ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ (အပိုင်း ၃+၄)

ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ
🏵️အပိုင်း (၃+၄)🏵️
ရေးသားသူ – ဇာခြည်

🏵️🏵️🏵️🏵️ အပိုင်း (၃) 🏵️🏵️🏵️

ကျွန်တော် အိပ်ယာခေါင်းရင်းဘက် ရွှေ့တက်လိုက်ကာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူလည်း လီးကို သူ့မျက်နှာနှင့်မှီအောင် သွက်သွက်ကလေး လိုက်ရွှေ့လိုက်ပြီး သူ့ညာလက်ဖြင့် ကျွန်တော့ခါးကို ကမန်းကတမ်း ဆွဲဖက်ကာ ပိုကပ်သွားအောင် သူ့မျက်နာနား ဆွဲယူသည်။ သူ့ပါးစပ်နား ရောက်နေသော တင်းစပြုနေသည့် ကျွန်တော့လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးသွင်းယူလိုက်ရာ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပြီး သူ့ပါးစပ်ပြည့်သွား သည်။

သူ့မျက်နှာမှာ ကျွန်တော့ဆီးခုံနှင့် ကပ်သွားကာ လီးမွေးများ သူ့မျက်နှာကို ထိုးပွတ်သွားသည်။ ဘယ် လက်ဖြင့် ဥကို တယုတယကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ပေါင်ကိုကားပေးပြီး စောက်ပတ်ကိုကော့လိုက် သည်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ပတ်ပေါ် လက်တင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ လီးကို တပြွတ်ပြွတ် နှင့် အငမ်းမရ စုပ်နေသည်…။

ကွန်တော်လည်း အထက်မှ နေ၍ပင်၊ လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးကို မှန်မှန် ပွတ်ပေးနေရင်း ခဏကြာမှ၊ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ ဖိကြည့်လိုက်ရာ ချောအိတင်းရင်းနေသော အကွဲ ကြောင်းကြား ညှပ်သွားသည်၊ စောက်ခေါင်းထဲ မထိုးသေးဘဲ စောက်စေ့လေးကို ထိလိုက်ရာ တအင်အင် ညည်းကာ၊ တင်ပါး မြောက်တက်လာသည်။ လီးကိုလည်း ပို၍ အားပြင်းပြင်းနှင့် စုပ်လာသည်။ လက်ချောင်းကို အကွဲကြောင်းထဲ ပွတ်မွှေနေတော့သည်။ အတော်ကြာအထိ ထိုအတိုင်းမွှေပေးလိုက်သည်။

စောက်စေ့လေးကို လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြား တကယ့်ညင်သာစွာ ကိုင်လိုက်ကာ လှည့်ပတ်ပွတ် ပေး လိုက်ကာ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့စောက်ပတ် မွေ့ယမ်းခါနေသည်၊ အင်း အင်း နှင့် အညည်းစိတ်လာသည်၊ တင်းနေပြီ ဖြစ်သော လီးကို ပိုပိုစုပ်ပေးနေသည်။

လက်ခလယ်ကို အောက်ဆင်းလိုက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝ လေးကို လက်ခလယ်ထိပ်လေး စမ်းကာထိုးသွင်းကြည့်ရာ လက်တစ်ဆစ်ခန့် ချောကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။ အင့်ကနဲ ညည်းသည်။ ဆက်စမ်းကာ လက်ခလယ်ကိုပို၍ဖိထိုးသည်။ တစ်ဝက်ရောက်တော့ ပြန်ထုတ် ပြန်သွင်း လုပ်ပေးသည်။ စောက်ပတ်ကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မွေ့ယမ်းကော့တက် လာသဖြင့် ငြိမ်သွားအောင် လက်ဝါးဖြင့် ဆီးခုံကို ဖိချလိုက်ပြီး သွင်းထုတ်ကို ဆက်လုပ်ပေးနေတော့သည်။ သူ့ပါးစပ်မှ လီးကိုထုတ်ကာ ကျွန်တော့ကို မော့ကြည့်ပြီး…

“ကောင်း …လိုက် …တာ…ကိုကိုရယ်…လ..လ..လီးစုပ်ရတာကော စောက်ပတ်ကော…”

“ဇာခြည်စုပ်ပေးတာ…ကိုကိုလည်း တအား…ကောင်းတယ်…ဇာခြည်လေးရယ်…”

အမောတကော ပြောပြီး ပြန်မဖြေတော့ဘဲ လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် ထိုးတပ်လိုက်ကာ ဆက်စုပ်နေသည်။ လီးတင်းကာ ကျွန်တော်ခါးကော့လာသည်ကို သူသတိထားမိရာ ကျွန်တော့ခါးကို တင်းတင်း ဖက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်ပေးလာသည်။ သူ့ စုပ်အားသန်သန်နှင့် စုပ်ပေးမှုကြောင့် ကျွန်တော် ပြီးခါနီးလာသည်။

အားသော လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့နို့နှစ်ဘက်ကိုတလှည့်စီ ဆုပ်နယ် ပေးနေရင်း နို့သီးခေါင်း ထိပ်လေးအား မထိတထိ ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ သူ တအင်းအင်း ညည်းတွားနေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံး သွင်းလိုက်သည်။ သူ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ လယ်ခလယ် တစ်ချောင်းလုံး အသွင်းအထုတ်ကို ဖြည်းဖြည်းစကာ ခဏအကြာ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးမိသည်။ စောက်ရည်များများ ပန်းထွက်လာသဖြင့် ကျွန်တော့လက် စိုရွှဲလာကာ စောက်မွေးတို့လည်း စိုကပ်ကုန်သည်။

လီးကို ပါးစပ်မှထုတ်ကာ ကျွန်တော့ကို နွမ်းနယ်မောဟိုက်နေသလို မော့ကာကြည့်လိုက်ပြီး

“အားးးး စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းလှချည်လား ကိုကိုရယ်၊ ဟင်းးးးးး”

“ကိုကို့လီးလည်း ဇာခြည်လီးစုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ၊ အားးး”

ပြောကာ လီးကို ဟတ်ယူလိုက်ပြန်ကာ သူ့မျက်နှာ ကျွန်တော့ဆီးခုံကို ထိုးကပ်လိုက်သဖြင့် တင်းနေ ပြီဖြစ်သော လီးသည်၊ အာခေါင်ကို ကျော်သွားကာ လည်ချောင်းထဲအထိ တိုးဝင်သွားသည်။ ပြန်ထုတ်ကာ ထို အတိုင်း နောက်နှစ်ခါသုံးခါ ဟတ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ ကျွန်တော် ဒီလိုအစုပ်မခံဖူးသေးပါ။

အလွန်ထိသော ကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ လရည်များတစစ်စစ် ပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားသည်။ သူလည်း အကော့၊ အမွေ့၊ အယမ်း ကြမ်းလာကာ ပြီးသွားသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့်စုပ်ရင်း လက်ဖြင့်လည်း နို့ညှစ်ယူသကဲ့သို့ လရည် မကျန် အောင် စုပ်ယူမျိုချနေသည် လီးပျော့လာရာ အပြင်ထုတ်ကာ၊ သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို လီးဖြင့်အငမ်းမရ ပွတ်လိုက်တော့သည်။

သူယခုလိုလုပ်ခြင်းမှာ ကျွန်တော့တစ်သက် ပထမဆုံးအကြိမ် ကြုံဖူးခြင်းဖြစ်ရာ အ သည်းခိုက်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော့ဆီးခုံပေါ် လီးမွေးများကြား တင်းကျပ်စွာ ဖိကပ်လိုက်ရင်း၊ သက်ပြင်းချကာ

“အားးး…အရမ်းပဲ… လုပ်..တတ်..လိုက်..တာ…ကိုကိုရာ…ဇာခြည်ပြီးသွားပြန်ပြီ… ကောင်းလိုက်တာ၊ ကိုကိုရယ်…ကောင်းလိုက်တာမှ…ပါးစပ်ထဲမှာ လီးအရသာ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲရော နို့၊ နို့တွေ ရော၊ တပြိုင်တည်းကောင်းပြီး ဇာခြည်ပြီးသွားတာ၊ ကိုကိုလည်း ဇာခြည်နဲ့အတူပြီးတယ်နော်…”

သူကျွန်တော့ကို ကြည့်ရင်း လှိုက်မောသံနှင့် ပြောနေရာ သတိထားလိုက်မှ… သူ့မျက်နှာနီကာ ရဲတွတ် နေသည်၊ ကျေနပ်ကြည်နူးမှုအပြည့်ဖြင့် သူ့မျက်နှာရွှင်လန်းနေသည်။ သူဆွဲပွတ်တုန်းက လရည်ပေကျံ နေပြီး လီးမွေးတစ်ပင် ကပ်နေသည်။

“ဟုတ်ပါ့ကွယ်… ဒီတစ်ခါလီးစုပ်တာ…အရမ်းကောင်းတာပဲ…ကိုကို ဒီလို တစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး”

“ဟုတ်လားဟင်…ဇာခြည်လေ လီးစုပ်ရတာကိုကော ကိုကိုနဲ့နှစ်ယောက်အတူ ပြီးရတာ…ပိုပျော်တယ် ကိုကိုရယ်…နောက်လည်း ဒီလို လုပ်ကြမယ်နော်…”

သူ့မျက်နှာတွင် ကပ်နေသောလီးမွေးကို လက်ဖြင့်ခွာယူကာ ပြလိုက်တော့ ကြည်နူးစွာပြုံးသည်။ လရည်ကို လက်ထိပ်ဖြင့်ဆွဲရာ အမျှင်တန်းကာပါလာတော့ လက်ချောင်းကို ပြွတ်ကနဲစုပ်ယူကာ လျက်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးလေးပင့်ချီ၍ မေးလေးငေါ့ကာ “ဘာဖြစ်သေးလဲ” ဆိုသည့် အမူအရာလေး လုပ်ပြကာ ပြုံးနေသည်။

“ဘယ်မှာလဲ ကိုကို၊ အဲဒီလက်ချောင်းလေး ကြည့်ချင်လိုက်တာ၊ ဟယ်…ဇာခြည်စောက်ရည်တွေလဲ ရွှဲလို့၊ ဇာခြည်လေ၊ စောက်ပတ်အပေါ်ယံပဲ ပွတ်ဖူးတာ ကိုကိုရ၊ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး အခု ကိုကို့ လက်ချောင်းထည့်ပွတ်တော့ ဘယ်လိုကောင်းလို့ကောင်းမှန်းကို မသိတာ…သိပ်ကို အရသာ ပေးနိုင်တဲ့ လက်ချောင်းလေးနော်၊ ပေး အင့် ပြွတ်”

ဆိုကာ ကျွန်တော့လက်ခလယ်လေးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဖြင့် စုပ်ချကာ အပြင်ထုတ်ကာ သူ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ် ကပ်လိုက်သည်။ သူ့ပါးမှာ ရှိနေသည့် လရည်နှင့် လက်က စောက်ရည်တွေ ရောကုန်သည်။ လက်ကိုမျက်နှာတစ်ခုလုံး ဆွဲပွတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တခုခုကို သတိရ လိုက်သလိုလို…အိပ်ယာခင်းစကိုဆွဲကာ သူ့မျက်နှာ ပြောင်စင်သွားအောင်သုတ်လိုက်သည်။

“လာကိုကို၊ တင်းတင်းလေးဖက်ချင်တယ် အယ် ကိုကို့ စွတ်ကျယ်.. စွတ်ကျယ်ချွတ်လိုက်ပါနော်… လာ..ဇာခြည်ပေါ်တက်…ဇာခြည့်ကိုယ်လုံးထဲ ဝင်သွားလောက်အောင် ရင်ချင်းအပ် ဖက်ချင်တယ်..”

ပြောကာ ပေါင်စေ့ကာ ခြေဆန့်ပြီး ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်ကိုလည်း သူ့ကိုယ်လုံးပေါ် ဆွဲယူသည်။ ကျွန်တော့ကို တင်းတင်းဖက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ရင်ဘတ်နှင့် သူ့ဖွံ့ထွားသောနို့တို့ အသား ချင်း ထိကပ်ကာ သူ့နို့ပြားပိနေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ နမ်းတော့သည်။ နမ်းလို့ အားရမှ ပြီးတော့ အနမ်း ရပ်ကာ ကြည်နူးကျေနပ် အားရနေသော မျက်နှာဖြင့်…

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လက်ချောင်းလဲ ထည့်ပွတ်ရော၊ ဇာခြည်လေ၊ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကို မသိ ဘူး လီးစုပ်ချင်လာတာ အရမ်းပဲ၊ ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲလဲ လီးရောက်ရော၊ စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာမှ အဲဒီ အရသာကို ပြောပြလို့ကိုး မရနိုင်ဘူး၊ စုပ်ရုံတင်မကဘူး လီးကြီးကို မျိုချပစ်လိုက်ချင်တာ ကိုကိုရာ… ဇာခြည်တော့ ကိုကို့လီးအရသာ စွဲသွားပြီ… မစုပ်ရရင် မနေနိုင်တော့ဘူး… နို့စို့ပေးတုန်းတစ်ခါ ခုတစ်ခါဆို နှစ်ခါတောင်ပြီးသွားပြီနော်၊ ဒီတစ်ခါပြီးတာ ပိုပြင်းတယ် ကိုကိုရ၊ ရူးသွားမတတ်ပဲ…”

“ဇာခြည်ကောင်းရင် ကိုကိုလည်း ပျော်တယ်…နောက်လည်း ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးမယ်…”

“နေအုံး ကိုကို့ကို ပြောရအုံးမယ်၊ နောက်ဆို ကိုကို အဲလိုကျပ်တဲ့ အတွင်းခံ မဝတ်ရတော့ဘူးနော်”

“ဘာဖြစ်လို့လည်း ဇာခြည်ရဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်…”

“ဘာအဆင်ပြေတာလဲ ကိုကိုက ဇာခြည်ပြောရင် နားမထောင်ချင်ဘူး။ ကိုကို့လီးက အပြင်ထွက် နေတဲ့ ဟာလေ၊ ပြီးတော့ အောက်မှာလည်း အဲ..ဥရှိသေးတယ် လီးအရေပြားတွေဖြင့် နုနုလေး၊ အတွင်းခံကြီး ကျပ်နေတော့ လီးနာမှာပေါ့… ကိုကို လီးကိုနှိပ်စက်တာပဲ ဂရုမစိုက်ဘူး”

“ပုံမှန်အတိုင်းက ပျော့နေရင် လီးက သေးသေးလေး၊ အဲဒီအချိန်ဆို ဝတ်ရတာ အနေတော်ပဲ ဇာခြည်ရ”

“အိုး ခက်တာပဲ၊ တင်းလာတော့ရော ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲ ကျပ်ပိမှာပဲလေ..ကိုကို့လီးကို ဂရုစိုက်မှပေါ့… ဇာခြည် ကိုကို့လီးနာကျင်တာ မဖြစ်စေချင်ဘူး… ဖြစ်နိုင်ရင် ဇာခြည်ပါးစပ်ထဲ အမြဲငုံထားပေးချင်တာ…”

“ဇာခြည့် တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေပြန်နေတယ်နော်…ကိုကို… ချွေးစော်နံနေပြီနော်…”

“မွှေးတာပါ ဇာခြည်ရ၊ ကိုယ်သင်းနံ့မွှေးတာပါ…”

“ဟုတ်လို့လားကိုကိုရယ် ဇာခြည့်စောက်ပတ်လည်း စောက်ရည်တွေ ထွက်ထားတာ ပေပွနေပြီ၊ ချွေး တိတ်သွားရင်…ဇာခြည်တို့ ရေချိုးရအောင်နော်၊ အတူတူနော်…”

“ချိုးတာပေါ့…”

“ကိုကို့ကိုကော ကိုကို့လီးကိုကော ဇာခြည်ရေချိုး ပေးမယ်လေ…ချိုးမှာလားဟင်…”

“ချိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”

သူ တတွတ်တွတ် ပြောနေရင်း သူ့အပေါ်ဆွဲဖက်ထားသော ကျွန်တော့ကို လွှတ်ပေးတော့ ကျွန်တော် သူ့ဘေးနား ကပ်လှဲအိပ်လိုက်သည်…။ ခဏအကြာ ချွေးတိတ်သွားတော့…။ ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူရင်းလီးကို ကိုင်ကြည့်သည် ထိုသို့ကိုင်ထားရင်း ကျွန်တော့ဘက်လှည့်ကာ၊ နား နား တိုးကပ်ကာ လေသံလေးဖြင့် ပြော သည်…

“ဟယ် ကိုကို့လီးအိပ်ပျော်နေတယ် အသံမထွက်စေနဲ့၊ သူအိပ်နေတုန်း ဇာခြည်တို့ ရေချိုးရအောင် နော်၊ အသံကြားလို့ သူနိုးသွားရင်၊ ဇာခြည့်ကိုရူးအောင်လုပ်မှာ…အယ် လူးနေပြီ ထတော့ ကိုကို”

“အိပ်ယာခင်းလဲ လျှော်ဖို့ယူရမယ်၊ ဇာခြည်စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုနေပြီ၊ ရေချိုးပြီးမှ အသစ်လဲမယ်…”

………………………………………………

🌻ရေမှုန်ရေမွှား ဆော့ကစား🌻

ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲထားသော ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်သွားကြတော့သည်။ ရေချိုးခန်း ထဲရောက်မှ၊ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်က ပုဆိုးကို သူချွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ဖက်လိုက်ပြီး မော့ကာတိုးလျှစွာ…

“ကိုကို ဇာခြည့်စကတ် ချွတ်ပေးနော်… ကိုကို့လက်နဲ အချွတ်ခံချင်လို့ပါနော်…”

သူ့ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့စကတ်ကို ခါးမှနေ၍ ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဆွဲချပေးနေရာ ဝင်းနေသော ဗိုက်သားအောက် ဆီးစပ်မှ စောက်မွေးတစ်ပင်စနှစ်ပင်စ ပေါ်လာသည်။ သူ့ချစ်စရာ ဗိုက်သား လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ စကတ်ကို ဆီးခုံတစ်ဝက် ပေါ်လာသည့်အထိ တဖြည်းဖြည်းလေး ဆက်ဆွဲချသည်… စောက်မွေး အခွေအလိပ်ကလေးများ တွန့်တွန့်နှင့် ထွက်လာသည်… စောက်မွေးများကို နှုတ်ခမ်းကြားညှပ်ကာ ဆွဲလိုက်သည်။

ခဏရပ်ကာ ပေါင်ခွဆုံအထိဆွဲချကာ ရပ်လိုက်သည်။ သူ့ ဆီးခုံးပေါ် ပါးအပ်လိုက်ကာ စောက်ရည်နံ့တို့က ရှူရှိုက်လိုက်သည်။ အပြီးဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးသိမ်သိမ်အောက် ကားစွင့်နေသော တင်သား လုံးလုံးလေးတို့အား ကိုင်ကာ ဆီးခုံမှအမို့ဖောင်းဆုံး နေရာလေးမှ စောက်ရည်တို့ဖြင့် စိုကပ်နေသော စောက်မွေး များကြား ဖိနမ်းလိုက်သည်။ ပေါင်ခွဆုံကြား မျက်နှာထိုးအပ်ကာ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ သူရုန်း သည် လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ လှိုက်မော သံလေးဖြင့်…

“ရင်ခုန်လိုက်တာကိုကိုရယ်…အဲလိုမနမ်းပါနဲ့နော်… ဇာခြည့်စကတ် လှန်ပေးတုန်းကလည်း အဲလိုပဲ…”

“နမ်းမှာပဲ၊ ဇာခြည်နမ်းတာကျတော့ တားလို့လား”

ဆက်ချွတ်ချ ပေးလိုက်ကာ သူ့ပေါင်များကို တစ်ချက်စီနမ်းပေးလိုက် သည်။ စကတ်ကိုရေချိုးခန်းထောင့်၊ အဝတ်ခြင်းထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ သူ့ဘက် ကြည့် နေသည်ကို မြင်လိုက်ရာ…

“ဘာကြည့်နေတာလဲ ကိုကိုရဲ့၊ ဇာခြည်တစ်ကိုယ်လုံး ကိုကိုမမြင်ဖူးတာ မှ မရှိတော့တာ…”

“အခုလို အဝတ်မပါဘဲ ကြည့်ရတာ၊ လှလွန်းလို့ပါ ဇာခြည်ရ…ဟို ပန်းပု Aphrodite Crouching ထက်တောင် အချိုးအဆစ်ကျပြီး လှတယ်”

“ဟုတ်လို့လား ကိုကိုရယ်…”

“ဟုတ်တာပေါ့…ဇာခြည်ရ..ဇာခြည်လည်းသိသားနဲ့”

“ပန်းပုပြောလို့….ကိုကိုကမှ တကယ်ခန့်တာ Michelangelo ရဲ့ပန်းပု David လိုနဲ့ လူကကျတော့ ပိုချစ်စရာကောင်းတယ်…David က ဒီနေရာမှာ ကိုကို့လောက် မလှ မခန့်ဘူး…”

ကျွန်တော့ဆီးခုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ပြောရင်း၊ ရေပန်းပိုက်ကိုကိုင်ကာ ရေအပူ ချိန်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်လောင်းရင်း သိပ်မပူလွန်း တာသေချာမှ ကျွန်တော့ကို တစ်ကိုယ်လုံး တယုတယ ချိုးပေးနေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ရေဝမှ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲ ဆပ်ပြာရည်နည်းနည်း ထည့်လိုက်ပြီး ဒူထောက် ထိုင်ချလိုက်ကာ…

“ကိုကို့လီးကို ရေချိုးပေးတော့မယ်နော်”

လီးကို တယုတယကိုင်ကာ လီးဒစ်ပေါ်အောင် ဆွဲလှန်ကာ ဆပ်ပြာရည်တိုက်ပေးသည်။ ထိုသို့ ပွတ် တိုက်ပေးနေရင်း တင်းလာရာ…

“အယ်၊ ကိုကို၊ ကိုကို့လီးရေထိလို့ စိတ်ဆိုးနေပြီ၊ ရေလောင်းပြီးတာနဲ့ ချော့ပေးမယ်…”

ပြောကာ ရေအပူကို သူ့နို့အပေါ် အရင်ပန်းကြည့်သည်၊ ခံနိုင်မှ လီးကို ရေပန်းဖြင့် အားရပါးရဆေးပြီး၊ အမြတ်တနိုး နမ်းကာ၊ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ပါးစပ်ထဲ၊ ထိုးထည့်ယူကာ၊ တစ်မိနစ်ခန့် စုပ်လိုက်ပြီး၊ မထုတ် ချင်ထုတ်ချင် ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။

“အခု ဒီလောက်နဲ့ ကျေနပ်တော့နော်…ပြီးမှ အဝစုပ်ပေးမယ်နော်… ဇာခြည်ချိုးတော့မယ်…နော်ကိုကို”

“ကိုကို ချိုးပေးမယ်…လာ”

“ဇာခြည့်ဘာသာ ချိုးပါ့မယ်ကိုကိုရ…”

“လာစမ်းပါ…ကိုကိုချိုးပေးမယ်”

စချိုးပေးလိုက်သည်၊ တစ်ကိုယ်လုံးရေဝမှ ကြည့်လိုက်တော့ ရေစိုနေသောသူ့အလှမှာ ယစ်မူးစရာ၊ ဆပ်ပြာရည်ယူကာ ကြော၊ တင်ပါး၊ လက်မောင်း တို့ကို တိုက်ပေးနေရာ သူ့အသားပြည့်တင်းနေပြီး အလွန် နူးညံ့ချောမွတ်ပြီး အထိအတွေ့အလွန်ကောင်းသည်။

ရှေ့ဘက်လှည့်ကာ လည်ပင်းမှစတိုက်ကာ ပခုံးမှအဆင်း နို့တို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။ သူကော့နေသည်။ သွက်သွက်လက်လက် တိုက်ပေးရင် ဗိုက်ကို ရောက်သွားသည်… ပြီးတော့ ဆီးခုံ၊ စောက်မွေး၊ စောက်ပတ်ကို တိုက်ပေးမည်ပြုရာ၊ ကျွန်တော့လက်ကိုကိုင် လိုက်ပြီး…

“ကိုကိုမှတ်မိလား ဇာခြည့်ကို ငယ်ငယ်တုန်းက၊ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အဲဒီမှာစုနေတဲ့ ဆပ်ပြာစင် အောင် ရေများများနဲ့ပက်ပြီး ဆေးကြောဖို့ ကိုကို သင်ပေးခဲ့တာလေ၊ အဲဒီကတည်းက ဇာခြည် ရေချိုးတိုင်း ကိုကိုသင်ပေးတာ သတိရပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို သန့်အောင်ဆေးတယ်၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်တော့ မတိုက်ပေးပါနဲ့ ကိုကို ရာ ဇာခြည်ဘာသာ တိုက်ပါ့မယ်..”

“ကိုကိုတိုက်ပေးမယ်…ဘောင်ပေါ်ထိုင်လိုက်…”

ရေစိမ်ကန်ထောင့်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ကာ ပေါင် ကားလိုက်သည်။ ဆီးခုံမှစပြီး ပေါင်ခြံ၊ ပြည့်မောက် နေသော စောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံး၊ စအိုပေါက်လေး ကိုပါ… ကောင်းမွန်စွာ ယုယုယယ ပွတ်တိုက်ဆေး ကြောပေးလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာ ရွှင်လန်းနေသည်။ ဆပ်ပြာရည်စင်အောင် ရေလောင်းပေးနေရာ စောက်ပတ် လေး အသေအချာ ဖြဲပေးသည် ရေပန်းမှရေဖွားတို့ သူမခံနိုင်တော့မှ သူလက်ဖြင့် ကာလိုက်သည်။

ရေလောင်းလို့ပြီးစီးသွာမှ သူ့စောက်ပတ်ကို တယုတယပွတ်ပေးနေရင်း ဗိုက်သားလေးကို နမ်းပေး သည်။ သူခါးကော့လာပြီး ကျွန်တော့ကိုဆွဲထူကာ ကျွန်တော့လီးကို ကိုင်လိုက်ကျွန်တော့ မျက်လုံးထဲရီဝေစွာ ကြည့်နေသည်။ ခဏအကြာအထိ အပြန်အလှန် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

ရေပြောင်အောင် အပြန်အလှန် သုတ်ပေးလိုက်ကြသည်။ သဘက် ကိုယ်စီပတ်ကာ အိပ်ခန်ထဲရောက်တော့ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်မှရော သူ့ သဘက်ကိုပါ ခွာယူကာ ကျွန်တော့ သဘက်ကို လှန်းထားလိုက်သည်။ သူ့သဘက်ကို လက်ထဲကိုင်းထားရင်း

“ဇာခြည်လည်း ဘာမှ မဝတ်သေးဘူးနော်၊ ကိုကိုလည်း ဒီတိုင်းလေးပဲ နေပေးလေနော်၊ ဇာခြည် ဝအောင် ကြည့်ချင်လို့ပါနော်၊ စားဖို့ အိပ်ခန်းထဲပဲ ယူခဲ့တော့မယ်နော်၊ ဇာခြည်သွာခူးခဲ့မယ်…”

“ကောင်းပါပြီဗျာ၊ အမိန့်တော်အတိုင်းပါ”

သူ့သဘက်လေးကို ပြန်ပတ်ကာ မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ခဏအကြာ ဗန်းထဲ စားစရာ တို့ကို ယူကာ ပြန်ဝင်လာသည်။ ဗန်းကို အိပ်ယာပေါ် ချထားလိုက်ကာ သူ့သဘက်ကို ခွာလှန်းလိုက်သည်။

“ကိုကို့ကို ဇာခြည်ခွံ့ကျွေးချင်တယ် စားမှာလားဟင်…”

“စားမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့၊ ဇာခြည့်ကိုလည်း ကိုကိုခွံ့ပေးမယ်…”

ကျွန်တော့ တစ်သက်တာတွင် ဤကဲ့သို့ ထမင်းစားခြင်းမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ စားသောက်ပြီး ကြသောအခါ…

“ကိုကို… နောက်ဒီလိုပဲ စားကြရအောင်နော်…ကိုကိုဝရဲ့လားဟင်…မဝသေးရင်…”

“ကိုကို…မဝသေးဘူးကဲ…”

“ဒါဆိုဝသွားအောင်… နို့တိုက်မှာပေါ့”

ဆိုလိုက်ကာ ကျွန်တော် ကုတင်ပေါ် ခြေချထိုင်နေသည် ဖြစ်ရာ သူကမတ်တတ်ရပ်လျှက်၊ ကျွန်တော့ ဘက်လှမ်းလာပြီး သူ့နို့ကိုကိုင်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကျွန်တော့ပါးစပ်ကိုတေ့ပေးသည်။ စို့နေရာ၊ ကျွန်တော့ ခေါင်းမှနေ၍ ကျောအထိ ကလေးငယ်ကို ယုယသလို သပ်ပေးနေသည်။ သပ်ပေးရင်း

“စို့ကိုကို ဝအောင်စို့၊ ဟယ်…ဒီဘက်ခြမ်းက နို့ကုန်ပြီ၊ ဒီဘက်ပြောင်းစို့နော်၊ ဝအောင်စို့နော်…”

ခဏအကြာစို့ပေးလိုက်ပြီး၊ ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ကာ ထိုင်လျှက်ကပင် သူ့ကို ခါးမှနေ၍ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး တင်းရင်းနေသော ရင်နှစ်မွှာကြား ဖိနမ်းလိုက်သည်။ ဗိုက်သားနှင့် ဆီးခုံမှာ ကျွန်တော်နှင့် ကပ်သွားသည်။ ကားစွင့်ဖွံ့ထွားတင်းအိ နေသော တင်သားလေးများကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ် ပေးနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ကို ဖက်လို့ရသလောက် ဆွဲဖက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ကျွန်တော့ကို ဆွဲထူတော့ အလိုက်သင့်လေး ထပေးလိုက်ရာ သူ့နို့နှစ်လုံး ပြားကပ်သွားအောင် တင်းတင်းဖက်လေသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်မပါသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး အသားချင်းထိကာ ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်နေသည်။

ထိုအတိုင်း စကားတခွန်းမျှ မပြောကြဘဲ အတော်ကြာအထိ ဖက်ထားကြသည်။ ကိုယ်လုံးချင်းနည်းနည်း ခွာလိုက်ပြီး သူ့ညာလက်ကိုအောက်ချပြီး လီးကိုကိုင်ကာ တယုတယ ပွတ်သပ် နေသည်။ ဖက်ထားရင်း ဘယ်လက် ဖြင့် သူ့ညာဘက်နို့အား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီး ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ရင်း ခွျှဲတဲတဲလေး ပြောသည်…

“မလွှတ်ချင်ဘူး…ချစ်လိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ဒီအတိုင်းပဲဖက်ထားချင်တယ်…”

“အတူတူ…ပါပဲကွယ်…”

“ကိုကိုတော့ ဝပြီ ဇာခြည့်ကိုကျတော့ မမေးတော့ဘူးလား ဟင်”

“ဟုတ်သားပဲ ဇာခြည်ကော ဝရဲ့လားကွယ်…”

ရီဝေဝေမျက်လုံးဖြင့် ကြည့်နေရင်း… လက်ညှိုးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်ကာ ပြွတ်ကနဲ ဟန်ပါပါ ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ…လက်ကို ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ပွတ်ဆွဲရင်း အောက်သို့လှမ်း…လီးကို ကြင်ကြင်နာနာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ အရေခွံကို အသာလေးဆွဲလှန်လိုက်ပြီး ဒစ်မှအရင်းအထိ ပွတ်ဆွဲချရင်း ကျွန်တော့ မျက်လုံးထဲ ကြည့်ကာ တမ်းတမ်းတတ၊ တိုးတိုးလေး

“မဝသေးဘူး ကိုကိုရယ်…စုပ်ချင်သေးတယ်…”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်ကို အပိုင်ပေးတယ်… စုပ်ချင်သလောက်စုပ်…”

“ပါးစပ်သန့်အောင် ဆေးပြီးမှစုပ်မယ်လေ၊ ကိုကိုသိလား ဇာခြည်လေ၊ ထမင်းစားနေတုန်းလေ ကိုကို့ လီး မြင်နေရတော့ ထစုပ်ချင်နေတာ ပေမှာစိုးလို့သာ၊ ကိုကိုလွှတ်တော့နော် ဖက်ထားချင်သေး လားဟင်…ဒါဆိုခဏဆက်ဖက်ထားလေ…ဇာခြည်လည်း လွှတ်ချင်လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ခဏ လေး ပါနော် ခဏဆို တကယ့်ခဏလေး…ခုပဲပြန်လာခဲ့မယ်၊ အဲ ဇာခြည်သွားတုန်း ကိုကိုလှဲလို့ရအောင် အိပ်ယာခင်း လဲခင်းခဲ့မယ်…”

……………………………………………..

🌻ဗိုက်ပြည့်သော်လည်း🌻

အိပ်ယာကို သေသေသပ်သပ်ခင်းထားခဲ့ကာ ပန်းကန်များကို သိမ်ဆည်းပြီး ထွက်သွားရာ ခဏကြာမှ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ တံခါးကို ပိတ်ခဲ့ပြီး လှဲအိပ်နေသော ကျွန်တော့ဘေး တစောင်းလေး ဝင်လှဲကာ ကျွန်တော်နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုပ်နမ်းရင်း လက်ကို လီးမွေးကြားထိုးကာ ပွတ်သပ်နေလိုက် လီး ကိုင်လိုက် အောက်ဆင်းပြီး ဥကို ကိုင်ပွတ်လိုက် လီးဒစ်ကိုဖော်လိုက်နှင့် ဆော့နေသည်။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ စောက်မွေးများကြား လက်ထိုးကာ ဆီးခုံကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ သူကြိုက်တတ်သော ဗိုက်ကို ပွတ်လိုက်၊ နို့ကို ပွတ်လိုက်၊ ပေါင်များကိုပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ အနမ်းရပ်လိုက်ကာ…

“ကိုကို သိလား၊ ဇာခြည်လေ…ကိုကို့ကို ညစာကောင်းကောင်း ချက်ကျွေးချင်တယ်…”

“ဇာခြည်ပဲ ချက်ပြုတ်ကျွေးနေတာပဲ ဇာခြည်ချက်တာလဲ ကောင်းပြီးသားပဲ…ဇာခြည်ရဲ့”

“အရင်က၊ ချက်စရာရှိတာ အလိုလို ချက်ပြုတ်တာ၊ စေတနာမပါဘူးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော် အခုဟာက ကိုကို့ကို တမင်တကာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ချက်ကျွေးချင်တဲ့စိတ် ရင်ထဲမှာ တဖွားဖွား ပေါ်လာတာ၊ တစ်မျိုးပဲ သိပ်ခြားနားတယ်၊ ဒီစိတ်စေတနာကို ဇာခြည်စိတ်ထဲမှာ ဝင်ကြည့်မှပဲ သိနိုင်မှာ …သိဘူး…ယောက်ျားကို ချစ်တဲ့စိတ်လားမသိဘူ… မပြောပြတတ်ဘူး…”

“ကိုကိုရယ်… လီးကို ခုမှကိုင်ဖူးစုပ်ဖူးတော့လေ…သိပ်ကို ကိုင်ချင်စုပ်ချင်တာပဲ…ပြီးတော့လေ… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကိုလက်ချောင်း ထည့်တာလေ…အဲလိုပွတ်ပေးတာ ကောင်းမှကောင်း”

“ပြောရင်းနဲ့တောင်..ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ..စောက်ရည်တွေ ရွှဲလာပြီ…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကလည်း နော်….ဒီနေ့မှ စောက်ရည်တွေ ထွက်နေတာမှ အရမ်းပဲကိုကိုရယ်… ”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် ပွတ်သာပွတ်လိုက်ရတာ လီးစုပ်ချင်တယ်ဆိုပြီး ဇာခြည်ခေါ်လို့ အသေအချာ တောင် ဝအောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး”

“ဟယ်…ဟုတ်သားပဲ ဇာခြည်လီးငမ်းတာနဲ့ ကိုကိုစိတ်ဖြောင့်အောင် မကြည့်လိုက်ရဘူး… လီးသိပ်ငတ် တဲ့ဒီပါးစပ်..သူမျိုဆို့နေတာနဲ့..ကိုကိုမကြည့်လိုက်ရတာ..အခုကြည့်လေကိုကို…လာ ဇာခြည်ပြမယ်”

စိတ်ပါလက်ပါ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလိုက်လေသည် သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ရာ ပြန်ကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော် အောက်ဘက်ဆင်းပြီး စောက်ပတ်ကို အသေအချာ ကြည့်နေသည်ကို မြင်တော့… ကြည့်လို့အဆင်ပြေအောင် ပေါင်အစွမ်းကုန်ကားပေးကာ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို ဖြဲကားပေးရာ ပန်းရောင်ရဲနေသည့် အတွင်းပိုင်းမှ ခဲတံလုံးခန့် စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို တွေ့လိုက်သည်။

“အမွေးတွေ မကြိုက်ရင် ရိတ်ထားပေးမယ်လေ၊ ကိုကို့လီးမွေးတော့ ဇာခြည်ကြိုက်တယ်”

“မရိတ်နဲ့၊ ဒီအတိုင်းက ပိုလှတယ်…”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် သန့်ပါတယ်နော် ကိုကို၊ စောက်ရည် ပေပွနေတာကြီး မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ အယ်၊ ပြောရင်းနဲ့ စောက်ရည်တွေ၊ စိမ့်ထွက်လာပြီ၊ နေ နေ သန့်သန့်လေဖြစ်အောင် သုတ်ပြီး ပြန်ပြမယ်…”

“သန့်ပါတယ် ဇာခြည်ရ၊ စောက်ရည်တွေကလည်း ကြည်နေတာပဲ…မသုတ်နဲ့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အပြားကြီးကြီး နုအိဖောင်းစိုပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ စိုရွှဲနေတာလေးကလည်း သိပ်လှတာပဲ ချစ်စရာလေး”

“တစ်ကယ်လား…ဟင်…ဇာခြည့်စောက်ပတ် တကယ်လှလား၊ ကိုကိုကြိုက်လား?”

“တကယ်ပေါ့ဇာခြည်ရဲ့ လှတာပေါ့…ကြိုက်တာပေါ့”

“ကြိုက်ရင် ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုယူလိုက်…ယူပြီးမှ အသေအချာ ကြည့်ပါနော်…ယူလေ…ကိုကို၊ ကိုင်လေ…”

ပြောကာ သူ့လက်ဖယ်ကာ စောက်ပတ်လေးကို ပေးသလိုမျိုး ကော့လိုက်သည်။ ထိုအတိုင်း ကော့ထား ကာ စိုးရိမ်တကြီး မျက်ဝန်းများဖြင့် ကျွန်တော့ကို လှမ်းကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော့ လက်ဖြင့် သူ့စောက်ပတ်ကို အပြားလိုက် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်း သက်ပြင်းချကာ မျက်နှာလေး ချက်ချင်း ကြည်လင်ဝင်းပ သွားသည်…

“အခုကိုကို့လက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့စောက်ပတ် ဘယ်သူ့ပိုင်စောက်ပတ်လဲ ကိုကို ဇာခြည့်ကို ပြောပြ…”

“ကိုယ့်မိန်းမရဲ့စောက်ပတ်ပေါ့…”

“ဟွန်း…ယောက်ျားကိုပေးလိုက်ပြီလေ…အခု ယောက်ျားပိုင်တဲ့စောက်ပတ်ပေါ့… ပြန်ပြောနော်…”

“ကိုကို့ပိုင်စောက်ပတ်ပေါ့ မိန်းမရဲ့… ပွတ်ကြည့်မယ်နော်…”

“ကိုကိုနော်၊ အခုကိုကို့ပိုင်စောက်ပတ်ပါဆို၊ ပွတ်ချင်ရင်လည်းပွတ် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားအောင် ဖြဲချင်ရင်လည်း ဆွဲဖြဲလိုက်ပေါ့…ကိုကိုသဘောပေါ့”

“အဲ…မေ့နေလိုက်တာ ကိုကိုရယ်…ဇာခြည်စောက်ရည်နံ့ကလည်း တခန်းလုံး စူးနေတာပဲ၊ ထွက်ပဲ ထွက်နိုင်လွန်းတယ်…ကြည့်..ကိုကို့လက်မှာလည်း ပေကုန်ပြီ… ဇာခြည် သုတ်လိုက်အုံးမယ်နော် ကိုကို ခဏလေးရယ်…”

“မသုတ်နဲ့… ကိုကို့လီးနံ့ကို ဇာခြည်ကြိုက်သလိုမျိုး ဇာခြည့်စောက်ပတ်နံ့ကို ကိုကိုကြိုက်တယ်၊ စောက်ရည်ရွှဲနေတော့ ပိုကြည့်လှပိုပွတ်လို့ ကောင်းတယ်…”

ပြီးတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အနီးကပ်ကြည့်သည်… ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ပတ်လေးမှ စောက်ရည်နံ့ စူးရှစွာ ထွက်နေရာ ကျွန်တော့ခေါင်းကို ဆွဲယူနေသလိုမျိုးခံစားရသည်။ ကျွန်တော်က ရုတ်တရက် ထူထဲသော စောက်မွေးများ ကြားမှ ဆီးခုံကို ဖိနမ်းပစ်လိုက်ရာ…

“အို ကိုကို အဲလို မလုပ်ပါနဲ့…ကိုကိုက အကြီးလေ….အားးးးးး”

ပြောရင်း ခေါင်းကိုလည်း တွန်းဖယ်နေသည်။ ခေါင်းကို မော့ပြီး ပြည့်တင်းသော ပေါင်တွင်းသားနုနုများ တစ်လျှောက်ကို ဒူးနားမှနေ၍ လျှာဖြင့်လျက်ရင်း ဆင်းသည်၊ ပေါင်ခြံရောက်တော့မှ ရပ်လိုက်သည်။ နောက် ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပါ ထိုအတိုင်း လျက်ရင်း ပေါင်ရင်းနားရောက်တော့ ခါးကော့လာသည်။ စောက်ပတ်ကို ထိလုမတတ် ဖြစ်သွားရာမှ၊ သွက်လက်စွာ တိမ်းရှောင်လိုက်သည်။

“အိုး ကိုကိုရယ်၊ ဇာခြည်ရူးတော့မယ်…”

ပြောကာ ကော့ပက်ကော့ပက် ဖြစ်နေသည့် ဆီးခုံပေါ် စောက်မွေးများကြား လျှာကိုထိုးကာ မွှေ့လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားကာ၊ ပေါင်ရင်းခွဆုံ ပေါင်ခြံသားများပတ်လည်ကို စောက်ပတ် လုံးမထိစေဘဲ လှည့်လျက်လိုက်သည်။ တအင့်အင့်ညည်းရင်း တင်တွေ တအားကော့လာသည်။

မို့ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်ဘေး နှုတ်ခမ်းသားထူထူနှစ်ဘက်ကို တစ်ဘက်စီကို အောက်မှ အထက်သို့ ဖိဖိလေး လျက်တင်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို စအိုဝမှ နေ၍ အပေါ်အထိ အပြားလိုက်လျက်လိုက်သည်။ လုံးကျစ် နေသော တင်သားများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လက်မနှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဖြဲ လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းသားပါးပါး တစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားဖြင့် လိုက်လျက်သည်။

“ကိုကို အဲလို လုပ်နဲ့၊ အား.. အင်း… ဟင်း ဟင်း…အိုးးး…ကိုကိုရယ်၊ အား၊ ဟင်း ဟင်း ဟင်း…”

နှုတ်ခမ်းသားတို့ဆုံရာ အထက်တွင် ပြူထွက်နေသောစောက်စိလေးကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိလိုက်ရာ သူရုတ်တရက် တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ကော့လိုက်သဖြင့် သူ့စောက်ပတ်နှင့် ကျွန်တော့မျက်နှာကို ပွတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“အို..ကန်တော့ ကန်တော့ ကိုကို… လုပ်ပါနဲ့ဆို…ကြည့်စမ်း ကိုကို့မျက်နှာမှာ ပေကုန်ပြီ…လာလာလာ…ဇာခြည် သုတ်ပေးမယ်…”

ပြောသော်လည်း ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်လက်လျက်မြဲ။ သူ့စောက်စိ ပတ်ပတ်လည်ကို၊ လျှာဖျား ဖြင့် အဝိုင်းလိုက် လှည့်လျက်ပေးလိုက်ရာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားသည်။ စောက်စိကို နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ဖိကာ…စုပ်ရင်း လျှာဖျားလေးဖြင့် ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။

“အား၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ ကိုကို့ကို၊ ကိုကို့..ကို၊ ဇ..ဇ…ဇာခြည်ချစ်…အားးးးးးးး သေပြီ…”

ဖြဲထားသော သူ့စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားထဲ လျှာကိုစုချွန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထိုအတိုင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကိုသွင်းထုတ် လုပ်ပေးနေရာ စောက်ပတ်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ၊ ထွန့်ထွန့် လူးနေသဖြင့် ကျွန်တော့မျက်နှာ တစ်ပြင်လုံး စောက်ပတ်နှင့် လိုက်ပွတ်သလို ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့မည်ကို ကြိုသိလိုက်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝကို ပါးစပ်ကို သွက်သွက် တေ့ကပ်ထား လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ပါးစပ်ထဲ စောက်ရည်များ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထွက်လာကာ သူပြီးသွားသည်။

စောက်ရည် ကုန်စင်သည့်အထိ ပါးစပ်ကို မဖယ်ဘဲ စုပ်ယူ သောက်မျိုပစ်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ သို့လည်း လျှာဖြင့် ထိုးကော်ကာ စောက်ရည်ကျန်များကို လျက်ယူနေလိုက်သည်။ တွန့်ကနဲ တွန်ကနဲ လေးငါး ခါလောက် ဖြစ်ကာ သူငြိမ်ကျသွားမှ၊ နဂိုကတည်းက သူ့စောက်ပတ်မှာ ရွှဲနေသည် စောက်ရည်တို့ကိုလည်း စောက်ပတ် တစ်ပြင်လုံး ရက်ရက်ရောရော လျက်ပေးနေရာ ကျွန်တော့မျက်နှာ စောက်ရည်များ စိုရွှဲသွားသည်။

“အို၊ ဇာခြည်သေပြီ၊ အင်းးးးး၊ အားးးးးးးး ကိုကို၊ ကိုကို ဇာခြည်ပြီးသွားပြီ၊ ဘယ်လိုလုပ်လိုက် တာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ဇာခြည့်ဘဝမှာ ဒီလောက်အရသာရှိတာ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး”

သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကျွန်တော့ကို သူ့အပေါ် အတင်းဆွဲတော့သည်။

“ဇာခြည့်နှုတ်ခမ်းနမ်းပေးနော်…ဇာခြည်အရမ်းနမ်းချင်တယ် အားးးး…ဇာခြည်နှုတ်ခမ်း နမ်းပါနော်…ကိုကိုလာလေ…ကိုကိုရယ်… လာပါဆို…အီး…ဟင့်…ဟင့်…”

ကားထားသည့် ပေါင်ကြားထဲ မှနေ၍ အထက်ကိုတက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့မျက်လုံးထဲ ကြည့်ကာ၊ အားနာ စိုးရွံ့သည့် မျက်လုံးဖြင့် ငိုသံလို…တုန်ခါနေသော အသံဖြင့်

“ကြည့်စမ်း ကိုကို့မျက်နှာမှာလည်း ပေလို့…အီး…ဘာလို့မျိုချလိုက်တာလဲ ကိုကိုရယ်…ဟင့်…ဟင့်”

ငိုမဲ့မဲ့ပြောကာ မျက်ရည်ဝဲသွားသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့မျက်နှာအနှံကို လျှာဖြင့်လိုက်လျက်နေသည်။

“မိန်းမ စောက်ရည်တွေကြိုက်လို့ပေါ့… ကိုကို့မိန်းမ..ဇာခြည်လေးကိုချစ်လို့ပေါ့ကွယ်…”

“ဒီလောက်တောင်ပဲလား ကိုကိုရယ်…မိန်းမလေ…”

“ဒီထက်တောင်ပိုချစ်သေးတယ်…”

“ဇာခြည့်ကိုတော့ ကောင်းအောင် လုပ်ပေးပြီး ကိုကိုမပြီးတာ စိတ်ထဲမကောင်းဘူး.. ကိုကိုရယ်… ပြီးတော့ ကိုကိုလုပ်ပေးတာ ခံလို့အရမ်းကောင်းပေမယ့် နောက်အခုလိုမလုပ်ပေးပါနဲ့နော်…”

“ဒါဆို မိန်းမလည်း ကိုကို့လီး မစုပ်မှဘဲ ဖြစ်နိုင်မယ်…”

“ဘာဆိုင်လို့လဲ…ကိုကိုရယ်… ကိုကို့လီးမစုပ်ရရင်…မနေနိုင်ဘူး…စုပ်မှာပဲ…စုပ်မှာပဲ…ကိုကို့လီး ဇာခြည် စုပ်ရမယ်ပြန်ပြော..လို့…အီး… ဇာ…ခြည့်…ကို…မ…ညှင်း…ပါ…နဲ့..ကို…ကို..ရယ်…အီးးး…”

“ဟာ မငိုနဲ့လေ…ဇာခြည်စုပ်လို့ကောင်းသလိုပဲပေါ့…ကိုကိုလည်းယက်လို့ကောင်းတယ်…မိန်းမရ”

“သိဘူး..ဇာခြည့်ကိုလီးပေးနော်…လီးကြီးပေးစုပ်နော်..အီး..ဟင့်..ဟင့်…အပိုင်ပေးတယ်..ပြောပြီးတော့”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်ကို အပိုင်ပေးတာဟုတ်တယ်… စုပ်ချင်သလောက် ပေးစုပ်မယ်… ဇာခြည်လည်း ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကို့ကို ပေးပြီးသားလေ…ဒါဆို ကိုကိုလည်း လျက်ချင်သလောက်လျက်မှာပေါ့..”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုလျက်ပေးတာ.. သိပ်ကောင်းတယ်… ကိုကိုပေတာ… မဖြစ်ချင်တာပါဆို… ဇာခြည် တမင်တကာလုပ်တာမဟုတ်ပါဘူး..အီးး..စောက်ပတ်က သူ့အလိုလိုအရမ်းပဲ ကော့ကော့ ပြီးတော့… ထိန်းမှမရတာ…အီးး…အဲဒါ..အဲဒါ…ကိုကို့မျက်နှာ…အီးးးးးးး…”

“အဲလို အားရပါးရ စိတ်လွှတ်ပြီးအယက်ခံတာ… ပိုသဘောကျတယ်ဇာခြည်ရဲ့… ဇာခြည်အော်တော့ လျက်ရတာပိုတောင်အားရှိတယ်… ပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အဆီတစ်ထပ် အသား တစ်ထပ် ဖုထစ်ဖောင်းအိနေတော့ လျက်ရတာ ကောင်းပြီးတော့ ဇာခြည့်စောက်ရည်က ကြည်လို့… သိပ်အရသာ ရှိတယ် ဇာခြည်ရ…”

“ကိုကိုရယ်…ပေ…ပေတာ…အီးး..ကိုကိုကြိုက်လား…အီးး…ပျော်တယ်…”

“သိပ်ကြိုက်တာပေါ့…ကိုကိုချစ်တဲ့ မိန်းမရဲ့…စောက်ပတ်က ပေတာပဲ၊ ပေပေပေါ့… ပျော်တောင် ပျော်သေးတယ် …”

“ကိုကိုရယ်…အဲလောက်မချစ်နဲ့…အီး…ဟင့်…ဟင့်…ဇာခြည်ပျော်လို့ သေမှာနော်…”

“ချစ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်…မသေနဲ့…ဇာခြည်လေး…ဇာခြည်သေရင် ကိုကိုဘယ်သူ့ချစ်ရမှာလဲ?”

` “ဇာခြည့်ကိုပဲချစ်… သေဘူး…”

ရှိုက်ကာ ရှိုက်ကာငိုနေသည့်ကြားက… မျက်နှာမှာလည်း ပြုံးနေသည်။ ကျွန်တော့ကို အားရအောင် ဖက်လိုက်သည်။  

……………………………………………..

🌻ပျော်ဝင်ခြင်း ( ၁ )🌻

လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ကျောကိုဆွဲဖက်လိုက်တော့….သူ့ရင်သားများ ပြားကပ်သွားသည် …ခြေထောက် နှစ်ဘက်ဖြင့်ပါ ကျွန်တော့ခါးကို တင်းကျပ်နေအောင် သိမ်းကြုံးသိုင်းဖက်လိုက်ကာ အားရပါးရ နမ်းတော့သည်။ နမ်းအပြီး ဖက်ထားတာကို မလွှတ်သေးဘဲ…

“မိန်းမလည်း ကိုကို့ကို ဦးနှောက်ထဲကရော နှလုံးသားထဲကရော ပြီးတော့ ဟောဒီ စောက်ပတ်ထဲ ကရော ချစ်တယ်၊ သေမတတ်ချစ်တယ်…အီး ဟင့် ဟင့်…ပျော်လိုက်တာ၊ ကိုကိုရယ်…”

ကျွန်တော့ကို ဖက်ကထားကာ ရှိုက်နေရာ၊ အောက်မှာ လီးက သူဆီးခုံကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လုပ်သလို ဖြစ်ပြီး သူ့စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားနှင့် ထိလိုက် စောက်စေ့ကို ထိုးကလော်လိုက် ဖြစ်နေသည်။ ဖက်ထားသော သူ့လက်တစ်ဘက်ကို ဖယ်ကာ၊ အောက်သို့ နှိုက်ပြီး ကျွန်တော့လီးကို ဖမ်းကိုင်လေသည်။

“အယ်…ကိုကို့လီးတင်းနေတာပဲ..ဇာခြည့်လက်ထဲမှာအပြည့်ပဲ…သူမပြီးသေးဘူး..ခုနသူတရမ်းရမ်းနဲ့ သူ ‘ပြီးချင်တယ်’ တဲ့ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို နမ်းနမ်းပြီး လာပြောနေတယ်… သူအစုပ်ခံချင်နေပြီ၊ ကိုကိုလာ ပေး..ပေး ဇာခြည်သူ့ကိုပြီးအောင် စုပ်ပေးမယ်…”

“မဟုတ်ဘူးဇာခြည်ရဲ့၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်နဲ့ ထိပွတ်နေတာ ကောင်းလို့ပိုတင်းလာတာ…”

“အဲလို ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပွတ်တာ ကိုကို့လီး ကောင်းနေလားဟင်…”

“သိပ်ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဟယ်…ဇာခြည်လည်း ကောင်းနေတယ်…ဒါဆို ဇာခြည်ပွတ်ပေးမယ် သူပြီးအောင် ပွတ်ပေးမယ်…”

“ကိုကိုကိုယ်တိုင်ပွတ်မယ်”

“ရော့ကိုကို ပွတ် ကိုကို့လီး ကောင်းအောင်ပွတ်… ဇာခြည်သူ့ကို ပြီးစေချင်တယ်…”

ကျွန်တော် ကိုယ်ကိုနည်းနည်းကြွလိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စိုရွှဲနေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လီးထိပ်ဖြင့် အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့လီးထိပ်လည်း စောက်ရည်ရွှဲသွားသည့် အတွက် ပို၍ ပွတ်ရချောလာသည်။ ကော့ယမ်းလိုက်သဖြင့် စောက်စိလေးကို ထိုးမိရာ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ အသက်ရှူမြန်နေကာ တ အင် အင် ညည်းလာသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ၊ အား…ပွတ်ပွတ်ကိုကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်ကောင်းနေတယ်…”

“ဇာခြည်ရေ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို ကိုကို့လီးနဲ့…တအား..လိုးချင်နေပြီ…”

“ဟင်? အခုဟာလိုးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား ကိုကိုရ”

“အခုဟာက ပွတ်တာပဲ ရှိသေးတယ်လေ ဇာခြည်ရ…”

“အတူတူပဲပေါ့…လိုးတာပဲပေါ့…နေပါအုံး…ကိုကိုက ဘယ်လိုမျိုး လိုးချင်သေးလို့တုန်း”

“လက်ချောင်းနဲ့လုပ်တုန်းကလိုလေ… စောက်ပတ်အထဲလီးကို ဝင်အောင် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ် တာမှ လိုးတာဇာခြည်ရ…”

“အယ်…အဲလိုလိုးလို့ရသလား? ဇာခြည့်စောက်ပတ်က ကိုကို့လီး ဆန့်လို့လား ကိုကိုရ…”

“ဆန့်တာပေါ့…ဇာခြည်ရဲ့…”

“ဟယ်…ဒါဆို နေအုံး…နေအုံး၊ ဒီဘဝမှာ လီးဆိုတာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ပထမဆုံးအကြိမ်ဝင်မှာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ကို လီးမဝင်ခင် အဝကြည့်လိုက်အုံးမယ်၊ ဝင်မယ့်လီးကလည်း ဇာခြည်ချစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့လီး… သူ့ကိုလည်း တစ်ခါလောက် အဝကြည့်လိုက်အုံးမယ် သိပ်ရင်ခုန်တာပဲ…”

ပြောကာ သူ့စောက်ပတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ကာ ကြင်ကြင်နာနာလေး ပွတ်သပ်ပေး သည်။ ပြီးတော့ ရှေ့တိုးကာ လီးထိပ်ကို သူအမြတ်တနိုးနမ်းသည်။ သူ့စောက်ပတ်ကိုလည်း ဖြဲကြည့်လိုက် စုကြည့်လိုက် လုပ်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို ရီဝေစွာကြည့်သည်…သူမျက်ရည်ဝဲလာသည်။

ကျွန်တော့ လက်ကိုယူကာ သူ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံပေါ် တင်ပေးသည်။ သူသိပ်ရင်ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့လက်ကို သူ့ စောက်ပတ်လေးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ မေးငေါ့လိုက်ကာ ရပြီ ယူပါပြောနေသလို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့လက်ကိုဖယ်ကာ၊ သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို ကိုင်ကာ အသေအချာလေး ဖြဲပေးသည်…

“ယ..ယူကိုကို…ပျော်လို့ပါနော်…သွင်းတော့..လ..လီးဝင်ရအဆင်ပြေအောင် ဇာခြည်ဖြဲပေးထားမယ်…”

လီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ ဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြား တေ့ဖိကာ သွင်းလိုက်ရာ၊ ကျပ်ပင်ကျပ်သော်လည်း၊ စောက်ရည်ရွှဲနေသဖြင့် လီးဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားသည်။ ဝင်နေသောလီးကို အံ့သြ နေပုံ မျက်ဝန်းတို့ဖြင့်၊ စူးစိုက်ကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေသည်။

“ဝင်တယ်..ဝင်တယ်…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပေါက်က အကြီးကြီးပဲ..ကြည့်စမ်း..မထင်ထားဘူး… ဟယ်… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီး…ဝင်လာပြီ၊ အိုးးး…အရမ်းကောင်းတာပဲ…ထည့်ကိုကို…ထည့်”

“ဆက်သွင်းလေ…ကိုကို၊ ကိုကိုပြောသလို လိုးလေ…ကောင်းလွန်းလို့ပါ…”

“ဆက်သွင်းတော့မယ်နော်…”

“သွင်းလေ ကိုကို …လိုး…ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ အရမ်းပဲ၊ ကောင်းလွန်းနေတယ်…အိုး…”

တဖြည်းဖြည်း နဲ့သွင်းရာ ချောမွတ်ကျပ်သိပ်စွာ ထစ်ထစ်ရစ်ရစ်နှင့် ဝင်သွားပြီး တစ်ဝက်ခန့်တွင် ထောက်နေသည်။ တဝက်အထိပဲ သွင်းထုတ်လုပ်ကာ ကျင့်ပေးသည်၊ စောက်ရည်ရွှဲနေတော့ စီးစီးလေး ဖြစ် နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးကို အံ့ဩဖွယ်ရာတစ်ခုကို ကြည့်နေသကဲ့သို့ သူကြည့် နေသည်။ မျက်လုံးမှေးစင်းလိုက် … အတင်းပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်…နှင့် သူ့မျက်နှာမှာ သာယာမှုကို တွေ့ရသည်။

“အယ်…ဝင်…ဝင်…လိုးနေပြီ…အင်း…အိုးးးးး…ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကောင်းတာပဲ ကိုကိုရယ်… အို့အိုအိုး… ကောင်းလိုက်တာ…”

“အခုဟာ တစ်ဝက်ပဲရှိသေးတယ်…မိန်းမရ…စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ဆုံးသွင်း တစ်ဆုံးထုတ်လုပ်တာမှ လိုး တယ် ခေါ်တာ… အဲဒါမှ… စောက်ပတ်ကော လီးကော အရသာအပြည့်ရတာ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဟယ်…မမစောက်ပတ်က လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတာပဲလားဟင် ကိုကို အဲလိုလုပ်လို့ရလား”

“ဝင်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…သူ့စောက်ပတ်ထဲက ဇာခြည်ထွက်လာတာလေ…”

“မမစောက်ပတ်က အကြီးကြီးလား ဟင်? ပြောပါ ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်လည်း စောက်ပတ်ကြီး ချင်တယ်… ဇာခြည့်စောက်ပတ်က လီးတစ်ဝက်ပဲဆန့်တာ စိတ်ညစ်လိုက်တာ… ကိုကို တစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီး မမလိုမျိုး လိုး လို့ မရတော့ဘူး…အီးးးးး…. ”

ချက်ချင်း…စိတ်ဓါတ်ကျသွားသလိုမျိုး မျက်နာညှိုးငယ်စွာဖြင့် တရစပ်ပြောကာငိုတော့သည်…

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သေးလို့မဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည်ရဲ့၊ အပျိုမှေးထောက်နေတာပါ၊ အဲဒီအပျိုမှေး ပေါက်သွားရင် လီးတစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီးလိုးလို့ ရသွားမှာပါ ဇာခြည်ရ”

“စိတ်ညစ်လိုက်တာ…အဲဒါကြီး ဘယ်တော့ပေါက်မလဲမှမသိတာ.အီးးး…ကလေးမွေးမှ ပေါက်တာလား? အီးး… ဟင့်… ဟင့်… ကိုကိုက… အခုလိုးချင်နေတာ… ဇာခြည် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်? ဇာခြည့် စောက်ပတ်ကို စိတ်ညစ်သွားပြီလားဟင်…? ဖြေပါအုံး… ကိုကိုရယ်”

အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်နေပြီး၊ မရပ်မနား စိုးရိမ်တကြီးမေးရှာသည်…

“စိတ်မညစ်ပါဘူး ဇာခြည်ရဲ့…ဇာခြည်ဆုံးအောင်မှ နားမထောင်တာ… အပျိုမှေးကို ကိုကို့လီးနဲ့ ထိုးချ လိုက်ရင် ပေါက်သွားမှာပါဇာခြည်ရ…”

“အဲဆို ထိုးချလေ…ကိုကိုရ… အဲလိုထိုးချရင်… ကိုကို့လီး နာမှာလားဟင်?”

“ကိုကို့လီးမနာဘူး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲတော့ နာလိမ့်မယ်ဇာခြည်ရဲ့”

“အို…နာနာပေါ့ကိုကိုရယ်… လိုး ရဖို့ပဲ၊ ဇာခြည်အောင့်ခံမှာပေါ့၊ ထိုးချလိုက်ကိုကို သိပ်ရှုပ်တဲ့ဟာ…”

တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်နေသော လီးကို အဝသို့ထုတ်လိုက်ပြီး အတင်းဆောင့်ထိုးသွင်း လိုက်သည်။ အပျိုမှေးကိုဖောက်ကာ အဆုံးဝင်သွားတော့မှ မထုတ်ဘဲ ဖိထားလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာမှာ ချုံ့မည်းနေပြီး၊ မျက်ရည်များစီးကျနေသည်။ အသံတော့ လုံးဝမထွက်အောင် အံကြိတ်ထားသည်။ နာသည့်ကြားမှ စိတ်သက် သာရာ ရသွားသော မျက်နှာကို မြင်ရတော့ အံ့အားသင့်ရသည်။

“ဇာခြည် သိပ်နာသွားလားကွယ်၊ ဇာခြည့်အပျိုမှေး ပေါက်သွားပြီ…ဇာခြည်လေး…”

“ဇာခြည် ကိုကို့ကိုချစ်တယ် အီး…”

“ကိုကို့လီးနဲ့ ထိုးချတာပဲ၊ ဒီထက်နာရင်လည်း ဇာခြည်ခံမှာပဲ၊ နာတာတော့ မှန်ပေမယ့်… လိုး မရတာ ထက်စာရင်…ခံသာတယ်…ဇာခြည့်စောက်ပတ်…အခု ကိုကိုလိုး လို့ရတဲ့စောက်ပတ် ဖြစ်သွားပြီ…”

“အီး… ဇာခြည် ကိုကို့မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ…အီး…ပျော်…လိုက်…တာ…ကို..ကို…ရယ်…အီး….ဟင့်…ဟင့်..”

“ကိုကိုလည်း ပြောမပြတတ်အောင် ပျော်ပါတယ် ဇာခြည်လေးရ…”

“ကိုကို့လီးလည်း နာနေမှာပဲ ဒါကြီးကို ထိုးဖောက်ရတာ သက်သာတာမှ မဟုတ်တာ”

သူနာနေသည့် ကြားက ကျွန်တော့အတွက် လှည့်ပူနေသည်။ တစ်ဘက်သား အဆင်ပြေဖို့ ဦးစားပေး တတ်သော သူ့စိတ်ဓါတ်ကို ကျွန်တော် အံ့သြလေးစားသွားသည်။

“အို…ဇာခြည်လေးရယ်၊ ကိုကို့လီးမနာပါဘူးကွယ်…”

“ကိုကို…ဇာခြည့်ကို မညာနဲ့နော်၊ ထုတ်ပြပါအုံး ကိုကိုရယ်၊ သေချာအောင် ဇာခြည်ကြည့်ပါအုံးမယ်.. ဇာခြည်စုပ်ထားတာ ဇာခြည်သိတာပေါ့၊ လီးထိပ်က သိပ်နုတာနော်…”

သူ့ ဝေဒနာကို မေ့ပျောက်ကာ ကျွန်တော့အတွက် ပူပန်သောက ဖြစ်နေသော သူ့သဘောထားကြီးမှုကို စိတ်ထဲ အလွန်ပင်ထိထိခိုက်ခိုက် ခံစားလိုက်ရသည်။ ရင်ထဲလှိုက်ကနဲဖြစ်လာပြီး အခုမိနစ်ပိုင်းလေးကမှ စိတ် ထဲကြီးစိုးနေခဲ့သော ကာမစိတ်များ ပြယ်လွင့်သွားသည်။

သူ့ရှေ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို တော်တော်သေးသိမ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့အပေါ်လည်း ယခင့်ယခင်နှင့် မတူသော ခွဲခြားပြောပြရခက်သော လေးစားတန်ဖိုထား အကြင်နာချစ်စိတ်များ အဆမတန်ကြီးသွားသည်။ စိတ်ကို မနည်းထိန်းလိုက်ကာ သူမနာအောင် တဖြည်းဖြည် ချင်း သတိဖြင့်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးထိပ်တွင် သွေးစများ ပေနေရာ၊ သူမျက်လုံးပြူးသွားသည်…။

သူ့သွေးစ ဖြစ်ကြောင်း ဒီလိုဖြစ်တတ်ကြောင်း ရှင်းပြလိုက်မှ မယုံသလို သွေးများကိုပြောင်စင်အောင် အသေအချာသုတ် ကြည့်သည် သူစိတ်ချသွားမှ “တော်သေးတာပေါ့” ဆိုသည့်ပုံစံကြည့်ကာ သက်ပြင်းရှည်ကြီးချ၊ လီးကို သူ့ပါး၌ကပ်လိုက်သည်…ပြီးမှ…ကျွန်တော့လီးကို လွှတ်ပေးကာ နဂိုအတိုင် ပက်လက်လှဲကာ ပေါင်ကားသည်…

“အယ် ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ… ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ…ကိုကိုရယ်…”

——————————————-

🏵️🏵️🏵️ အပိုင်း (၄) 🏵️🏵️🏵️

“ဒီလောက် မချစ်နဲ့ကွယ်၊ ကိုကို့မှာ မခံနိုင်ရည် အဲလောက်မရှိဘူး၊ ဇာခြည်နာတာကျတော့…အဲလောက်ပဲ ပြောရသေးသည် သူ့လက်ဖြင့် ကျွန်တော့ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး…

“ကိုကိုရယ်…ဇာခြည်နာတာက…ဘယ်အချိန်နာနာ…နာမယ့်ဥစ္စာပဲ… ခုဖောက်လိုက်တော့… ပြီးသွား ပြီလေ…ကိုကိုထိခိုက်နာကျင်တာဆိုလုံးဝ…မနေတတ်လို့ပါနော်…”

“No pain no gain လိုပေါ့… အခုကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ အပြည့်ရပြီ…ကိုကိုရဲ့”

“အယ်…ကိုကို့လီး ပျော့လာပြီ…လာဇာခြည်ခဏ စုပ်ပေးမယ်နော်…မာလာရင်…လိုး ကြရအောင်နော်…”

ပြောကာ ချက်ချင်းထလာပြီး ကျွန်တော့ခါးကို အတင်းဖက်ထားကာ ကျွန်တော့လီးကိုကိုင်ကာ စုပ် တော့သည်၊ ခဏအကြာအထိ မာမလာသေးဘဲ ရှိနေရာ သူစိုးရိမ်တကြီး မော့ကြည့်နေရင်း အားပါးတရ စုပ် သည်၊ တဖြည်းဖြည်းချင်း မာလာသည်၊ သူအားတက်လာသည်၊ ဆက်စုပ်သည်၊ သုံးလေးမိနစ်ခန့် ကြာသော အခါ တောင့်တင်းသွားသည်…။

သူ့မျက်နှာ ကြည်နူးသွားသည်။ ကျွန်တော့လက်ကို ကိုင်ထားကာ သူလဲှအိပ်လိုက်သည် နဂိုအနေ အထားလေး ပြန်နေပေးသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲခေါင်းအပ်ကာ စောက်ပတ်ကို စိတ်ပါလက်ပါလျက်ပေး နေ တော့သည်။ သူတွန်းသည်၊ အားတော့မပါ၊ သူ့စောက်ပတ် စောက်ရည်ပြန်ရွှင်လာသည်၊ စောက်စေ့လေး စူကြွကာ တင်းလာသည်၊ ထိုအခါ သူ့ပေါင်ကြားပြန်ဝင်ကာ စောက်ပတ်ဝ လီးတေ့လိုက်တော့ အားပေးပြုံး လေးဖြင့်ကြိုသည်…

“ဇာခြည်…နဲနဲနာမယ်နော်၊ ဒီအစနာတာလေး အောင့်ခံလိုက်ရင်၊ နောက်ပိုင်း ဇာခြည်ခံလို့ကောင်းလာ မယ်နော်၊ ပေါက်ခါစက နဲနဲနာတတ်တယ်နော်…ကိုကို ဖြည်းဖြည်း သွင်းထုတ် လုပ်ကြည့်မယ် နော်၊ သိပ်နာရင် ပြောနော်…”

“ဇာခြည့်ဘက်က စိတ်ချ… လုပ်ကိုကို…”

……………………………………………….

🌻ပျော်ဝင်ခြင်း ( ၂ )🌻

ကျွန်တော်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း သွင်းထည့် ပြန်ထုတ် လုပ်သည်။ သူအောင့်ခံနေသည်၊ တဖြည်း ဖြည်း သူ့မျက်နှာပေါ်မှ အရေးအကြောင်းများ လျှော့ပါးလာသည်…။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည် လိုက်လာသည်။ လီးအဝင် ပိုချောလာသည်။ အောက်မှ တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ ကော့ပင့်လာသည်။ အရှိန် ထိုအတိုင်း မှေးလုပ်သည်၊ အဝင်ပြေပြစ်ညက်ညောလာသည် ၊ အရှိန်နည်းနည်း မြှင့်ကြည့်ရာ…

“ခံနိုင်လားဇာခြည်လေး…နာနေသေးလား”

“အဲဒီအတိုင်း ခဏ ချော့လိုး ကိုကို ဇာခြည်နာလည်းနာ ခံလို့လည်း အရမ်းကောင်းနေတယ်”

လေးငါးမိနစ်ခန့် ချော့လိုးလိုက်ရာ၊ သူလည်း လီးအဝင်ကို အောက်မှစည်းချက်ကျကျ ကော့ပေး လာသည်…

“ကိုကိုလိုး တာ ကောင်းလိုက်တာ ဇာခြည်ခံနိုင်ပြီကိုကို၊လိုးတော့နော်… ကိုကိုကော ဇာခြည့် စောက်ပတ် –ိုးလို့ကောင်းလား ဟင်…”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်လိုးကာင်းတာပဲ ဇာခြည်ရယ်…လိုး သွင်းရတာ ထစ်ထစ်ရစ်ရစ်ရှိပြီးတော့ စေးစေးပိုင်ပိုင်ရှိလိုက်တာ…ကိုကို့လီး ဒီလို အရသာ ဒါ ပထမဆုံးခံစားဖူးတာ…”

“လိုးလိုး ကိုကို ဇာခြည့်ကို ကိုကို လိုး ချင်သလို လိုးတော့…”

“ဟယ်… ကြည့်စမ်း…မျက်နှာကျက်က ကြည့်မှန်က ခုမှသတိထားမိတယ်၊ ဇာခြည့်ကို–ိုးနေတာ အပေါ်စီးက မြင်နေရတယ်၊ ကိုကို စိတ်ကူး ကောင်းလိုက်တာ…”

“ကိုကို…ဇာခြည်လေ…လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို ပွတ်တာကိုပဲလိုး တာလို့ထင်ခဲ့တာ၊ ဒါကြောင့် ဇာခြည့် စောက်ပတ် ကိုကို့လီးနဲ့ ပွတ်တော့ ဇာခြည်နဲ့ကိုကိုလိုးနေပြီလို့ ထင်နေတာ…သိလား”

“ဟုတ်လားကွယ်…”

“ဟုတ်ပါ့ ကိုကိုရယ်…ကိုကို့မိန်း လင်ရပြီးတော့…လိုး တာတောင်မသိဘူး…ကြောင်လိုက်တာနော်…”

ကျွန်တော့်ခါးကို ဆွဲယူကာ သူလည်း အောက်က အကြမ်းပတမ်း ကော့ကာကော့ကာ ဟပ်ယူပြကာ…

“ခုဟာက၊ စောက်ပတ်ထဲလီးနဲ့ ဟောသလို ဟောသလို၊ ခံတာကို လိုး တာဆိုတာ ခုမှ၊ ကိုကိုလိုးပေးမှ သိတယ်…”

လေးငါးမိနစ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူအားရပါးရ ကော့ပစ်ကာ တုန့်ပြန်လာသည်။ အရှိန်တက် လာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးများ တဒီးဒီးစီးကျလာသည်။ အသက်ရှူ မြန်လာသည်။

“ကိုကို…ကိုကိုလို့း ဆို”

“အင်း”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးသွင်းပြီး ခဏမထုတ်ဘဲ ဖိထားပေးပါလားနော်…”

“ဇာခြည်လေး နာနေလားကွယ်… ကိုကိုထုတ်လိုက်တော့မယ်…”

“နာဘူး ထုတ်နဲ့…ဖိပဲဖိထား…”

ချွဲတဲတဲအသံလေးဖြင့် ပြောကာ ပါးလေးဖောင်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်သည်။ ပါးချင်းကပ်လိုက်ကာ ပြွတ်ကနဲနေအောင် ကျွန်တော့ကို ကြင်ကြင်နာနာ နမ်းသည်။

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ လီးပြည့်နေတာ ခံစားကြည့်ချင်လို့ပါ ကိုကိုရ၊ အင်း အဲဒီအတိုင်း၊ ကိုကို့ အမွေးတွေ ဇာခြည့်စောက်မွေးနဲ့ ရောနေပြီ…ခွဲလို့တောင်မရတော့ဘူး၊ ကပ်ဖိ ဖိကိုကို…”

“ကိုကို၊ ဒီမှာ ဇာခြည့်ကိုကြည့်ပါအုံး၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲလိုး ရတာ ကိုကိုကော ဇာခြည်ကောင်းနေ သလောက် ကောင်းလားဟင်…”

“ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့ ကောင်းတာမှ သိပ်ကိုကောင်း၊ လီးထည့်ထားရတာလည်း ပူပြီး စိုစိုလေး သိပ်ကောင်းတယ်…”

“မမကို လိုး ရတာလောက် အဆင်ပြေလားဟင်…”

“ဇာခြည့်စောက်ပတ်က အပျိုစောက်ပတ်… ကျပ်စီးစီးလေးဆိုတော့ ပိုလိုး လို့ကောင်းတာပေါ့…”

“ကိုကိုကလည်း အပျိုစောက်ပတ် အရင်မလိုးဖူးဘူးလား…ကိုကို မိန်းမ ဘယ်နှယောက်လိုးဖူးလဲ ဟင်?”

“မမနဲ့ ဇာခြည်… နှစ်ယောက်… အခု အပျိုစောက်ပတ်လိုး ဖူးပြီ…”

“ဟယ်…ကိုကိုရယ်…အီး…ဟင့်…မမစောက်ပတ်က ဇာခြည့်ကြောင့်…အို…ကိုကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် ရပြီပဲ…အီး…ကိုကိုရယ်…ဇာခြည့်ကို အတိုးချလိုးပစ်နော်… ကိုကိုရယ် လိုးမှာလား?”

“လိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်လေးရယ်…”

“မမနဲ့မနေတာလည်း သုံးနှစ်ကျော်ပြီ… ဒီကြားထဲမလိုးရဘဲ ဘယ်လိုနေနိုင်ခဲ့တာလဲ…ကိုကိုရယ်?”

“ဒီအတိုင်းပဲပေါ့…ဇာခြည်လေးရဲ့”

“ကြည့်စမ်း မနက်ကလည်း တမနက်ခင်းလုံး ဇာခြည့်စောက်ပတ်မြင်နေရတော့ ကိုကိုလိုးချင် နေမှာပဲ… ဇာခြည်လည်း အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ လီးစုပ်စုပ်ပြီး ဆွပေးသလိုတောင် ဖြစ်နေမှာပေါ့…”

“ရပါတယ် ဇာခြည်ရ… အခုလိုးပီပဲ…”

“ဘာ အခုလိုး တာလဲ… ကိုကိုရယ်…ကိုကို့မှာ လိုး စရာစောက်ပတ် မရှိတဲ့အချိန် ဇာခြည့်ကို မယားဖြစ် တဲ့အထိ စောင့်ရမှာလား?… ဇာခြည်တချိန်လုံး ကိုကို့အနားရှိနေခဲ့တာပဲ… ကိုကိုရယ်.. ကိုကို့ အိပ်ခန်း ထဲခေါ်ပြီး… ဇာခြည့်ကို ကိုကို့မယားလုပ်ပစ်ပေါ့… ပန်းချီးခန်းထဲလည်း ဇာခြည့်စကတ်လှန်ပြီး ဆွဲလိုး ပစ်ရောပေါ့… အီး…ဟင့်…ဟင့်… အနည်းဆုံး လီးတော့စုပ်ခိုင်းရောပေါ့… စုပ်ပေးခဲ့မှာပေါ့…”

“အီး…ဟင့်…ဟင့်…ဇာခြည်နဲ့ ယူပြီးတော့လည်း အောင့်ထားသေးတယ်… ဟီးးး… ကိုကိုမကောင်း ဘူး… ဇာခြည်မှ မလိုး တတ်ခဲ့သေးတာ… ကိုကိုက သိသားနဲ့… အောင့်ထားတယ်… ဇာခြည်အစက သိခဲ့ရင် ကိုကို့ကို မယူခင်ကတည်းက အတင်းတက်လိုး ပစ်ခဲ့ပါတယ်…ကိုကိုရယ်…”

“ဇာခြည်ကိုကို့မယား ဖြစ်ပြီပဲ ကြိုက်တဲ့အချိန် လိုး လို့ရပြီလေ…”

“တိတ်တော့…တိတ်တော့… အခုဆို လိုး ပါတော့မယ်…ဇာခြည်ရ… နေ့တိုင်း လိုး မယ်…စိတ်ချ”

“ကိုကို…စောက်ပတ် လိုး တော့လေ လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်း လိုး မှ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား”

“အင်းလေ၊ ဇာခြည်ကကော အဲလို မကြိုက်လို့လား”

“ဇာခြည်မေးတာ အရင်ဖြေပါအုံး ကိုကိုရ…”

“ဟုတ်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့… လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်မှ အရသာအပြည့်ရတာပေါ့”

“အင်း… အဲဆို ဇာခြည် ရာသီလာနေရင်လေ…ညစ်ပတ်တယ်…လီးပေမယ်…စောက်ပတ်မလိုး နဲ့နော်”

“အင်း”

“အဲကျရင် ကိုကို လိုး ချင်ရင်လေ လိုး စရာမရှိ မဖြစ်စေရဘူး။ ရာသီလာနေရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ကို လိုး ရ မယ်နော်၊ ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီး စောက်ပတ်လိုးသလိုပဲလိုး ကိုကို ဇာခြည်ခံမယ် ခုချိန်ကစပြီး ကိုကို့လီးကို ဇာခြည်အမြဲတမ်း ကောင်းတဲ့အရသာ ပေးတော့မယ်…ကိုကိုရယ်…”

“ရာသီလာနေတုန်း မဟုတ်ရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ကို မလိုး ရဘူးလို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ကိုကို၊ တခြား အချိန်လည်း ကိုကို့သဘော၊ ဇာခြည့်ပါးစပ်ကော စောက်ပတ်ကော ကိုကိုလိုးချင် တဲ့အချိန် လိုးချင်တဲ့ ဟာကို လိုး၊ နှစ်မျိုးလုံး၊ ဇာခြည်ကြိုက်တယ်… အခုလည်းလိုး”

“အခု လိုးနေပြီပဲ ဇာခြည်ရဲ့… ဇာခြည်ကော ကိုကိုလိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းလား?”

“သိပ်ကောင်း အားကြီးကောင်း အရမ်းကောင်း… ကိုကို့လီးက ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲမှာ ပြည့်ကျပ် ပြီး… နွေးနွေးလေး မာတင်းပြီး စီးနေတာပဲ ကောင်းတာမှ၊ အို၊ ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူး…”

“ကိုကိုဆက်လိုးတော့နော်…ကိုကိုမောမှာစိုးလို့ ခဏနားရအောင် ဇာခြည်စကားပြောနေတာ ကိုကိုရ…”

“သိတတ်လိုက်တာ မိန်းမရယ်၊ ချစ်လိုက်တာ…ဒီလိုသိတတ်တော့ ပိုပိုလိုး ချင်လာတယ်…”

“ဟယ်…အဲလိုပြောတော့ ပိုတောင် အလိုး ခံချင်လာပြီ၊ ချစ်လို့ လိုးတာပဲလိုးပေါ့၊ ကိုကို မညှာနဲ့နော်…ဆက်လိုး…”

“ကဲ လိုးပြီနော်…”

“လိုး ကိုကို လိုး…”

သူ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းတော့၊ အတင်းဖယ်လိုက်ကာ…

“ကိုကို့လီး စောက်ပတ်ထဲလိုးနေလို့ ဇာခြည့်ပါးစပ်ပိတ်မရတော့ နမ်းပြီးပိတ်ချင်နေတာ မဟုတ်လား… လီးနဲ့ပဲပိတ်ရမယ်…ဒါပဲ…”

“မဟုတ်ပါဘူး ဇာခြည်ရ…နမ်းချင်လို့ပါကွ…”

“အဲလိုဆို ဇာခြည့်ပါးဖြစ်ဖြစ် နို့ဖြစ်ဖြစ်၊ နမ်းပါနော်…”

“ကိုကိုနဲ့ လိုးနေရင်း “အခုလိုစကားတွေ” ပြောရတာ သိပ်အရသာရှိနေလို့ပါ ကိုကိုရယ်…လိုး တုန်း ဇာခြည်ဝအောင် ပြောချင်တယ်…ကျန်တဲ့အချိန် ကိုကိုနားငြီးရင် ဇာခြည့်ပါးစပ်ထဲ ကိုကို့လီးတပ်ထား လို့ ဇာခြည်ပြောထားပြီပဲ…”

“အို့…ကိုကို…အားးး လိုး ဇာခြည်မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ကိုကို့…လီးကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့…”

တစ်ဆုံးသွင်း တစ်ဆုံးထုတ်နှင့် ခဏကြာ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်လိုးနေတော့သည်…

“ကိုကိုရယ်… တကယ်…တကယ်… ဒီလို–ိုးတာလေးက စောက်ပတ်အပြည့်အသိပ် အရသာရှိ တယ် …လီးကြီးကို ချစ်လိုက်တာ…”

ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နှင့် လိုး လိုက် ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားပြီး တစ်လက်မလောက်ပဲ ထုတ်သွင်းလုပ်ကာ လေးငါးမိနစ်လောက် ညှောင့် လိုးပေးနေသည်…

“အ…အ…အ… အ…အဲလို ညှောင့် လိုး တာ အားးး…ထိလွန်းတယ်…အို့အို့..အားးး…”

ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသွားတော့ ပြီးချင်လာသည်။ သိပ်လိုးကောင်းနေသောကြောင့် ဆက်လိုး ချင် နေသည်။ ဒါကြောင့် တစ်ဆုံးသွင်းကာ အလိုးရပ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါ်ကိုယ်လုံးဖိချလိုက်ကာ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း ထပ်လိုးဖို့ အားယူနေလိုက်သည်။ သူ့ ဆံနွယ်တို့မှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ပြန့်ကျဲနေပြီး… ထိုနက်မှောင်သောဆံနွယ် ကြားထဲ သူ့မျက်နှာမှာ အလွန်ပင် ကြည့်ရကောင်း လှသည်…။

သူကျွန်တော့ ဆံပင်များကို သပ်ပေးလိုက်၊ ကျောပြင်ကို တယုတယပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်နှင့် ပါးချင်းကပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့ခါးကို ခြေနှစ်ဘက်ဖြင့် အတင်းကုပ်ကပ် ထားကာ လက်နှစ်ဖြင့်လည်း သူ့နို့ပြားသည့်အထိ ဆွဲဖက်သည်။ စကားတစ်လုံးမှမပါသော သူ့အကြင်နာတို့မှာ ရင်ထဲ စိမ့်ဝင်လာသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးဖြင့်ရွှဲနေသောကြောင့် ကြည့်ရတာလည်း တစ်မျိုး ကောင်းနေပြီး ဖက်ရတာလည်း ချောချောလေးဖြစ်နေသည်။

………………………………………………….

🌻နားနားနေနေ🌻

“ကိုကို ဇာခြည့်ကို–ိုးတာ သိပ်ပင်ပမ်းသွားပြီလာဟင်၊ ကိုကိုဆင်း ဇာခြည်တစ်လှည့် တက်–ိုးပေးမယ် လေနော်…”

“ပင်ပမ်းလို့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ် သိပ်–ိုးလို့ကောင်းနေလို့ ပြီးချင်လာတာ အဲဒါ ကြာကြာ–ိုးရဖို့ အားယူတာပါကွယ်…”

“အီး…ဟင့်…ဟင့်…ကိုကိုဇာခြည့်ကို အဲလိုပြောတာ…အားရှိလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ပြီးရင်–ိုးချင်သ လောက် –ိုးနော်…”

“အင်း ဇာခြည်လေးရယ်… –ိုးမှာပေါ့…”

ကျွန်တော် ကိုယ်ကိုနဲနဲမတ်ပြီး လက်တစ်ဘက်ဖြင့် သူ့နို့များကို ပွတ်ပေးနေပြီး ကျန်လက်တစ် ဘက် ဖြင့် ဗိုက်သား၊ ဆီးခုံ နှင့် ပေါင်းတံတို့ကို ပွတ်ပေးနေရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အကြင်နာ မျက်ဝန်းများဖြင့် တစိမ့်စမ့် ကြည့်နေကြသည်။ ပွတ်ပေးနေသော ကျွန်တော့လက်ကိုကိုင်ကာ သူ့ မျက်ဝန်းများမှာ မျက်ရည်ဝဲပြန်သည်…

“ဘာဖြစ်တာလဲ ဇာခြည်ရ၊ ဇာခြည့်မျက်နှာ တစ်မျိုးပဲ နာလို့လားကွယ်…”

“ကောင်းလွန်းလို့ပါ ကိုကိုရ…အီး… ရင်ထဲ…နင့်နင့်နဲနဲ ခံစားနေရလို့ပါ ပြောချင်နေတယ်…”

“ကလေးလိမ္မာတယ်…မငိုနဲနော်…”

“အင်း…ငိုဘူး… ချစ်တယ်…”

“ကိုကိုလည်း ချစ်တယ်…ကိုကို နားထောင်နေပါတယ် ပြောလေကွယ်…”

“သိလား ကိုကို…ကိုကို့လီးက ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကျပ်နေပြီးတော့ တကယ့် သီးသန့် တကယ့် အတွင်းကျဆုံးနေရာကို ရောက်နေတာ… အဲဒါ ကိုကိုက ဇာခြည်ရဲ့အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာထဲ ရောက်နေ ပြီးတော့… အခုဇာခြည်ထဲကိုကို ပျော်ဝင်နေသလိုလို…နှစ်ယောက်မဟုတ်ဘဲ တစ်သားတည်း ဖြစ်သွား သလိုပဲနော်၊ နှစ်ယောက်ပေါင်းလိုက်တော့မှ ပြည့်စုံသွားတာနော်”

“ဟို…ဇာခြည်တို့ ဆေးစပ်တော့ အဝါနဲ့အနီ စပ်လိုက်ရင် လိမ္မော်တစ်ရောင်တည်း ထွက်လာသလိုပေါ့။ ခန္ဓာနှစ်ခုကြားမှာ အပြန်အလှန် ပေးနိုင်တဲ့ထဲမှာ လိုးတာထက် ကောင်းတဲ့အရသာဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ သလိုပဲနော်… ဒီထက် နက်ရှိုင်းတဲ့ ကာယိကဆက်စပ်မှုဆိုတာ မရှိနိုင်တော့ဘူး ထင်တယ်နော်…”

“ဟုတ်တာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့၊ ခုလိုစိတ်တူကိုယ်တူဆိုရင် လူနှစ်ယောက်ကြား အနက်ရှိုင်းဆုံး ရင်းနှီးမှုပေါ့”

“ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို အရသာပေးနေလဲ… ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ဆီက အရသာယူနေလဲဆိုတာ မဟုတ်တော့ဘဲ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာ ဇာခြည်တို့ကိုယ်စီဟာ ပေးတဲ့သူကော ယူတဲ့သူကော ဖြစ်သွား ပြီးတော့ ပေးတယ် ယူတယ် ဆိုတာရဲ့ ကြားနယ်စပ် ပျောက်သွားသလိုပဲနော်။”

“ဇာခြည့်တစ်ကိုယ်လုံး ပျောက်နေပြီးတော့ ကိုကိုနဲ့အတူ တိမ်ခိုးနှစ်ခု ပေါင်းစပ်သွားသလိုပဲ.. ခုနေ ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲက နှုတ်သွားရင် လီးနဲ့အတူ ဇာခြည့်အသက်ပါ ပါသွားမယ်လို့ စိတ်ထဲ ခံစားရတယ်၊ ကိုကိုဟာ ဇာခြည့်ခန္ဓာရဲ့ အခြားတစ်ပိုင်းလိုလို…ခံစားရတယ်…ဟိုလေ…ဇာခြည့်လက် ကို အရှင်လတ်လတ် ဆွဲဖြှုတ်ခံလိုက်ရင် ခံစားရမှာလိုပြောတာလေ… မပြောပြတတ်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ကိုကိုရယ်…”

“ဇာခြည်တော့ကိုကို့ မိန်းမဖြစ်ရမှ ရူးပြီထင်ပါတယ်… ရှက်ရမှာကိုလည်း လုံးဝမသိတော့တာ.. ဇာခြည့် အရှက်တွေ ကိုကို့ကို အကုန်ပေးပစ်လိုက်ချင်တယ်… ပေးလည်းပေးလိုက်ပြီပဲ… ကျန်သေးရင်လည်း ကိုကိုယူပစ်လိုက်…သိလား… ဟိုလေ အရင်ကဇာခြည်အဲလိုမှ မဟုတ်တာနော်.. ကိုကို့ကြောင့်ရူးတာ… လျော်ပေး…အခုလျော်ပေးဆို”

“အဲဗျာ… ဘယ်လိုလျှော်ရမှာလဲ… ဇာခြည်ရဲ့…”

“ကိုကို့လီးဆွဲထုတ်ပြီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ တစ်ခါဆောင့်လိုးသွင်း”

သူပြောသလိုလုပ်လိုက်ရာ…

“အား…အင့်..ဟုတ်တယ် အလျော်ပြန်ရတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ…ပြန်ဖိထားနော်…မကျေသေးဘူးနော်”

“ဇာခြည်လေ..ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကိုကို့လီးကို ဒီလိုပဲတစ်သက်လုံး တပ်ထားချင်လိုက်တာ၊ ဇာခြည် တို့ဒီလိုပဲ ချစ်ကြမယ်နော်၊ –ိုးကြမယ်နော်…ကိုကို ဇာခြည့်ကို ပစ်မထားရဘူးနော်၊ နော်ကိုကိုနော်…”

“ကိုကိုလည်း ဇာခြည်နဲ့မှ…ဒီလိုခံစားဖူးတာပါကွယ်…ချစ်မှာပေါ့…လိုးမှာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့…”

“ဇာခြည့်နို့တွေ ခွျှေးရွှဲနေတာပဲကိုကိုရယ်…ကိုကိုညှစ်ပေးပါလားနော်… နာနာလေးညှစ်နော်…”

“နာတယ်.. နည်းနည်းလေးပဲလျှော့… အင်း အဲလောက် အားးးကောင်းတယ်….”

“ဇာခြည်လေးရဲ့…ကိုကိုနားလို့ပြီးပြီ…”

“လိုး..လိုး…လိုးလိုက်ပါ…ဝအောင်လိုးလိုက်ပါ… ဆောင့်…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်ပါ… စောက်ပတ်ကြီး လည်းပြား”

ဆက်လိုးကြတော့သည်။ လီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက် မွှေ့ထိုးပေးလိုက် လိုးနေရာအောက်မှ သူ ကော့တာ ကြမ်းလာသည်။ သုံလေးမိနစ်ခန့်–ိုးပြီး စ–ိုးကတည်းက ခုမှပဲ လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ထုတ်လိုက်သဖြင့် ဘာဖြစ်သလဲဆိုတာ သိဖို့ကျွန်တော့ကို ကြည့်သည်။

ကျွန်တော့ကိုယ်ကို အောက်သို့ လျှောဆင်းလိုက်ကာ မျက်နှာကို သူ့စောက်ပတ်နှင့် ကပ်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး လျက်ပေးလိုက်သည်။ သူ ကျေကျေနပ် အလျက်ခံရင်း ထွန့်ထွန့်လူးသွား သည် စောက်စေ့လေးကို လျှာဖြင့်လျက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကြားညပ်ကာ အားရပါးရစုပ်ပေးရင်း လျှာဖျားလေးနှင့် မရပ်မနား ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထိုးပေးတော့ သူ အရမ်းကော့လာသည်။

“အားးး… အား…အားး…အို့….ဇာခြည်ပြီးးးးးပြီး…အို့…ကိုကို ပြီးသေးဘူး…အို့…”

သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်တော့ ကျွန်တော့လီးကို သူ့လက်ဖြင့် ကပြာကယာ ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝသို့ အမြန်တေ့ပေးသည်။ မသွင်းသေးဘဲ တအောင့်ကြာ စောက်ပတ်ဝကို လီးထိတ်ဖြင့် ပွတ်နေလိုက်သည်။ တ အင်း အင်း ညည်းနေသည်။

ကျွန်တော့ကို ပြန်ကြည့်နေကာ ငိုတော့မလိုလို မျက်နှာလေးဖြင့် သူ့လက်နှစ်ဘက်ကိုလှမ်းကာ လာပါ တော့ –ိုးပါတော့ ပြောနေသကဲ့သို့ ငံ့လင့်နေသည်။ ကျွန်တော့လီးကို တေ့ပေးထားသော စောက်ပတ်ထဲ တရှိန်ထိုး သွင်းချလိုက်သည်။ သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်သည်။

ကျေနပ်ကာ မျက်တောင်လေး စင်းကျသွားသည်။ သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်–ိုးပေးလိုက်သည် သူလည်း၊ –ိုးချက်တိုင်းကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပင့်ကော့ကာ တုန့်ပြန်လာသည်။ ဆီးစပ်ချင်း တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေသံ၊ ပြွတ် ဘွတ်၊ –ိုးနေသံ၊ ကောင်း၍ ညည်းသံ အော်သံ များဖြင့် တစ်ခန်းလုံး လွှမ်းနေသည်။ ထိုအတိုင်း ငါးမိနစ်ခန့် –ိုးလိုက်ရာ…

“အား၊ အင့် ပြွတ် ၊ အိုးးးးးးး ဇ ဇ…ဇာခြည်ပြီးတော့မယ်…ကိုကို…–ိုး…–ိုး…–ိုး…–ိုး…”

“အားးးးး…. ကိုကိုလဲ ပြီးလိုက်တော့မယ်နော်…”

“ဟုတ် ကိုကို…ပြီး… အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ…အားးးး အ… အ… အ…အ…အိုးးးးးးးးးး”

“အား…လရည်… လရည်…အို့…ဝင်လာပြီ….အားးးးးးး”

“ထွက်ကုန်ပြီ…ပြီးပြန်ပြီ…ကိုကိုရယ်….ဇာခြည်… ပိုးစိုးပက်စက်ကို ပြီးသွားတာ ကိုကို့လရည်တွေ လည်း စောက်ပတ်ထဲ ပူကနဲ ပူကနဲ…ပန်းထည့်တာ…အိုးးး…အရမ်းထိတာပဲ…”

ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်ကာ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲတွင်ပဲ လရည်တွေ တဗျန်းဗျန်း ပန်း ထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်..သူ ကျွန်တော့ကို အတင်းအကျပ် ဆွဲဖက်ထားသည်… ခါးကိုဖက်ကာ ခြေဖြင့် လည်း ဆွဲကုပ်ယူကာ လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်သလိုမျိုး တင်းကျပ်စွာ ရစ်သိုင်းထားသည်။

သူ့နို့တွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးရင်း သုတ်လွှတ်အပြီး လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှာပင် သိပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာ ကြည်လင်ဝင်းပ ကျေနပ်အားရ နေသည့်အသွင် ပြုံးယောင်သမ်းနေသည်။ တကိုယ်လုံး ချွေးပြန်နေကာ မျက်နှာ မှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်များ သီးနေသည်။ အသက်ရှူ တဖြည်းဖြည်းမှန်လာသည်။ ရုတ်တရက် သတိဝင်လာ သလို ကျွန်တော့မျက်နှာ အနှံ့နမ်းတော့သည်၊ ဒီအနမ်းက တခြားအနမ်းများနှင့် မတူ… ကျွန်တော်လည်း သူ့အနမ်းကို ထပ်တူ တုန့်ပြန်ပေးနေမိတော့သည်။

“ကိုကိုရယ် အ–ိုးခံရတာ မပြောပြတတ်လောက်အောင်ပဲ ကောင်းပါလား… ဇာခြည်နှစ်ခါတောင်ပြီး တယ်… –ိုးပေးတဲ့ ကိုကို့ကိုရော ကိုကို့လီးကိုရော ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ…”

“ဇာခြည် ကိုကို့ကို ဒီလောက်ချစ်တာအတွက် ကိုကိုက ကျေးဇူးပြန်တင်ရမှာပါ ဇာခြည်ရ”

“ဇာခြည့်ကိုတော့ ကိုကို ကျေးဇူးမတင်နဲ့ ဇာခြည်ငိုလိုက်မှာ… ဇာခြည်ကိုကို့ကိုချစ်တာ သိသားနဲ့… ကိုကို မေးအုံးမယ်၊ အခု–ိုးတာလေ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲ ကောင်းနေခဲ့သလောက် ကိုကို့လီးကော ကောင်းလားဟင်”

“ကောင်းတာပေါ့ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဒီကြီးလီးကို နောက်တစ်မျိုးချစ်သွားပြီ၊ အစက စုပ်ရတာကောင်းတာကိုချစ်တာ၊ အခု အ–ိုးကောင်း တာကိုလည်း ချစ်တယ်။ တော်တော်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ လီးပဲနော်ကိုကို… ပါးစပ်ထဲဝင်ရင်လည်း မချွတ်ချင်လောက်အောင် အရသာရှိတယ် စောက်ပတ်ထဲ–ိုးတော့လည်း သတိလစ်မတတ် အရသာ၊ လရည်ပန်းထုတ်တာက အစ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ၊ အရမ်းကောင်းတယ်…”

“ကိုကို့လီး ဇာခြည်ထဲမှာ ပူနွေးနေတာပဲ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သူ့ကို ညှပ်ညှပ်ဆွဲနေတယ်၊ ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း သူတို့ချင်း ချစ်နေလိုက်ကြတာ၊ –ိုးပြီးလို့ သိပ်ကောင်းပြီးလို့ ထင်တယ်ပျော့လာပြီနော်…အဲလို ပြီးသွားရင် အထိမခံဘူးဆို၊ အယ်…ဘာလို့ အောင့်ခံနေတာလဲ ကိုကိုရယ်၊ ထုတ်လိုက်လေ”

“ထုတ်မှာပေါ့၊ ဇာခြည်ပြောသလို…ဇာခြည့်စောက်ပတ်က သူ့ကိုချစ်နေလို့လေ…”

“ထုတ်လိုက်ပါ ကိုကိုရ၊ ဇာခြည့်စောက်ပတ် အီဆိမ့်နေအောင် အ–ိုးဝသွားပြီ၊ လီးဝပြီ”

“လာ ဇာခြည့်ရင်ခွင်ထဲမှီပြီး အမောဖြေ…ဇာခြည့်ကိုကို့ကိုဖက်ထားချင်တယ်..ချွေးတွေလည်း တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲနေတာပဲ၊ ဇာခြည်လည်း ဘာထူးလဲနော် ရွှဲနေတာပဲ ဒါပေမယ့်ဖက်လို့ကောင်းတယ်၊ ကိုကိုကချည်း –ိုးပေးရတာဆိုတော့ ပင်ပမ်းမှာပဲ၊ နောက်ဆိုကိုကိုချည်း မ–ိုးပေးနဲ့၊

ဇာခြည်လည်း ကိုကို့ပေါ်တက်ပြီး လှုပ်ပေးဆောင့်ပေးပြီး အ–ိုးခံမယ်နော်၊ ကိုကိုပင်ပမ်းတာ ဇာခြည်မကြည့် ရက်ဘူး…”

“မပင်ပမ်းပါဘူးကွယ်၊ ကောင်းတာပါ”

“ဘာမပင်ပမ်းတာလဲ ကိုကိုရဲ့… ချွေးတွေ ဒီလောက်ထွက်နေတာ… ရေများများသောက်မှ ဖြစ်မယ်… ကိုကိုခေါင်းက ဇာခြည်နို့ပေါ်မှီလိုက်လေ…အင်း အဲလို…

…ခဏနားပြီးမှ ရေသောက်ရအောင်နော်…”

………………………………………………………..

🌻ရင်ထဲကစကားတွေ🌻

(ဇာခြည်၏ အကျင့်တစ်ခုရှိသည်… ကတိတည်တာကို အလွန်အလေးထားသည်။ ကတိကို လွယ် လွယ်မပေးတတ်သလို… ပေးပြီးကတိပျက်ခဲသည်။ ကတိနှင့်ပတ်သက်လျှင် သူ့ကို သိပ်လေးစားရ သည်။ အောက်ပါ စကားတို့ကို မပြောမီ ကျွန်တော် ဝင်မပြောရန် အလေးအနက် ကတိတောင်းသည်။ သူပြောသမျှမှာ…နားလိုက်ပြောလိုက် တော်တော်ကြာသည် မှတ်မိသမျှ ပြန်လည်ရေးသားခြင်း ဖြစ်ပါ သည်..)

“ကိုကို့ကို ဇာခြည် ပြောစရာတွေရှိတယ်…”

“ပြောလေကွယ်၊ ဇာခြည်ရဲ့”

“ဇာခြည် စပြောပြီဆိုရင် ကိုကို တစ်ခွန်းဖြစ်ဖြစ် လုံးဝဖြတ်မပြောပါဘူး၊ အင် တောင်မထောက်ပါဘူး လုံးဝ ဝင်မပြောဘဲ နားထောင်ပါ့မယ်လို့ လေးလေးနက်နက် ကတိပေးမှ ပြောမယ်…”

“အဲ၊ ဘာပြောချင်လို့လဲဇာခြည်ရဲ့၊ ကတိတွေတောင်းနေတာ၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဇာခြည်ပြောသလို နား ထောင်နေမယ်၊ ကတိပေးတယ်.. ကဲပြော”

“ပြောချင်တာက အများကြီး ကိုကိုရဲ့… အဆက်အစပ်မရှိတာလဲပါမယ်… စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး နားထောင်ပေးနော်…”

“ကဲ၊ ဇာခြည် ဘာကစရမလဲ ဆိုတော့၊ ဒီမနက်က ကိစ္စနဲ့စမယ်၊ မနက်က၊ ဇာခြည် ကိုကို့ကို အော်မိ တယ် အဲဒါအတွက် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ အနူးအညွတ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်…ကိုကိုရယ်…”

“ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ ပိုချစ်နေတော့ ကိုကို ပုံမှန်ချစ်နေတာကို ဇာခြည့်ကို ဇာခြည်ချစ်သလောက် မချစ် တာ ဆိုပြီး သံသယဝင်ခဲ့မိပါတယ်၊ အဲဒါအတွက်လည်း တောင်းပန်ပါရစေ”

“မမကို နားလည်ရသိပ်ခက်တယ်… ငယ်ငယ်ကတည်းကတော့ ဇာခြည့်ကို ကင်းအောင်နေတယ်… ဇာခြည်ကိုကို့ကို စပြီးစိတ်ဝင်စားတဲ့အချိန်မှာ သူ ကိုကို့ကိုကွာရှင်းတယ်… ဇာခြည့်စိတ်ထဲ ကိုကိုကို့ တိတ်တခိုးကြိုက်နေတာ သူသိသွားလား မသိဘူး… ကိုကိုနဲ့လည်း မောင်နှမလိုမျိုး ဆက်ဆံပြီးတော့… အခုကိုကိုနဲ့ ဇာခြည့်ကို လက်ထပ်ပေးတယ်… မမဖာသိဖာသာ နေခဲ့သသောက် သိပ်သဘောထားကြီး တာပဲ”

“ကိုယ့်သွေးသား မဟုတ်တာတောင် ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘယ်သူကမှ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒီလောက်အထိ ချစ်နိုင် မှာမဟုတ်တဲ့ ကိုကို့ရဲ့ အချစ်မေတ္တာ တန်ဖိုးထားလေးစားပြီး အရင်ကလည်း တွယ်တာခဲ့ချစ်ခဲ့သလို ကိုကိုလိုကော…အစ်ကိုလိုကော…ယောက်ျားလိုကော..ဘယ်သူနဲ့မှ မတူတဲ့အချစ်နဲ့ ချစ်မိလာပါတယ်”

“ဇာခြည်ဟာ မိန်းမသား ဖြစ်တော့၊ ဇာခြည်စိတ်ထဲမှာဖြစ်တာကိုပဲပြောမယ်၊ ကျန်တဲ့မိန်းမသားတွေနဲ့ ဆိုင်မဆိုင်တော့ မသိဘူး”

“မိန်းမသားတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်မှာ… ကိုယ်မှီတွယ်ဖို့ ရင်ခွင်တစ်ခုကို တောင့်တတဲ့စိတ် ရှိတတ်သလို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ မှီတွယ်မယ့်သူကိုလည်း လိုချင်တောင့်တမိတတ်ပါတယ်… ကိုယ့်မှာ ရှိရှိသမျှအရာ အားလုံးကို အလုံးစုံ မချွင်းမချန် ပေးအပ်ချင်တဲ့စိတ်လည်း တဖွားဖွားပေါ်လာတတ်ပါတယ်… အဲသလို ပေးအပ် လိုက်တဲ့အတွက်… အရှိကိုအရှိအတိုင်း ချွင်းချက်မရှိ လက်ခံတန်ဖိုးထားနိုင်မယ့်သူလည်း ဖြစ်နေတာမျိုး လိုလားတောင့်တ မိတတ်ပါတယ်”

“လက်ထပ်ခြင်းဆိုတဲ့ ဓလေ့ဟာ အဲဒီကွက်လပ်ကို ဖြည့်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်ခြင်းလို့ ဇာခြည်ထင်တယ်… ဟိုလေ… လက်ထပ်ပြီးသူ နှစ်ဦးကြားမှာ… ချွင်းချက်မရှိ အလုံးစုံပေးအပ်ခြင်းရှိမှသာ… ပြည့်စုံမယ် ထင် တယ်”

“နှစ်ဦးကြားမှာ ဘာအတားအဆီး “တံတိုင်း” မရှိတော့ဘဲ…ရှိရင်လည်း ရှိရှိသမျှ “တံတိုင်း”ကို ဖြိုချ ပစ်လိုက်မှ… အဲဒီ ချွင်းချက်မရှိ အလုံးစုံပေးအပ်ခြင်း ဖြစ်လာနိုင်မယ် ထင်တယ်…”

“ပြီးတော့ နှစ်ဦးကြားမှာ “တံတိုင်း”မရှိမှတော့… သူ့ဟာ ငါ့ဟာဆိုတာ ဘယ်ရှိတော့မလဲပေါ့နော်… ဟိုလေ…အတ္တဆိုတာ အတိုင်းအတာတစ်ရပ်အထိ ကွယ်ပျောက်သွားတာပေါ့ ဟို ကိုကိုတို့ ယောက်ျား တွေကိုတော့ မဆိုလိုဘူးပေါ့… ဇာခြည်တို့ မိန်းမဆိုတာ လင်ရဲ့အတ္တထဲ ပျော်ဝင်ပေါင်းစပ် သွားတာ ပဲ… ဟိုလေ…သူများတွေတော့ မသိဘူး… ဇာခြည်တော့ ကိုကို ဇာခြည့်ကို လွှမ်းမိုးတာခံချင်တယ်… အဲဒါ အတ္တရှိရင် အဲလို ဘယ်ခံစားရမလဲနော်…”

“အခု ကိုကိုနဲ့ ဇာခြည်ဟာ ကြားမှာဘာအဆီးအတားမှ မရှိတော့ဘဲ၊ ဘာတံတိုင်းမှ မရှိတော့ဘဲ ပေါင်းစည်းသွားပါပြီ…”

“ပြီးတော့လေ.. ကိုကို့ရှေ့မှာ ရှက်ရမှာကို သိပ်ကြောက်မိတယ်… ဒါကြောင့် ဇာခြည့်အရှက်တွေ ကုန်အာင် ကိုကို့ကိုပေးလိုက်တာ… ကိုကိုရှေ့မှာ ဇာခြည် ဟန်ဆောင်မိရင်သာ ရှက်မှာ… –ိုးနေတုန်း လည်းပြောပြီးပြီ… ခုလည်း ပြောမယ်… ဇာခြည့် အရှက်တွေ ကျန်သေးရင် ကိုကိုယူပစ်နော်…”

“ကိုကို့ကိုရှက်လို့ အရင်က မပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာခြည့်စိတ်ထဲ တိတ်တခိုး ခံစားခဲ့တာတွေပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံပါရစေ ကိုကိုရယ်…

မိန်းမ တစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြောဖို့ခက်တဲ့ စကားတွေပါကိုကိုရယ်

…ဒါပေမယ့် ဇာခြည် ထိန်ချန်မထားချင်ဘူး… အဲဒါတွေပါ ဆက်ပြောပြမယ်နော်…အကုန်တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့…

ပြောလို့ကုန်မှာမှ မဟုတ်တာ…

“ဇာခြည် ဟိုငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုကို့ကို ချစ်ခဲ့လေးစားခဲ့ပြီးသားပါ… ချစ်လို့ပဲ ဇာခြည့်ရင်ထဲ ကိုကို ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ နေရာမယူနိုင်ခဲ့ဘူး… မရှိခဲ့ဘူး ဒါကြောင့်လဲ ရည်းစားဆိုတာ သူများတွေ ထားတာ မြင်တော့ အိမ်ပြန်ရင် အားရပါးရ ဖက်လိုက်မိတာပဲ ဟို.. ချစ်တာနှစ်မျိုး လုံးရောနေတာ… ကိုကိုရှိတယ် ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင် ဇာခြည့်မှာ အရာရာပြည့်စုံသွားတာပဲ…”

“ကိုကိုဟာ…ဇာခြည့်အတွက် အမေလည်း ဖြစ်ခဲ့သလို ဖေကြီးဆိုလည်း ဟုတ်တယ်…အစ်ကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… ကိုကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ်… ဇာခြည့်အတွက် ကိုကိုဟာ အရာအားလုံးပဲ ကိုကို့ကို အဲလို ချစ်ခဲ့တယ်… ဇာခြည့်လိုပဲ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေခဲ့ရတဲ့ ကိုကို့အတွက်လည်း ဇာခြည် သမီးလို ကော၊ ညီမလိုကော… ဂျီကခဲ့ဆိုးခဲ့တယ်… အစ်မလိုလည်း ဆရာလုပ်ခဲ့တယ်..

အမေလိုလည်း တတ် နိုင်သလောက် ကြင်နာခဲ့တယ်… ချစ်သူလိုက တိတ်တခိုးပဲချစ်ခဲ့တယ်… အငြင်းခံရမှာကို သေမတတ် ကြောက်လို့ မဖွင်ဟနိုင်ခဲ့ဘူး… ဇာခြည့်ရင်ထဲက ရှိသမျှ အချစ်မျိုးစုံနဲ့ ကိုကို့ကိုပုံချစ်ခဲ့တယ်… အခု အသွေးအသားချင်း နှီးနှောပြီးပြီဆိုတော့ မယားလိုချစ်တာ တစ်မျိုးထပ်တိုးသွားပြီ…ပြည်စုံသွားပြီ”

“ဒါပေမယ့် ကိုကိုချစ်ခဲ့တာလောက်တော့ တစ်သက်လုံးမမှီနိုင်ဘူး ကိုကိုရယ်… အရှုံးတော့ မပေးဘူး ဇာခြည် ချစ်နိုင်သလောက် အစွမ်းကုန်ချစ်မှာပဲ…”

“ဇာခြည်လေ… ဇာခြည်နဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့များ တစ်ခုခုပါမလားလို့ စာကြည့်ခန်းထဲက ကိုကို့ စာရွက် အပိုင်းအစတွေထဲမှာ ခဏခဏ ရှာဖူးတယ်…ဘာတစ်ခုမှမတွေ့တော့ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုဖူးတယ်… ဇာခြည် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကိုကို့စိတ်ထဲမှာဘာတွေ ခံစားနေသလဲဆိုတာ သိပ်သိချင်ခဲ့တယ်…”

“ကိုကို့ကွယ်ရာမှာ ကိုကို့ အင်္ကျီ၊ တီရှပ်၊ လက်ပြတ်စွပ်ကျယ်၊ ပုဆိုး အတွင်းခံ… အကုန် ခိုးဝတ်ဖူး တယ်… ဘာကြောင့်လဲတော့ မသိဘူး… ကိုကို့ အဝတ်အစားတွေ တအားဝတ်ကြည့်ချင်တာပဲ… ကိုကို မကျေနပ်ရင် ဇာခြည့်ကိုရိုက်ပါနော်… ခံမယ်…”

“ဟိုး အရင်ကတည်းက ကိုကိုလက်ကို မြင်ရင် ရင်ခုန်တယ်…”

“အမှောင်ညမှာလည်း ဇာခြည့်ဘေးမှာ ကိုကို့ကို ရှိနေစေချင်ခဲ့တယ်… ဖက်အိပ်ချင်ခဲ့တယ်… တီးတိုး စကားတွေ တဝကြီး ပြောချင်ခဲ့တယ်… ကိုကိုအထင်မလွဲနဲ့နော်… လင်နဲ့မယား ဒီလိုနေရတယ် ဆိုတာ မသိခင်ကတည်းကပါ…ကိုကိုရယ်…”

“ဇာခြည်ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုကို့ကိုပေါင်ခွဖက်တာ၊ ကိုကို့ပေါ်တက်ခွပြီး အိပ်ခဲ့တာတွေ မှတ်မိလား အဲဒါလေ ကို့ကိုကို ဇာခြည့်ပေါင်ကြားထဲ လိုချင်ခဲ့ပါတယ်.. ဖြူဖြူစင်စင်ပါ ကိုကိုရယ်… –ိုးတယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းတောင် မသိခင်ကတည်းကပါ… ဇာခြည်ညာပြောရင် လီးနဲ့တစ်သက်လုံးဝေးပါစေ… ကျိန်ပြော ပါတယ်..”

“မမစုပ်တာ မြင်ပြီးမှ… ဇာခြည့်စိတ်ထဲ ကိုကို့လီး ဘယ်လိုစွဲသွားမှန်းကိုး မသိတာ… ဇာခြည် ကိုကို့ လီးစုပ်ရတာကို မကြာမကြာ အိပ်မက် မက်ဖူးတယ်… အိပ်မက်ထဲမှာ လီးစုပ်ပြီဆိုရင် မကြာဘူး စိတ်တွေတအားလှုပ်ရှား…မောပြီးတော့ နိုးသွားတာပဲ… လက်ချောင်းစုပ်ရင်းနဲ့… စိတ်ဖြည်ခဲ့တယ်…”

“တစ်ခါကဆို… ကိုကို နေ့ခင်းမှာ တစ်ရေးတမော အိပ်နေတုန်း ကိုကို့လီးခိုးစုပ်မယ် ဆိုပြီး ကိုကို့ အနား သွားပြီးတော့… တအားကြောက်တာနဲ့… ချွေးတွေပြန်လာတာ… မစုပ်ခဲ့ဘူး ပြန်ပြေးထွက်လာခဲ့တာ… သိလား… အခုတော့… ကိုကို့လီး တစ်ရက်မစုပ်ရရင် မနေနိုင်တော့ဘူး…”

“နောက်တော့ ဇာခြည်သိသလို –ိုးတယ်ဆိုတာမျိုးလေ… ဟို စောက်ပတ် ပွတ်တာလေ… အဲလိုလည်း ကိုကိုနဲ့ –ိုးရတယ်လို့လည်းတစ်ခါ အိပ်မက် မက်ဖူးတယ်… အဲကျတော့ ဇာခြည့်ပေါင်ကြားထဲ ကိုကို့ကို ပိုလို ချင်ရော… အဲလိုလည်းမက်ပြီးရော အဲဒီနေ့ကတည်းက ကိုကို့ကို ပေါင်ခွပြီး မဖက်တော့တာ…”

“တစ်ခါ…အိပ်မက်ထဲမှာ ဇာခြည့်စကတ်ကို ကိုကိုလှန်နေတယ် ဆိုတာမက်ပြီးတော့ ရင်ခုန်လိုက်တာ… ကိုကို့လက်နဲ့ စကတ်အလှန်ခံချင်ခဲ့တယ်… ဒါကြောင့်နေခင်းက ကိုကို့လက်နဲ့လှန်ပါလို့ ပြောတာပါ..”

“ကိုကို မက်မက်မောမောနဲ့ ဇာခြည့်စကတ်လှန်တာလေ… ရင်ခုန်လိုက်တာ… ပွင့်ထွက်သွားမတတ်ပဲ ကိုကိုရယ်…အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းတယ်…ပင်တီပါ အဲလိုချွတ်ရင် ခံနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာသိလို့ ဇာခြည့်ကိုယ်တိုင် ချွတ်လိုက်တာ… ဇာခြည့်စောက်ပတ် တအားပြချင်နေတာ…”

“စောက်ပတ်ပြတာဆိုလို့… တစ်ခါကအဖြစ် လုံးဝမေ့လို့မရဘူး… ဇာခြည် အပျိုဖြစ်ကာစ စောက်ပတ်မှာ အပြောင်းအလဲဖြစ်ပြီးတော့ ရာသီစလာတဲ့နေကကော…ကိုကို့ကို ပြောပြတော့ ကိုကို Pad သွားဝယ် ပေးတာလေ… ကိုကိုအကုန်ရှင်းပြပေးတာလေ…

ကိုကို့ကို ကြည့်ပေးပါအုံးလို့လည်း တဖွဖွပြော နေတဲ့ကြားက… စကပ်လှန်တော့မယ်လုပ်တော့… ကိုကို တစ်ချက်မှတောင် လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ထွက်သွားလိုက်တာ… အဲဒီနေ့က ကိုကို့ကို ဇာခြည့်စောက်ပတ် တအားပြချင်နေခဲ့တာ… ကိုကိုရယ်… ဇာခြည့်မှာ မျက်ရည်တွေဝဲပြီး ကျန်ခဲ့တယ်… အဲဒီည…တစ်ယောက်တည်း ကြိတ်ငိုခဲ့တယ်… ကိုကိုနဲ့ စည်းခြားသွားပြီလို့ ခံစားခဲ့ရတယ်…”

“ဘာခံစားချက်လည်းတော့ မသိဘူး… –ိုးတာ မ–ိုးတာနဲ့လည်း လုံးဝမဆိုင်ဘူး…ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ ရှေ့မှာပေါင်ကားပြီး… ဇာခြည့်စောက်ပတ်ပြရတာ တအားပျော်တယ်… ကိုကိုကြည့်နေရင်ကိုး ဇာခြည့် စောက်ပတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်ပြီးတော့ ပျော်နေတာ..သိလား… ကိုကို့မျက်လုံးအစွမ်းကို ကိုကိုမသိဘူးနော် …မယုံရင် ကိုကိုစမ်းကြည့်… တစ်ချက်မှ ထိစရာ တို့စရာ မလိုဘူး… ကိုကို့မျက်လုံးနဲ့ ကြာကြာကြည့် လိုက်ရင်ကိုး ဇာခြည်ပြီးသွားမယ်…”

“စောက်ပတ်ကို သဘာဝအတိုင်းလေး ထားချင်လို့… များများပွတ်လိုက်ရင် ပုံပျက်မှာကြောက်လို့… ကိုကို့ကိုမှန်းပြီး စောက်ပတ်ပွတ်တာကလေ… အားလုံးပေါင်း လေးခါပဲရှိတယ်… ရေချိုးရင်တောင် ဖွဖွ လေးပဲတိုက်ခဲ့တာ၊ ပင်တီလည်း အသားနုတာမှ ရွေးဝတ်ခဲ့တယ်… ကိုကို့အတွက် ဂရုတစိုက် ချန်ထား တာကိုကိုရ…”

“ကိုကို့ရှေ့ ပေါင်ကားပြတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ ကိုကိုဘာပြောမလဲ ရင်မောမောနဲ့ စောင့်နေတာ… မက်မက်မောမောကြည့်ပြီးတော့ “လှတယ်”လို့ တစ်ခွန်းပြောလိုက်တာနဲ့တင် ဇာခြည်အရမ်း ပျော်သွား တယ်ကိုကိုရယ်… မပြောပြတတ်ဘူး……ဟိုလေ… အခု ပုံပျက်မှာ မကြောက်ဖူးနော်… အခုပေးလိုက်ပြီ လေ… အခုဆို ကြိုက်သလို–ိုးတော့နော်… ကိုကို–ိုးကောင်းလို့ –ိုးလို့ကတော့ ဇာခြည့်စောက်ပတ် စုတ်ပြတ်သတ်သွားရင် ဂုဏ်ယူမှာ…”

“ဇာခြည်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးကို ကိုကို..ယုယပေးတာလေ…ဟိုလေ..ပါးစပ်နဲ့ချစ်ပေးတာလေ… ဘာနဲ့မှ မတူအောင်ပျော်တယ်… သိလား… ဟိုလေ…လီးနဲ့ဆိုတာ လိုးနိူင်တာပဲ…ကိုကို ပါးစပ်နဲ့ ချစ်ပေးတယ် ဆိုတာ ဇာခြည့်ကို အတိုင်းအဆမရှိ မြတ်နိုးလွန်းလို့ပဲ… အဲဒီအချိန်မျိုးဆို ပျော်လွန်းလို့ ငိုချင်တယ်…”

“ကိုကိုစလိုးတော့လေ… ဇာခြည့်စောက်ပတ် ကိုကိုလိုးမရမှာကို အရမ်းစိတ်ပူသွားတာ… ရူးမတတ်ပဲ..”

“ဘယ်သူ့နဲ့မှ မဆိုင်တဲ့ကိုကို့ရဲ့လီးကို ဇာခြည်ထိခွင့် ကိုင်ခွင့်စုပ်ခွင့် ရတာဆိုတာ ဘယ်သူ့ထက်မဆို ဇာခြည်က ကိုကိုနဲ့ ပိုပြီးရင်းနှီးနွေးထွေးတယ်ဆိုတာ ခံစားရတယ်…ဒါ ငါ့လင်ရဲ့လီး ငါ့ကိုကိုရဲ့လီး ငါပိုင်တဲ့လီး ဆိုတာ စဉ်းစားလိုက်ရင်ကို ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး ပျော်တယ်…”

“ပြီးတော့လေ…ဟို…ဇာခြည့်ကို ခိုင်းတာခံချင်တယ်… ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်းပေါ့… ကိုကို ဇာခြည့်ပေါ် ဆိုးတာ… ဂျီကျတာ ခံချင်တယ်… အမိန့်ပေးတာလည်း တအားခံချင်တယ်… အဲလိုမျိုးဆို ကိုကို့ အတွက် ဇာခြည် အသုံးဝင်တယ်ပေါ့… ကိုကိုလည်း ဇာခြည့်ကိုလိုချင်တယ်ပေါ့… သေးသေးမွှားမွှား လေး တွေပါကိုကိုရယ်… ကိုကို့ကိုအပြစ်ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး…”

“ဇာခြည် စာဘယ်လောက်ပဲ ဖတ်ဖတ်… ဘာကြီးပဲ သိနေသိနေ ဒါပေမယ့်… ကိုကို့ ရင်ထဲက တကယ် ချီးမွန်းတာ ခံရရင် ဇာခြည့်ရင်ထဲသိပ်ပျော်တယ်…ကိုကိုရ… ဇာခြည့်ကို “လှတယ်” “ချောတယ်”နဲ့ သူများတွေဆီက ကြားနေခဲ့တာ ရိုးအီနေပြီ…ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းသိတယ်… မှန်ရှိတာပဲ မြင်နေရတာပဲ ဒါပေမယ့် ကိုကို့ပါးစပ်က “လှတယ်” တစ်ခွန်းပြောရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်သွားသလိုပဲ…”

“ကိုကို ဇာခြည့်ကို “ချစ်တယ်”“ချစ်တယ်”လို့ ပြောတာ ဘယ်နှခါပြောပြော မရိုးဘူး… ကြားတိုင်း ကြားတိုင်း ရင်မှာပီတိဖြစ်ရတယ်… ကိုကိုရယ်… အစွန်းအဆုံး ပြောမယ်ကိုကိုရယ်… ကိုကို့ရင်ထဲက ထွက်လာတဲ့အသံနဲ့ “ချစ်တယ်” ဆိုတာ ဇာခြည်ကြားနေရမယ်ဆိုရင်… ကိုကို့လီးပေးမစုပ်ရင်လည်း နေနိုင်တယ်… –ိုးမပေးရင်လည်း နေနိုင်တယ်လို့ ဇာခြည်ထင်တယ်…

ဒီအထင်ဟာ တချိန်ချိန်မှာ မှားရင်လည်းမှားနိုင်တာပေါ့… ဒါပေမယ့်… ဒီနှစ်ခုထဲက တစ်ခုပဲရွေးချယ်ခွင့်ပေးမယ် ဆိုပါတော့ ဒါဆို ရင် ဇာခြည်တော့ “ချစ်တယ်” ဆိုတဲ့ တစ်ခွန်းကို ရွေးမိမှာအမှန်ပဲ… ကိုကို့လီးကို သေအောင်တမ်းတမှာ မှန်ပေမယ့် ဇာခြည့်ရွေးချယ်မှုကိုတော့ ဇာခြည် နောင်တရမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ထင်တယ်…”

“ပြီးတော့လေ ကိုကိုက ယောက်ျားမပီသဘူး… ဟိုလေ… နေတာသိပ်သေသပ်တယ်၊ အဲဒါကိုပြောတာ အဲဒါ မကောင်းဘူး… ဇာခြည်က ကိုကို ပစ်စလက်ခတ် ဖွထားတာလေးတွေ ရှင်းပေး၊ ကိုကို့ ဝေယာဝစ္စ တိုတိုထွာထွာ အကုန်လုပ်ပေးချင်တာ… ကိုကိုသိပ်သေသပ်တော့ ဇာခြည့်ကို မလိုချင်ဘူးလို့ စိတ်ထဲ ခံစားရတယ်…ဝမ်းနည်းမိတယ်…”

“ပြီတော့…ဇာခြည်ကိုကို့ကို အရမ်းနှိပ်ပေးချင်တာပဲ… ဟိုလေ ဇာခြည်နှိပ်ပေး နေတုန်း ကိုကိုမျက်လုံး လေးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာလေး…ကိုကိုကောင်းနေတာလေး… တအားမြင်ချင်တယ် ကိုကိုရယ်… ကိုကို မိန်းမစိတ်ကို မသိဘူးနော်… လင်ကိုပြုစုရတာ၊ ကိုယ်ပြုစုတုန်း ကိုယ့်လင် ကျေနပ်နေတာမြင်ရင် ရင်ထဲ တအားပီတိဖြစ်တာနော်…အဲဒီပီတိက အခြားဘာနဲ့မှ မတူဘူး ကိုကိုရဲ့”

“ကဲ ကိုကိုရေ့… ဇာခြည်ပြောလိုက်ရတာ…ရင်ထဲပေါ့သွားပြီ… ဇာခြည်ပြောလို့ ပြီးသွားပြီ… ကိုကို.. ကိုကို့က ပါးစပ်ပိတ်ပြီး နားထောင်ရမှာပဲ ဇာခြည်ပြောထားတာနော်… ဇာခြည်ပြောတဲ့ထဲမှာ ဇာခြည့်ပါးစပ် မပိတ်ရဘူး ဆိုတာတစ်လုံးမှ မပါဘူးနော်…”

ပြောကာ ကျွန်တော့ဆီးခုံနားသို့ သူဆင်းသွားသည်… လီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေသည်။

သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးကိုထိုးထည့်ပေးလိုက်သည်။ သူပျော်သွားသည်။ ခဏ စုပ်ပြီး လီးပြန်တင်းလာတော့ ပြန်ထုတ်ကာ…

“ကိုကို –ိုးချင်နေလား ဟင်…?”

“ဒီနေ့ ကိုကို့တစ်သက် –ိုးကောင်းဆုံး အ–ိုး –ိုးလိုက်ရတာ ဇာခြည်ရဲ့…တကယ်ဝတယ်… ဇာခြည် လိုချင်နေရင် –ိုးတာပေါ့…”

“ဇာခြည့်တစ်သက်မှာ ပထမဆုံးအ–ိုးကို ဇာခြည်ဝအောင် ပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်… ဇာခြည်ပြီးတာ အခေါက်ခေါက်အခါခါ ကိုကိုပြီးတာခုမှ သုံးခါတည်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့တော့ မထားခဲ့ ရက်ပါဘူး ပြီးအောင်စုပ်လိုက်အုံးမယ်နော်…စုပ်ပြီးရင်…ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်တို့ ရေထပ်ချိုးလိုက်ရ အောင်နော်… ရေချိုးပြီးရင် ဇာခြည် မီးဖိုချောင်ဝင်လိုက်အုံးမယ်၊ ညစာကောင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေး မယ်… လင်မယားဖြစ်ပြီးကတည်းက လမ်းမလျှောက်ခဲ့ရတာ ဒီနေ့အထိပဲ ညစာချက်ပြီးရင် လမ်း လျှောက်ထွက်ရအောင်နော်… ဒီနေ့ လုပ်စရာတွေ အများကြီးပဲ ဟူး…..”

ဈေးဝယ်ပြီးတော့…

ကျွန်တော်တို့ ရေချိုးကာ မနက်ကတည်းက ခုမှ အဝတ်အစား ဝတ်ဖြစ်ကြတော့သည်။ လမ်း လျှောက်ထွက်သည်။ ဇာခြည် အညိုရင့်ရင့် စကတ်ရှည်ဖားဖားနှင့် အဖြူရောင် လက်ဖောင်းအင်္ကျီ ဝတ်ထား သည် ။ ဆံပင်ကို နှစ်ဘက်ခွဲစည်းထားသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့မှာလည်း သဘာဝ အနီရောင်။ ထူးထူးခြားခြား ပိုက်ဆံအိတ်ထူထူ ယူလာသည်။ ပြီးတော့ ပစ္စည်းထည့်စရာ အိပ်အများကြီး ပါလာသည်။ သူပစ္စည်းဝယ်လျှင် ဆိုင်မှပေးသောအိတ်တို့ကို ယူခဲသည်။ Recycle လုပ်ရတာကို သိပ်တန်ဘိုးထားတတ်သည်။

ဖြုန်းတတ်သူ မဟုတ်သဖြင့် ပူစရာမလို။ ဘာဝယ်မလဲဆိုတာသာ စိတ်ဝင်စားစွာ စောင့်ကြည့်လိုက် တော့မည်။ သူ သိပ်ပျော်နေသည်။ စကားလည်း ရွှင်နေသည်။ သူ့မျက်နှာ ဘယ်တုန်းကနှင့်မှ မတူအောင် ရွှင်လန်းပြီး လူကလည်း တက်ကြွနေသည်။

“ဒီနေ့ဟာလေ၊ ဇာခြည့်ဘဝမှာ အထူးခြားဆုံး၊ ရင်အခုန်ဆုံး၊ စိတ်လှုပ်ရှားဆုံး အပျော်ဆုံး နေ့တစ် နေ့ဖြစ်သွားပြီ ဇာခြည်ကိုကို့မိန်းမ ဖြစ်သွားပြီ…ကိုကိုက ဇာခြည့်ယောကျ်ား အဲ… ပြောတာနဲ့တင် ရင်ခုန်တယ်…”

“ကိုကို ဇာခြည့်အကြောင်းလည်း သိတာပဲ ဇာခြည် မျက်ရည်လွယ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမယ့် လေ ဒီနေ့ ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းကိုးမသိတာ ဇာခြည်ဘဝမှာ ဒီနေ့လောက် မျက်ရည်ထွက်တာ ငိုတာ မဖြစ် ဖူးဘူးနော်…ကိုကို စိတ်ညစ်သွားလား? ပျော်လို့ထွက်လာတဲ့ မျက်ရည်ပါ ကိုကိုရ… ဇာခြည် ဒီနေ့ လောက်မှတခါမှမှာမပျော်ဖူးတာ”

“ဟိုဟာဖောက် လိုက်တော့လည်း မျက်ရည်ကျတာက နာလို့တစ်ဝက်၊ ပျော်လို့တစ်ဝက်…”

“ဟိုဟာလည်း စုပ်ဖူးပြီ၊ ဇာခြည့်ဟိုဟာထဲလည်း ကိုကို့ဟိုဟာဝင်အောင်ထည့်ပြီး လုပ်ဖူးပြီ၊ နောက် ကိုကို သိလား ဇာခြည်ရူးသွားပြီ ကိုကိုရယ်…”

ပြီးတော့ အနားနားကပ်ကာ၊ တိုးတိုးလေးပြောသည်…

“ဒီနေ့မှ ကိုကို့ရှေ့မှာ အဝတ်အစားမဝတ်ဘဲ နေဖူးတာ အဲဒါလည်း တစ်သက်မှာ အကြာဆုံးပဲ၊ ပြီးတော့ ကိုကို့ကို အဲလိုမြင်ရတာလည်း သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတယ်၊ ဇာခြည် တစ်ယောက်တည်း အိပ်တုန်းက တစ်ခါတစ်ခါ နေကြည့်ဖူးတယ်၊ ခဏပဲ၊ ပြီးရင်ပြန်ဝတ်တာပဲ၊ ဒီည ဇာခြည့်ကို အဝတ် ပေးဝတ်မှာလား ဟင်၊ ဇာခြည်တော့ကိုကို့ကို ပေးမဝတ်ဘူး ဒါပဲ…”

လမ်းမှာ လူပြတ်သော နေရာရောက်တော့ ဘေးဝဲယာကို ခပ်သွက်သွက် လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး လူမ တွေ့တော့မှ၊ ကျွန်တော့ကို လှမ်းဖက်သည်။ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပြန်လွှတ်ပေးသည်။ သူ နှုတ်ခမ်း ကိုလည်း သုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော့လက်ကလေး ပြန်ကိုင်လိုက်ကာ ပခုံးကိုမှီပြီး၊ ဆက်လျှောက်ရင်း ဈေးဝယ်စရာအစီအစဉ်ကို ပြောလာသည်… ကားပြန်ယူဖို့လည်း လက်မခံ။

“ကိုကိုနဲ တွဲသွားရတာ ပျော်လို့ပါဆို” စူဆောင့်ဆောင့်ပြောသည်။

တစ်ဆိုင်ဝင် တစ်ဆိုင်ထွက် ဈေးဝယ်တော့သည်။ သူဝယ်တာကို ကျွန်တော်လုံးဝ ဝင်မပြောပါ သူ့ သဘောအတိုင်း လိုက်ပေးသည်။ သူ့တစ်သက်မှာဘယ်တုန်းကမှ မဝတ်ဖူးသည့်၊ သူဝေဖန်ရေးလုပ်ခဲ့သည့် အဝတ်အစား သူ့အတွက်ဝယ်သည်၊ သေချာသည်က အိမ်အပြင်မှာ ဘယ်တော့မှ ဝတ်မည်မဟုတ်သည့် အဝတ်အစား။

ကျွန်တော့အတွက် လျှာထိုးဦးထုတ်၊ ပုံသွက်ပြီးယဉ်သည့် အင်္ကျီအဝတ်အစားများ ပြီးတော့ သူလုံးဝသုံးလေ့မရှိသည့် အလှကုန်တချို့တို့လည်းပါသည်။ ရောင်းရတာ သိပ်ပျော်နေသည့် ဈေးသည် မိန်းကလေးက မမျှော်လင့်သော အချိန်မှာ…

“ညီမ သိပ်သဘောကောင်းနေတယ် ထင်တယ်… ဒီလိုမျိုးအချိန်မှာ ဝယ်ချင်တာ မှန်သမျှ… အကုန်သာ ဝယ်လိုက်နော် တော်ကြာနောက်မှ…”

သူဟန်မပျက်… ရင်ကော့ခေါင်းမော့ကာ ပြောချလိုက်သည်

“ညီမအမျိုးသားက ခုမှမဟုတ်ဘူးမမရဲ့ ဟိုးငယ်ငယ်လေး..ပိစိလေး ကတည်းက ညီမဘာ ဝယ်ဝယ်၊ ဘယ်လောက်ဝယ်”

“သြော်… ငယ်ချစ်တွေကိုး…ညီမသိပ်ကံကောင်းတာပဲ…”

“မမလည်း ညီမလို ကံကောင်းပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးတယ်..”

“ကိုကို… ဒီမှာသူများ အတွင်းခံရွေးရခက်နေတယ်… ကိုကိုကြိုက်တတ်တာမျိုး လာရွေးပေးနော်…

ပြီးကျမှ ကိုကိုမကြိုက်ရင် ပစ်ရမှာ နှမျောစရာကြီး…”

ရုတ်တရက် သူ့ဆီမှသောစကားကို အံ့သြသွားသည်။ ကျွန်တော့ အခြေအနေကို အကဲခတ်မိသော ဈေးသည် မိန်းကလေးကကျွန်တော့ ပြုံးစေ့စေ့ကြည့်ကာ လိုက်ရွေးပေးလိုက်သည်…။ အပြန်ကို အငှားယဉ်ပေါ် ပြည့်အောင်တင်ကာ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။

တစ်သက်တွင် သူဒီလောက်များများစားစား ဈေးမဝယ်ဖူး။ ဒီနေ့မှ သိပ်ပျော်နေသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ထဲဝင်တာနှင့် နှစ်ယောက်မတိုင်ပင် ထားဘဲ ပစ္စည်းချပြီး သူရေတစ်ခွက်ခပ်လာသည် သောက်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မက်မက် မောမော ဖက်လိုက် မိကြလေသည်။

နှစ်ယောက်သား စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောမိကြ၊ မွတ်သိပ်စွာ နမ်းကြသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာမည် ထင်သည်။ ပြီးတော့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်လိုက်ကြပြီး ကြင်နာစွာနမ်းကာ မီးဖိုချောင်ဝင်သွား သည်…။ ကျွန်တော်လည်း ဆိုဖာပေါ်ခဏ လှဲနေလိုက်သည်။

မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။ နိုးတော့ စောင်ပါးလေး ခြုံလျှက်သား ဖြစ်နေသည်။ နာရီ ကြည့်လိုက်သည်၊ နာရီဝက်ခန့်ရှိပြီ။ မှောင်သလိုဖြစ်နေသဖြင့် မီးဖွင့်လိုက်သည်။ မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားလိုက်ပြီး သူ့ကို နောက်မှနေ ၍ဖက်လိုက်သည်။

“ကိုကို ဆာပြီလာ? စားဖို့အသင့်ပဲ၊ ကိုကိုဆာရင် စားကြရအောင်လေ…”

“စားမယ်လေ…”

“ထမင်းစားခန်းထဲ ခဏလေးစောင့်နော်၊ ခုပဲ အသင့်လုပ်ခဲ့မယ်…”

ထမင်းစားခန်းထဲ ဝင်လာသည် စားပွဲပေါ်မှရေခွက်ကိုယူကာ ထွက်သွားမည်ပြုတော့၊ ကျွန်တော် ထိုင်နေရာမှထလိုက်ကာ သူ့ကိုကျောဘက်ကနေ ဆွဲဖက်လိုက်တော့ သူ လိုက်ကာအားလုံးကို အမြန်စစ်ကြည့် သည်၊ ချထားတာသေချာသွားမှ၊ သူ့နောက်မှ မာတင်းနေသော အရာကိုသတိထားလိုက်မိသည်…

“အယ်၊ အခုလား”

“အင်း”

“ဒါဆိုအိပ်ခန်းသွားမယ်လေ”

“သွားဘူး”

“ဟယ်၊ ဒီမှာကြီး”

“အင်း”

မတ်တတ်ပင် တင်ပါးတို့ကိုပွတ်ပေးရင်း စကတ်ကိုလှန်တင်လိုက်သည်။ အညိုရင့်ရင့်စကပ် နှင့် တင်သားဖြူဖြူလုံးလုံးတို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်… ပင်တီဝတ်မထား… စောက်ပတ်စိုနေသည်။ သူ့နောက် ဝင်ကပ် လိုက်တော့ ထမင်းစား စားပွဲအားလက်နှစ်ဘက် ဖြင့်ကိုင်ကာ အလိုက်သင့်ကုန်းပေးသည်။

သူ့တင်ပါး တို့ကို လီးထိသောအခါ တုန်သွားပြီး စောက်ပတ်ဝထိအောင် တင်ပါးကို မွတ်သိပ်စွာယမ်းကာ လီးကိုရှာ နေသည်။ သူယမ်းခါသောကြောင့် လီးချော်ပြီး အောက်သို့စိုက်ကာ၊ စောက်စေ့လေးကို ထိုးမိသည်။ နောက်ဆုတ်ကာ ထပ်တေ့မည်ပြုတော့ သူလိုက်ဆုတ်လိုက်သောကြောင့် စအိုဝတည့်တည့် ထောက်သွားသည် နှင့်… သူ အဟင့် အဟင့်နှင့် ညည်းတွားနေသည်။

“အရေးထဲ…သိပ်လိုချင်ကာမှ…ကိုကိုရယ်…”

လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ သူ့စောက်ပတ်ဝတေ့လိုက်သော အခါ ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချသည်။ စောက်ပတ်ထဲ –ိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးဝင်လမ်းကြောင်း အဆင်ပြေနေသဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်–ိုး သည်။ ငါးမိနစ်ခန့် –ိုးလိုက်ရာ၊ ဒီအနေအထားက အားမရ သူ့ကို တောင့်တင်းလှသောကျွန်းသား ထမင်းစား စားပွဲပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။

သူ့ကို ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်စေကာ ပေါင်နှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီး တင်ပါးစွန်းထွက်အောင် စားပွဲအနားသတ် အထိဆွဲယူကာ စောက်စေ့ကို စောက်ရည်ရွှဲနေသော လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ပေါ် လီးထိပ်ဖြင့် မနာအောင် တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ဝကို သွက်သွက်ပွတ်ပေးရင်း –ိုးသွင်းလိုက်သည်။

တီရှပ်ကိုဆွဲတင်ကာ ဘရာစီယာကို နို့အထက်လှန်တင်ပေးသည်။ နို့နှင့် စောက်စေ့လေး တို့ကို လက် တစ်ဘက်စီဖြင့် အသာအယာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း –ိုးနေတော့သည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းထုတ် လုပ်ကာ ဇိမ်ယူ–ိုးနေတော့သည်။ စောက်ပတ်မှာ ကျပ်စီးနေသဖြင့် လီးဝင်တိုင်း ထစ်ရစ်နေသောကြောင့် –ိုးရတာ အရသာ ရှိလှသည်။

တော်တော်ကြာ ဇိမ်နှင့် –ိုးပြီးမှ… သူစိတ်အလွန်ထလာသော အခါမှ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်–ိုးနေရာ ကော့လူးကာခံနေပြီး ချိုမြိန်သောညည်းသံ၊ တဖတ်ဖတ်နှင့်–ိုးသံတို့ တခန်းလုံး လွှမ်းနေသည်။ မတ်တတ် လှုပ်ရှားရသောကြောင့် အားသိပ်မစိုက်ရဘဲ အလွန်ပင် ဆောင့်ချက်သွက် သောကြောင့် မကြာမီပင် သူပြီးတော့မည်ကို ပြောပြရာ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လျှော့ချလိုက်ပြီး သူနှင့်အတူ ပြီးလိုက်သည်။

ပြီးသွားတော့ သူခဏမှိန်းနေသည်။ အတန်ကြာမှ ကျွန်တော်လည်း လီးကို အသာအယာလေး ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ် သူထထိုင်လေရာ စောက်ပတ်ထဲမှ အချစ်ရည်များ စီးကျလာသည်။ ထိုင်နေရင်း ကျွန်တော့ကို ဖက်ကာ နမ်းနေတော့သည်။ ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ် မှီကာနားသည်။ သူစကားစပြောတော့သည်..

“ချစ်လိုက်တာ…ကိုကိုရယ်…”

“ကိုကို အိပ်ခါနီး ဇာခြည့်ကို–ိုးသိပ်နော်…ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ဇာခြည့်ကိုကို့ကို –ိုးသိပ်မယ်…နော် ကိုကိုနော်”

“–ိုးသိပ်ပေါ့ဇာခြည်ရဲ့”

“ပြီးတော့… တရေးနိုး –ိုးချင်ရင် နှိုးနော်ကိုကို…၊ အိပ်နေရင်လည်း ဇာခြည်အိပ်ရေးပျက်မှာ မပူနဲ့ နော်…–ိုးနော်…အိုး…ရှုတ်တယ်ဟယ် ကိုကို့လီး ဇာခြည့်စောက်ပတ်ထဲထည့်အိပ်၊ ဒါဆို ကိုကို–ိုး ချင်တာနဲ့ ဆောင့်–ိုးလိုက်ရုံပဲ…”

ကျွန်တော့ကို ဖက်ထားရင်း ကျွန်တော် မကြားဖူးသော အံ့သြဖွယ်ရာ စကားများကို တတွတ်တွတ် ပြောနေသည်။

“ကိုကို ဇာခြည် လီးဆာရင် ကိုကို့လီးစို့ မယ်နော်…ကိုကိုလည်း နို့ဆာရင် နို့တိုက်မယ်…”

……………………………………………….

🌻နေထွက်သောည🌻

ညစာကို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခွံ့ကျွေးကာ စားသောက်လိုက်ကြသည်။ ကျွန်တော့နားထဲ ယားနေသည့် အတွက် နဖာကလော်ရှာနေရာ သူရှာပေးပြီး ကျွန်တော့ကို ဆိုဖာပေါ်လှဲစေပြီး သူ့ပေါင်ပေါ် ခေါင်းတင်စေကာ နားကလော်ပေးသည်။

နားကလော်၍ပြီးသော်၊ ကိုယ်စီ သွားတိုက်လိုက်ကြပြီး၊ သူနှင့် ကျွန်တော်လက်တွဲကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတော့ အိပ်ယာခင်းလဲထားပြီး အိပ်ယာကို သေသေသပ်သပ် ပြန်ခင်းထားနှင့်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူခဏပြန်ထွက်သွားသည်။ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲမှ ရေချိုးသံ တဗွမ်းဗွမ်းကြားရသည်။ ထသွားမည်ပြုလိုက်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။

သူ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်၊ ဒီတစ်ခါ သူဝတ်လာသည်မှာ ဝယ်လာသည့် အဝတ်ထဲက စွဲမက်စရာ ကောင်းသော ခပ်ပျော့ပျော့ အသားကပ်အပေါ်ဝတ် အနီရောင်လေးမှာ ပခုံးပေါ်ကြိုးနှင့် ဖြစ်ပြီး… လုံးကာ ဖွေးနေသော ပခုံးသား နှင့် လက်မောင်း ချိုင်း အလှကို ဖေါ်ပေးနေသလိုဖြစ်နေသည်။

ဆံပင်က နှစ်ဘက်ခွဲ စည်းထားတာ မဟုတ်တော့၊ ဆံထုံးထုံးထားပြီး မျက်နှာတစ်ဘက်တချက် ကပိုကရိုကျနေသည် ဖြူရှင်းနေသော လည်တိုင်အလှ… စကတ်ရှည်ဖားဖား အနက်ရောင်လေး ဝတ်ထားသည်။ ဒီလိုကျတော့ ဘယ်တုန်းကနှင့် မတူအောင် လှနေသည်။

“လှလိုက်တာ မိန်းမရယ်… ကြည့်လို့ကိုး မဝဘူး…အိပ်ယာထဲလာလေ…”

ရွှင်မြူးစွာ အိပ်ယာထဲ ဝင်လာပြီး စောင်အောက်ထဲဝင်ကာ ကျွန်တော့ပေါ်တက်ပြီး တင်းနေအောင် ဖက် လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့နမ်းကြတော့သည်။ သူအောက်ဆင်းကာ သူကျွန်တော့ အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတစ်လုံးချင်း ဖြုှတ်ပြီး ကျွန်တော့ရင်ဘတ်ကို လျက်နေသည်။ ကျွန်တော့နို့သီး သေးသေးလေးကို စုပ်ကြည့်နေသည်။ ထိုမှ တစ်ဆင့် ဗိုက်လျက်နေသည်…

ပြီးတော့ ပုဆိုးကို လျှော့ချလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ့ မချွတ်သေးဘဲ ဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖိနမ်းလိုက် လျက်လိုက် လုပ်နေသည်။ ကြာလာမှ ချွတ်ယူကာ လီးကို တစ်ချက် တေ့နမ်းလိုက်သည်။ အိပ်ယာပေါ်မှ ဆင်းပြီး ကျွန်တော့ အဝတ်တို့ကို သေသပ်စွာ ခေါက်သိမ်းကာ စားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး အိပ်ယာပေါ် တက်လာသည်။ ကျွန်တော်သူ့ကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

ကျွန်တော် သူ့ အနီရောင်အပေါ်ဝတ်ကို ကိုင်ကြည့်ရာ ပါးပျော့ပျော့ဖြစ်သောကြောင့် အလွန်ပင်ကိုင်ရ ကောင်းနေသည်။ အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်ပေးလိုက်ရာ၊ အနက်ရောင် ဘရာစီယာလေးမှာ သူ့အသားဖြူဖြူနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ သူ့ဆံထုံးကို ဖြည်ချလိုက်ရာ အနက်ရောက်ဆံပင် နောက်ခံပေါ် ဖြူသောသူ့ အသား ရောင်မှာ ကြည့်မဝ။ ဘရာကို မချွတ်သေးဘဲ၊ စကတ်အနက်ကို အပေါ်မှနေ၍ ဆီးခုံ၊ ပေါင်တို့အား ပွတ်ပေး လိုက်သည်။

ဘရာစီယာကို ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ကို လှဲချလိုက်ပြီး… သူ့နို့တို့ကို စိမ်ပြေနပြေ စုပ်ပေးနေလိုက်ရင်း စကတ်အောက်မှ လက်ကိုသွင်းကာ ပေါင်တို့ကိုပွတ်သပ်၍ စမ်းတော့ နွေးနေသည်။ ဆက်တက်ကာ ပွတ်သပ် တော့ ပင်တီအသားမှာ အလွန်ထိရကောင်းနေသည်။ အတန်ကြာပွတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ သိပ်ကော့လာ သောအခါမှ စကတ်ကို ဆွဲချွတ်တော့ သူစိတ်လှုတ်ရှားနေသည်။

ပင်တီအနက်ရောင်လေးကို မြင်ရသောအခါ ရင်ဖိုသွားသည်။ ကျွန်တော့ အတွင်ခံဘောင်းဘီ အရောင်ကိုသဘောကျ၍ ဝယ်ခြင်းဖြစ်သည်ကို ပြောပြသည်။ ပင်တီလေးမှာ ပျော့ပျောင်း ပါးလွှာလွန်းလှသည် စောက်ရည်စိုကာ ကပ်နေသည် စောက်မွေးများ၊ စောက်ပတ် ဖုဖောင်းကြွတက်နေတာ၊ အကွဲကြောင်းလေး ကြားမှာ အရည်လဲ့နေတာကအစ မြင်နေရသည်။

ဆီးခုံကို ပင်တီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်တော့သည်… အောက်ဘက်ဆင်း ပွတ်တော့၊ ပင်တီခွကြားမှာ နွေးထွေးစိုစွတ်ပြီး ပင်တီတစ်ခုလုံး တင်းနေပြီး ပင်တီ အနားရစ်ဘေးမှာ အသားတို့ တစ်ရစ် ထွက်နေသည်။ သူကော့လာသည်။

ကျွန်တော် အောက်ဘက်ဆင်းပြီး ပင်တီပေါ်မှ လျက်ပေးနေလိုက်သည်။ ပင်တီအနားရစ်ကြာမှပင် လျှာကိုထိုးကာ မထိတထိလျက်ပေးသည်။ သူလုံးဝ မနေနိုင်တော့မှ ပင်တီ၏အနားစကို သွားဖြင့်ကိုက်ပြီး ဆွဲချွတ်ချသည်။ သူ့တင်ကို ကော့ပင့်ပေးထားသည်၊ ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ခြေရင်းမှာရှိသည့် သဘက်ပွ အကြီး အသေး လေးငါးထည်ရှိသော အထုတ်ပေါ် ပစ်တင် လိုက်သည်။

“ကြည့်စမ်း… ဇာခြည့်စောက်ပတ် ဖောင်းပြီးတင်းနေတာပဲ စောက်ရည်တွေလည်း ရွှဲလို့… ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ… လျက်မယ်…ဒီစောက်ပတ်ကြီးကိုလျက်ပစ်မယ်…ပေါင်ထပ်ကားမိန်းမ… ”

သူ ခေါင်းကို သွက်သွက်လေး ညိတ်ပြကာ ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန် ကားပေးသည်။ ကျွန်တော် စောက်ပတ် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို အားရအောင် အကြာကြီးလျက်သည်။ စောက်ပတ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ရွှတ်ကနဲ မထိတထိ သွက်သွက်လေး တခါတခါ တေ့နမ်းပေးလိုက်သည်။

ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်ကိုတော့ မလျက်သေး သူ ကျွန်တော့လျာကို စောက်ပတ်ထဲ သိပ်လိုချင်လာသည်။ သူ တအင် အင် ညည်းနေသည်။ အသက်ရှူ သိပ်မြန် နေသည်။ အနည်းငယ် လှုပ်သည်မှအပ လုံးဝနီးနီး ငြိမ်အောင် သူထိန်းထားသည်။ အလွန်ဆုံး လှုတ်လျှင် တစ်လက်မ။ တစ်ခါတစ်ခါ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကျွန်တော့ ဆံပင်များကြား လက်ချောင်းလေးထိုးကာ ကြင်နာနာ သပ်ပေးနေသည်။

“ကိုကိုရယ်…ဟင်း…ဟင်း…ဇာခြည် မနေတတ်တော့ဘူးရှင့်…”

ကျွန်တော် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းပေါ် လျှာထိပ်ကို တေ့လိုက်သည်။ သူ အားကနဲ အော်လိုက် သည်။ အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် အပြန်အလှန်လျှာထိပ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲတော့။ သူ တအင်အင် လှိုက်လှိုက်မောမော ညည်းသံထွက်လာသည်။ အကွဲကြောင်းကြားထဲလျှာကို ဖိထိုးထည့်သည်။ သူ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေပြီး အော်သံမှန်မှန် ထွက်လာသည်။ ခေါင်းကိုစောင်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံခဲလိုက်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်

“အားးးးးးး”

နောက်တစ်ဘက်လည်း ထို အတိုင်း ငုံခဲလိုက်သည် ။ သူ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။

“အိုးးးး…. အား… အ ..အ…အ”

စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တော့သည်။ လျှာကို မှန်မှန်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်သည်။ ပြီးတော့မှ စောက်စေ့ဘက် တက်လိုက်တော့သည်။ စောက်စေ့ဘေးပတ်ပတ်လည် သာသာရွရွလေး ဝိုက်လျက် ကာ စောက်ပတ်ထဲ လက်ချောင်းထည့်ကာ သွင်းထုတ်လုပ်ပေးနေရင်း စောက်စေ့ကို ငုံယူလိုက်သည်။

သူ မထိန်းနိုင်သလောက် ဖြစ်လာသည် တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသော်လည်း တင်ကိုခါယမ်းပစ်တာမျိုး မဖြစ်အောင် အတင်းထိန်းထားသော် အော်ညည်းတာတော့ မထိန်းနိုင်.. လက်ကို သွင်းထုတ်မြန်ပေးလိုက်ပြီး… စောက်စေ့ကို လည်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ လျှာနှင့်ထိုးပေးလိုက်ပြီး… လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့… အားကနဲ အားကနဲ့ လွှတ်အော်ကာ စောက်ရည် ရက်ရက်ရောရော ထွက်ကာ ပြီးသွားသည်။

ထွက်လာသော စောက်ရည်တို့ကို လျက်ပေးလိုက်ပြီး ချက်ချင်းထလိုက်ကာ လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ ခပ်သွက်သွက် အမြန်–ိုး –ိုးလိုက်သည်။ သူလုံးဝ မမျှော်လင့် ထားသော –ိုးချက်ဖြစ်ရာ… သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ပျော်သွားသည်။

ခဏပဲ –ိုးလိုက်ရသည် ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ နှစ်ခါဆင့် ပြီးသွားသည်။ စောက်ပတ်ကလီးကို အတင်းညှစ်ဆွဲနေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ မျက်ခွံပင့် ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့လက်တို့ကိုကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ အားကုန်ဆောင့်–ိုးတော့ရာ သူ လေးကြိမ် မြောက် ပြီးတာနှင့်အတူ သိပ်ကောင်းကာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားသည်။ ကျွန်တော် သူ့ပေါ်ပြိုကျသွားသည်။ သူတင်းကျပ်စွာ ဆီးဖက်လိုက်သည်။

ကျွန်တော့ ကျောပြင်ကိုလေးတွဲ့စွာ အလိုအလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ သူ့မှာ စကားပြောဖို့ ခွန်အား မရှိတော့။ ဒါပေမယ့် သူ့ဖက်ထားမှု၊ သပ်ပေးမှုနှင့် လေးတွဲ့သောလှုပ်ရှားမှုမှာ မြတ်နိုးမှု အကြင်နာများစွာ ပါဝင်ကြောင်းကို ခံစားသိဖြင့် ခံစားနေရသည်။

ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်သူ့ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ပက်လက်လန် လှဲအိပ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းလိုက်ထကာ သူကျွန်တော့ပေါ် မြန်မြန်သွက်သွက် တက်ခွကာ ကျွန်တော့ ကိုယ်လုံးကို ပြားကပ်အောင် ဖက်လိုက်ပြီး ပါးချင်းအတင်းဖိကပ်ထားသည်… နာသည့်အထိ…။

သူကျွန်တော့ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး တအင် အင် ညည်း နေသည်။ တဆတ်ဆတ် တုန်နေဆဲ… တစ်ခါတစ်ခါ တွန့်ကနဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ပတ်မှလည်း စောက်ရည်တို့ ကျွန်တော့ဆီးခုံပေါ် တောက်တောက်ကျနေသည်။ အလွန်ပင် လှိုက်မောသော အသံတုန်တုန်ဖြင့် ဂျီကျကာ အော်ပြောသည်..…

“ကိုကို့ကို…လွှတ်ဖူး…ဇာခြည်..ကိုကို့ပေါ်ပဲဒီတိုင်းခွအိပ်မယ်…လွှတ်ချင်ဘူးဆို…”

“လွှတ်ပါကွယ်…ကိုကို့ကိုသနားပါ…”

“လွှတ်ဖူး…သနားဘူး…ဟွန့်…ဒီရင်ဘတ်ကြီးကိုနို့နဲ့ဖိတယ်ဟယ်…ခွာဘူးလို့ဆို…”

“ကြောက်တယ်…ကြောက်တယ်…လွှတ်ပါနော်…”

“ဖိမယ်…ဖိမယ်…စောက်ပတ်ကြီးနဲ့ဖိထားမယ်…ကဲ…ဖိတယ်ဟယ်…”

“ဖိချင်သလောက်ဖိ…မကြောက်ဖူးကွာ…”

“ဒါဆို…ပွတ်မယ်.…ပွတ်မယ်…ကိုကို့ဗိုက်…ဒီစောက်ပတ်ကြီးနဲ့ပွတ်မယ်…ကဲ ပွတ်တယ်ဟယ်…ရော့”

“စောက်ရည်တွေ…”

“စောက်ရည်ရွှဲအောင်ပွတ်ပစ်မယ်…လာထား…ရော့ ရော့ ရော့ အင့်… ဘွတ်… အင့်…ကဲ မှတ်ပလား?”

“ပွတ်ကွာ…ပွတ်ချင်သလောက်ပွတ်…နည်းသေးတယ်..”

“မောလိုက်တာ…ဟူး….ချစ်တယ်…ကိုကို့ကို ခွာချင်ဘူးလို့…ခွာဘူးဟယ်…ခွာချင်ဘူးဆိုမှပဲ…”

“ခွာနဲ့ ဖိကပ်ပြီးတော့…အိပ်လိုက် ဇာခြည်လေး…ချစ်လိုက်တာ ကလေးရယ်…”

“ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်..ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်. တအားချစ်တယ်လို့”

“ချစ်ကွာ…ချစ်ချင်သလောက်ချစ်”

“ချစ်မယ်… ချစ်မယ်…အွန့်…တအားချစ်မယ်…ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ…ကဲပြော ပိုချစ်အုံးမယ်…ဟွန့်”

“အဲဒီထက် ပိုချစ်ပစ်မှာပေါ့…”

“ချစ်… အများကြီးချစ်… ကိုကိုရယ်… ဇာခြည်ရူးနေတယ်… အီး…ဟင့်…ဟင့်… ကိုကို့ကို တအားးးးးးး ချစ်တယ်လို့…”

“အရူးမလေးကိုချစ်တယ်…အားကြီးချစ်…အများကြီးချစ်…ရော့အင့်..ပြွတ်…နမ်းတယ်ကွာ…အိပ်တော့ နော်…သူပဲ –ိုးသိပ်ပါဆို သိပ်ရသေးတယ်…”

“အွန်…ကောင်းတယ်…–ိုးသိပ်တာ အားကြီးကောင်းတယ်… မောပြီ… ဇာခြည့်ဗိုက်လည်း စောက်ရည်ရွှဲနေပြီ…ကိုကိုလွှတ်…ဇာခြည်သုတ်ပေးမယ်”

“လွှတ်ဖူး မသုတ်နဲ့…ဒီအတိုင်းအိပ်…ကောင်းတယ်…”

“ကိုကိုရယ်…ချစ်တယ်…ငိုက်တယ်…အိပ်ချင်တယ်…ဒီအတိုင်းပဲ အိပ်မယ်ဟယ်…”

“အိပ်”

🏵️ ကိုကိုနှင့် ကျွန်မ၏ ဖြစ်ရပ်များ (အပိုင်း ၅+၆) ဆက်ဖတ်ရန် ဒီကိုနှိပ်ပါ 🏵️