်။
ရဲမာန်မှာ နောက်ဆုံးတွင် ဝင့်ဝါအား ကုန်း၍ဆော်ရာတွင် သော့မခတ်ထားသည်ကို တွေ့ရ၍ ပြီးမှသာ မျက်နှာဖုံးအား ချွတ်ကြည့်မည် ဆုံးဖြတ်ပြီး အားရအောင် လိုးလိုက်ပြီး ပြီးသွားမှ မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။
“ဟာ.. မမ”
“ဟင်.. နင်ဘယ်သူလဲ”
“မောင်လေး… ရဲမာန်ပါ”
ဆိုပြီး မျက်နှာဖုံးကို စမ်း၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။
“ဟင်.. မောင်လေးရဲမာန်”
“ဟာ.. ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ မမရယ်”
“အီး.. ဟီးးး ဟီးး… ရဲမာန်ရယ်… ငါတို့ ခွေးလုံးလုံးဖြစ်ပြီ”
“မမ.. မမ… ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲဗျာ”
“အီး..ဟီးးးးဟီးးးး နင်ထောင်ကျမှာစိုးလို့ ငါ့မှာ.. အီး..ဟီးးဟီးးး ရွှတ်.. ဟင့်.. ဟင့်”
ဝင့်ဝါမှာ ငိုချလိုက်သည်။
“ဟာ.. ဒီလိုဆို… ဟိုလူယုတ်မာ ဦးအောင်မင်း အကွက်ချ စီစဉ်တာပေါ့။ ငါလိုးမသားကြီး”
“ကဲ.. မမ.. အဝတ်အစားတွေ ဝတ်လိုက်။ ငါ ဟိုလူယုတ်မာကို သတ်မယ်”
“အီး..ဟီးးးဟီးးး… မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေး”
ရဲမာန်မှာ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ရန်ပြင်ရာ ဝင့်ဝါမှာ ဆွဲထားလိုက်ရသည်။ မောင်လေးကို ထောင်မကျစေချင်ပါ။ ဝင့်ဝါလည်း အဝတ်အစားဝတ်၍ မောင်နှစ်မနှစ်ယောက် အပြင်ကို ထွက်လိုက်ကြရာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ လူမိုက်များ ခြံရံလျက် ဦးအောင်မင်းအား တွေ့ရသည်။
ရဲမာန်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဦးအောင်မင်းအား ထိုးကြိတ်ရင်း ပြေးလိုက်ရာ ဦးအောင်မင်းတပည့်များက ရှေ့ကဦးစွာ ဟန့်တားတိုက်ခိုက်သဖြင့် ရဲမာန်မှာ လူမိုက်များ၏ ဖမ်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။
“ဒီမှာ ရဲမာန်…။ မင်းရှေ့ဆက်တိုးရင် မင်းတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံးကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်။ ကြားလား… ဟားး ဟားးး ဟားးး”
“ခင်များကြီးကို ရဲတိုင်မှာ”
“ဘာလဲ မင်းအစ်မကို မင်းလိုးတဲ့အကြောင်းနဲ့လား… ဟားး ဟားးး ဟားး…..။ မင်းရဲတိုင်ရင်.. မင်းနဲ့ မင်းအစ်မလိုးတဲ့ ဗီဒီယိုတွေကို အင်တာနက်ပေါ် တင်ပစ်လိုက်မှာ။ မင်းလုပ်ရဲရင် လုပ်လိုက်ပါ”
“ခင်များ လူယုတ်မာကြီး”
“အေး.. ငါ မင်းအစ်မကြောင့် လူယုတ်မာ ဖြစ်သွားတာ… ဟားး ဟားးး ဟားး”
“ခင်များ တစ်နေ့တော့ တွေ့မယ်”
“ဟားးး ဟားးး ဟားးး မင်းသွားတော့ မဟုတ်ရင် မင်းအစ်မရော မုဒိန်းကျင့်ပြီး အသတ်ခံရတော့မယ်”
“ဟေ့ကောင်တွေ ဒီအကောင်နဲ့ ကောင်မကို မောင်းထုတ်လိုက်တော့။ ဟားးး ဟားးး ဟားးးးးးးးးးးးး”
ရဲမာန်မှာ အစ်မဖြစ်သူလက်ကိုဆွဲ၍ ခြံပြင်ကို ထွက်လာခဲ့ရလေသည်။ ဝင့်ဝါနှင့် ရဲမာန်တို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ကိုပဲ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ဝင့်ဝါမှာ မောင်နှမချင်း လုပ်ရက်လေခြင်းဆိုပြီး ဦးအောင်မင်းကို အလွန်ဒေါသထွက်နေခြဲသည်။ လူပီသတဲ့ မောင်နှမဖြစ်တဲ့အတွက် အမှားကို ဆက်ပြီး မမှားကြတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ရဲမာန်ဟာ ဦးအောင်မင်းကို လုံးဝမကျေနပ်တဲ့အတွက် လက်စားချေရန် ကြံစည်တော့သည်။ အစ်မကိုမြင်တိုင်း ဦးအောင်မင်းကို ဒေါသထွက်ရတာဟာ ကေဝဋ်ပုဏ္ဏား အမာရွတ်မြင်တိုင်း မဟော်သဓာအပေါ်မှာ အခဲမကျေသလိုပါ။
ဒီလိုနဲ့ ဦးအောင်မင်းအကြောင်း စုံစမ်းတဲ့အခါ သားတစ်ယောက်က ကျောင်းတက်နေတဲ့အရွယ်၊ သူနှင့်ရွယ်တူဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့အတွက် ဦးအောင်မင်းတစ်ယောက် အမြဲခံစားနေရအောင် စဉ်းစားပြီး ဦးအောင်မင်းသားကို သတ်လိုက်ပြီး ရဲစခန်းမှာ ဖြောင့်ချက်ပေးလိုက်တော့သည်။
ဦးအောင်မင်း ဒေါသဟာ ငယ်ထိပ်အထိ ရောက်တော့သည်။ အားလုံးကို လက်တုန့်ပြန်ရန် ကြိုးစားဖို့ ဆုံဖြတ်ထားလိုက်သည်။ သားသေဆုံးပြီး ရက်လည်ရောက်တဲ့အခါ မိဘလက်ထက်က ကိုးကွယ်ခဲ့တဲ့ တောမှီရဟန်းဟာ ဦးအောင်မင်းအိမ်ကို ကြွလာပြီး
“ဒကာကြီးအောင်မင်း”
“ဘုရား”
“မင်းမှာ ပရိဝေဒမီးတွေ တောက်လောက်နေတယ် ဒကာကြီး”
“မှန်ပါတယ် ဘုရား”
“လောကမှာ လူတွေဟာ ကံရှိသလောက်သာ နေရတယ်”
“………..”
“ဒကာကြီး၊ ကံဆိုတာ လူလုပ်တဲ့ အလုပ်ပဲ ဒကာကြီး”
“……………”
“မိမိပြုခဲ့ဖူးသော ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ကို ပြောတာ ဒကာ”
“…………………”
“သံသရာမှာ နေထိုင်သ၍တော့ ဒီအကျိုး၊ ဒီအပြစ်တွေ ခံရမှာပဲလေ။ ကိုယ်လုပ်တဲ့ဒဏ် ကိုယ့်ထံ ပြန်လာတတ်တယ် ဒကာကြီး”
“အလို.. ဘုရား.. ဘုရားး”
“လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေ ဖုံးလွှမ်းရင် မိမိစိတ်ကို အဝဇ္ဇာတည်းဟူသော အမှောင်စိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းနေတတ်တယ်…။ အမှောင်စိတ်တွေ ဖုံးလွှမ်းရင် ဘာကိုမှ မမြင်နိုင်တော့ဘူး….။ သေရင်လည်း အပါယ်ဘုံမှာ ဖြစ်တတ်တယ် ဒကာကြီး….။ အမှောင်စိတ်ကို အလင်းဆောင်ပြီး သံသရာကောင်းကျိုးကို ဆောင်ရွက်ရတယ်…..။ ပြုလုပ်ခဲ့သော အကုသိုလ်တွေကို မေ့လိုက်ရတယ်…..။ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေကို အဖန်တလဲလဲ သတိရရမယ်…..။ မမေ့အောင် လုပ်ရသလို အမြဲကောင်းမှုကုသိုလ်တွေ လုပ်နိုင်အောင်လည်း ကြိုးစားရမယ် ဒကာကြီး….”
“မှန်ပါဘုရား”
“ရန်ကို ရန်ချင်း တုန့်ပြန်ခြင်းဟာ သံသရာတွေ ရှည်စေတယ် ဒကာကြီး။ ရန်ကို ရန်ချင်းလည်း မတုန့်ပြန်ပါနဲ့ ဒကာကြီး”
“တင်ပါဘုရား၊ တပည့်တော် မလုပ်တော့ပါဘူး ဘုရား”
“အေး… ငါပြန်ကြွတော့မယ်”
“တင်ပါဘုရား”
ဦးအောင်မင်းမှာ စဉ်းစားလေ မိမိအပြစ်ကို မြင်လေ ဖြစ်ကာ လူမိုက်နောင်တ နောင်မှရ ရလေသည်။
ရဲမာန်လည်း လူသတ်မှုနဲ့ ထောင်ခုနှစ်နှစ် ကျသွားလေသည်။ ဦးအောင်မင်းလည်း ရိုက်ကူးခဲ့သော ဗီဒီယိုဖိုင်များကို ဖျက်သိမ်းပစ်လိုက်ပြီး ဝင့်ဝါအား သွားရောက်တောင်းပန်ကာ မိမိအမှားကို သိပြီးဖြစ်၍ ခွင့်လွှတ်ပါရန် တောင်းပန်သဖြင့် ဝင့်ဝါလည်း ခွင့်လွှတ်ရသည်။ သို့သော် ကံဆိုးမလေး ဝင့်ဝါမှာ ကိုယ်ဝန်လေးလအထိ ဖြစ်နေလေပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝင့်ဝါအား စောင့်ရှောက်ပါမည်ပြောကာ မွေးလာသော ကလေးအား မွေးစားခွင့် တောင်းဆိုလေသည်။ ဝင့်ဝါလည်း ကလေးအား မပေးချေ။ ထို့ကြောင့် ဦးအောင်မင်းသည် ဝင့်ဝါအား တောင်းပန်ကာ ငွေကျပ်သိန်းငါးရာ ပေးထားခဲ့သည်။
ဝင့်ဝါမှာလည်း အားကိုးရာမဲ့နေရာမှ သူ့ကို အမှန်တကယ် ချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ဦးနှင့် တွေ့ရာ လက်ထပ်ရန် မောင်ဖြစ်သူရဲမာန်အား အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြရာ ရဲမာန်လည်း ဦးအောင်မင်းအပေါ်တွင် ဒေါသစိတ်ပြေပြီး အစ်မဖြစ်သူအား လက်ထပ်ရန် သဘောတူလိုက်လေသည်။
ပြီးပါပြီ။
